De Duitse binnenministerin Nancy Faeser vindt blijkbaar dat er te weinig nieuw bloed in Duitsland komt. Ze wil de inburgering van Duitsland-verrijkende zandbaklanders sneller doen verlopen.
Zo zouden de in Duitsland geboren kinderen van vreemde ouders automatisch de Duitse nationaliteit moeten krijgen als één ouder sinds 5 jaar “zijn/haar wettelijk normaal verblijf” in Duitsland had. Bovendien moet de inburgeringstermijn van 8 naar 5 jaar ingekort worden. Maar “bij speciale integratieprestaties” moet een inburgering al na 3 jaar mogelijk zijn. En ze moeten geen afstand meer doen van hun zandbaknationaliteit. Wat zouden we ons daarbij moeten voorstellen?
Bovendien moeten 67-plussers uit den vreemde, die in Duitsland betere toekomstmogelijkheden vermoedden, niet meer de taal – Duits – leren. Als ze zich enigszins mondeling kunnen uitdrukken is het dik in orde. Voor zover dit überhaupt nodig is. Met eigen winkels en massale tolkenondersteuning door de overheid is Duits overbodig. Zoals de bio-Duitsers die weggepest worden en alleen nog geduld worden als ze de stijgende belastingen betalen.
De voorzitters der Turkse samenlevers in Duitsland, Gökay Sofuoglu, wrijft alvast in zijn handen en doet een oproep aan de Union (CDU & CSU) dit mee goed te keuren. Immers: “de huidige nationaliteitswetten zijn niet meer van deze tijd en moeten grondig aangepakt worden.” Hij vindt dat meer mensen aan de politieke besluitvorming moeten kunnen deelnemen. En dat men het thema niet mag beïnvloed worden door opgeroepen (negatieve) emoties van stemmingmakers.
Sofuoglu kan op zijn twee oren slapen. Wedden dat dit voorstel goedgekeurd wordt? Erdogan krijgt door de extreemlinkse Ampel-regering Duitsland op een dienblaadje geserveerd. U herinnert zich toch nog: “De minaretten zijn de kruisraketten van de islam.” en zijn voorspelling dat Europa zou veroverd worden via de baarmoeders van de Turkse vrouwen.
Hoewel het V.K. niet langer deel uitmaakt van de EU-familie, is het niet minder aantrekkelijk voor de gemiddelde landverhuizer.
Dit jaar alleen al hebben meer dan 40.000 wanhopige, uitgehongerde, zieke, getraumatiseerde, vervolgde “vluchtelingen” asiel gezocht in het V.K. Ze kosten de belastingbetaler meer dan £ 6 miljoen per dag. U leest het goed: zes miljoen Britse ponden per dag. Tendens stijgend. Ze krijgen onderdak, drie maaltijden, zakgeld en hoeven zich geen zorgen te maken over deenergierekening en stijgende voedselprijzen.
Vermits niemand nog weet waar ze de “vluchtelingen” moeten steken, worden ze “voorlopig” in hotels ondergebracht. U ziet een hotel bij de Heathrow luchthaven volledig bezet door Albanezen. Woedt er een oorlog in Albanië? En andere hotels met slechts jonge viriele mannen uit de inmiddels bekende zandbaklanden. Met alle gekende overlast. Geluidshinder. Afval. Klachten: niet alleen van de omringende buurten maar ook van de aspirant neo-Britten. Ze zouden liever ergens in het centrum van een stad onderdak krijgen. Kwestie van dichter bij medische zorg en bij jobcenters te zijn… Het zijn dan ook welgekomen ingenieurs, artsen, leraars en piloten. Dat ze de (gratis) bus moeten nemen om enkele km verderop naar hun afspraak te gaan is er te veel aan.
We schreven het al eerder: hen onderbrengen in hotels is de slechtste oplossing van het probleem. Als ieder van hen één filmpje naar huis stuurt over de hotelaccomodatie, dan is dat een uitnodiging voor heel zijn sibbe om met pak en zak te vertrekken naar de groenere weiden aan de overkant van het Kanaal.
Sinds jaren klaagt de Syrische regering herhaaldelijk op verschillende internationale fora, o.a. in de VN-Veiligheidsraad, de Amerikaanse bezetting van Syrisch grondgebied aan – een duidelijke inbreuk van internationale wetgeving. Het gaat om de regio met daarin de Amerikaanse basis al-Tanf bij de Jordaanse grens en niet minder dan 1/3 van het Syrische grondgebied ten oosten van de Eufraat. In al-Tanf worden “rebellen” opgeleid en bevindt zich een groot vluchtelingenkamp waarin de “rebellen” de scepter zwaaien. Ten oosten van de Eufraat bevinden zich de belangrijkste olie-en gasvelden van Syrië… U zal zich Trumps triomfantelijke uithaal herinneren: “I took the oil!”
