Voor hoe dom houden ze ons? Het zgn. ‘nieuwe’ asiel- en migratiepact dat de EU-commissie uitgedokterd heeft is meer van hetzelfde. Erger zelfs… Bij goedkeuring door het EU-parlement, tekent elk EU-land zijn eigen ondergang. Het gaat veel verder dan het Marrakesh-pact – dat was naar verluidt “niet bindend”. Dat van de EU daarentegen… is een strop rond onze nek. Het is een verzameling schandalige eisen die tot doel hebben de migratie aan te moedigen, verpakt in mooie woorden, in wollige intenties… Wij, de burgers, krijgen letterlijk de rekening gepresenteerd, zij het in de omvorming van de bevolking, zij het financieel..

Het ontwerp moet voor alle EU-lidstaten een gezamenlijk én verbindend kader voor migratie vormen – zowel in “normale” als in crisistijden, zoals in 2015, met als draaischijf – dé spin in het web – een zgn. centraal EU-agentschap. Het Dublinsysteem (asielaanvraag in het eerste EU-land dat betreden wordt door de gelukzoeker) moet blijven… Echter… wat baat het de voordeur gesloten te houden als de achterdeur(en) wijd open staan? In crisisgevallen verplicht de EU de lidstaten tot gedwongen opnames. En als dat niet helpt, dan zullen de NGO’s én hun “vluchtelingen”vriendjes wel een opnamecenter in de fik steken… Wordt gegarandeerd tot “crisis”situatie verklaard. Wat helemaal bizar overkomt zijn de “uitzettingspeterschappen” voor landen die geen asielzoekers willen onderdak verschaffen onder de deskundige leiding van een “uitzettingscoördinator”.

Klinkt goed, denkt u dan. Uitzetting… echter… de angel zit in de bijgevoegde documenten voorzien van goede raad… o.a. over legale immigratie naar de EU. Zoals samenwerking bij de redding der drenkelingen, het vermijden van illegale grensoverschrijdingen, registratie van immigranten aan de buitengrenzen, de regeling van internationale bescherming, het meesteren van crisissituaties e.d. Goede raad? Of verdoofd slachten van de EU-bevolking? Het is immers geen verrassing dat de EU quasi goedkeurend stelt: “migratie is iets van alle tijden, als ze goed gestuurd wordt, kan ze tot groei, innovatie en sociale dymaniek leiden…”

• “Groei”… wat groeit er buiten de uitgaven aan sociale lasten, huisvesting, scholing, medische zorg???
• “Innovatie”… we zouden bijna vergeten te vermelden dat ze “kostbaarder dan goud zijn”, dat ze quasi zonder uitzondering universitaire studies met succes beëindigd hebbben, dat ze wandelende taalmirakels zijn…
• “Sociale dynamiek”… bedoelt de EU het subjectieve onveiligheidsgevoel, de samenstelling van de gasten in de gevangenissen, de problemen met vreemde religies die onze samenleving ondermijnen in quasi alle domeinen?

Achter het EU-immigratieplan staat de linkse lobby, die droomt van een Europa voor en van migranten én de belangen van de economie – we worden immers te oud om nog productief te zijn – die voortdurend op het tekort van vakkrachten blijft hameren. M.n. in de gezondheidszorg (corona doet er een serieuze schep bovenop!) en de landbouw. In 2018 hebben de EU-lidstaten aan 775.000 niet-EU-burgers een (tijdelijke) arbeidstoelating verstrekt. Wat fluks over het hoofd gezien wordt is dat de meeste immigranten geen werk kunnen vinden, steun trekken, omdat ze qua opleiding, talenkennis en werkattitude nergens aan de bak kunnen komen.

De EU heeft daarvoor dé oplossing: een EU-actieplan voor integratie en inclusie 2021-2024. Wie dat gelooft wordt niet zalig, maar is hopeloos naïef. Bovendien wil de EU méér legale toegangswegen creëren, bv. via een vastgelegd kader van hervestiging van migranten en humanitaire opnames. Asielzoekers moeten ook snel toegang tot de arbeidsmarkt krijgen. En om zwart werk te vermijden – … er wordt daarbij nog meer zand in de ogen gestrooid – moeten bestaande voorschriften en mogelijke sancties goed opgevolgd worden. De bescherming van de EU-buitengrenzen is een heikel thema. Het liefst wordt dit op een lijst met gecensureerde woorden geplaatst. In de plaats is er sprake van “geïntegreerd grenzenmanagement” en een “beter beheer der EU-buitengrenzen”. We hebben gezien hoe goed dit aan de Grieks-Turkse grens verwezenlijkt werd. Elke asielaanvraag van wie door de mazen van het “EU-grenzenmanagement” kan glippen – illegaal op het EU-grondgebied verblijvend – moet zoals in het verleden individueel nagekeken worden. De identiteitsgegevens, vingerafdrukken inbegrepen, moeten aan de EU-buitengrenzen gecontroleerd worden. Asieleisers kunnen echter, tijdens het onderzoek aan de grens, “verhuisd” worden en het asielproces in een andere EU-lidstaat laten gebeuren. M.a.w. heel de Dublin-werkwijze gaat de schop op als de EU van mening is dat de EU-lidstaat, aan de buitengrens, steken laat vallen.

De EU raadt aan asielaanvragen met beperkte succesvooruitzichten snel te behandelen, zonder dat er van een legale binnenkomst in het betroffen EU-land sprake kan zijn. Nu nog heel de linkse welkomindustrie daarvan overtuigen. Ze kunnen immers procederen tot in het oneindige, waarna de bloeikes-van-kinderen die intussen hier geboren, getogen en naar school gegaan zijn, de verontwaardigde even linkse media halen omdat ze samen met illegale verwekkers zouden moeten terugkeren naar het resp. oorspronkelijk Prachtland. Quod non.

