Gerard Cox, de lol vergaat me.Tot mijn grote vreugde zag ik als trouwe abonnee afgelopen zaterdag een mooi groot stuk, mét kader en foto, over de uitreiking van de Radio 5 Nostalgia Oeuvre prijs die ik onlangs mocht ontvangen.
Echter, toen ik begon te lezen verging mij al snel de lol. Een jongedame voelde zich kennelijk bijzonder in de kuif gepikt door een grapje van mij. Ik riep bij een vrolijk meezing gedeelte ‘nananana‘ dat dit ‘makkelijk was voor de allochtoon om ook mee te zingen’. De jonge vrouw had de behoefte om weg te gaan want deze ‘grap sneed haar door de keel’.
Als stevige onderbouwing van haar verhaal had ze mij ook nog even gegoogled, want dat doet men tegenwoordig, en vond op internet een sketch uit mijn bezoek aan Jörgen Raymanns televisieshow van een paar jaar geleden. Cabaretier Rachid vraagt mij daarin ‘waarom er geen Marokkanen in Toen was geluk heel gewoon meespeelden’. Mijn antwoord was: ‘In die tijd waren er nog geen Marokkanen…Toen was geluk heel gewoon.’ De jonge dame kan ook deze grap niet waarderen. Typisch gevalletje van racisme nietwaar. Het interessante is dat de redactie van Jörgen Raymann deze grap schreef, en hij en stand up-comedian/cabaretier Rashid Larouz (Ja, das schrikken… van Marokkaanse afkomst) er ook geen enkel bezwaar tegen hadden. De tijden zijn blijkbaar veranderd.
Het publieke debat, festival en podium worden steeds meer gegijzeld door een verstikkende politieke correctheid. In de jaren zestig en zeventig toen ik met Lurelei cabaret maakte, was ik ‘vies links en progressief’, daarna werd ik ‘een rechtse zakkenvuller’ omdat ik een mooi vrolijk zomerliedje zong en nu ben ik blijkbaar een racist. Ja, u kunt mijn humor en smaak wellicht niet waarderen en dat mag. Maar ik verdom het om in het jaar waarin ik vijfenzeventig geworden ben, met een prachtige carrière en leven achter mijn rug, eventjes weggezet te worden als een blanke boze ouwe racist die zijn ‘voorbeeldfunctie’ niet kent. Mevrouw Fatima Dakar : mijn publiek is oud en wijs genoeg om zich te herkennen in mijn plagerige toon die zo herkenbaar Nederlands is. Wij kunnen namelijk lachen om en met elkaar en daarin is ruimte voor iedereen.
Gerard Cox, Rotterdam
Een artiest die niet links is, het is verfrissend.
Het was te hopen dat onze Vlaamse artiesten ook zo een gezonde reflex zouden hebben maar de meeste heulen mee met de vijand. Wat zou je als begrafeniszanger willen als je tot ridder wordt gelagen door het paleis en zijn kleptocratische profiterende aanhang. Mondje houden toch, “Om dat ik Vlaming ben, of Vlaanderen mijn land” al vergeten Will ???
Juist vernomen via de smoelboek pagina van mijn echtgenote. “Binnenkort op ATV een Marokkaans kookprogramma, in het Frans”. Integratie nul komma nul. Na dat Janssens bij Gene Bervoets is gaan uithuilen, kan Gene waarschijnlijk zijn opwachting maken in dit programma.
Ik mag Gerard Cox wel, heerlijk. Die linkse reetlikkers kunnen de pot op en die met zo een waardeloos titeltje gekregen van een stelletje nietsnutten als eerste.
Voorbeeldje: Merckx verdiende respect voor zijn prestaties, bij het krijgen van dat titeltje viel voor mij Merckx in de afgrond en ik kijk er niet naar om, einde verhaal Merckx. Nooit of te nimmer krijgt een figuur met zo een titeltje enig respect.
Wat zei Bredero ?