Coronalittekens

The Lancet publiceerde de resultaten van een onderzoek naar de gevolgen van het gedwongen isolement. En kreeg bijzonder weinig aandacht. Je zou voorwaar kunnen geloven dat de politiek, en in hun kielzog de media, de problemen hieromtrent het liefst in de doofpot zouden zien verdwijnen.

Op 8 oktober 2021 publiceerde het prestigieuze tijdschrift The Lancet een studie over de wereldwijde herhaalde druk door COVID-19-pandemiemaatregelen in 2020. Volgens de onderzoekers en medewerkers van de University of Queensland/ Australia en de University of Washington leidde het afwisselende opbod van lockdowns, waarschuwingen, afstandsregels en steeds nieuwere varianten van b.g. tot een drastische toename van depressies, angststoornissen en permanente bezorgdheid. Vrouwen en jongere mensen werden het meest getroffen (1). Volgens UNESCO-enquêtes in deze studie heeft COVID-19 ook geleid tot de “ernstigste verstoring van het wereldwijde onderwijssysteem in de geschiedenis” (2). Over deze onderzoeksresultaten – en de overlijdens door de vaccinatie – kan en mag niet gezwegen worden. Als men als onderwijswetenschapper en psycholoog ook bedenkt dat een psychologisch en sociaal letsel dat in de kindertijd is toegebracht, ook een impact kan hebben op toekomstige generaties na het volwassen leven, dan rijst de dringende vraag wanneer wij – burgers van deze wereld – eindelijk deze vicieuze cirkel zullen doorbreken.

Voor elk bezorgd en weldenkend menselijk wezen is het verplichte literatuur. Het werd oorspronkelijk gepubliceerd onder de titel: “Global prevalence and burden of depressive and anxiety disorder in 204 countries and territories in 2020 due to the COVID-19 pandemic” (3). RT DE vestigde de aandacht op de studie onder de titel “Study confirmed: COVID measures led to massive increase in depression and anxiety disorders” op 10 oktober 2021. Het artikel wordt ingeleid met de volgende woorden:

„Sinds anderhalf jaar heeft de coronacrisis ons vast zijn greep. Aan de psychische bijhorende schade werd tot op heden officieel weinig aandacht geschonken. Nu verscheen er een onderzoek over dit thema met opvallende cijfers” (3).

Een gestaafde aanvulling op de studie werd op 11 oktober gepubliceerd door RT DE, onder verwijzing naar een artikel van de NGO Save the Children, dat verwijst naar gegevens van de “Oxford COVID-19 Government Response Tracker”. Titel: “Lockdown consequences: Number of mental illnesses in children has forly risen”. In de inleiding staat:

“Volgens een studie hebben de beperkingen, die de staat tijdens de coronacrisis heeft opgelegd, geleid tot een aanzienlijke toename van psychische aandoeningen bij kinderen – vooral in gevallen van depressie, angst, eenzaamheid en ook zelfverwonding” (4).

Volgens Save the Children meldde meer dan 83% van de kinderen een toename van negatieve gevoelens. Als hierop niet ingegrepen wordt, kan dat naar verluidt leiden tot schade op lange termijn – ook als de maatregelen, resp. beperkingen worden opgeheven.

De auteurs van het Lancet-onderzoek eisen volgens de bronnen dat de regeringen en politieke beslissingsautoriteiten “dringend maatregelen te nemen om het psychosociale gezondheidssysteem wereldwijd te steunen en de toegenomen vraag naar hulp tegemoet te komen” (5). Save the Children wil dat de beleidsmakers “prioriteit geven aan de psychische gezondheid en het regelmatige onderwijs van kinderen tijdens en na de coronacrisis” (6).

Ook UNICEF en The Time waarschuwden voor de impact op lange termijn: https://www.unicef.org/press-releases/impact-covid-19-poor-mental-health-children-and-young-people-tip-iceberg

https://time.com/5870478/children-mental-health-coronavirus/