De EU zou de EU niet zijn als ze niet zou dromen van terugkeer-processen aan de buitengrenzen. Herkomst- en derde landen moeten qua veiligheid over dezelfde kam geschoren worden. Dat men herhaaldelijk in het verleden beroep gedaan heeft op landen “achter de buitengrenzen”, die even herhaaldelijk weigeren de EU dit genoegen te doen, laat men gemakshalve achterwege. Waarom zouden ze? Tunesië, Libië, Marokko… het liefst van al willen ze van alle hongerlijders af – of ze nu uit de Sahel komen of eigen staatsburgers zijn…

Personen die internationale bescherming genieten – de zgn. subsidiaire bescherming – en die gedurende drie jaar onze samenleving in dezelfde EU-lidstaat verrijkt hebben, mogen moeten “als beloning” een langdurige – lees definitieve – verblijfstoelating krijgen. Dàt bevordert de integratie, zegt de EU. De internationale bescherming van criminelen – jà, hoor, dàt bestaat – moet over de EU-grenzen heen “geregeld” worden. Zegt de EU.

Om het asieltoerisme naar beter “betalende” landen te vermijden ( de zgn. gouden sociale uitkeringenpot) moet er voor asieleisers een catechismus met plichten en straffen (uitzonderlijk van kracht bij overtredingen) opgesteld worden.

Alle EU-lidstaten moeten bij de immigratieproblematiek solidair samen werken en de lasten delen. Het ontworpen scenario is gewoon schandalig en niet realiseerbaar. Zo kan bv. de lastenverdeling eruit bestaan asieleisers verplicht over te nemen van een andere EU-lidstaat, of geld aan te bieden in ruil voor de asielverplichting, of deel te nemen aan de missies der EU-buitengrenzenbescherming (…!!!). M.a.w. de maffialosprijs te betalen in ruil voor vrijstelling van migrantenonderdak.

Bij een toename van migratie treedt automatisch een mengeling van “vrijwilligheid” en “verplichting” in kracht. Van zodra daarbij 70% van het beoogde doel vervuld wordt, is de EU-commissie tevreden. Indien niet… kan de EU-commissie de ongehoorzame EU-lidstaten verplichten minstens 50% van de vooropgestelde quata op te nemen. In dit geval is er geen sprake meer van keuzevrijheid – dan wordt het mes op de keel gezet.

Bij een migratiecrisis zoals in 2015 bepaalt de EU-commissie welke landen welk aantal vluchtelingen moet opnemen. Er zal naar verluidt rekening gehouden worden met de grootte en de economische slagkracht van het land. Weigert het land, dan kan het op een alternatieve wijze “helpen” illegalen uit te zetten, met een zgn. “uitzettingspartnerschap”. Als de geplande uitzettingen niet zoals voorzien lukken (…ze zullen niet lukken met onze linkse Vivaldi-regering. Uitgeprocedeerde gezinnen met kinderen mogen immers niet meer in een gesloten centrum hun terugkeer-naar-eigen-land afwachten!) dan moet het land als compensatie een resp. aantal asieleisers opnemen! M.a.w. twee keer prijs: de illegalen blijven doodleuk in het land en men krijgt er nog een zelfde aantal bovenop!

De EU-commissie realiseert zich dat afgewezen asielzoekers de grootste zwakte der EU-politiek vormen. In het beste geval wordt slechts 1/3 der afgewezenen teruggestuurd. Niet moeilijk als men weet dat 1/4 uit landen komt die visumvrij naar de Schengenlanden kunnen reizen. De EU zal dit in de toekomst gaan controleren en een optie inbouwen om ook visa-uitzettingen te kunnen voorzien. Als men weet dat de EU zo snel mogelijk àlle Balkanlanden in de EU-schoot wil opnemen, dat in afwachting het vrij heen-en-weer reizen zonder visum mogelijk gemaakt werd… dat die landen hun reizende landgenoten eerder aan- i.p.v. ontmoedigen om bij ons – liefst in het zwart – te komen werken, voor hoe naïef houden ze ons dat wij enig geloof hechten aan de mogelijkheid tot visumschrapping, laat staan inreisverbod? Toen in een vleesverwerkend bedrijf in Duitsland plotseling een corona-uitbraak optrad, verdwenen – verrassing! – plotseling een groot aantal der werknemers – Roemenen – die in het zwart daar kwamen werken. Een twaalftal dagen later noteerde men in Roemenië een toename van besmettingen. Zolang onze grenzen niet gesloten worden, rijden vriend en vijand – legaal of illegaal – vrolijk heen en weer. De EU zal gaan controleren??? Niet zwansen, he!

Afsluitend: de gidsen, de mensensmokkelaars, die hun diensten aanbieden om wereldreizigers een all-in in onze contreien te verschaffen. De EU heeft hiervoor een actieplan 2020-2025 georkestreerd. De EU-commissie wil o.a. de “criminalisering van privé protagonisten” onderzoeken, maakt echter tegelijkertijd duidelijk dat er geen sprake van kan zijn dat NGO’s, die “mensen-in-nood”, na een vertrekmelding vanop een Noord-Afrikaans strand, enkele zeemijlen verder – net buiten de territoriale wateren – gaan opvissen redden, hiervoor zouden kunnen gestraft worden. Zij kunnen en mogen niet gestraft worden voor hun onbaatzuchtige inzet. U heeft het goed begrepen: deze NGO’s mogen blijvend van hun carte blanche-statuut genieten. (…)