Titan(ic): overmoed of hoogmoedswaanzin? (2)

Je kan je afvragen wat er nog meer aan de oppervlakte (sic.) zal komen drijven… Dat het vensterke en de motoren gerecupereerd werden uit een afgedankte wasmachine?

Goedkoop is niet altijd een goede koop

Arnie Weissmann, redactiehoofd van „Travel Weekly“, verried dat Oceangate-baas Stockton Rush hem in mei nog verteld had dat hij de koolstofvezels, waaruit de Titan vervaardigd werd, met een grote korting gekocht had van vliegtuigproducent Boeing “omdat de houdbaarheidsdatum voor de inzet in vliegtuigen overschreden was”.

Toen Weissmann hierop vroeg of dat dan geen problemen zou (kunnen)veroorzaken, antwoordde Rush bevestigend, maar hij was er blijkbaar van overtuigd dat de koolstofvezels toch nog bruikbaar zouden zijn.

Boeing stelt dat het geen bewijs van een verkoop aan Oceangate in hun boekhouding kan vinden…

Focus

https://www.hln.be/buitenland/grote-verontwaardiging-over-video-waarin-verongelukte-ceo-oceangate-vol-trots-vertelt-dat-hij-regels-aan-laars-lapte~af6ec4aeb/

Titan(ic): overmoed of grootheidswaanzin?

Dat zoveel overmoed bestraft kon worden is geen verrassing. Telkens als kapitaalkrachtige avonturiers hun leven wagen kijkt de wereld toe in stomme verbazing. Hoe ze aan hun eind gekomen zijn, doet eigenlijk niets ter zake. Dat alle grote middelen én veel geld ingezet moeten worden om hen te redden is eigenlijk niet te verantwoorden t.o.v. de samenleving. Dat een jonge man door zijn vader onder druk gezet en meegenomen wordt naar een “mission impossible” is niet uit te leggen of te verontschuldigen.

Naar de ware doodsoorzaak, hun laatste bewuste momenten, wordt geraden door experten en media. Of ze samen gedrukt of in microdeeltjes uiteen gespat werden, of ze langzaam gestikt werden of ze waanzinnig geworden zijn, elkaar aangevallen, de commando-speelconsole wilden veroveren… Het zijn gissingen. In feite was het pure grootheidswaanzin. En voor wat? Om buitengewoon oncomfortabel in een zeer beperkte ruimte de mogelijkheid te hebben door een minuscuul venstertje eventueel een hoop oud ijzer op een diepte van 4 km te kunnen zien. Waarmee bewezen wordt dat gewoon boerenverstand een pak meer zin heeft dan de zgn. intelligentie van de elite, die eigenlijk, feitelijk, neerkijkt op de gewone man die zich dergelijke escapades niet kàn en niet wil permitteren. 250.000 dollar per passagier. In elk geval kan een begrafenisondernemer er niets meer aan verdienen.

Heel het avontuur met hun duikende sigaar toont dat een bepaalde klasse meent dat ze onaantastbaar zijn. Hun beoordelingsvermogen wordt omgekeerd evenredig beïnvloed door hun banksaldo. Ter vergelijking: we herinneren ons de ophef toen Giel, een tiener wou toetreden in een klooster in Indië. De ophef die dat veroorzaakte… nou ja, in Vlaanderen… terwijl het vermoede gevaar niet bepaald iets was om zich over op te winden.

Reinhard Mey schreef ook dit liedje over een “Narrenschiff“, een schip bemand met zotten. Niet echt dàt wat er gebeurd is met de duik-sigaar, maar even goed een beschrijving van de waanzin die soms je voorstellingsvermogen overstijgt.

Een kortdurende verkrachting is helemaal niet zo erg

In Zwitserland bestaat er voor justitie een verkrachting “light”… Wie aan de drang niet kan weerstaan neemt best een chronometer mee of een eierwekker…

De districtsrechtbank van Zürich heeft een Noord-Macedoniër in eerste instantie schuldig verklaard aan de verkrachting van een Fins au-pair meisje. Hij werd veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van 22 maanden en 15.000 Zw. Fr. schadeloosstelling. De procureur had een effectieve gevangenisstraf van 44 maanden geëist.

De max. straf voor verkrachting is 10 jaar hechtenis. Het milde vonnis werd door de rechtbank uitgelegd: nl. de dader zou geen “buitensporig geweld toegepast hebben”. De daad zou niet gepland geweest zijn en heeft bovendien niet lang geduurd. En daarom moet de dader niet naar de gevangenis. Hij wordt ook niet uit het land gewezen omdat hij voor 2 van de 3 rechters als een persoonlijk lastig geval geldt. De Noord-Macedoniër zou naar verluidt in Zwitserland geboren zijn en goed geïntegreerd. De derde rechter had een andere inschatting: de nood aan publieke veiligheid zou belangrijker zijn dan de integratie van de dader in Zwitserland.

