Dries is van alle markten thuis. Zelfs de lingeriewereld heeft voor hem geen geheimen:
https://youtu.be/TWZmT12mf0k
Dries liet zich inspireren door onderstaande video.
Of de verkoopcijfers van Victoria’s Secret zullen stijgen door hun lingerie te tonen op… euh… minder aantrekkelijke meer inclusieve “waarheidsgetrouwe” modellen is nog maar de vraag. In elk geval wordt er vooral de draak mee gestoken… “What women want”… voor zover dit niet gecensureerd wordt. Ook de Raad van Bestuur zou in de toekomst uitsluitend bevrouwd worden met vrouwelijke wezens volgens een regenboog-kleurenpalet – voltooid, onvoltooid, verzonnen of verwezenlijkt. Als dit geen discriminatie is…!
Het linkse firmament ligt in een aanbiddingstrance “long overdue”. Whoopi Goldberg kon uiteraard niet ontbreken bij dit hoogst interessant hedendaags probleem. “Hoog tijd”; het zijn immers de mannen die lingerie kopen…omdat ze eigenlijk gluurders zijn, lingerie kiezen voor imaginaire droomvrouwen, maar geen functionele lingerie voor alledaagse vrouwen met vetrolletjes, voor transvrouwen, voor manvrouwen die nog beschikken over een overbodig lichaamsdeel… kortom heel het frivole lingerietheater: wèg ermee! Terug naar de flanellen onderbroeken en inbraakveilige borstforkliften van ons moemoe.
Ik ben blank, heb sproeten, rossig sluik haar, groene ogen. Volgens Johannes Friedrich Blumenbach hoor ik tot de “universam Europam“, of het Kaukasische ras. Dat is echter slechts uiterlijke schijn. Diep vanbinnen voel ik, weet ik, dat ik in werkelijkheid een kind ben van de Varietas Aethiopica, met een melkchocolade-teint, prachtig dik kroezelhaar en bruine wakkere ogen. Maar niemand ziet dat. Ook de zon niet vermits ik zonder factor 50-bescherming niet langer dan 30 minuten bij een waterzonnetje kan buiten komen. Weet iemand een oplossing om van mijn levenslange frustratie af te geraken?
Grapje!
Er zijn mensen die zich gemakkelijker binnenste-buiten kunnen keren. Zoals Oli London, die zich Koreaans voelt en intussen 18 operaties heeft ondergaan om zijn/haar* ware diepste “ik” gestalte te kunnen geven. Oli is in het dagelijkse leven wat men noemt een “influencer”, iemand die zichzelf ernstig neemt en verwacht dat de rest van de planeet aan zijn/haar* voeten neervlijt in stomme aanbidding.
De beleving van het “uit de kast komen” als zijnde een Koreaans geslachtsneutraal wezen wordt bevestigd door een oogoperatie die de Koreaanse binnenste kern moet bevestigen.
‘I’ve been transitioning, and now I’ve officially come out Korean.’
https://youtu.be/fccOsafAXgE
We zijn blijkbaar niet de enigen die dit complete waanzin vinden:
U leest het goed. De Saksische SPD eist dat er op openbare toiletten afvalemmertjes geplaatst worden voor “hygiënische producten” (… maandverband en/of tampons). Nou en, denkt u, die staan daar toch altijd? Inderdaad, maar niet in de mannentoiletten. En daar willen de Saksische sossen verandering in brengen.
Op hun gewestelijke partijdag werd een voorstel voor “niet-binaire toilettenuitrusting” door de meerderheid der aanwezige SPD-leden aangenomen en wel met onderstaande argumentatie:
“Menstruerende mannen en menstruerende niet-binaire personen worden gediscrimineerd in publieke mannentoiletten,nl. bij de afvalverwijdering van hygiënische producten; deze toiletten worden immers in vergelijking met vrouwentoiletten benadeeld daar er geen mogelijkheid aangeboden wordt in de wc-cabines om hun hygiënische benodigdheden in een daarvoor voorziene afvalbak achter te laten.”
Een journalist had daar zo zijn mening over: “Niemand heeft iets tegen bijkomende afvalemmers voor hygiënische producten. Maar een partij die op een partijdag de problemen van “menstruerende mannen” probeert op te lossen, heeft in de loop van haar lange geschiedenis ergens het kompas verloren.”
