We zouden er kunnen mee lachen, moest de situatie er niet zo intriest zijn:

Als zelfs de politiek-correcte Deutsche Welle aandacht besteedt aan de corruptie in Zuid-Afrika, hoe uitgebreid moet die dan wel zijn?

Een kleine groep onderzoeksjournalisten ging op zoek naar bewijzen over het gigantisch corruptieschandaal. Toen het onderzoek naar de toenmalige president Jacob Zuma en zijn entourage leidde, duurde het niet lang eer zijzelf het doelwit werden voor vervolging en hun integriteit in twijfel gebracht werd.

Begin 2017 kwamen zij onverwacht in het bezit van een harde schrijf met duizenden foto’s, e-mails en video’s, bewijzen die duidelijk aantoonden hoe de Zuid-Afrikaanse staat overgenomen werd door privé personen, met de hulp van politici.

De zgn. Gupta Leaks bewezen niet slechts dat de journalisten wel degelijk gelijk hadden met hun verdenkingen, maar dat de feitelijke situatie véél erger was dan zij aannamen. Sinds het bestijgen van de presidentiële troon heeft Jacob Zuma systematisch lucratieve regeringscontracten toegekend aan drie broers uit Indië, de Gupta’s. Dankzij hun vriendschap met Zuma, konden leden van de Gupta-familie de opbrengsten van een hele natie gebruiken voor hun eigen winstbejag. Zo kregen zij aandelen in koolmijnen, in media- en IT-bedrijven en zelfs regeringsbanen.

Het leegroven van de staat werd schaamteloos gesteund door een bende internationale raadgevers. Toen de kritiek door de media toenam, werd het Britse (public relations) bedrijf Bell (zie onderaan: hoe Bell uit het land gewezen werd en zijn aureool verloor) onder de arm genomen. En… de journalisten werden belasterd als vertegenwoordigers van het “blanke monopoliekapitaal” en de Gupta’s werden beklaagd als slachtoffers van een racistische pers!

Echter, na de publicatie van de Gupta Leaks, hield de corruptie op. De Zuma en de Gupta clan verloren hun macht. Toen een gerechtelijke onderzoekscommissie uiteindelijk het licht zag, verscheen – na langdurig in allerlei bochten krommende manoeuvres – Zuma om getuigenis af te leggen. Zijn verdediging was geen verrassing: het waren allemaal leugens en “fake news”.

Onderzoeksjournalisten uitten hun bezorgdheid over een mondiale tendens van een stijgende betrokkenheid tussen de zakenwereld en de regering en de hieruit resulterende polarisatie. Presidenten en multinationals leven in hun eigen onaantastbare wereld. Niet alleen in Zuid-Afrika trouwens…

Deal that undid Bell Pottinger: inside story of the South Africa scandal

Lured by fees of £100,000 a month, the PR firm ran a secret campaign to stir up racial tension on behalf of its billionaire clients (…)