“... Voor de minister van nationale veiligheid Ben-Gvir en zijn collega Smotrich, verantwoordelijk voor de nederzettingenpolitiek, is er eigenlijk geen Palestijnse kwestie, het zou ‘een uitvinding van de vorige eeuw’ zijn. De Palestijnen verjagen is simpelweg Gods belofte vervullen van een groot Israël dat alle sinds 1967 bezette gebieden omvat, inclusief Jeruzalem en de Westelijke Jordaanoever. Dit gebied wordt, via een omvolkingsproces dat nu volop aan de gang is, rijp gemaakt voor annexatie….”
Dat Arabische / moslimextremisten zich kunnen gedragen als beesten, dat is ons bekend. We dachten dat de ISIS-wreedheden quasi niet te kloppen waren. Dat Israëli’s – het Uitverkoren Volk en de zgn. énige democratie in het M.O. – zich zo kunnen verlagen, dàt zal U wellicht niet in het Journaal of een duidingsprogramma vernemen of kunnen bekijken.
We geven verder geen commentaar. De commentator, Richard Sanders*, heeft het over “oorlogsmisdaden“. Hij stelt “Het is verbazingwekkend wat Israëlische soldaten filmen. Het roept de vraag op wat ze dan niét op film zetten…”
U kan via de ondertiteling de vertaling naar het Nederlands inschakelen.
Zware onrust in Frankrijk door niet uitgezette criminele illegalen
De kersverse Franse minister van Justitie, Didier Migaud (Nouveau Front populaire) sprak recent voor de camera’s de historische woorden: “Er bestaat niet zoiets als laksisme bij Justitie”. Enkele uren later arresteerde de Zwitserse politie de vermoedelijke dader van de moord op een 19-jarige Franse studente, Philippine. Ze was studente aan de universiteit van Dauphine, en haar lichaam werd teruggevonden in het Franse Bois de Bologne. Ze is het zoveelste slachtoffer in een lange reeks.
Het profiel van deze moordenaars en zware criminelen is steeds hetzelfde. Hier ging het om een Marokkaanse illegaal, die het bevel had gekregen om Frankrijk te verlaten. Een zware crimineel: hij was eerder veroordeeld tot 7 jaar opsluiting door het Assisenhof voor minderjarigen voor de verkrachting van een jonge vrouw. Een verkrachting net nadat hij in 2019 Frankrijk was aangekomen. Op 3 september 2024 verlaat hij de gevangenis, omdat de rechter hem als “niet meer gevaarlijk” inschatte. Intussen had Marokko het terugnamedocument goedgekeurd en teruggestuurd, maar te laat: de vogel was gevlogen. Twee weken later werd de jonge Phlippine vermoord.
Steeds hetzelfde scenario, steeds hetzelfde falen bij de Franse Justitie en overheid
Op 25 juni wordt een Algerijn in een dokterskabinet gearrresteerd, waar hij een bediende met een mes had bedreigd. Hij was gekend bij de politie voor verschillende zware feiten, en had ook al het bevel gekregen om het grondgebied te verlaten. Enkele maanden daarvoor werd een vrouw van 82 jaar in de buurt van Marseille verkracht door een man uit Guinée-Bissau, die ook het bevel had gekregen om het grondgebied te verlaten.
Begin 2024 verloren moeder Alexandra en haar dochter het leven. De daders waren drie Armeniërs die – inderdaad – het bevel hadden gekregen het land te verlaten. In mei 2023 vermoordt een Marokkaan, die al verschillende uitzettingsbevelen (in Frankrijk: OQTF) had ontvangen, zijn vrouw en zijn schoonzuster. In Normandië vindt men het lichaam van een vrouw, vermoord door haar ex-vriend, een Algerijn, die eveneens het grondgebied moest verlaten.
In oktober 2022 wordt een jonge vrouw van 24 jaar in een ziekenhuis verkracht. De Jordaanse agressor, bij de politie gekend voor verschillende inbreuken onder tientallen identiteiten, is illegaal in het land en moest het land verlaten. En dan is er de tragische moord op de jonge Lola, 12 jaar oud, door een Algerijnse dame om het leven gebracht. Ook bij deze illegaal werd het bevel tot uitzetting nooit uitgevoerd. We kunnen nog een tijdje doorgaan.
Moorden die hadden kunnen worden voorkomen als de overheid de uitzettingen effectief had uitgevoerd.
