Deze Griek (video) heeft een gat in de markt ontdekt: hij kweekt slakken. Wat daar zo speciaal aan is, vragen we ons af. In onze tuin zitten er honderden. Puur natuur. Kweken uit zichzelf. Moeten we niet aanmoedigen. Ze zitten overal: in de kruipruimte onder het huis, in de kelder, onder struiken en bladeren, in het gras, in de gieter, tussen de tuinslanghouder, de poten van de tuintafel- en stoelen. Vooral ‘s avonds of ‘s morgens vroeg als er nog dauw hangt. Of als het geregend heeft. Een zachte regen of een buitje, geen dagendurende plensregen.
Wij vangen ze, de huisjesslakken. De dikke bruine slakken zonder woning op hun rug laten we ongemoeid wegens te vies, te glibberig. En we gooien onze oogst bij de kippen van onze buurman. Die zijn er gek op.
Naar verluidt kan je ze niet alleen opeten – hun eitjes zouden even lekker zijn als kaviaar – maar bovendien doet hun slijm wonderen voor je huid.