Dit gaat niet over corona. Het gaat over een lied uit WOI. Een macaber – zij het berustend – lied over de dood waaraan geen ontsnappen is. Het is bekend onder verschillende titels: “Vlaamse dodendans” of “De dood in Vlaanderen”, of ook “Vlaandren in nood” en zelfs met de eerste zin van het lied. Het lied zou afkomstig zijn uit de 15de eeuw en werd vertaald naar het Duits door Elsa Laura von Wolzogen.

Op een gitzwarte hengst daar rijdt de dood,
dicht en grauw is zijn masker als lood.
Als de soldaten het veld in marcheren,
laat hij zijn ros ernaast galopperen.

Keerzang:
Vlaand’ren in nood ! In Vlaand’ren rijdt de dood !
In Vlaand’ren rijdt de dood ! Lalalala, lalalala.

De dood kan ook de trommen slaan,
zijn roffel de harten sneller doet gaan.
Hij trommelt luid, hij trommelt luid !
Nu trommelt hij op een dodenhuid !

Toen hij zijn eerste roffel sloeg,
het bloed van al hun harten joeg.
En toen de tweede roffel klonk,
de landsknecht in zijn graf verzonk.

De derde roffel zolang ging,
tot hij van God de zege ontving.
De derde roffel is traag en klinkt,
alsof een moeder haar kind toezingt.

https://de.wikipedia.org/wiki/Der_Tod_in_Flandern

Duitse tekst Flandern in Not