Zwitserland moet criminele asielbedrieger belonen
Wij hebben in het verleden al meermaals geschreven over de krankzinnige vonnissen die het Geweten (EHRM) velt.
Dit gerechtshof werd in het jaar 1953 opgericht als waakhond voor de toepassing van de Europese mensenrechtenkonventie. Toen was er nog geen sprake van asielbedrog en crimineel toerisme. Net dit gerechtshof, dat “recht” moet spreken, beschermt criminele vreemdelingen met de vriendelijke ondersteuning van “begripsvolle” rechters en laat hen toe in het land te blijven. Sterker nog: kent hen bovendien nog een schadevergoeding toe.
Een concreet geval: In 2002 komt een Nigeriaan met een valse identiteit Zwitserland binnen en vraagt asiel aan. Als hij negatief beoordeeld wordt, verlaat hij het land om het daarop volgend jaar, 2003, terug te keren. Nu bekijkt hij het wat gerafineerder: hij trouwt met een Zwitserse en wordt de vader van een tweeling. Een echtscheiding volgt, wat hem niet belet bij een andere vrouw ook een kind te verwekken.
Professioneel houdt hij zich in Oostenrijk en Duitsland met drugshandel bezig. Hij wordt ook voor deze overtreding van de wet in Oostenrijk en Duitsland door de rechtbank veroordeeld: in Duitsland moet hij nog 42 maanden gevangenis uitzitten.
In 2007 besluit het kanton Basel-Landschaft opnieuw dat hij Zwitserland moet verlaten. Op die datum heeft hij intussen met zijn “gezin” al 165.000 Zw. Franken aan sociale hulp geïncasseerd.
Zijn beroep bij een Zwitserse federale rechtbank loopt ook op een sisser af en in 2009 krijgt hij – opnieuw – het bevel het grondgebied te verlaten.
En dan trekt hij naar het Geweten in Straatsburg en hij krijgt van deze instantie gelijk. Het Europees Hof voo de Rechten van de Mens beslist in zijn oneindige idiotie dat volgens artikel 8 van de Conventie de mensenrechten van genoemde crimineel gekwetst werden; concreet zijn recht op een privé- en gezinsleven. En hij kreeg prompt een schadevergoeding van 9.000 euro toegewezen.
Ter herinnering: deze lieverdjes werden ook door het Geweten ondersteund om in Groot-Brittanië te kunnen blijven.
Floriaan Terbeke