… spaart de kool en het zaad

Professoren worden verondersteld intelligente wezens te zijn.  Niet te verwarren met boeren: die zijn slim of wijs.  Wie heeft er ooit van ‘professorenslimheid‘ gehoord?  We kennen er een aantal die meermaals van hun piëdestal gevallen zijn.  En toch klauteren ze er telkens weer op.  Niet dat het publiek ernaar zit te smachten.  Hun ego.  Hun stralenkrans.  Het licht van de schijnwerpers.  Zelfaanbidding.

Als professoren een opiniestukje schrijven, dan mogen wij dat niet als zodanig – een mening – delen.  Hun opinie staat immers gelijk aan een stelling, niet te verwarren met een axioma. Tot er een rubriek ‘stellingen’ door de media aan hun hoofdstukken toegevoegd wordt, zitten de professoren met hun stellingen verstopt tussen broodschrijvers die eigenlijk in hetzelfde ijdelheidsbedje ziek zijn, maar er geen graten in zien enkele weken later hun opinie aan de veranderde omstandigheden aan te passen.

Keren we terug bij Coolsaet.  Professor Rik Coolsaet.  Terrorisme-expert.  Op televisie wordt hij regelmatig uitgenodigd om de ernst van het journaal met zijn humoristische persoonlijke visie op de maatschappij te verlichten.  Dat was een tijdje geleden. Te lang.  Dus schreef Coolsaet – wat men noemt – een ‘essay‘.  Wat een ander woord is voor opiniestukje of professorenstelling.  Nu is het wachten op een uitnodiging van de televisiezenders om zijn intelligentie met de gewone burger te delen.  De prof heeft pech.  De co-piloot bleek geen moslim te zijn, Stevaert kaapt de voorziene emo-zendtijd en de moord op 150 christen studenten in Kenia door de islamitische terreurgroep Al-Shabaab is te ver van ons bed.  Tenslotte treedt er enige gewenning op: onthoofdingen, bommen, kindsoldaten, chistenenuitroeïng… krijgen de laatste tijd even veel aandacht als kookprogramma’s.   We worden afgestompt.  Misschien moeten ze de Teletubbies nog eens heruitzenden.

Coolsaet kreeg aandacht van Zaman, een Nederlandstalige Turkse krant, te lezen op het internet.

“In een nieuw essay ontmaskert terrorisme-expert professor Rik Coolsaet de simplistische visies op radicalisering, Syrië-strijders en terrorisme. Voor Coolsaet onderscheidt het fenomeen van de Syrië-strijders zich van klassieke vormen van politieke en religieuze radicalisering. Het is een eerder emotionele respons, waarbij de politieke of religieuze kadrering van de gevoelens flinterdun is.”

Vanzelfsprekend komen de vrijwilligers naar de verschillende oorlogsfronten aan bod: de Spaanse Burgeroorlog, Waffen-SS, zelfs Afghanistan.  En hij laat een steek vallen, want het Vreemdelingenlegioen ontsnapt aan de opsomming.  De jihadisten (‘Syriëstrijders’ volgens Coolsaet) zijn geen bron van radicalisering, maar een vlucht vooruit.  Deradicalisering helpt niet.  Toch niet op Europees, belgisch of Vlaams niveau.  Het moet lokaal gebeuren.   Misschien heeft hij iets als een jihadisten-zondagschool voor ogen.  Vrijdagschool.  De reisgrage ‘jongeren’ zijn immers geen salafisten, maar wel jongeren die heel modern zijn… Modern… zoals in moorden, onthoofden, verbranden, verkrachten…

De genomen maatregelen om te deradicaliseren zijn te ‘repressief’.  We zijn te streng.  Daar zit het ‘m.  We moeten liever zijn.  Schouderklopjes geven.  Hen het gevoel geven hier thuis te zijn.

Nog zin om Coolsaets stelling te lezen?  Heel de monoloog kunnen we niet aanbieden.  Daarvoor moet u geduld oefenen tot hij op Terzake of een ander ‘duidingsprogramma’ zijn opwachting mag maken.  Al zal u geen andere professorenpraat horen dan in 2010.  Toen schreef hij ‘Radicalisme is het zout van de samenleving’; zijn nieuwste ‘essay’ is er een herschreven copy van.

Voor de slimmeriken die professorenintelligentie kunnen verteren verwijzen wij graag naar de Coolsaets webstek; en – als u het aandurft – ga rechtstreeks naar ‘Recente artikels – wat zwaarder op de hand’.

FVE