Categorie archieven: wetenschap
Het is geen kwestie van intelligentie,…
… maar wel van gezond verstand
Waarom verzetten juist intelligente mensen met een universiteitsdiploma zich dikwijls het minste tegen de poco manipulatie der politici en media? En waarom zijn het dikwijls eenvoudige mensen, die beter aanvoelen dat er iets niet klopt?
Is het toeval? Het is hét systeem: het gebeurt immers te dikwijls.
Een actueel voorbeeld is de reactie der Gutmenschen en zelfverklaarde democraten op de intussen beruchte toespraak van vice president J.D. Vance. Hij was zo vermetel het voor de hand liggende uit te spreken… m.n. dat de “waarheden” der media dikwijls grove leugens zijn en dat de politieke elite systematisch angst en schuldgevoelens inzetten om de bevolking volgzaam te maken – en prompt brak een verontwaardigingsstorm los. De reacties der politici en media volgden tot op de letter het beschreven patroon: geen argumenten, maar slechts “een gevaar voor de democratie”.
De mens heeft twee fundamentele systemen om de wereld te beschouwen: het instinct en het verstand. Het instinct is het oeroude, diep in de evolutie verankerde systeem dat ons voor gevaar waarschuwt vooraleer het bewustzijn dit kan waarnemen. Het verstand daarentegen is het aangeleerde systeem dat ons helpt ingewikkelde verbanden te analyseren en interpreteren. En daar begint dan de manipulatie…
De effectiefste methode om mensen te controleren is hun instinct uit te schakelen en dit te vervangen door een verhaallijn, m.a.w. het poco wereldbeeld. Een eenvoudig mens, een arbeider of boer, vertrouwt meestal dat wat hij kan waarnemen, dat wat hij ziet, hoort en voelt. Kortom hij vertrouwt de optelsom van directe verbanden: “Politici beloven sinds jaren verbetering, maar alles wordt slechter. Daar is iets niet in orde.” Zijn instinct maakt hem wantrouwig.
Een academicus daarentegen werd erop getraind instinct als iets onwetenschappelijks te verwerpen. Hij ignoreert zijn eigen waarnemingen en redeneert, concludeert, volgens de mededelingen van “betrouwbare bronnen”, volgens het adagio ‘als alle media hetzelfde berichten, als de universiteit het zo uitdraagt, als “experten” het zo stellen, dan moet het wel waar zijn…’ Hetzelfde principe, dat het hem mogelijk maakt wetenschappelijk te werken, maakt hem bijzonder vatbaar voor manipulatie. Hij onderdrukt zijn instinct en juicht het poco systeem toe.
Dit kon men zeer goed vaststellen aan de reacties op toespraak van Vance. De reflexconclusie van de intelligentsia: “complottheorie“! Altijd weer volgens het geijkte stramien: elke afwijkende mening wordt als “abnormaal” gediagnosticeerd. Kortom: je wordt dan opzij gezet als een “extremist”.
Waarom zijn academici, mensen die jarenlang gestudeerd hebben, die een master***** op zak hebben of zich “doctor of professor” mogen noemen, daarvoor bijzonder vatbaar?
- ze hebben geleerd dat het “weten” van boven komt: school, leerboeken, professoren, “weten”schap als objectieve waarheid verspreid door “betrouwbare bronnen”
- ze realiseren zich dat het pijnlijke gevolgen kan hebben een “foute” mening te hebben: carrière, werk, partner, kinderen… Met de stroom meezwemmen is minder gevaarlijk.
- ze verwisselen weten met geloven. Hun weten hebben ze immers vergaard uit tweede hand (… ook al klinkt dit als een belediging voor professoren en zelfverklaarde experten) zonder dat ze die theorie – die ze kennis noemen – aan de werkelijkheid getoetst hebben. Kortom: ze vertrouwen erop dat de kennisverspreiders dit voor hen gedaan hebben.
