… en die liefst doodgezwegen wordt in het Beloofde Land.
In hun documentaire “H2: The Occupation Lab” tonen Idit Avrahami en Noam Sheizaf hoe de militaire bezetting van Hebron gediend heeft als een model voor het hele nederzettingenproject… en nu ook voor het leven in Israël zelf.
De film werd voorgesteld op verschillende festivals:
DocAviv 2022
Zurich Film Festival 2022
DMZ International Documentary Film Festival 2022, Zuid-Korea
Antenna International Documentary Film Festival 2022, Sydney
Mondvisioni
Other Israel Film Festival 2022, N.Y.
Twee maanden geleden werd Noam Sheizaf, één der beide regisseurs, uitgenodigd voor een gesprek door het “Other Film Festival”. Hij stelt dat hij “de gebeurtenissen op de westelijke oever én in heel Israël wou zichtbaar maken.” Hij stelt – zonder omwegen – “dat het gewoon gaat over een militaire bezetting en dat je de kracht van het leger, van de staat, van de Macht moet leren begrijpen. Hij en zijn partner wilden niet zomaar een verhaal vertellen, maar lieten de legerofficieren, én de archieven, aan het woord opdat de kijker niet het gevoel had bij de hand genomen te worden maar wel dat hij aanwezig was bij de gebeurtenissen. Kortom: het is een politisering van de militarisering… De generaals vinden dat het (huidige) systeem alleen kan afgedwongen worden door geweld… Zij willen nog meer geweld gebruiken… en alle gemengde gebieden, ook Jerusalem, moeten onder militair of paramilitair gezag geplaatst worden… De Palestijnen zullen heel veel steun nodig hebben van de wereld om deze tendens terug te dringen…”
Dit als inleiding. U kan de rest van het gesprek volgen via de icoontjes onderaan.
In het midden van de Palestijnse stad Hebron, langs een één-km lange weg, bevindt zich een joodse nederzetting, beschermd door het Israëlische leger. Hier wordt het Israëlisch-Palestijnse conflict voortdurend aangewakkerd, hier, waar het verleden, het heden en toekomst tegen elkaar opbotsen. De filmmakers maken gebruik van archiefmateriaal, gesprekken met de bevolking, voormalige militairen en anderen. Ze vertellen het verhaal van een plaats die een broedplaats is voor Israëls bezettingsmethodes en -controle, het is een microcosmos van de hele westelijke Jordaanoever.
De film laat de Israëlische greep zien op de stad en bevolking: hoe Hebron de dystopische nachtmerrie werd van vandaag. Een stad verdeeld in twee sectoren: H1, onder de Palestijnse Autoriteit, en H2, onder de Israëlische controle. H2 is dan nog verder opgedeeld door omheiningen, barrelen en militaire checkpoints die ervoor zorgen dat een groot aantal Palestijnen gevangenen zijn in hun eigen huis. Sheizaf:
“Het is alsof het leven uit deze plaats gezogen werd. Het leven werd uit de straten gezogen en het ontwikkelde zich tot dit politiek theater, waar mensen discussiëren over de politiek en vechten om elke meter grondgebied. Dit is wat we wilden tonen.”
“We zien de kolonisten als een arm van de staat. Ze zijn extreem, radicaal, maar ze hadden dit nooit alleen kunnen doen. Zij zijn de verlengde arm van de staat. Misschien de voorhoede, één stap voor de anderen, maar de staat haalt hen in en is akkoord met dat wat ze doen en helpt hen. Als het leger er niet was, dan zouden ze er niet blijven.”
Avrahami en Sheizaf ondertekenden recent nog de petitie tegen Israels Shomron Film Fonds dat slechts toegankelijk is voor de joodse kolonisten op de westelijke oever en ontoegankelijk voor de 2.5 miljoen Palestijnen op de bezette gebieden. Sheizaf:
“We tekenden de petitie met de vermelding dat we geen subisidie van dit fonds zullen aannemen omdat het een apartheidsfonds is.”
Meer dan 300 filmmakers plaatsten hun handtekening..
Waarom deze documentaire nu zo omstreden is? Omdat hij gemaakt werd door twee – niet onbekende – joden. Voorlopig is hij nog niet te bekijken op YT. Men wil hem immers eerst kunnen verkopen. Tot dan bieden wij u ter illustratie van de situatie deze beelden aan: