Meer dan 1000 jaar geleden stierf hij als martelaar, neergestoken met een mes, de heilige Aquilinus (Sint Kilian) Geboren in het jaar des Heren 970 in het Frankische Würzburg; zijn geboortehuis in de Hörleingasse overleefde verschillende oorlogen. Na de dood van zijn ouders verkocht Aquilinus zijn erfenis, ook zijn ouderlijk huis, en verdeelde de opbrengst onder de armen van de stad.

Trok naar Keulen als kanunnik, moest er eigenlijk bisschop worden, maar vervolgde zijn pad verder naar Parijs. Daar zou hij volgens een legende Parijs van een epidemie gered hebben door zijn gebed.

Parijs verliet hij voor een volgende missie, ditmaal in Milaan, waar een oriëntaalse sekte, de fanatieke neo-manichesen, wiens gedachtegoed dicht aanleunt bij de ons bekende Godsdienst van de Wrede, de vreedzame samenleving bedreigde. Hun leer schreef een nul-tolerantie t.o.v. ongelovigen voor.

Aquilinus predikte in Milaan tégen deze fanatici, in huidig taalgebruik “extremisten“. Hij zou het met zijn leven moeten bekopen. Op 29 januari 1017 werd hij het slachtoffer van een brutale overval op weg naar de basiliek van de H. Ambrosius. Milaan, de hoofdstad van Lombardije, was in de jaren voorafgaand aan 1018 het toneel van heftge politieke en religieuze spanningen. Volgens de Milanese geschiedschrijvers lag Aquilinus een hele dag lang in de dikke mist in zijn eigen bloed, vermoord door een messteek in de hals door extremisten.

Het bisdom Würzburg is de laatste jaren, dankzij jonge religieuzen, aan de top terug wakker geschoten en nam het initiatief om samen met het bisdom Milaan in 2017 een Aquilinus-herdenkingsjaar met verschillende activiteiten en kerkelijke ceremonies te organiseren. Daarbij werd de actualiteit van de martelaar-heilige “vooral in onze tijden” benadrukt.

Citaat: “Mensen hebben Aquilinus gedood, mensen die geloofden dat zij een ‘beter’ geloof hadden dan Aquilinus. Zo veel beter dat ze het recht hadden anderen, die volgens hen een minder goed geloof praktiseerden, het leven te benemen.”
Men mag tegenover zulke daden niet het hoofd in het zand steken: “Als wij als christenen de heilige Aquilinus vereren, dan kunnen we in hem een goede gids vinden. Hij heeft altijd stand gehouden, zijn geloof verdedigd, hij had geen angst!”

Ongewoon ‘harde’ taal van de doorgaans zeer tolerante R.K. Kerk.

Vervolgens overhandigde Monsignore Carlo Faccendini van Milaan een relikwie van de h. Aquilinus aan diens geboortestad Würzburg. De eigen relikwieën werden tijdens de oorlog immers vernietigd.

Laat ons bidden voor de beschermheilige van Europa.

Sancte Aquilinus: Ora pro nobis!