Bij het bekijken van deze beelden, vraag je je af of het geen hoog tijd is dat we deze krankzinnig geworden wereld verlaten. Maak kennis met een jonge man (20) die naar verluidt op 12-jarige leeftijd ontdekte wie of wat hij in werkelijkheid was.
U ziet wat wij zien. Een wansmakelijke jonge man met een hondenhalsband en -muilkorf, waarschijnlijk ongezond in lichaam en geest, die vindt dat hij zijn eigen ware “ik” ontdekt heeft. Zelfs op een hondentrainingsschool maakt hij weinig kans een opleiding succesvol af te kunnen sluiten… Naar verluidt zou zijn moeder hem aanvaarden zoals hij is. Als waakhond misschien?
Vroeger kreeg zo iemand een dwangbuis en opsluiting opgelegd. Of hij moest voor een jaar of langer zijn legerdiensttijd kloppen. Wedden dat er daar nergens zo’n type rondliep?
… Of beter dé kat, kindercrimineel Nahel. Geen onschuldsengel, zoals zijn moeder liet uitschijnen. Integendeel. Het is het verhaal van zovele immigratie’jongeren’. Wat moeten we in godsnaam met hen aanvangen? We vernamen dat de meerderheid der relschoppers verleden nacht minderjarigen waren, zelfs een groot aantal 12 – 14-jarigen. Waar zijn de ouders? Mogen hun kinderen zomaar ‘s nachts op straat ronddolen? Zijn die niet ongerust??? We blijven het herhalen: “Als je de derde wereld binnen haalt, word je zelf de derde wereld!”
“Het begon allemaal met de dood van de zeventienjarige Nahel. Nahel weigerde te stoppen voor de politie terwijl hij op die bewuste ochtend zonder rijbewijs in een Mercedes A 45 AMG over de busbaan reed. Toen de agenten hem tot stoppen hadden gedwongen weigerde Nahel mee te werken.”
En omdat die kat weigerde de instructies van de politie te volgen, staat Frankrijk nu in brand. Het tuig beschikt nu zelfs over zware wapens nadat ze een wapenhandel leegroofden. 45.000 politie-krachten kunnen de immigrantenopstand niet aan. Het is intussen wereldnieuws, dat we zelf maar al te goed kennen in onze contreien. Of ze nu blij, ongelukkig, boos, woedend, feestvierend gezind zijn… het resultaat blijft hetzelfde: totale vernieling van de maatschappij die hen onderhoudt en alle kansen geeft.
Nicolai Lillinis een Italiaanse blogger en schrijver van Russische afkomst (Transnistrië-1980). Hij diende in de Tsjetsjeense oorlog. Hij publiceert op zijn YouTube per dag één of twee podcasts over het conflict. Op zijn Telegramkanaal vindt u de documenten die hij op YouTube niet kan tonen. Dit is het: NICOLAI LILIN – CANALE TELEGRAM UFFICIALE – Telegram
Hier geeft hij aandacht aan de verkoop van kinderen.
Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan
Een man werd op 27 juni aangehouden aan de grens tussen Oekraïne en Slovakije. Hij had gehoopt in de grenspost Malye Selmentsy erdoor te kunnen glippen. Misschien waren enkele doeaniers omgekocht. In elk geval, de vliegende brigade van het Oekraïense Zakarpattia heeft zijn werk gedaan. De man bleek geen sluitende papieren te hebben voor de baby die in de auto verstopt tussen de bagage aangetroffen was.
Dit is de korte clip van de politie van Zakarpattia
U vindt het bevestigd in deze tweet van Global Thinker:
De man zou een vrouw uit Zhytomyr in West-Oekraïne gecontacteerd hebben en 5000 dollar aangeboden hebben. Hij gaf haar een voorschot van 1000 dollar. De politie heeft informatie dat het kind niet voor adoptie in de EU bestemd was maar om organen (nieren? hart?) te oogsten. Hij zou al drie keer kinderen van 1-2 jaar gekocht hebben.
In november 2022 deed Borrell, hoofd van de buitenlandse betrekkingen in de EU, de gedenkwaardige uitspraak: “Europe is a garden, … the rest of the world more like a jungle.”
Rijke ouders uit de Europese “tuin” kunnen binnen dergelijke visie gerust aapjes uit de “jungle” importeren om de organen te gebruiken voor hun engelachtige kinderen.