- ze hebben meer te verliezen: sociale status, financiële en familiale gevolgen…
Het is bijgevolg geen wonder dat de verzamelde academici in media en politiek het roerend met elkaar eens waren en de toespraak van Vance zonder schroom verwierpen, terwijl eenvoudige mensen instinctief aanvoelen dat er wel degelijk veel waarheid in zijn toespraak vervat zat.
Eenvoudige mensen zitten minder geklemd in een ideologisch keurslijf. Ze denken pragmatisch: is het nuttig, werkt het, brengt het op, verlies ik geld, hoe is het straatbeeld? Ze merken onmiddellijk als iemand onzin uitkraamt omdat ze niet de poco theorie vertrouwen, integendeel, hun eigen ervaringen zijn maatgevend. En ze hebben geen schrik een “foute” mening te verkondigen. Ze hebben een gezonde achterdochtreflex. Wie in het leven niet door een theorie, maar wel door de praktijk, levenswijsheid verworven heeft, die weet dat er dikwijls gelogen wordt, dat beloftes niet nagekomen worden, dat de overheid niet automatisch gelijk heeft.
Feit is: de échte intelligentie is zichzelf in vraag te stellen. Een universiteitsdiploma of een titel is geen garantie voor verstandig denken. Integendeel. Ware intelligentie bestaat eruit niet klakkeloos aan te nemen wat de overheid predikt. Het is het vermogen steeds weer zich af te vragen: “Past heel die poco uitleg wel in dat wat ik vaststel, wat ik zie, wat ik voel, wat ik beleef?” En wie dat niet kan, die is niet slim, die is slechts goed afgericht.
Se non è vero, è ben trovato
1 april is nog anderhalve maand verwijderd van vandaag. Wormen die ons plastic afval opeten… wie gelooft dat???
Wetenschappers van de Nanyang Technological University (NTU) in Singapore zouden een artificiële “wormdarm” ontdekt hebben die plastic eet en verteert.
Hun studie van de darmbacterie van de Zophobas Atratus worm, alias de “superworm”, bracht aan het licht dat microben, verpakt in de darm van b.g. worm, plastic kunnen verteren. Deze wormen zouden plastic kunnen verorberen, maar hun traag eetpatroon maakt dat het gebruik ervan niet echt praktisch is.
Om daaraan te verhelpen heeft het NTU-team de b.g. bacterie kunnen isoleren uit het verteringssysteem van de worm en vervolgens een kunstmatig systeem gecreëerd dat de plastic afbraak kan bespoedigen zonder een actieve inzet van de bacteriegastheer, de worm.
Deze ontdekking zou een doorbraak kunnen betekenen in het snel en milieu-vriendelijk verwijderen van plastic afval.
Bent U links of rechts?
We verwachten geen antwoord. Als U deze blog leest, dan kunt U zowel rechts als links zijn. Rechts, omdat U Uw mening wil bevestigd zien. Links, als U onze mening onderuit wil halen. Echter, moesten wij elkaar ergens ontmoeten, dan zou onze neus kunnen vaststellen of een wederzijdse sympathie zich zou kunnen ontplooien.
Immers… onze reukzin kan – naar verluidt – verraden welke politieke ingesteldheid we hebben. Enkele tijd geleden kwamen onderzoekers van het Jonas Oloffson-team van de universiteit van Stockholm tot de conclusie dat mensen, die snel afkeer voelen voor lichaamsgeuren zoals zweet of urine, zich dikwijls aangetrokken voelen tot autoritaire politieke leiders.
“Er bestaat een duidelijk verband tussen het gevoel van walging van een persoon voor bepaalde geuren en diens wens naar een autoritaire leider, die radicale protestbewegingen onderdrukt en ervoor zorgt dat bepaalde groepen zich koest houden,” luidde de conclusie van het onderzoek. Bovendien werden bijkomende gegevens uit de VSA geanalyseerd en die toonden dat mensen, die sneller walging voelen voor bepaalde geuren, ook eerder voor Donald Trump kiezen als degenen, die zich weinig of niets gelegen laten aan bepaalde geuren, lees: stank.
