Telkens een artikel niet achter een betaalmuur zit kan je er gif op nemen dat er iets achter de (muur)vrijgevigheid zit…

Het eerste artikel dat “de Vrienden van Doorbraak” zomaar gratis-voor-niks in hun goedertierendheid aan de be’vriend’e lezer – echter geen abonnee – schonken was dat van Karl Drabbe. Onmiddellijk ging er bij onze redactie een belletje rinkelen. Of beter gezegd: een beiaard. “Gratis” mag men niet verwarren met “je hoeft niet te betalen”. Bij het tweede wordt er wel iets in ruil verwacht. Begrip. Beïnvloeding. Waarschuwing. Terechtwijzing…

En ons argwaan wordt vandaag bevestigd met het vervolg op Drabbe’s “Na Jambon, een daadkrachtige Vlaamse regering”. Noteer de woordkeuze: “Na…”. Drabbe heeft zich bij zijn retoriek blijkbaar laten inspireren (copiëren??? twitterbericht incluis!) door onze steen-in-de-kikkerpoel Pontius Pilatusshow om daaruit vertrekkende de suggestie van een tactische terugtocht door Jan Jambon op de “Vrienden” los te laten. Een ingestudeerd nummertje (in opdracht van?) om te peilen naar de mening van de “Vrienden” voor het geval Jambon moet geslachtofferd worden op het altaar van het partijbelang? Of zien wij dat verkeerd? Echter: waarom Jambon? Waarom niet Joy Donné? In dit verband verwijzen we naar de laatste paragraaf:

“Je kan je ook afvragen of en hoe de N-VA van binnenuit uitgehold wordt. Hoeveel voormalige liberalen werden op een N-VA-lijst verkozen? Maken bijgevolg deel uit van de partijraad? Of van het partijbestuur? (En ja hoor, ene Joy Donné, heeft daar een zitje.) Bepalen mee de politieke koers? Wie heeft de deur voor de vijfde kolonne open gezet?“

Onze redactie wilde eigenlijk wachten op de beloofde persmededeling van Jan Jambon, ergens vandaag, vanuit zijn thuisbasis, Brasschaat. Het tweede artikel, ook geschonken door de “Vrienden”, geschreven door Pieter Bauwens, trok echter nu al onze aandacht. Vandaar deze beschouwingen. Ook daar is de woordkeuze opvallend, een waarschuwende toon: “Jambon en N-VA onder druk… Wankelt de troon van Vlaams minister-president Jan Jambon?”..” En deze bedenking is er eentje dat we niet gewoon zijn van een doorgaans voorzichtige Pieter Bauwens:

“Dat conflict wordt intern op de spits gedreven door de Belgische kabinetscultuur die Jambon meebracht naar het Martelarenplein. Zijn eerste aanwerving was zijn oude kok van op Binnenlandse zaken. Andere Vlaamse cabinettards ergeren zich dood aan de bourgondische cultuur ‘met een ander werkethos dan we op het Vlaamse niveau gewoon zijn’. Met daarbovenop een saus van Belgisch politiek cynisme. Van ‘da gade gij nie bepale’ tot ‘de cijfers liggen op mijn bureau, maar ik ga ze niet geven’.”

En dit dan, waarbij ook hier ons geuite vermoeden bevestigd wordt:

“Dat Jambon er dan nog voor zorgde dat zijn kabinetschef, Joy Donné, een verkiesbare plaats kreeg op de lijst, en ook verkozen is én in het partijbestuur zit, deed in — en buiten — Limburg veel N-VA-wenkbrauwen fronsen.”

Met als conclusie:

Collega Karl Drabbe zou wel eens gelijk kunnen hebben als er een herschikking van de regering wordt voorbereid. Zeker nu de N-VA zelf onder druk staat.

Mogen we, moeten we, n.a.v. heel de historie ervan uitgaan dat er ergens aan touwtjes getrokken wordt die niets met de al-dan-niet voorafgaande kennis van het Chovanecdossier te maken hebben maar alles met het ongeschonden blazoen én blijvende aanwezigheid van geïnfiltreerde Logeleden?

Honi soi qui mal y pense.