Britse media berichten dat de leiding der Anglikaanse Church of England overweegt “geslachtsneutrale alternatieven voor God” te gebruiken. In het voorjaar zou er een project met dit thema opgestart worden om te beslissen of er veranderingen zitten aan te komen of niet. Zo ja, moet dit door een synode bekrachtigd worden.

Let wel: het is niet zo dat het Anglicaanse Opperwezen plotseling een transwezen geworden is – men weet dat eigenlijk niet zo goed – maar men stelt zich de vraag of het geslachtsspecifieke taalgebruik met betrekking tot God niet stilaan aan hernieuwing toe is. En ja hoor, ook bij dit eigentijds nepprobleem, was het een vrouw, de dominesse Joanna Stobart die de gesneden kater de bel aanbond bij de liturgiecommissie door zich af te vragen welke maatregelen er moeten ondernomen worden “om een inclusievere taal bij onze geautoriseerde liturgie te ontwikkelen”. En zij voegde eraan toe dat “zij meer mogelijkheden zou wensen om over God op een niet geslachtsspecifieke manier te spreken. En bij gebeden niet om Gods opmerkzaamheid te smeken met het gebruik van “mannelijke voornaamwoorden”.

Kop van jut is het “Onze Vader”. Moet er een “Onze Moeder”, of een “Onze ouders” aan toegevoegd worden? Waarschijnlijk is er ook vanalles mis met het Wees-gegroetje. En zal men dan ook de vraag kunnen stellen waarom er met Kerstmis een jongetje geboren werd en geen meisje, of iets ertussen in.

Hendrik VIII draait zich om in zijn graf…

https://www.kerknet.be/kerknet-redactie/nieuws/anglicaanse-kerk-buigt-zich-over-neutraal-taalgebruik

Geniet ervan zo lang het nog kan: