Koninklijke kommer en kwel
De stijl van papa-Roi heeft afgedaan, vindt de nieuwe koning na zijn eerste kerstboodschap aan het land en het volk. Hij had zich weliswaar lang verzet tegen alle vernieuwingen die zijn hofpaladijnen hem wekenlang in het oor waren komen fluisteren. Maar hij had zich uiteindelijk toch geschikt omdat zijn eega-Majesteit hem ook al zo vaak had gezegd dat hij eens iets nieuws moest proberen…
Rechtstaand, slechts met een klein briefje in de hand, bij de kerstboom en met zicht op de tuin had hij het er dan maar op gewaagd en zie, de goegemeente sprak er vol lof over. De nieuwe koning had een nieuwe stijl binnengebracht. “Le nouveau roi est arrivé,” zoals zijn mama-Reine hem had gezegd in de enige landstaal die ze meester is.
Toen na het driekoningenfeest de kerstboom werd afgebroken, had hij wel geprotesteerd, want sinds zijn kersttoespraak had hij nog elke dag zijn glorievolle optreden een keer of drie overgedaan, gewoon voor zichzelf en luid declamerend. Dat was nu gedaan en dat was wel even wennen. Maar dat de vernieuwing hem helemaal in de greep had, was wel duidelijk.
In aanwezigheid van zijn kabinetschef maakte hij al plannen voor volgend jaar. Het moest nóg beter worden. En hij zou er nu al voor beginnen oefenen. Misschien zou hij zich als herder kunnen verkleden en met een schaap in de nek? Of als een van de drie koningen die mirre of goud bracht? Ja, zeker die met wierook niet, want in de hoogmis wordt hij daar altijd mottig van, waarbij hij groen-geel uitslaat. Of misschien zelfs – ja, dat leek wel wat! – als de Kerstman bij de kerstslee. Dat laatste was wel een probleem, vond hij, want dan moest hij zijn baard weer laten staan en hare majesteit ziet dat niet meer zitten na een eerder probeersel. Maar met ‘ho-ho-hoo!’ zijn toespraak beginnen, zou wel iets hebben, vond hij. Meteen stiet hij de kreet een vijftal keren uit, zijn arm in de lucht stekend. De kabinetschef dook diep in zijn dossier en zocht in zijn rechtervestzak haastig naar een pilletje in een poging om de dag zonder al te veel stress door te komen.
Plots ging de deur van het statige kantoor open en hare Majesteit Mathilde schreed naar binnen en zei lachend: “Philippe, ik geloof dat ik de Kerstman heb gehoord. Hij riep: ‘o-o-oo!’ Die is wel laat dit jaar, want die is zeker weer overal jenevers en andere borrels blijven drinken. Een geluk dat we die zuiplap hier niet over de vloer hebben gekregen.” De nieuwe koning keek verschrikt op en zei: “Jenevers?! Ik drink alleen fristi en kidibul…” Mathilde knipoogde even naar de kabinetschef, waarop deze haastig zei: “Terug bij de kerstboom volgend jaar!” Glazige ogen staarden ijl in een onmetelijke verte…
Nerdom