Een universiteitsprofessor journalistiek, Dorothy Bland, liep in Corinth, een welvarende randgemeente van Dallas, aan de rechterkant van de weg, een beetje aan haar conditie te werken.
Zij werd door twee politieagenten gevraagd zich te identificeren en ze gaven haar de goede raad aan de linkerkant te lopen om het verkeer te kunnen zien aankomen en opzij te kunnen gaan of – liefst zelfs – het voetpad te gebruiken.  Een hoffelijk gesprek van een drietal minuten tussen drie beschaafde mensen.

Tot de verbijstering van de politie verscheen er enkele dagen later een opiniestukje van haar hand – zij is decaan van de UNT’s Mayborn School of Journalism – in de  Dallas Morning News waarin ze stelde dat ze omwille van haar ras eruit gepikt werd door de politie.

Mevrouw de professor, Bland, is een negerin, een African-American.  De twee politieagenten, het doelwit van haar venijn, zijn blank.  Blank, vermoedelijk racisten.
Ze schreef: “Als je als zwarte gaat wandelen, dan bega in je in vele rechtsgebieden een misdrijf.  Moge God erbarmen hebben met onze natie.”

De politie van Corinth haalde daarop de video van de politiewagen boven en kon de klacht weerleggen: een vriendelijk verzoek in plaats van een rassenincident.   Zonder deze video zouden de twee agenten in de problemen gezeten hebben.
En nu zit mevrouw professor in de penarie: er loopt een petitie die haar ontslag eist.

Nogal wat Amerikanen zien het anders: duidelijk een geval van een racistisch vooroordeel van de politie.  De Dallas Morning News liet nog een opiniestuk verschijnen, wéér van een negerin-schrijfster, Leona Allen, die stelt dat als de agenten bezorgd waren om Blands veiligheid, ze dan toch niet naar haar I.K., geboortedatum en via de radio naar haar identiteit geïnformeerd hadden?   Dat was toch duidelijk om zeker te weten dat ze niets op haar kerfstok had?

Vele anderen waren even kwaad… op mevrouw de professor.

Racism? By whom?