Naar aanleiding van de viering van 200 jaar ‘1815’ werd het comité ‘De Nederlanden verenigd‘ opgericht. Onderteken zeker de beginselverklaring op www.denederlandenverenigd.nl/?page_id=38
Je kan op deze webstek ook meer te weten komen over het ‘Wie? wat? waarom?’ van dit comité.
In 2015 zal het 200 jaar geleden zijn dat Nederland (Noord-Nederland) en
Vlaanderen (Zuid-Nederland) voor een korte periode van vijftien jaar binnen één
staatsverband verenigd werden. Door toedoen van Walen en andere separatistische
krachten die de geopolitieke ambities van Frankrijk genegen waren kwam in 1830
een einde aan het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden.
De artificiële Belgische staat werd in het leven geroepen en de rechten van de Zuid-
Nederlanders, de meerderheid van de bevolking, werden miskend. Het Nederlands
werd verbannen uit het bestuur, het gerecht, het onderwijs, …..
Nu, haast 200 jaar later, wordt de Nederlandse meerderheid nog altijd politiek aan
banden gelegd door het Belgische regime.. België droeg van in den beginne de kiem
van een onwerkbare staatvorm in zich en sleept zich vandaag de dag nog steeds
van de ene staatshervorming naar de andere. Intussen blijft een onnatuurlijke grens
Vlamingen, Brabanders en Limburgers van elkaar scheiden en van de rest van
Noord-Nederland.
Ondanks de eeuwen scheiding blijft de wens in het Zuiden en in het Noorden levend
én actueel om samen maximaal op te komen voor een doorgedreven koesteren en
behartigen van ons Nederlanderschap een absolute noodzaak in een eengemaakt
Europa en een globaliserende wereld.
Alle Nederlanders uit Noord en Zuid in één staatsverband verenigen is wellicht niet
op korte termijn verwezenlijkbaar. Maar intussen, dringen ondergetekenden hoe
dan ook aan op verregaande samenwerking, zowel op het culturele, economische,
sociale als politieke vlak. Met het oog op 2015 willen ondergetekenden alle steun
toezeggen aan alle initiatieven die vanaf nu genomen worden om de Nederlandse
integratie te bevorderen.
Laat het maar uit met “verenigde nederlanden”… dààrvoor zijn wij reeds tè vér uit elkaar gegroeid.
Om nog maar één miniem voorbeeld te geven: de artsen in Nederland hebben een “nine-to-five job”, en zijn meestal NIET BESCHIKBAAR buiten hun normale werkuren, terwijl men, bij ons, steeds een dokter kan bereiken… zèlfs ‘s nachts indien nodig.