8 gedachten over “De NAVO beschermt naar verluidt onze grenzen…”

  1. Zij MOESTEN wel volgens de bevelen van de EU & NATO.
    Ditmaal was het “maar” een kort speelreisje, maar de volgende reis van de “Lewiezze-marie” heeft een héél ànder doel: De bewaking van de EU-buitengrenzen in de Baltische zee
    Hun vrouwtjes zullen hen dan… voor ZES maand moeten missen. (de vroegere bemanning van de mijnenjager Lobelia hebben het reeds verscheidene malen (4 x) meegemaakt wàt de gevolgen waren op hun huwlijksleven) —> puinhoop 🙁

  2. Helaas, heet-van-de-naaldnieuws: Vannacht is het Zeebrugse visserschip Z 502, Assannat omgekanteld in de omgeving van Ramsgate, Twee van de driekoppige bemanning zijn reeds (levend-voor-het ogenblik) uit het water opgevisf & afgevoerd naar een hospitaal: de àndere is nog vermist.
    De watertempratuur bedraagt ginds nog PLUS 8 Celcius zodat er nog een klein kansje is op redding.
    Voor de lezers die de naam van het schip soms “oosters” zouden horen klinken…”assan” is Westvlaams dialect voor IMMER/ ALTIJD; dus “altijd nat”.
    Het is de laatste garnaalvisser, dat betekend dat het , winter & zomer, steeds netten heeft met de maasgrootte waarbij ènkel garnalen kunnen gevist worden. (er zijn nog wel enkele kleine sloepjes die op garnalen vissen, maar zo klein zijn dat zij de naam niet verdienen van “garnaalvanger”).

      • Hartelijke dank voor Jullie wens, doch, degene die afgevoerd werd naar het hospitaal is dààr overleden.
        Het vermiste bemanningslid is nog niet gevonden. (17:40 u).Héél Zeebrugge volgt de zoekactie via GSM & faceboek doch “de Spanjaard” is nog niet terecht. (mogelijks zit hij nog in het omgekeerd dobberend wrak)

        • Victor,

          ik herinner mij dat er ooit een bemanningslid terug gevonden werd in zo’n dobberend wrak. Hij zat daar in een luchtbel, die hem het leven redde.
          Hopelijk voor “de Spanjaard” herhaalt de geschiedenis zich.

    • @ Victor,

      helaas heeft het bemanningslid uit Oostende, die uit het water werd gered, het niet gehaald.
      Ondanks het verdriet van de vissersfamilies bij zo’n verlies, viel mij altijd hun berusting op: de zee geeft, de zee neemt.

      • Helaas zijn er opnieuw twee namen te beitelen in de sokkel van het visserskruis.
        Het blijft natuurlijk éven erg voor de familie van de “derde opvarende”, maar het is wél te hopen dat zijn lichaam ook teruggevonden word, als was het “maar” om te begraven, MAAR VOORAL om een bewijs te hebben dat die man overleden is.
        (niet teruggevonden visser is officieel NIET dood, de eventuele weduwe & kind kunnen geen ongevalsvergoeding trekken, en de weduwe moet/moest vroeger toch vijftien jaar wachten om eventueel te hertrouwen)—> kleine détails die làter toch nare gevolgen kunnen hebben 🙁

        • Victor,

          ondanks dit intrieste verhaal, voel je door jouw reacties toch het hart kloppen van die kustbewoners voor ‘onze jongens’. En ondanks alles is dit een hoopgevend gevoel.

Reacties zijn gesloten.