IKEA heeft een aantal sofa’s ontworpen geïnspireerd door het nog steeds groeiend aantal multigeslachten-vlaggen. Verleden week werd de collectie voorgesteld met 10 verschillende “seksuele identiteiten” – ze worden niet verkocht maar tentoongesteld in verschillende IKEA-verkooppunten in Canada. Het is immers ‘Pride Season,’!
Er viel één minpuntje te noteren, nl de versie van de bi-seksuele vlag in “verschillende tinten roza” met (losse?) handjes en twee kussens met een tekst die vragen oproept. Op het ene kussen: “als je van OF naar EN gaat” en op het kussen ernaast: “gelooft niemand je”.
Naar verluidt zou de bi-seksuele personen zich “niet vertegenwoordigd voelen” door de sofa, die hen naar verluidt “eerder angst zou bezorgen”.(…)
Evenveel vrouwelijke kandidaten op de lijsten als mannelijke.
Omdat lijsten uit een oneven aantal kandidaten bestaan, mag het verschil tussen het aantal vrouwelijke en mannelijke kandidaten niet groter zijn dan één.
Op plaats één en twee geen kandidaten van hetzelfde geslacht.
Volledige ritssysteem voor de lokale kieslijsten in Brussel en Wallonië.
De ministerraad bestaat minstens uit één vrouw.
Het schepencollege en de provinciale deputatie bestaan uit minstens één vrouw.
Op lokaal niveau is minstens een derde van eenzelfde geslacht in de advies- en overlegorganen en de raden van bestuur van autonome bedrijven.
Wat gebeurt er dan als er een omgebouwde kandidaat/kandidate/resp. geslachtsneutraal wezen zich op het politieke pad wil begeven?
Stel een zich vrouw-voelende bio-man kan de drang “ons” te vertegenwoordigen in de politieke arena niet weerstaan. Een politieke partij die gebeten is door de regenboogmuskiet, zal hiervoor een topplaats voorzien op de lijst. Stel dat een klassieke man, een klassieke vrouw en een gereviseerd exemplaar op de drie eerste plaatsen beslag willen leggen. Hoe moet dat dan met de wet die stelt dat er geen twee kandidaten van hetzelfde geslacht op de eerste twee verkiezingsplaatsen mogen staan? Beschouwt men de zich-vrouw-voelende man als vrouw of blijft men hardnekkig vasthouden aan het ouderwetse principe dat, wie een penis tot zijn attributen mag rekenen, wel degelijk een mannelijk wezen is?
In het land b draait men zoals bekend zijn hand niet om voor enige creativiteit opdat het neo-geslacht ook aan zijn politieke trekken komt. We verwijzen naar dr. Peter De Sutter, die zich ondanks naamverandering, vrouwelijke kleding, maquillage en pruik, ondanks het behoud van de attributen die sinds de geboorte zijn lichaam sieren, die zich desondanks Petra noemt, nochtans een vrouwelijke partner heeft zonder lesbisch te zijn, toch carrière kon maken in de politiek. Je benoemt een dergelijk persoon gewoon tot minister(in) en dan is de plaats op een verkiezingslijst van geen enkel belang.
Bij de Grünen in het Duitse Saarland zijn ze anders geëvolueerd. Volgens de statuten moet er steeds een vrouw op plaats 1 en vervolgens bij alle onpare plaatsen een vrouw staan. Tenzij de kandidate op plaats 1 bij het stemmen over de lijstvorming gebuisd wordt. Dan kan plaats 1 ook aan een vrouw-met-penis vrij gegeven worden.
Net dàt scenario speelde zich af bij de Saarlandse partijdag der Grünen. Tina Schöpfer viel drie keer in ongenade, zodat de eigenlijk niet zo heel populaire Hubert Ulrich verrassend plaats 1 kon innemen en daarmee met zekerheid vanaf september in het genot van voor Groenen onbelangrijke accessoires zoals een federaal pensioen en een dienstwagen zal komen.
Tina Schöpfer moest plaats maken. Zoveel is duidelijk. Ulrich is een “fixer”, iemand die enerzijds giften van de gehate FDP aanneemt, anderzijds deze in het halfrond vervloekt. Dit alles gebeurde met het doel de gewenste Jamaica-coalitie mogelijk te maken. Het hoger doel, u weet wel… staatsmanschap. En zo gebeurde het dat Hubert het “fixte” dat hij Hubertina werd.
De federale Grünen “hadden zich het anders gewenst”. Ulrich wou zich eigenlijk niet als “transfluide” mens uiten; pas bij het meest geschikte moment koos hij voor het vrouwenschap. Waarmee niet gezegd wil zijn dat deze toestand niet kan veranderen.
https://youtu.be/JBo0fv_x4hk
Wie nog niet mee is in de regenboogconstellatie: transfluïditeit is een toestand met veranderende geslachten, een soort op-en-neer-gaande grafiek van testosteron en oestrogeen. Moet bijzonder verwarrend zijn. Je staat op als man, kleedt je in pak, hemd en das om naar kantoor te gaan. Daar aangekomen voel je bij de 10 uur-koffiepauze dat je vrouwelijke alter-ego heel het boeltje overneemt. Daar zit je dan, verveeld met je pak, verlangend naar het wuftige kleedje, je handtas, je valse wimpers en hoge hakken. Een verrader in je eigen lichaam.
Trouwens de “transfluide” vlag verschilt wel degelijk van de regenboogvlag. Wat meteen een probleem voor de zebrapaden creëert als een fluïde mensensoort verkozen wordt. Discriminatie loert om de hoek.
Keren we terug naar de Saarlandse Grünen. Na het buizen van Tina Schöpfer had eigenlijk een andere vrouw, zonder mannelijke concurrentie, op plaats 1 aanspraak moeten maken. Echter… in de politiek is alles mogelijk. En zo won Huberta Ulrich tegen de excuustruus, de uit het niets plotseling opkomende kandidate Jeanne Dillschneider, de bijna 30-jarige voorzitster van de Grünen Jugend, tevens eeuwige studente rechtswetenschappen.
In alles is er ook een komische kant aan het lijstvormingsverhaal. Door het opzij zetten van de partijstatuten werd er plaats gemaakt voor een nieuwe ster aan het groene firmament: Iryna Gaydukova, een wezen dat een bewezen menstruatie-achtergrond laat optekenen. Qua IQ hoeft er niets bewezen te worden. Iets wat bij de Grünen sowieso van ondergeschikt belang is. Nietwaar, Annalena Baerbock?. Iryna is van Oekraïense oorsprong en wou bij de Grünen carrière maken omdat ze geschrokken was van “het verbazingwekkende en blijvende succes der extremisten”. Intussen heeft de charmante Iryna de partij verlaten. Waarom? Kijk even mee naar deze beelden:
Paus Franciscus heeft een decreet goedgekeurd waarin hij de “heldhaftige deugden” erkent van de Franse politicus, Robert Schuman, geroemd en geëerd als de “architect” van de EU. Deze officiële beslissing is de eerste stap naar Schumans heiligverklaring.
Na WOII bekleedde hij verschillende ministerposten in Frankrijk, maar werd vooral bekend voor zijn “Schuman plan” van 1950 waarmee hij de economische samenwerking van Europese staten beoogde, dat uiteindelijk zou evolueren naar de vorming van de EU. In de late ’50er jaren was hij de eerste voorzitter van het Europese parlement.
De pauselijke beslissing van zaterdag roemde de “heroïsche deugden” van de politicus die vanaf nu als “eerbiedwaardig” kan beschouwd en mag genoemd worden. De eerbiedwaardigheidsverklaring is een eerste stap naar de zaligverklaring.
Eer Schuman erkend wordt als heilige, moet er nog heel wat gebeuren. Zo moet men nu op zoek gaan naar mirakels die hem toegeschreven kunnen worden door het Vaticaan. Paus Franciscus prees Schuman omdat naar verluidt “een lange periode van stabiliteit en vrede” aan hem te danken is. Ach… de paus volgt het uitgetekende stramien: de EU kreeg tenslotte in 2012 ook al de Nobelprijs voor de Vrede.