Maar ook weeskinderen worden verhandeld. Zo is er het verhaal dat de Poolse mensenrechtenactiviste Joanna Pachwiciewicz uitgebracht heeft. U vindt hier al de gegevens.
Zo’n 85 gehandicapte kinderen werden in maart 2022 uit een opvangtehuis in Kherson naar Spanje overgebracht. Kherson was toen in Oekraïense handen. In Polen zijn ze door een Spaanse maatschappij overgevlogen. Uit een brief van 19 maart 2022 blijkt dat ze ingeschreven zijn in het Immaculada College in Salamanca. Dan wordt het interessant. De Spaanse politie dringt in een brief van 1 april erop aan dat de kinderen naar een staatsweeshuis worden overgebracht. Ze haalt daarbij de gezaghebbende Amerikaanse NGO Angel aan. Dit wijst erop dat de Amerikaanse overheid tussengekomen is. Maar waarom moeten die kinderen naar een staatsweeshuis?
Cricket ligt nu ook al onder vuur van de racisme-speurders. Waarschijnlijk komen de vogelpikkers volgende maand aan de beurt. Institutioneel racistisch. Erger kan niet. Of toch? Jawel hoor, want cricket wordt wel met nog meer zonden beladen. De spelers zijn naar verluidt ook vrouwenhaters en verder staan ze uiterst wantrouwig t.o.v. de blauwe knoop– en Mo-aanhangers.
‘De slag bij Waterloo werd gewonnen op de cricketvelden van Eton College.’ Het is een bekend citaat van de hertog van Wellington, al is het er eentje dat hij nooit echt uitsprak. De zin droeg bij aan de mythevorming rond de laatste strijd die Napoleon verloor op de weilanden van Brabant op 18 juni 1815. Het droeg ook bij aan het imago van de Britse public schools en aan de meest Britse aller sporten: cricket. Maar uitgerekend die sport krijgt nu de wind van voren.
… dan is er een kankerfonds dat voorstelt de vagina’s een andere naam te geven, nl. “bonus holes” … “extra gaten”… om geslachtsveranderaars niet op hun zere teentjes te trappen! Het inclusieve taalgebruik ten bate van de geslachtsgekte: van “moeders”, naar “vrouwen”, naar “geboortegevende mensen”, naar “extra gaten”…
Volgens Wiktionary zou de term slechts gaan over de ingebouwde vagina’s bij mannen. Maar het b.g. kankerfonds heeft het wel degelijk over vrouwen met baarmoedershalskanker.
Onderstaande video doet het productieproces van de Titan zaliger uit de doeken. Hij is sowieso afkomstig van OceanGate zelf. Hoe lang hij zichtbaar op YT zal blijven?
De glasvezel en het titanium worden aaneen gelijmd met iets dat op pindakaas lijkt, stelde grote baas Stockton Rush, die intussen zelf herleid werd tot iets dat de vissen misschien lusten. Als er op 4 km diepte vissen zijn…
Wie wil er nu vrijwillig in zo’n sigaar kruipen en er bovendien nog 250.000 dollar voor betalen?
Je kan je afvragen wat er nog meer aan de oppervlakte (sic.) zal komen drijven… Dat het vensterke en de motoren gerecupereerd werden uit een afgedankte wasmachine?
Goedkoop is niet altijd een goede koop
Arnie Weissmann, redactiehoofd van „Travel Weekly“, verried dat Oceangate-baas Stockton Rush hem in mei nog verteld had dat hij de koolstofvezels, waaruit de Titan vervaardigd werd, met een grote korting gekocht had van vliegtuigproducent Boeing “omdat de houdbaarheidsdatum voor de inzet in vliegtuigen overschreden was”.
Toen Weissmann hierop vroeg of dat dan geen problemen zou (kunnen)veroorzaken, antwoordde Rush bevestigend, maar hij was er blijkbaar van overtuigd dat de koolstofvezels toch nog bruikbaar zouden zijn.
Boeing stelt dat het geen bewijs van een verkoop aan Oceangate in hun boekhouding kan vinden…
Dat zoveel overmoed bestraft kon worden is geen verrassing. Telkens als kapitaalkrachtige avonturiers hun leven wagen kijkt de wereld toe in stomme verbazing. Hoe ze aan hun eind gekomen zijn, doet eigenlijk niets ter zake. Dat alle grote middelen én veel geld ingezet moeten worden om hen te redden is eigenlijk niet te verantwoorden t.o.v. de samenleving. Dat een jonge man door zijn vader onder druk gezet en meegenomen wordt naar een “mission impossible” is niet uit te leggen of te verontschuldigen.