Inderdaad, de exceptionele VSA stelen olie uit het arme Syrië en vervoeren deze met tankwagens via een illegale grensovergang naar Irak. We hebben herhaaldelijk hierover bericht met beeldmateriaal. De VSA maken er trouwens geen geheim van. Het recht van de sterkste, nietwaar…
Als de poco media verontwaardigd toeteren dat de Krim bezet is door Rusland, dan “vergeten” ze erbij te vermelden dat de VSA een gedeelte van Syrië bezetten. De Krim is historisch Russisch gebied, bevolkt door etnische Russen en een kleine minderheid Tataren. Oost-Syrië en al-Tanf daarentegen hebben bij ons weten nooit een Amerikaanse ster in de Stars& Stripes gehad. Turkije heeft niet alleen Noord-Cyprus bezet maar ook de noordelijke grensstreek van Syrië en ze steunen in de provincie Idlib het verzameld zootje ongeregeld van terroristen die verdreven werden uit het regeringsgebied. Israël bezet sinds jàààren de Syrische Golanhoogte en daar ligt ook geen mens van wakker. Twee maten, twee gewichten.
We besteedden in een vorig artikel aandacht aan de Amerikaanse legerbases die verspreid over heel de aardbol de hegemonie van de VSA moeten uitdragen en verzekeren. Ook in Syrië.
Momenteel zijn er een indrukwekkend aantal – 28 – Amerikaanse bases op Syrisch grondgebied. Zij werden allemaal zonder toestemming van de Syrische regering opgericht en dienen om militaire steun te verlenen bij de olieroof.
Er zijn er dus nu 28: m.n. 17 in de provincie Hasakah, 9 in de provincie Deir Ezzor en 2 in de provincie Homs. Nu komt er eentje bij dichtbij de al-Raqqa brug over de Eufraat in Deir Ezzor. In het oosten van Deir Ezzor bevinden zich de strategisch belangrijkste militaire bases, nl. dichtbij de belangrijkste oliebron al-Omar en het Conoco gas-uitbatingsveld.
De illegale Amerikaanse bases in Syrië vormen een cordon rond de olie- en gasbronnen ten oosten van de Eufraat, die de meerderheid der Syrische minerale grondstoffen leveren. De olie en gas zijn broodnodig in Syrië, voor de Syrische bevolking, voor de verwarming en energieopwekking. De VSA verhinderen de facto de heropbouw van het land.
We haalden ook de Turkse bezetting aan, zgz. om de veiligheid van Turkije te verzekeren tegen Koerdische aanvallen. Toen we vernamen dat de bomaanval in Istanboel op 13.11.22 toegeschreven werd aan een Syrische vrouw, die handelde in opdracht van de PKK, lag het vervolg van de gebeurtenissen voor de hand. De Turkse belofte twee dagen later dat ze – na de militaire aanvallen in Irak, zouden actie ondernemen in Noord-Syrië kwam niet als een verrassing. Hoewel de PKK en het SDF elke betrokkenheid ontkenden, werd op 20 november de Turkse luchtmacht ingezet boven Koerdische doelwitten in Irak en Syrië.
U zal zich misschien niet meer herinneren dat toen de VSA hun terugtocht aankondigden (die uiteindelijk slechts een verplaatsing naar de olie- en gasbronnen zou worden), Erdogan onmiddellijk in het gat sprong (begin 2020) met zijn invasie van de Syrisch-Turkse grensstreek. De Koerden moesten verdreven worden om plaats te maken voor zijn geliefde “rebellen”. Erdogan is een koorddanser. NAVO-lid en Poetin-bondgenoot. Turkije en Rusland hebben geschillen en gemeenschappelijke belangen. Rusland bouwt in Turkije een grote kerncentrale en een gaskruispunt voor de transit van Russisch gas. Rusland laat Turkije in Syrië min of meer betijen zolang Rusland hierbij niet geschaad wordt.
De VSA en de NAVO zijn ‘not amused’ over de Turks-Russische verstandhouding. Als ze erin slagen een stok in het hoenderhok te gooien zullen ze het niet laten. De luchtaanval op de Koerden in Syrië is in zover problematisch dat een Koerdisch militair stutpunt ook door de Amerikanen gebruikt wordt. Noteer hoe de Spiegel nog altijd probeert een rad voor de ogen te draaien door het een “anti-IS-basis” te noemen. De VSA hebben nog slechts één missie: Syrië tot de hongerstaf veroordelen door hun grondstoffen te roven en oogsten te stelen of zelfs plat te branden.
