Christenvervolgingen in het Midden-Oosten

 In Saoudi-Arabië en de Golfstaten zijn de slachtoffers van christenvervolgingen bijna altijd gastarbeiders, vooral uit de Filippijnen. Maar in Egypte en Irak zijn het de oorspronkelijke inwoners. De voorvaderen van de Kopten in Egypte en de Assyrische christen in Irak en Turkije woonden daar al eeuwen vóór de moslims die gebieden veroverden. Als wij niet drastisch het roer omgooien, zullen onze nakome-lingen hetzelfde lot ondergaan…

Maria behoorde tot die minderheid van Koptische christenen in Egypte. Toen zij achttien was, werd zij ontvoerd door militanten van de Gamaa al-Islamiyya, een fanatieke islami-tische groepering die verantwoordelijk is voor een hele reeks aanslagen tegen Kopten, overheidsfunctionarissen, schrijvers en toeristen. Maria werd negen maanden lang gevangen gehouden in schuilplaatsen van de Gamaa. Zij werd gedwongen islamitische kledij te dragen, te vasten tijdens de ramadan en hele hoofdstukken van de koran uit het hoofd te leren. Om haar te dwingen een sluier te dragen dreigden de moslims haar gezicht met zwavelzuur te verminken. Zij werd herhaaldelijk verkracht. Tenslotte was ze gebroken. Ze bekeerde zich tot de islam. Intussen had haar vader de politie in Caïro verwittigd, maar daar had men hem gezegd dat zij “veilig was in de armen van de islam.”

Dit soort seksuele terreur tegen religieuze minderheden komt in vele islamitische landen voor. Christenen kunnen in zo’n geval niet rekenen op enige juridische bescherming. Zij zijn rechteloos overgeleverd aan de willekeur van de moslims. Dit gebeurt echt niet alleen in Egypte of in IS-gebied. Boko Haram deed het op honderdvoudige schaal in Nigeria. In Pakistan is het schering en inslag. In de Palestijnse Entiteit, die nochtans overeind gehouden wordt met geld uit de EU, worden christelijke meisjes eveneens systematisch het slachtoffer van ontvoering, verkrachting en gedwongen huwelijken. Dikwijls zijn de daders leden van de  politiediensten van de PLO. De islam is er de officiële staats-godsdienst, zoals in alle Arabische landen. De wetgeving is volledig op de sharia gebaseerd en wie zich tot het christendom bekeert, wordt gearresteerd en gemarteld. Het zou niemand mogen verbazen. De Palestijnen hadden zich al tijdens de Libanese burger-oorlog ontpopt tot wrede christenvervolgers. De Assyrische christenen hebben trouwens nog meer geleden dan de Koptische of de Palestijnse. Eerst werden zijn afgeslacht door de Turken, dan door Saddam Hoessein, nu door IS.

Staat en samenleving

Heel dikwijls gaan de christenvervolgingen uit van het staatsapparaat. Het feit dat er ondanks dat in sommige Arabisch landen toch nog christelijke minderheden bestaan, zij het dan in toestand van rechteloosheid, vernedering en permanente terreur, bewijst  dat deze “officiële” vervolgingen, hoe wreed ook, toch niet helemaal identiek zijn aan de praktijken van staten als nazi-Duitsland of de Sovjetunie. Alleen de genocide tegen de Armeniërs past in dat totalitaire schema.

Maar naast die “officiële” vervolgingen, is er nog de alomtegenwoordige bloeddorstige haat tegen christenen en joden van de gewone Arabier-in-de-straat, van moslims die op eigen houtje bomaanslagen plegen, kerken platbranden, “ongelovige” vrouwen verkrachten en pogroms plegen. Daarvan vindt men geen equivalenten in nazi-Duitsland of de USSR.

Net zoals in de meeste moslimlanden staat ook in Egypte de doodstraf op “afvalligheid”, maar in praktijk is er nog nooit iemand geëxecuteerd omdat hij zich tot het christendom bekeerde. Een blijk van mildheid? Helemaal niet. Meestal worden bekeerlingen ontdekt door hun eigen familieleden, die hen dan ook prompt vermoorden voor het tot een proces komt. Zij zijn zo ziek van haat dat zij zelfs hun eigen kinderen vermoorden… Net als bij eremoorden worden zulke misdaden nooit vervolgd. Ze worden geseponeerd of geregis-treerd als ongelukken of zelfmoorden.

Collectieve haat

De christenvervolgingen in moslimlanden gaan altijd uit van heel de samenleving, niet alleen van de staat. Er zijn zeker individuele moslims die gematigder zijn, maar zij zijn een heel kleine minderheid, die nooit kan oproeien tegen de grondstroom van islamitische haat, zelfs niet bij moslims die niet onder het gezag van een islamitisch staatsapparaat staan. Zoals de moslims die christenen afslachten op de Filippijnen, of hindoes in Kasjmir, of boeddhisten in Zuid-Thailand. Zoals de islamitische immigranten in Europa en de honderdduizenden volksverhuizers in Duitsland en Zweden, die ook op hun manier ook een “rape jihad” voeren. Zelfs in  de opvangcentra voor asielzoekers daar blijven de moslims de weinige christelijke vluchtelingen – de enigen die écht vluchtelingen zijn – mishandelen en terroriseren, meestal met actieve medeplichtigheid van de islamitische tolken en bewakers in die centra en met de passieve medeplichtigheid van de Duitse en Zweedse autoriteiten, die even ijverig de andere kant uitkijken als Egyptische politiemannen tijdens een pogrom tegen Kopten.

Marc Joris in VB maandblad 07/17

Ter illustratie, in minder dan 5 minuten: