Honden, paarden, misschien ook andere huisdieren of vee – daarvan zijn we niet zeker – worden gechipt. Nuttig voor de identificatie van het dier. Hoewel… bij gestolen paarden wordt het er gewoon uitgesneden. Ook al beweren ze in de erkende slachthuizen dat fraude quasi uitgesloten is. En als een prijshond met een indrukwekkende stamboom geschaakt wordt om ermee te fokken, dan is het de dief compleet eender of die hond gechipt werd of niet. Dat beest ziet zijn baasje of de vrijheid nooit meer terug.
In Oostenrijk overwegen politici mensen te chippen. Kwestie van alle elektronisch verkrijgbare gegevens, identificatie, sociale zekerheid, medisch dossier e.d.,, onuitwisbaar aan de persoon te koppelen.
Ziet u het al gebeuren? Op spreekuur bij de dokter. In de ene zak van zijn witte jas een stethoscoop, in de andere het leestoestel.
Ze hebben in Oostenrijk nog maar net ELGA ingevoerd, een kruispunt-gezondheidsdatabank met een e-kaart en nu wil men weer een stapje verder gaan. Bij het ELGA-systeem, waarin alle gegevens in verband met de gezondheid van een patiënt opgeslagen zouden moeten zijn (huisarts, specialisten, operaties, tandarts, kine, thuis- of andere verpleging, enz…), kortom een compleet gezondheidsdossier, zou elke Oostenrijker aangesloten worden, tenzij hij hiertegen uitdrukkelijk protesteert. Iets in de zin zoals bij ons het orgaandonorschap tenzij men officieel een negatieve verklaring aflegt op het gemeentehuis. ELGA valt echter duur uit en is heel omslachtig. Daarom pleit men voor een draagbare individuele miniversie per inwoner: de chip.
De chip is goedkoper. De chip zou slechts de gegevens bevatten die de patiënt vrij wil geven. Raadpleegbaar op het tijdstip dat het nuttig en nodig is. De gegevens worden niet opgeslagen op een centrale computer, waarmee het risico van hackers of diefstal van persoonlijke gegevens uitgesloten wordt. Zegt men. Belooft men. Er wordt volop bij grote concernen geknutseld aan de kleinst mogelijke chip. Nu is het kleinst inplantbare formaat ongeveer 1.9 x 2.0 mm en die zou naar verluidt ‘schitterend’ functioneren. Men voorziet dat binnen afzienbare tijd de keuze “chip ja, of chip neen” niet meer mogelijk zal zijn.
Niet iedereen is er gelukkig mee. Wat met inbreuken in de privésfeer, met persoonlijke gegevens? Wie kan de chip lezen? Hoe lang duurt het eer een lezerapparaat in de verkeerde handen valt, dat ze in de (sluik)handel verkrijgbaar zijn? Voor de aanwerving van personeel een niet te versmaden hebbeding. In hoever wordt een werknemer nog beschermd? Wordt de premie voor een verzekering (leven, reis, schuldsaldo) bepaald door een chip? ‘Volgens onze gegevens – hoestmedicatie – bent u roker. De statistieken wijzen uit dat u …% meer kans hebt op longkanker. Bijgevolg moet u een toeslag van …% bij de basispremie rekenen…’ En in de politiek: wie mag premier worden: een topfitte politicus met de grootste levensverwachting of een overgangspaus met gezondheidsproblemen? Even de chip raadplegen tijdens een vergadering…
FT
Neurochirurg Sergio Canavero deelt die mening. Hij zou o zo graag eens een hoofdtransplantatie op mensen uitvoeren. Het gezond koppeke van een ongezond, opgegeven, lichaam eraf snijden en op een passende ontvanger plaatsen, wiens lichaam in voortreffelijke doen is, maar wiens hoofd het laat afweten. Bv. een jong verkeersslachtoffer, die onomkeerbare hersenschade geleden heeft. Iemand die in een plantenstadium verwijlt.
Ze hebben het nochtans al eens in 1970 geprobeerd. Niet op mensen, maar wel op apen. Men slaagde er niet in het ruggenmerg te verbinden met het nieuwe kopje. Het ontvangende beestje bleek verlamd te zijn en het stierf na negen dagen.
Wordt men dom door het drinken of drinkt een dommerik van nature meer?
Dat is de conclusie van een nieuwe studie over het gebruik van bier.
Gisteren lazen we een artikel dat de oplossing zou kunnen bieden bij het herkennen van zgn. asielzoekers in de EU. Vandaag zijn de grenzen zo lek als een vergiet. Het Dublin-akkoord wordt nauwelijks toegepast. De gelukzoeker dient zijn aanvraag in te dienen bij de overheid van het eerste Schengenland dat hij betreedt, tenzij de EU-potentaten ervan uitgaan dat de kandidaat-verrijker daar niet van een ‘menswaardige’ opvang kan genieten. Dan mag hij op groenere weiden verblijven. Dus, doorschuiven maar, zoals ze in Italië en Griekenland al jaren doen, naar genereuzere gastlanden. Een afgewezen asielzoeker probeert het dan maar zonder noemenswaardige problemen in een ander EU-land.
In West-Vlaanderen, daar waar de beste studenten te vinden zijn, hebben ze verschillende keuzemogelijkheden voor een toestemmende uiting in hun taal. Bv. – we raadplegen onze vertalende woordenboek – bajoat, mojoat, joa, joak, joiw, jow, joez, bajonk, baja, (in sommige contexten ?) nint, Ja eni, joj, jow.