De Russen zijn ‘not amused’ over de Turkse vrijpostigheid omdat ze hun bondgenoot en protégé Syrië liefst niet in een precairdere situatie zien belanden.
Woensdag kwamen de afgevaardigden van Rusland, Iran en Turkije in Astana bijeen om voor de zoveelste keer het probleem Syrië te bespreken. Rusland wil dat Turkije inbindt. De speciale gezant van de Russische president voor Syrië, Alexander Lawrentjew, liet bij het officiële Russische persagentschap TASS weten dat “een Russisch grondoffensief niet kan toegelaten worden.” Tegelijkertijd liet Erdogan optekenen dat de recente luchtaanvallen op Iraaks en Syrische grondgebied “slechts het begin” zijn en dat hij ernaar streefde de Syrische grenssteden van terroristen (lees Koerden) te “zuiveren”.
Met een serieuze schep galgenhumor stelden de protagonisten een gezamenlijke verklaring op dat er voor het conflict in Syrië geen militaire oplossing bestaat, dat ze de territoriale integriteit van Syrië ondersteunen, dat ze “alle pogingen om op het (Syrisch) grondgebied nieuwe realiteiten te scheppen” afwijzen en dat ze de activering van terreurgroepen veroordelen. Ze veroordeelden bovendien de Israëlische aanvallen op Syrisch grondgebied, inbegrepen de burgerdoelwitten, keurden de sancties tegen Syrië af en eisten dat de internationale gemeenschap Syrië zou helpen bij de heropbouw en steun te verlenen bij het vluchtelingenprobleem. Bovendien waren ze akkoord dat ze allemaal bezorgd waren over acties van separatisten. M.a.w. de Koerden.
Vandaag berichtte TASS dat het Turkse defensieministerie kort spel zal maken met terroristische dreigingen (Koerden) vanuit Noord-Syrië. En de herhaling dat de implementatie van alle voorgaande akkoorden i.v.m. Syrië gesteund wordt door de Turkse defensieminister.
Onderhuids wordt er gefluisterd dat de geruchten over een mogelijke ontmoeting Erdogan-Assad misschien toch niet zo gek zijn. En Rusland zou graag China bij de Astana-groep halen. Iran heeft geen bezwaar. Erdogan moet erover nadenken.
Allasane S heeft als profiel niet dat wat Merkel een “vakkracht” noemde. Allasane S leeft sinds 24 jaar in Duitsland, waarvan hij de helft in de gevangenis doorbracht.
Allasane S is intussen 50 jaar jong, heeft sinds zijn 25ste ons buurland onveilig gemaakt, werd 7 maal door een rechtbank veroordeeld en verblijft ook nu nog in een Hamburger gevangenis wegens drugshandel, bedrog en slagen & verwondingen. Nog één jaar moet hij daarvoor zitten.
Waarom Allasane S niet uit Duitsland gezet wordt? Sinds november 1998 wordt dit weliswaar geprobeerd, maar… het is naar verluidt onmogelijk omdat hij “vergeten” is in welk land hij geboren werd. Ergens in Afrika, vermoedelijk, gezien zijn gepigmenteerd uiterlijk. Recent nog werd hij naar München gebracht om aan een Senegalese delegatie voorgesteld te worden in de hoop dat hij door de mand zou vallen. Noppes. Allasane S is niet voor één gat te vangen, zelfs niet voor twee. De kennismaking met een afvaardiging uit Burkina Faso verliep ook niet zoals gewenst: hij spuwde hen gewoon in het gezicht. Beide landen komen in aanmerking als zijn thuisland.
De zwarte parel kost de Duitse belastingbetaler aan gevangenisverblijf al ca. 772.400 euro.
Hoe krankzinnig is dit? Het Hof van Justitie van de Europese Unie (CURIA) heeft op 17 november gevonnist dat onbegeleide en minderjarige “vluchtelingen” hun sibbe mogen meebrengen naar de EU… zelfs als ze al getrouwd zijn.
De rechters, voor wie de omvolking van de EU-lidstaten, niet snel genoeg kan gaan, argumenteerden dat de bescherming van minderjarigen niet afhangt van hun echtelijke toestand. Concreet ging het om dit geval:
Een meisje trouwde op 15-jarige leeftijd in Libanon. Dan werd ze door haar echtgenoot, die een geldige verblijfsvergunning in dit onzalige land b had, opgevorderd om hem te vervoegen in de echtelijke woning. Acht maanden na de huwelijksvoltrekking in Libanon kwam ze aan in het land b – nl. eind augustus 2017. Zij vroeg een maand later asiel aan en kreeg tijdens de asielprocedure speciale bescherming zijnde een onbegeleide minderjarige en kreeg bijgevolg een wettelijke voogd. In september 2018 werd ze erkend als vluchtelinge – enkele maanden later vroeg haar moeder en twee van diens minderjarige kinderen om de reeds erkende, minderjarige dochter te vervoegen.