“De reukzin is de oudste zin in het menselijk waarnemingssysteem en is direct aan het limbische systeem gekoppeld, ” citeert Laura Schäfer van de Kliniek voor psychotherapie en psychosomatiek der TU Dresden. Daar worden in de hersenen de emoties verwerkt. En walging geldt als een fundamentele emotie, die ons helpt te overleven.
“In de sociale psychologie geldt sinds lange tijd dat autoratisme eigenlijk een manier is om ziektes te vermijden,” aldus Olofsson, “die heeft zijn oorsprong in een primitieve drang zich niet door onbekende mensen of in een ongekende omgeving te kunnen infecteren.”
Klik op “Bekijken op YouTube”:
Waarschuwing
Nobelprijswinnaar Geoffrey Hinton – de zgn. peetvader van K.I. – waarschuwt dat er een 10 à 20% kans bestaat dat K.I. (… kunstmatige intelligentie) binnen 30 jaar de mensheid zou kunnen doen verdwijnen.
“We hadden nog nooit met zaken te maken die intelligenter waren dan wij zelf. Hoeveel voorbeelden kent U waarbij een intelligent wezen door een minder intelligent wezen gecontroleerd* wordt?”
In mei 2023 trad Hinton bij Google terug om vrijer over de risico’s van K.I. te kunnen spreken. Hij verwacht dat een K.I., die intelligenter is dan de mens, binnen de volgende 20 jaar zal ontwikkeld worden, een scenario dat hij uiterst beangstigend beoordeelt.
Wie zijn wij om een nobelprijswinnaar tegen te spreken? Maar als wij vaststellen wat er op onze straten, in onze wijken, in onze samenleving aan de hand is – met als voor de hand liggend voorbeeld het “feestgedrag” van immigranten n.a.v. oudjaar of een voetbalwedstijd, dan hebben wij de neiging zijn b.g. stelling (zie citaat) in twijfel te trekken.
*geleid, beheerst
Geologie werd nu ook racistisch verklaard
Het ene na het andere wetenschappelijk vak valt onder de beschrijving “racistisch”. Een professores van de Queen Mary University of London heeft nu ook geologie voor racistisch verklaard. Het heeft immers allemaal verband met het blank superioriteitsgevoel.
Niet alleen racistisch, maar bovendien ook koloniaal. Alleen seksistisch mankeert nog. De professores vindt dat wie prehistorische levensvormen van fossilien onderzoekt, bekijkt, bewondert… van een racistisch allooi is.
“De ‘klimaatcrisis’ is een mythe”,…
… zegt Nobelprijswinnaar John Clauser. Dit is waarom hij gelijk heeft.
“Het klimaatverhaal dat het IPCC en zijn voorstanders verkondigen, is gebaseerd op slechte statistieken, een gebrekkige selectieve gegevensselectie en een onvolledige behandeling van fysieke mechanismen, waarbij belangrijke negatieve terugkoppelingsmechanismen worden genegeerd.”
In een recente lezing legde Nobelprijswinnaar en natuurkundige John Clauser uit hoe de modellen en analyses van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC), waarop politici en activisten vertrouwen om beweringen over een ‘klimaatcrisis’ te ondersteunen, niet voldoen aan de basisnormen van wetenschappelijk onderzoek. Clauser ontving zijn Nobelprijs in 2022 voor de observationele meting van kwantumverstrengeling en begrijpt het probleem van het onderscheiden van een fysiek signaal van achtergrondruis goed.
Lees verder bij Climategate
Waarom Hiroshima toch al bewoonbaar is
Waarom is Hiroshima nu bewoonbaar terwijl de halveringstijd van uranium-235 700 miljoen jaar is?
Het klopt dat uranium-235 een lange halveringstijd heeft van ongeveer 700 miljoen jaar. Dit betekent dat het radioactieve verval van uranium-235 langzaam vermindert en het kan vele duizenden jaren duren voordat het volledig onschadelijk is voor mens en milieu.