Dat niet iedereen het met de pauselijke beoordeling eens is, zal u niet verbazen. De politiek als christelijke religie… Je zou het ook vloeken in de kerk kunnen noemen.
Bestaat er dan geen schoolreglement meer? Met doelstellingen, openingsuren, aanwezigheidsuren, houding… en kledijvoorschriften?
We herinneren ons nog een “probleem” in het college waar zoonlief kennis vergaarde, waarbij de jongens in de lagere school in de zomer wel een korte broek mochten dragen en deze in het middelbaar verboden werd. Omdat een “grote jongen” zich waardig moest kleden. Waarbij de jongens van het laatste jaar humaniora “in het park” – een natuurlijke tuin met veel bomen, verbonden aan de speelplaats, een sigaretje mochten roken, maar de meisjes niet. Volgens de directeur omdat zij “toekomstige moeders zijn”. Ook toen heisa. Met als resultaat dat roken gewoon helemaal verboden werd. En niemand kwam in opstand.
Met verbazing gekeken naar het nieuws dat bijzonder veel aandacht besteedde aan de acties van de blote-buiken-en-spaghettibandjes-mina’s. Een normale mens geeft die op zichzelf gefocuste, buikstarende tieners geen aandacht met een “eis” die kant noch wal raakt. Er bestaat nu eenmaal kleding voor verschillende gelegenheden. Zo vindt men in de kledingzaken rekken “badkledij”, rekken “sportkledij”, rekken “feestelijke kledij”, rekken “zakenwereldkledij” en zowat alles wat daartussenin gedragen wordt.
Er zijn nog geen rekken speciaal voor de geslachttwijfelende mens. Die moet zich schikken naar de oubollige indeling der geslachten. Je hebt ofwel de mannenafdeling, de vrouwenafdeling, de kinderafdeling, die ingedeeld is in “baby”, “meisjes” en “jongens”. Die afdelingen worden dan op hun beurt ingedeeld in de b.g. rekken, resp. sub-afdelingen. Met als gevolg dat de m/v/x/?-mens in dubio staat.
We wijken af. Het ging om dat hysterisch kind dat zich wil laten begapen op school. Een alles-moet-kunnen, schoolregels-tellen-niet-voor-mij idioot wicht dat in quasi strandkledij zgz. de lessen wil volgen. Waar zijn de ouders in dit verhaal? Keuren zij het exhibitionistisch gedrag van hun dochter goed?
Eigenlijk interesseert het ons niet. Wat die tiener wil en doet, zijn onze zaken niet. Maar wel als tv-zenders die met ons belastinggeld functioneren, aan dergelijke onzin zendtijd én een cameraploeg verspillen. De media zijn mede schuldig aan de grootheidswaanzin van een onnozel kind dat waarschijnlijk geen theoretische lessen seksuele opvoeding meer nodig heeft.
“In de limiet moeten we zelfs iets terug durven bovenhalen dat na ’68 is gesneuveld: het schooluniform. Geen gedoe meer over bloot, geen schoonheidswedstrijden, geen merkenfetisjisme, maar gewoon de boodschap dat identiteit van binnen ontstaat. Langzaam, door studie en inzicht, in volledige vrijheid. Van twee één, en passant helpen we dan ook dat hoofddoekenprobleem op een elegante manier de wereld uit: sorry juffrouw, het hoort gewoon niet bij het uniform, punt. Sommige ‘debatten’ blijken opvallend weinig om het lijf te hebben.”
Wie dacht dat de dansschool van het Krulkonijn een eenmalig iets is/was, moet dit eens lezen. Of de EU haar geïnspireerd heeft, of andersom, kunnen wij niet meer vaststellen. In elk geval is de EU bevallen van een zelfde prachtig idee: danscursussen, gefinancierd door de belastingbetaler, voor landverhuizers, die zich waarschijnlijk te eenzaam zouden voelen ver weg uit hun “Heimat”.
Uit de kas van het “Creative Europe Programme” worden dans-, theater- en poppenkast-cursussen georganiseerd. De poppenkastcursus Rapport kreeg 200.000 euro, waar ze poppen maken uit papier, draad en ijzerdraad, die niet alleen de artistieke samenwerking van migranten moet aanmoedigen, maar ook een “duurzame, praktische erfenis van de voortdurende integratie door artistieke bezigheden”.