57 Arabische en moslim landen bieden Israël een vredesakkoord aan
Gegarandeerde veiligheid in ruil voor een Palestijnse staat en een einde der bezetting
De Jordaanse buitenminister verklaarde dat de Arabische wereld tot vrede bereid is, maar dat Israël zich hiertegen verzet
Intussen
eist Israël – “de énige democratie in het Midden-Oosten” – dat er nog meer grondgebied in Libanon ontruimd wordt (1 miljoen inwoners zijn reeds op de vlucht)
worden christelijke gebieden nu ingepalmd door gevluchte moslims uit het zuiden
wordt een Palestijns vluchtelingenkamp gebombardeerd
vluchten Syrische vluchtelingen in Libanon naar Syrië, dat hen door de internationale strafmaatregelen niet kan onderhouden of huisvesten
is VN-secretaris-generaal Antonio Guiterres persona non grata verklaard omdat hij – volgens Israël – vooringenomen zou zijn
Duitse overheid financiert anti-uitzettingsbrochure
Hoe schizofreen kan een overheid zijn? Een internetstek met de naam Handbook Germany verspreidt allerlei praktische tips hoe afgewezen asielzoekers hun uitzetting kunnen ontlopen. Asielzoekers met kinderen wordt erop gewezen dat ze niet kunnen worden uitgezet “als een minderjarig kind op het moment van de uitzetting onvindbaar is”. Er wordt ook aangeraden om steeds klacht in te dienen bij het Bundesamt für Migration und Flüchtlinge (Bamf) want “tijdens de duur van de klacht kan u niet worden uitgezet”, aldus de internetstek.
Bij asielaanvragen die worden afgewezen, begint een termijn van 6 maanden te lopen als de asielzoeker een spoedaanvraag indient. Het is deze procedure die de moordenaar van Solingen heeft gebruikt om in Duitsland te blijven. Op deze internetstek wordt verder verwezen naar andere informatie van een Hessische vereniging Abschiebungen stoppen. Bleiberecht für all (uitzettingen stoppen, verblijfsvergunning voor iedereen). Ook daar boordevol tips voor afgewezen asielzoekers. Het kan allemaal in Duitsland, en het wordt zelfs gesubsidieerd door de Duitse overheid.
226.882 vreemdelingen zouden Duitsland moeten verlaten. 14.067 werden uitgezet
Met zo’n krachtdadige overheid zal het niet verbazen dat het aantal uitzettingen bijzonder laag is. Tijdens de eerste 6 maanden van 2024 moesten 23.000 vreemdelingen worden uitgezet, maar 60 procent van de uitzettingen mislukten, aldus informatie van de Duitse minister van Binnenlandse Zaken, Nancy Faeser (SPD). Op een vraag van de parlementsfractie van Die Linke gaf ze toe dat slechts 9.465 vreemdelingen werden uitgezet, en dat 14.067 pogingen mislukten.
Waarom uitzettingen mislukken? De minister somde een lange reeks omstandigheden op: gaande van geschrapte vluchten, migranten die niet op de plaats van afspraak te vinden waren. Andere migranten bleken ziek. Er waren ook heel wat organisatorische hindernissen, aldus de minister. Zo was de dader van Solingen bij de uitzetting niet in het asielcentrum aanwezig…en dan gaat de uitzetting niet door, natuurlijk. In 534 gevallen werd de uitzetting afgebroken, omdat de migrant geweld gebruikte.
De voornaamste reden heeft de rode minister weliswaar niét vernoemd: het gebrek aan politieke wil om werk te maken van uitzettingen. Er valt immers niet te verklaren dat Duitsland momenteel 226.882 vreemdelingen op zijn grondgebied duldt, van wie het asielverzoek werd afgewezen en die het land zouden moeten verlaten, terwijl er slechts 14.067 effectief werden uitgezet. Een rechtsstaat onwaardig!
De universiteit van Oxford en het Imperial College London hebben in opdracht van de Britse regering onderstaand verslag opgesteld.
Experten van b.g. gerenommeerde universiteiten beraden de regering over de drastische maatregelen om te voldoen aan de globalistische “Net Zero”-doelstellingen van de VN en het WEF. En stellen daarvoor ook een tijdlijn op.
Zo moeten alle luchthavens gesloten, het eten van rund- en lamsvlees en de bouw van nieuwe gebouwen verboden en de landbouw sterk ingekrompen worden.
Om de wettelijke verplichting van de WEF-“net-zero”doelstellingen tegen 2050 te halen, wordt een lijst met verplichtingen tegen 2029 opgelijst en daarop volgend nog een uitbreiding tegen 2049.
In het verslag staat dat alle luchthavens tegen 2029 moeten gesloten worden, met uitzondering van de hoofdluchthavens in Engeland, Schotland en Ierland. Deze luchthavens – Heathrow, Glasgow end Belfast – kunnen slechts geopend blijven op voorwaarde dat ze uitsluitend met de trein kunnen bereikt worden. De andere luchthavens moeten tussen 2030 en 2049 gesloten worden wil men tegen 2050 “netto-nul” bereiken. Alle burgers moeten ermee “ophouden vliegtuigen te nemen.”
Verder vernemen we dat er van het publieke domein geëist wordt niets meer te ondernemen wat emissies veroorzaakt, eender welke energiebron men gebruikt.
