De corona-experten van ons geliefd land b klagen over de nutteloze corona-spionnenbrigade. In Nederland maken ze er zich niet vanaf met enkele vrijblijvende vragen maar gaan tot op het bot…
De corona-experten van ons geliefd land b klagen over de nutteloze corona-spionnenbrigade. In Nederland maken ze er zich niet vanaf met enkele vrijblijvende vragen maar gaan tot op het bot…
Dit is toch de reinste onzin, ziekelijke vluchtelingen worden losgelaten op een bevolking ,,recent vroeg Maggie nog eens 55 miljoen euro om een pesticide los te laten, op haar bevolking -kiezers.
Blijf in uw kot , want den congo boot is in aantocht , de zwarte pietjes hebben wat lekkers mee,
Mooi maar vertel ons nu eens hoe het moet met contactopsporing …
In principe is het eenvoudig. Huisarts vergeet zijn zwijgplicht en rapporteert aan een “hogere” instantie. Die roept Lazarus op het matje. Vervolgens wordt er van Lazarus verwacht dat hij braafjes heel zijn gedrag, locatie, contacten der laatste twee weken uit de doeken doet. Lazarus vindt dit een inbreuk op zijn eigenste persoonlijke rechten en lijdt plotseling aan dementie. Of Lazarus kàn onmogelijk antwoorden wegens verschillende redenen, zijnde: hij werd niet verondersteld zich daar te bevinden, hij ging op in een massa, hij wil niemand in moeilijkheden brengen, hij weet het verd. niet meer, of hij is gehecht aan zijn vrijheid en vindt dat het niemand aangaat wat hij doet. Dààrom is zo’n traceerapp op je slimme gsm zo belangrijk. Immers: Lazarus hoeft niet mee te werken vermits de spionage-app beter weet dan hij waar en wanneer hij ergens geweest is én met wie hij contact, resp. in de buurt, heeft gehad. Dan zit er een soort opperstasi boven ons met een vergrootglas te kijken naar onze gedragingen. Probleem: een gsm kan men uitschakelen. Nu toch nog. En heeft iedereen een slimme gsm? Wat volgt? Een chip? De volgende versnelling: we hangen vast aan de touwtjes van de poppenspeler en we dansen op zijn vooiske.
Er zijn toch voordelen aan “het recht vergeten te worden”. Zoals bij ons hier. Wij hebben geen gsm-bereik. Iets waarvoor we ons quasi dagelijks moeten verontschuldigen. We worden meewarig bekeken en beklaagd. Men wil maar niet snappen dat een sms naar ons sturen geen zin heeft, zolang we ons in de buurt van ons huis bevinden. Onze kleinzoon kreeg bv. een uitnodiging voor een feestje van een klaskameraadje. Hij is er niet geraakt vermits het feestje al dagen voorbij was eer we hier de uitnodiging lazen. (toen we gingen winkelen). Bovendien hebben wij in de loop der jaren ons huis goed geïsoleerd, wat er nog een schep bovenop doet.
Wij rekenen ons tot de gelukkigen.