Push kreeg 168.000 euro en daar bovenop kreeg de opvolger, Push+, nog eens 200.000 euro, totaal 368.000 euro. Push staat voor voor de overkoepelende Gutmenschenbegrippen “Identiteit, grenzen en veiligheid”; Push+ voor “Thuis, mislukking en verschillende lichamen”.
Wie meent dat b.g. zaken niet bovenaan op de prioriteitenlijst moeten staan, vergist zich. In de EU heeft de waanzin altijd voorrang.
Nog veel meer belastinggelden – nl. 1.4 miljoen euro – gingen naar “Performing Gender – dansen maakt het verschil”. Het gaat erom al dansend nieuwe verhalen over de regenboog-gemeenschap te vertellen. Performing Gender… het uitbeelden van je geslacht… Dàt hebben de landverhuizers nodig om zich hier goed in hun vel te voelen. We vermoeden dat een gemiddelde jonge Afghaan, Tunesiër of iemand uit de Afrikaanse Evenaarszone zich daarmee helemaal op zijn gemak gaat voelen. De beelden zeggen alles… Onderliggende slogan van dit baanbrekend, integratiebevorderend EU-hersenspinsel is alleszeggend: “Gender Fluidity, Gender door de dag heen”… om de verscheidenheid van geslachtbenadeling duidelijk te maken aan de testosteronbommen die van heinde en verre naar deze dolgedraaide EU komen om een graantje mee te pikken van ons Gutmenschendom.
Alles moet kunnen, is het motto, met geprojecteerde foto’s van mannen in een trouwkleed, naakte mensen in al hun inclusieve schoonheid en kinderen die – naar verluidt – erop zitten te broeden of ze tegelijkertijd een jongetje of een meisje kunnen zijn. Geef toe, voor de b.g. testosteronbommen is het slikken! Onder de Taliban werden ze gegarandeerd niet overvallen door dergelijke twijfels…
Komen we tot het neusje van de EU-integratiezalm: “Migrant bodies, moving borders”, toegekend voor de habbekrats van 200.000 euro. In vergelijking met Krulkonijns wensenlijst: een eerder bescheiden subsidie. Te volgen op YT. Hij zou “het beroepsleven der migranten moeten verrijken” en hen – we citeren – “de kans bieden de nieuwe multiculturele en generatie-overschrijdende kansen te omarmen”. Hoe dat eruit ziet, kan u in de video onderaan mee ervaren. Bv. u ziet doelloos rondlopende of hossende mensen die dan plotseling – als door een wesp gestoken – na het commando “vis” elkaar om de hals vallen. Dansen heeft blijkbaar in de EU iets van zijn vroegere glans verloren…
U vraagt zich af wie van heel deze poppenkast beter wordt. In geen geval de zgn. “vluchtelingen” – die hebben waarschijnlijk eerder de indruk in een gekkenhuis beland te zijn. De EU-belastingbetaler ook niet, integendeel. “Verrijking” is een begrip dat slechts voor de linkse wereldverbeteraars, die mee mogen graaien in de EU-pot, van toepassing is. Zij groeien en bloeien op allerlei discriminatiegolven, waarvan een normale sterveling zoals u en ik geen benul hebben, zoals de beruchte problematiek van de achterstelling van exoten en geslachtsmutanten. Zij zijn de parasieten die altijd en overal problemen zoeken én vinden opdat ze kunnen leven op onze kosten.
Afsluitend: in de video’s die migranten naar het EU-geluk moeten begeleiden worden ook EU-kritische politici getoond… opdat hen, de neo-EUropeanen, duidelijk gemaakt wordt op wie ze in de toekomst (niet) moeten stemmen. Ook dat is schandalig en tegelijkertijd heel gewoon in de EU.
Willekeurig blank meisje met een even willekeurig wit blad papier
… neem dan eerst een blanco A4 en hou het naast Uw gezicht, U zal merken dat U niet wit bent. Nadien mag U kotsen.“
Dit is de afsluitende zin van het b.g. antwoord op een reactie: “Ik ben echt kotsmisselijk dat een dergelijk artikel nog het levenslicht mag zien en voor publicatie is vrijgegeven. “
