Ik ben blank, heb sproeten, rossig sluik haar, groene ogen. Volgens Johannes Friedrich Blumenbach hoor ik tot de “universam Europam“, of het Kaukasische ras. Dat is echter slechts uiterlijke schijn. Diep vanbinnen voel ik, weet ik, dat ik in werkelijkheid een kind ben van de Varietas Aethiopica, met een melkchocolade-teint, prachtig dik kroezelhaar en bruine wakkere ogen. Maar niemand ziet dat. Ook de zon niet vermits ik zonder factor 50-bescherming niet langer dan 30 minuten bij een waterzonnetje kan buiten komen. Weet iemand een oplossing om van mijn levenslange frustratie af te geraken?

Grapje!

Er zijn mensen die zich gemakkelijker binnenste-buiten kunnen keren. Zoals Oli London, die zich Koreaans voelt en intussen 18 operaties heeft ondergaan om zijn/haar* ware diepste “ik” gestalte te kunnen geven. Oli is in het dagelijkse leven wat men noemt een “influencer”, iemand die zichzelf ernstig neemt en verwacht dat de rest van de planeet aan zijn/haar* voeten neervlijt in stomme aanbidding.

De beleving van het “uit de kast komen” als zijnde een Koreaans geslachtsneutraal wezen wordt bevestigd door een oogoperatie die de Koreaanse binnenste kern moet bevestigen.

‘I’ve been transitioning, and now I’ve officially come out Korean.’

We zijn blijkbaar niet de enigen die dit complete waanzin vinden:

https://mads.de/transracial-oli-london-identifiziert-sich-als-koreanisch/

*We weten niet welk persoonlijk voornaamwoord we moeten gebruiken. We moeten nog veel leren…