De wakkere – echter harteloze – belgische autoriteiten weigerden in 2019 om dat de hereniging slechts van toepassing kon zijn op ongetrouwde minderjarige kinderen, niet van hen die trouwden in een rechtsgebied waar kinderhuwelijken wettelijk toegestaan worden.
Initieel werd het huwelijk van de jonge bruid niet erkend in het land b omdat het ging om een kindhuwelijk. De belgische overheid weigerden de hereniging met haar sibbe omdat de jonge bruid niet langer deel uitmaakte van het ouderlijk gezin gezien haar huwelijkse staat.
CURIA – dat ook “het Geweten van EUropa” genoemd wordt – herinnerde eraan dat er ook wel eens sprake kon zijn van een gearrangeerd of gedwongen huwelijk, dat het jonge bruidje dus de steun van haar sibbe nodig had en dat haar leeftijd belangrijker was dan haar huwelijkse staat. Bovendien is het niet altijd eenvoudig na te gaan of er wel degelijk sprake was van een wettelijk huwelijk – vooral in de Prachtlanden ontbreken weleens officiële papieren.
Ter herinnering: in heel de EU staat de EU-wetgeving boven de wetgeving der lidstaten.
De bron van het bovenstaande is InfoMigrantsdie uitsluitend en alleen het welzijn der volksverhuizers in het hart draagt. Deze stek wordt dan ook regelmatig door hen geraadpleegd opdat hun verhuis probleemloos verloopt.
… De Poolse fotograaf die een foto nam van de raketbrokstukken… !!!
Stel u even voor dat de Poolse fotograaf, die toevallig de raketbrokstukken vereeuwigde, dit niet had gedaan. Het terrein zou afgesloten geweest zijn, de toegang door de Poolse regering gecontroleerd, Oekraïne zou “mede onderzoek verricht hebben”, wat nu luidkeels geëist werd. Wat zou dan het resultaat geweest kunnen zijn?
Er zou met veel poeha bevestigd geworden zijn dat het om een Russische raket ging. De daarop volgende dag zou oorverdovend oorlogsgehuil door alle westerse mediakanalen geklonken hebben, Vasily Nebenzyja zou door de VN Veiligheidsraad vogelvrij verklaard geweest zijn en daar bovenop dan – als kers op de oorlogstrommen – het MH-17-vonnis.
Goed voor een algemene mobilisatie der NAVO-legers. We verwijzen nogmaals naar de geënsceneerde beelden van de Witte Helmen, die dezelfde kinderen, met dezelfde kleren ‘redden’ vanonder het puin in verschillende Syrische steden op andere tijdstippen en naar de iconische foto van een ongeschonden gifgasraket, in het midden van een bed, onder een even onbeschadigd dak, zogezegd gedropt door vliegtuigen die niet vlogen.
Was… is een dergelijk scenario denkbaar? Een drama dat op het laatste nippertje niet kon opgevoerd worden omdat een vlijtige fotograaf een foto maakte…
“… Maar de aap komt uit de mouw op pagina 54 van dezelfde nota, (“Dispatchable capacities are needed to cover sustained periods of low RES*) waar geponeerd wordt dat er behoefte blijft – alleen voor België al- aan een back up van niet minder dan 7.5-15 GW (!!) om de intermittentie van de zon en wind te ondervangen. Maar ook bij voorbeeld een back up van 40-70GW voor Duitsland is nodig. Een capaciteit van 15 GW is te vergelijken met de huidige som van de kerncentrales en de gascentrales voor België.
Dat wil dus zeggen dat we miljarden zullen investeren in wind en zonne-energie maar dat we eigenlijk een tweede back up systeem nodig hebben om 24/7 de bevoorrading van elektriciteit te waarborgen.
Wie houdt men dan eigenlijk voor de gek als men beweert dat we dringend moeten overschakelen naar hernieuwbare energie die zo goedkoop zou zijn ! We hebben dan nog niet de miljarden factuur bijgeteld voor de uitbreiding van de benodigde kabels en transformatoren om al die de centraal opgewekte energie te transporteren naar elk gezin of bedrijf.
Stop die leugens en vertel de waarheid, ook op de VRT!…”
*RES: renewable energy sources = hernieuwbare energiebronnen