Echter, de reden waarom Hiroshima nu bewoonbaar is, heeft meer te maken met de hoeveelheid uranium-235 die werd gebruikt in de atoombom die op Hiroshima werd gegooid en de manier waarop het werd verspreid.
De atoombom op Hiroshima werd op een hoogte van ongeveer 580 meter boven de grond tot ontploffing gebracht, waardoor de meeste van de radioactieve deeltjes de lucht in werden geblazen en zich verspreidden over een groot gebied. Daarnaast bestond de bom voornamelijk uit uranium-235, wat minder radioactief is dan sommige andere isotopen die in nucleaire wapens worden gebruikt.
Hoewel de onmiddellijke gevolgen van de atoombom verschrikkelijk waren en veel doden en verwoesting veroorzaakten, waren de gevolgen van de radioactieve straling op de lange termijn minder ernstig dan men zou verwachten. Veel van de radioactieve isotopen die werden geproduceerd door de explosie hadden een veel kortere halfwaardetijd dan uranium-235, wat betekent dat ze veel sneller uiteenvielen en minder lang gevaarlijk bleven.
Bovendien hebben de opruimings- en saneringsmaatregelen die na de explosie zijn genomen, geholpen om de radioactieve besmetting in de stad te verminderen en de omgeving veiliger te maken voor bewoning. Dus hoewel er nog steeds enige mate van radioactieve vervuiling aanwezig kan zijn in bepaalde gebieden, is Hiroshima over het algemeen veilig en bewoonbaar geworden.
Langere dagen door klimaatverandering
De beruchte klimaatverandering krijgt intussen de schuld van alles wat eventueel negatief te duiden is. Zoals een verlenging van daglicht. Met bijgevolg meer zonneschijn per dag en nog meer opwarming. Hoe zit dat dan?
Het smeltende ijs op de polen komt terecht in de oceanen. Daardoor wordt het gewicht op de aarde verdeeld, weg van de polen, richting evenaar, wat ervoor zorgt dat de rotatie van de aarde trager verloopt. U zal er niet onmiddellijk iets van merken: de verlenging van het daglicht bedraagt voorlopig 1.33 milliseconde per eeuw.
Echter – u herkent het riedeltje – àls de klimaatverandering niet afgeremd wordt, dan zal het effect groter worden dan de invloed van de maan, stelt de werkgroep van Mostafa Kiana Shahvandi van het ETH Zürich. De de maan de aarderotatie beïnvloedt, leert men al in de lagere school. Diens zwaartekracht veroorzaakt op aarde getijdenkrachten, die hoofdzakelijk in ebbe en vloed zichtbaar zijn. De invloed van de maan op aarde verlangzaamt de aardse rotatie. En daarmee wordt bijgevolg de dag op aarde langer.
Wilt u meer weten, klik dan op onderstaande bruggetjes:
Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS)
https://www.sueddeutsche.de/wissen/klimawandel-erdrotation-tage-verlaengern-lux.
Het ETH Zürich is niet zomaar de eerst de beste universiteit:
De b.g. onderzoekers waren niet de eersten die de duur van het daglicht op aarde in verband brachten met de opwarming van de aarde:
Plastische chirurgie aan Moeder Aarde
Ondanks toenemende twijfel aan de stelling dat fossiele brandstoffen een fatale klimaatverandering veroorzaken is elk middel goed om dit te weerleggen. In de VSA wekt een plan, dat de straling van de zon wil verminderen door de wolken te manipuleren, opzien. Het wordt “Geo-Engineering” genoemd, m.a.w. plastische chirurgie aan Moeder Aarde.
De theorie achter het “CAARE” genoemde project is als volgt: de mensengemaakte CO2 verhindert de aarde de door de zon ontvangen energie weer in de ruimte terug te stralen. Bijgevolg moeten we ervoor zorgen dat de zon niet meer haar volle stralingsvermogen naar de aarde zendt. Hoe? Door wolken. En wat zijn wolken?
