Koninklijke kommer en kwel

Zopas was de Japanse ambassadeur ten paleize op bezoek geweest en die had een bijzondere indruk nagelaten op de nieuwe koning. Niet alleen boog de oosterling bij het begroeten, maar hij bleef dat ook aanhoudend en steeds dieper buigend doen. De nieuwe koning had immers niet door dat één keer buigen voldoende was en dat de laagste in rang ook de diepste buiging maakt. Omdat hij dus telkens diep boog, bleef de ambassadeur alle moeite doen om de koning in het diep buigen te overtreffen. Gelukkig was er tijdig de kabinetschef om de koning bij de arm te nemen en hem en zijn gast naar het salon te begeleiden. Onderweg daar naartoe boog de koning nog enkele keren breed glimlachend, want dat vond hij wel leuk.

Daar gezeten, spraken zij tot elkaar en de nieuwe koning onderbrak herhaaldelijk de ambassadeur door over het judo te beginnen, een Japanse gevechtssport die hij ook in het leger beoefende. Ook karate, die andere Japanse gevechtssport, was hem niet onbekend en zeker door die keer dat hij met de blote hand twee bakstenen wilde splijten. Hij hield er een breuk in een middenhandsbeentje en een gipsverband aan over, waarmee ook zijn kortstondige karatecarrière eindigde.

Hij vertelde het allemaal in geuren en kleuren, terwijl de gast bleef glimlachen en minzaam het hoofd buigen. Hoezeer deze ook probeerde om de Belgische koning bij de les te houden, het lukte hem niet. Toen een lakei het salon binnenkwam om de heren te vragen wat ze zouden willen drinken, sprong de koning op en haalde met een volwaardige ‘sasae tsurikomi ashi’ de brave man onderuit. En dan nog eens met een spectaculaire ‘kata-guruma’. Ja, hij was het judo nog lang niet verleerd. De lakei maakte zich haastig uit de voeten, want de koning dreigde hem in een houdgreep te nemen…

Toen de ambassadeur op zeker moment zich het begrip ‘zijne keizerlijke hoogheid’ liet ontvallen toen hij over zijn eigen staatshoofd sprak, keek de nieuwe koning op en staarde in de verte in de richting van het grote raam dat uitgaf op de tuin. “Aaaahhh, een keizer…,” zei hij met gloedvolle stemverheffing. “Een keizer! Dat wil ik ook nog worden! Empereur des Belges!” Hij zag het helemaal zitten.

Toen dan de lakei opnieuw een poging deed en even later een glas wijn en een glas fristi opdiende, vroeg de koning hoe het nu precies zat met het keizerlijke protocol bij het overhandigen van drinkglazen. Want met Keizer Karel had dat destijds in Olen heel wat problemen opgeleverd…

De ambassadeur kreunde zacht en maakte zich hals over kop uit de voeten, haastig buigend voor een versteende kabinetschef wiens wallen onder de glazige ogen dik stonden.

Nerdom, VB Magazine 04/14