Rund- of lamsvlees worden taboe. Immers, wie vlees- of melkproducten nuttigt, zondigt tegen de wet van de klimaatverandering. Om dit doel te bereiken moet het nationale verbruik van rund- en lamsvlees tussen 2020 en 2029 met 50% verminderen. Tussen 2030 en 2049 moet het nuttigen van vlees en melkproducten helemaal verboden worden.
Het WEF, een der architecten van de “net-zero”-agenda, dringt hardnekkiger aan op beknotting der vrijheden om zogezegd de planeet te redden voor de “klimaatverandering”.
Het WEF, de organisatie van Klaus Schwab – herinner u “U zult niets bezitten en U zult gelukkig zijn” – zet zich reeds geruime tijd ervoor in vlees- en melkproducten te vervangen door in een laboratorium ontwikkeld “rundvlees” en “levensmiddelen” op basis van insecten. Het WEF was en is ook een der hoofdaanmoedigers voor het wereldwijd demoniseren en verbannen van de landbouw.
Intussen hebben ambtenaren in de VSA maatregelen genomen om zeker te zijn dat de Amerikaanse bevolking deze eisen ook vervult.14 steden hebben als doel, de doeleinden van de groene WEF-agenda te vervullen door tegen 2030 vlees, melkproducten en het bezit van privé vliegtuigen te verbieden. Deze VSA-steden hebben een coalitie afgesloten onder de naam “C40 Cities Climate Leadership Group” (C40). Hun “ambitieus” plan om de WEF-doeleinden te bereiken tegen 2030 bevat een lijst van regels voor hun bewoners:
“0 kg vleesverbruik”
“0 kg melkverbruik”
“3 nieuwe kledingstukken per persoon en per jaar”.
“0 privé vliegtuigen in privé bezit
“1 korte-afstandsvlucht – heen en weer – minder dan 1500 km, alle 3 jaren per persoon”.
Mocht U na het lezen van het bovenstaande nog zin hebben meer te vernemen hoe het WEF ons allen gelukkig wil maken, kan U onderstaand artikel (Duits) raadplegen. In afwachting van de planeetredding bieden wij u het recept aan van “rosbief van entrecote met cognacsaus”. Smakelijk eten!
In Thüringen worden slechts bio-Duitsers gecontroleerd op de betaling van hun reisbiljet. Niet omdat bio-Duitsers gerenommeerde zwartrijders zijn. Omgekeerd: omdat donker gepigmenteerde reizigers dat wel zijn en omdat deze agressief worden als ze daarop aangesproken worden.
Dus laat men maar betijen…
“Zur „Deeskalation“ ist es Zugbegleitern der Süd-Thüringen-Bahn künftig freigestellt, die Tickets von Ausländern zu kontrollieren. Die Strecke wird intern bereits als „Bürgerkriegsgebiet“ bezeichnet. Kurse im Asylheim sollen helfen.
“Om een escalatie te vermijden, moeten ticketcontrolleurs in de toekomst geen bewijs van betaling meer vragen aan buitenlanders. De route wordt sowieso intern reeds als “burgeroorlogsgebied” genoemd. Cursussen in de opvangplaatsen van vluchtelingen zouden hieraan moeten verhelpen.”
De criminelen die met 1000 euro zakgeld teruggevlogen werden naar hun thuisland, Afghanistan, zijn terug vrij. De Taliban gingen daarbij niet over één dag ijs. Hun familie moet schriftelijk bevestigen dat de lieverdjes voortaan braaf zouden zijn. Moorden of verkrachten in het Westen is niet strafbaar in Afghanistan. En neen, ze moesten niet beloven dat ze niet opnieuw naar het lucratieve Westen zouden trekken. Wie durft nu nog te beweren dat misdaad niet loont!
De politie-agent vraagt of mevrouw soms drugs genomen heeft… Ze ontkent. En ja, haar auto remde niet zoals het hoort. Daarom reed ze in op de andere wagen. De agent vraagt haar dan of ze niet weet dat ze op drie wielen rijdt… Waarschijnlijk liggen er onschuldige aspirientjes en renniekes op haar zitplaats…
Wie een uurtje Arabisch op school verdedigt, heeft geen kaas gegeten van taalonderwijs. En heeft heel andere motieven dan de intellectuele uitdaging.
Staat u me toe even terug te gaan in de tijd. We schrijven begin jaren negentig. Ik sleet toen mijn broek op de verweerde banken van de Gentse universiteit, waar ik me vol enthousiasme op de opleiding toegepaste taalkunde Frans-Spaans had gestort. In de eerste kandidatuur – vandaag de eerste bachelor – zat het lessenrooster niet enkel eivol, het oogde ook relatief overzichtelijk. Wekelijks acht uur Frans, acht uur Spaans, vier uur Nederlands en dan nog een handvol zogenaamde algemene vakken.