Naar de ware doodsoorzaak, hun laatste bewuste momenten, wordt geraden door experten en media. Of ze samen gedrukt of in microdeeltjes uiteen gespat werden, of ze langzaam gestikt werden of ze waanzinnig geworden zijn, elkaar aangevallen, de commando-speelconsole wilden veroveren… Het zijn gissingen. In feite was het pure grootheidswaanzin. En voor wat? Om buitengewoon oncomfortabel in een zeer beperkte ruimte de mogelijkheid te hebben door een minuscuul venstertje eventueel een hoop oud ijzer op een diepte van 4 km te kunnen zien. Waarmee bewezen wordt dat gewoon boerenverstand een pak meer zin heeft dan de zgn. intelligentie van de elite, die eigenlijk, feitelijk, neerkijkt op de gewone man die zich dergelijke escapades niet kàn en niet wil permitteren. 250.000 dollar per passagier. In elk geval kan een begrafenisondernemer er niets meer aan verdienen.
Heel het avontuur met hun duikende sigaar toont dat een bepaalde klasse meent dat ze onaantastbaar zijn. Hun beoordelingsvermogen wordt omgekeerd evenredig beïnvloed door hun banksaldo. Ter vergelijking: we herinneren ons de ophef toen Giel, een tiener wou toetreden in een klooster in Indië. De ophef die dat veroorzaakte… nou ja, in Vlaanderen… terwijl het vermoede gevaar niet bepaald iets was om zich over op te winden.
Reinhard Mey schreef ook dit liedje over een “Narrenschiff“, een schip bemand met zotten. Niet echt dàt wat er gebeurd is met de duik-sigaar, maar even goed een beschrijving van de waanzin die soms je voorstellingsvermogen overstijgt.
In Zwitserland bestaat er voor justitie een verkrachting “light”… Wie aan de drang niet kan weerstaan neemt best een chronometer mee of een eierwekker…
De districtsrechtbank van Zürich heeft een Noord-Macedoniër in eerste instantie schuldig verklaard aan de verkrachting van een Fins au-pair meisje. Hij werd veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van 22 maanden en 15.000 Zw. Fr. schadeloosstelling. De procureur had een effectieve gevangenisstraf van 44 maanden geëist.
De max. straf voor verkrachting is 10 jaar hechtenis. Het milde vonnis werd door de rechtbank uitgelegd: nl. de dader zou geen “buitensporig geweld toegepast hebben”. De daad zou niet gepland geweest zijn en heeft bovendien niet lang geduurd. En daarom moet de dader niet naar de gevangenis. Hij wordt ook niet uit het land gewezen omdat hij voor 2 van de 3 rechters als een persoonlijk lastig geval geldt. De Noord-Macedoniër zou naar verluidt in Zwitserland geboren zijn en goed geïntegreerd. De derde rechter had een andere inschatting: de nood aan publieke veiligheid zou belangrijker zijn dan de integratie van de dader in Zwitserland.
In Zwitserland moet elke derde veroordeelde verkrachter niet naar de gevangenis. Wat dit voor de slachtoffers betekent, beschrijft de Freiburgse zangeres Julie Hugo in “Blick”. Einde 2021 had een buurman haar in haar eigen woning verkracht en zwaar mishandeld. Desondanks veroordeelde de districtsrechtbank Saane de dader dit voorjaar slechts tot een voorwaardelijke vrijheidsstraf van 2 jaar en de betaling van 10.000 Zw. Fr. smartengeld. De procureur had een effectieve gevangenisstraf van 6 maanden geëist. Het milde vonnis verklaarde de rechter door te wuiven met een blanco strafregister en het goed gedrag van de dader tijdens het proces. Julie Hugo voelt zich nu ook een slachtoffer van de overheid: “Het is alsof ik een tweede keer verkracht geworden ben – ditmaal door justitie.” Hun boodschap is bijzonder verontrustend: men kan iemand verkrachten en in elkaar slaan zonder dat dit zware gevolgen heeft voor diens leven.
Onze redactie vraagt zich af of de rechtbank even mild zou geweest zijn voor een dader die iemand uit de regenboogsekte zou uitgekozen hebben als lijdend voorwerp…
