“Voormalig EU-commissievoorzitter Prodi heeft het over de EU-Rusland sancties, over de fouten aan beide zijden, over de gevolgen.  Er zijn geen voordelen.  Sancties zijn absurd. Hoe kunnen de sancties opgeheven worden?  Beide kanten lijden eronder.  De handel tussen de VSA en Rusland betekent niets in tegenstelling tot deze tussen de EU en Rusland…

Zonder druk van de VSA zouden er allicht geen sancties gekomen zijn.  Er bestond vertrouwen tussen de EU en Rusland; dat moet terug herwonnen worden.

Oekraïne: de struikelsteen.  Als we Oekraïne niet helpen, zal het de spanning doen toenemen.  Dat Oekraïne gas steelt, is geen nieuw gegeven.  We moeten een duidelijk standpunt innemen: Oekraïne mag nooit deel uitmaken van de NAVO.  Oekraïne mag noch van Rusland, noch van de EU deel uitmaken: een bufferstaat.  We mogen Oekraïne niet gebruiken als een machtsmiddel…

We kunnen niet zonder Rusland voor onze energiebevoorrading.  De werken aan de Zuidlijn (southstream pipeline, waarmee de transit door Oekraïne vermeden zou worden) werden gestopt door de EU; nochtans zou de afwerking alle bevoorradingsproblemen oplossen.  Prodi stelt dat deze pijplijn niet nodig is, mocht de bevoorrading door Oekraïne vlekkeloos verlopen…

Het probleem is echter niet nieuw.  Waarom de nieuwe pijplijn dan niet afwerken? De bevoorrading wordt dan gegarandeerd.  Prodi houdt zich op de vlakte: er zijn twee redenen, het kostenplaatje en de politiek.
En dan komt de inmiddels gevallen beslissing op tafel: de EU moet Oekraïne helpen de uitstaande en toekomstige gasrekeningen te betalen.  Zijn oplossing voor Oekraïne was – hij noemt zichzelf naïef – dat de EU, Rusland en de VSA elk 5 miljard dollar op tafel leggen om samen Oekraïne ‘herop te bouwen’…

Prodi vindt niet dat de EU dat alleen moet doen; Oekraïne is een brug.  Het behoort noch aan Rusland, noch aan de EU, noch aan de VSA.  We moeten rekening houden met zowel de geografische ligging, de geschiedenis en de politieke omstandigheden.
Niemand wordt beter van de huidige situatie.  We veroorzaken schade aan beide kanten.  Er moet een politieke oplossing komen…

Sophie stelt dat ze zich herinnert dat Prodi een grote voorstander van de EU-uitbreiding was.  De EU verlegde haar grenzen naar het oosten en veroorzaakt hiermee het conflict. Was het dat allemaal waard?  De helft van Oekraïne wil bij de EU, de andere helft niet.
Prodi heeft het moeilijk zich hieruit te praten.  Hij  heeft alles beslist met een zuiver geweten, hij had een goede verstandhouding met Rusland, de uitbreiding was nodig na de val van de Muur om ‘spanningen’ te vermijden.  Maar hij stelt dat hij tenminste wist waar te stoppen om de Russische interessesfeer niet binnen te dringen…

Op de vraag of hij gelukkig is met de huidige toestand binnen de EU, dan ontkent hij dat.   Maar we moeten vooruit.  Achteruitgaan zou een tragedie betekenen.
En dan komt de economische toestand en de euro op de proppen met Prodi’s reactie “The years of hope are over and now there are the years of fear”, de jaren van hoop zijn voorbij, de jaren van angst komen eraan.  Vroeger hadden we vertrouwen; een monetaire unie moet samengaan met een politieke en economische unie.  Geschiedenis zal ons in die richting duwen.   Volgens hem wil de meerderheid der Europeanen niet terug naar de natiestaten…

Sophie kaart dan nog even het probleem van de illegalen uit Noord-Afrika aan.  En legt nadruk op de mogelijke verspreiding van ebola.  Worden ze opgevolgd?  Neen, zonder verdere uitleg…

We moeten hen ter plaatse helpen.   En Libië, een ‘failed state’, heropbouwen want anders is er geen oplossing voor het probleem.   We moeten het probleem waar het begint oplossen want als ze er zijn, ja, dan zijn ze er.  Je kan ze niet terug de zee induwen.  We moeten hen stoppen en helpen waar ze vandaan komen.  Libië kan niets meer doen.  De groei van de (Afrikaanse) bevolking zal niet stoppen.  Ze zullen blijven komen. 250 miljoen mensen verblijven momenteel in landen waar ze niet geboren werden…

Tot daar een samenvatting van de ietwat minder optimistische visie op de EU van een voormalige EU-leider.

FT