Een vergelijkbaar scenario de daaropvolgende bachelor- en masterjaren: zes tot acht uur vreemde talen, enkele uren Nederlands en nog één of twee algemene vakken. Toen ik na vier jaar afstudeerde met een masterdiploma toegepaste taalkunde op zak, was mijn kennis van de grammaticale en andere finesses van het Nederlands er met sprongen op vooruit gegaan. En ik sprak en schreef zeer behoorlijk Frans en Spaans, maar van een perfecte beheersing van die talen was er – zelfs na vier jaar zéér intensieve studie op universitair niveau, goed voor in totaal zowat 30 uur per week – nog geen sprake.
In het Leuvense Heilige-Drievuldigheidscollege gaat het allemaal net iets sneller. Leerlingen in het zesde jaar moderne talen worden daar voortaan verplicht om wekelijks ook één uur Arabisch te volgen. Naast – gaat u rustig even zitten – ook nog wat Frans, Engels, Duits en Spaans. De bedoeling daarvan? ‘Om de leerlingen intellectueel uit te dagen.’ Jawel.
Tapas
Nu kan ik als taalkundige uiteraard enkel maar bijzonder enthousiast zijn over een herwaardering van het taalonderwijs, maar dit slaat helemaal nergens op. Al zeker niet vanuit didactisch oogpunt, maar al evenmin vanuit een maatschappelijke of filosofisch-intellectuele optiek. Welgeteld één uurtje per week, en dat voor een taal die geen deel uitmaakt van onze eigen Indo-Europese taalfamilie en dus mijlenver afstaat van alle talen waar de meeste leerlingen mee in contact komen? Je kan hen net zo goed een uurtje per week nucleaire geneeskunde voorschotelen.
“ Het resultaat zal tien maanden later exact hetzelfde zijn: nihil.
Het resultaat zal tien maanden later exact hetzelfde zijn: nihil. Ook maatschappelijk valt deze keuze niet te verantwoorden: op een moment dat almaar meer achttienjarigen in Vlaanderen zich amper nog kunnen uitdrukken in de tweede landstaal is dit een onbegrijpelijke keuze. Een extra uurtje Frans of zelfs Engels zal maatschappelijk én economisch in oneindig meer toegevoegde waarde resulteren.
Blijft de intellectuele uitdaging: die is er ongetwijfeld, maar die is er vandaag met vier andere vreemde talen zeker ook al. Meer zelfs: voor het Spaans geldt – hoewel die taal op wereldvlak véél belangrijker is – net hetzelfde als voor het Arabisch. Met één of twee uurtjes op middelbare schoolniveau kan je in Spanje of Argentinië met moeite een bordje tapas bestellen. Het is dus verloren lestijd, die zinvoller kan worden ingevuld.
Horizon openbreken
En dus is de vraag: waarom neemt een school dit initiatief, en pakt ze er bovendien ook nog eens gretig mee uit in de media? ‘Een groep leerlingen heeft het Arabisch als moedertaal. Het zou een enorme meerwaarde zijn, mochten we een leerkracht met Arabische roots in huis halen. Die kan dan als rolmodel dienen voor die leerlingen’, stelt directeur Frank Baeyens in De Standaard.
Wacht even: gaan we nu lessen Arabisch invoeren voor de leerlingen die die taal niet beheersen en daar in de toekomst ook helemaal niets mee zullen doen, de overgrote meerderheid dus? Of gaan we dat doen voor een kleine minderheid die nood heeft aan ‘een rolmodel’? En is een leerkracht Arabisch met die moedertaal dan echt het soort rolmodel waar leerlingen met migratieroots anno 2024 in dit land nood aan hebben?
Of moeten we daarvoor toch eerder op zoek gaan naar een Arabischtalige die Nederlands geeft, en zich zo heeft ingepast in de logica van dit land? Waar Nederlands de officiële voertaal is, en waar die taal in een multi-etnische gemeenschap de enige lingua franca kan zijn? Beide scenario’s lopen mank, en dus lijkt dit Leuvense initiatief verdacht veel op een goedkope PR-stunt. Want laat ons wel wezen: er is helemaal niets mis met het ‘openbreken van de horizon van Nederlandstalige leerlingen’, zoals de schooldirecteur nog argumenteert. Maar iets zegt me dat de maatschappelijke urgentie om de horizon van Arabischtalige leerlingen hier open te breken vaak nog net iets groter is.
■
Filip Michiels is zelfstandig journalist/auteur en schrijft voor diverse Belgische kranten, weekbladen en websites. Hij won tweemaal de Citi Persprijs voor economische journalistiek en was eenmaal genomineerd voor de Belfius Persprijs. In 2022 publiceerde hij de biografie van Bessel Kok: “Chaos & Charisma”.