De zonnenstralen verwarmen de aarde- en zeeoppervlaktes. De verwarmde lucht stijgt en dus ook het geabsorbeerde water. Hoeveel hangt af van de temperatuur. Bij 20°C is dit max. 17 gr per m3, bij lagere temperaturen minder. Daarom wordt een fles bronwater uit de koelkast aan de buitenkant vochtig, want de 20°C warme omgevingslucht verkoelt op de fles – bijgevolg condensatie.
Lucht die in contact komt met de aarde- of zeeoppervlaktes wordt warmer, lichter en stijgt omhoog, genoemd ‘thermiek’. Daarbij zet die uit en koelt weer af. En dan kan deze op een bepaald ogenblik het geabsorbeerde water niet meer opgehouden worden, druppeltjes worden gevormd die dan als wolken aan de hemel zweven. Wolken zien vanuit voetgangersperspectief donker uit, maar vanuit een vliegtuig wit. Dat komt omdat ze het zonlicht reflecteren; m.a.w. de zonnenenergie dringt niet meer tot de aarde door. Ze wordt in de ruimte teruggestuurd. Logisch dus dat wolken vanuit het benedenzicht donker uitzien.
Een fenomeen dat sinds miljarden jaren bestaat. Quasi de thermostaat van de aarde: hoe warmer, des te vochtiger is de lucht. Hoe vochtiger de lucht, des te meer wolken. Hoe meer wolken, des te minder zon dringt door tot op de aarde. En aan deze bewezen kringloop zou dus nu moeten gedokterd worden.
Men heeft vastgesteld dat wolken aan de bovenzijde niet allemaal even wit zijn, dat bijgevolg sommige meer en andere minder zonlicht terug in de ruimte reflecteren. Waaraan ligt dat? Aan de grootte van de druppels: hoe kleiner de druppels, des te witter de wolk. Men kan in de wolkenformatie ingrijpen door kleine zoutkristallen in de vochtige lucht te verdelen. Deze kristallen, kleiner dan 1/1000 mm worden door de vochtigheid al welgekomen “condensatiekiemen” benut. Als men dus genoeg kristallen toevoegt, zullen zich steeds meer nieuwe kleine druppels vormen in plaats dat er de reeds voor handen zijnde druppels zo groeien als de natuur het voorzien heeft.
De kunstmatig helderder gemaakte wolken zouden dan aan hun oppervlakte meer zonlicht terug in de ruimte reflecteren en daardoor de aarde voor de gevreesde klimaatkatastrofe redden.
Het bleef niet bij filosoferen: aan de kust van San Francisco werd een eerste experiment gerealiseerd. Het zout kwam uit de zee, onder extreme druk versnipperd en door een soort sneeuwkanon (zoals men in wintersportplaatsen ziet) in de lucht geschoten. Heel deze machinerie werd op een uitgerangeerd vliegdekschip gemonteerd.
Het experiment werd niet publiek gemaakt en de groen-religeuse en bijzonder gewokete Californiërinnen hebben ertegen geprotesteerd alsof in hun voortuin de lont van een bom aangestoken werd. Echter, om überhaupt een effect op de gemiddelde wereldtemperatuur te bereiken zou heel de wereld zo lang met zout bestrooid moeten worden tot elke regendruppel een door mensenhand geproduceerde kristal in zijn kern kan bevatten. Dat dit quasi onmogelijk te bereiken is en dat de schadelijke neveneffecten waarschijnlijk tot dat tijdpunt nog meer onheil zullen veroorzaken dan de mondiale “vaccinaties” tegen corona. Je kan je dan ook terecht afvragen of de CAARE wetenschappers dit ook niet onmiddellijk erkenden.
Wellicht hadden zij een andere visie: de lukraak gebruikte titels met het woord “klimaatverandering” in elk soortgelijk project werken zoals de magische woorden “Sesam, open u” op de geldkluizen met miljarden belastingsgeld of ze openen de portefeuilles van de Bill & Belinda Gates Foundation. De Gates hebben trouwens reeds van bij het prilste begin in dit wolkenproject geïnvesteerd, zoals ook het geval was bij corona.
Origineel artikel verscheen bij Think-Again.