In Zwitserland moet elke derde veroordeelde verkrachter niet naar de gevangenis. Wat dit voor de slachtoffers betekent, beschrijft de Freiburgse zangeres Julie Hugo in “Blick”. Einde 2021 had een buurman haar in haar eigen woning verkracht en zwaar mishandeld. Desondanks veroordeelde de districtsrechtbank Saane de dader dit voorjaar slechts tot een voorwaardelijke vrijheidsstraf van 2 jaar en de betaling van 10.000 Zw. Fr. smartengeld. De procureur had een effectieve gevangenisstraf van 6 maanden geëist. Het milde vonnis verklaarde de rechter door te wuiven met een blanco strafregister en het goed gedrag van de dader tijdens het proces. Julie Hugo voelt zich nu ook een slachtoffer van de overheid: “Het is alsof ik een tweede keer verkracht geworden ben – ditmaal door justitie.” Hun boodschap is bijzonder verontrustend: men kan iemand verkrachten en in elkaar slaan zonder dat dit zware gevolgen heeft voor diens leven.

Onze redactie vraagt zich af of de rechtbank even mild zou geweest zijn voor een dader die iemand uit de regenboogsekte zou uitgekozen hebben als lijdend voorwerp…

Sylt gaat in ‘t verzet tegen de klimaatterroristen

Sylt is bij onze oosterburen een geliefd en duur vakantieoord. En ja, vooral bij de elite. Menigeen heeft er een tweede verblijf. De laatste weken werd de rust er verstoord door de klimaatterroristen van de “Letzte Generation”.

Met hun acties wilden ze duidelijk maken dat in hun verwrongen leefwereld geen plaats is en mag zijn voor zgn. “luxe.” Ze vinden nl. dat de zgz. “klimaatkatastrofe” veroorzaakt wordt door de rijken.

  • op 6 juni verschaften ze zich illegaal toegang tot de luchthaven en besproeiden een privé vliegtuig met oranje verf – vervolgens kleefden ze zich vast aan de vleugels.
  • op 9 juni kozen ze het hotel Miramar uit als doelwit. Zes van hen besmeurden de muren in de inkomhal en in de bar met hun geliefde oranje verf.
  • op 14 juni werd het golfterrein bezet. Ze ploegden het grastapijt om met meegebrachte spades, strooiden bloemenzaadjes en plantten een boom. De vlag van het golfterrein moest er ook aan geloven: die werd vervangen door een plakaat “Naturschutzgebiet”.
  • op 16 juni besproeiden ze de gevel van een Dior luxe winkel met oranje verf. Bovendien namen ze ook nog een juwelier op de verfkorrel en zelfs een veiligheidsmedewerker, die in de weg ging staan, werd besproeid. Vervolgens kleefden zich vast op de grond voor de zaak.

Plotseling nam een winkelmedewerker het heft in eigen hand en gaf de vastgeplakte klimaatterroristen een koekje van eigen deeg: hij bespoot hen met groene verf.

Dat de Sylt-inwoners zich gaan verdedigen is hoog tijd: de politie neemt de activisten weliswaar mee naar het commissariaat, maar laat ze vervolgens beschikken. In whatsapp-groepen wordt opgeroepen zich te verzetten, omdat: “De staat is blijkbaar niet meer in staat haar burgers en hun eigendom te beschermen.”

Klimaataflaten zonder normen

De VN staan op kop bij de koninginnenrit op weg naar de redding van het klimaat. En wordt hiervoor financieel gesteund door de lidstaten. Zoals Duitsland, dat zich voor 8.1 miljard euro ingeschreven heeft, als steun voor het VN-programma ter redding van ons aller klimaat. Geen peulschil. Je mag je dan ook terecht afvragen of dit geld – en de vrijwillige bijdragen van andere klimaatreddende naties – goed besteed wordt. In Duitsland wordt er in elk geval door het hiervoor bevoegde buitenministerin Annalena Baerbock (Grüne) in alle talen gezwegen.

8.1 miljard euro, die volgens de karige informatie van b.g. ministerie, allemaal voor buitengewoon nuttige buitenlandse projecten uitgegeven werden. Het bedrag werd toegekend ten gevolge van de belofte der industrielanden aan de VN (2009) waardoor de uitgaven voor de klimaatredding jaar na jaar moeten stijgen.

Vanaf 2020 moeten jaarlijks pakweg 100 miljard US dollar door de industrielanden in klimaatreddingsprojecten in opkomende landen geïnvesteerd worden. In 2015 werden de beloftes tijdens een klimaattop in Parijs bekrachtigd. Van de gulle 8.1 miljard euro Duitse reddingssteun kwamen 5.3 miljard uit de begroting en de rest vloeide via reddingsboei der KfW.

Voor de volgende jaren werden/worden slechts schattingen medegedeeld. Een concrete lijst waaraan het Duitse geld besteed werd/wordt, geeft de Grüne buitenministerin Baerbock en haar hiervoor aangeduide klimaatbeschermingsstaatssecretaresse, de voormalige Greenpeace-bazin Jennifer Morgan, niet.

Resultaat:

  • Italië hielp een ijsverkoper (detailhandel) bij de opening van chocolade- en ijsverkooppunten in heel Azië.
  • De VSA boden een lening voor de uitbreiding van een strandhotel in Haïti aan… (alsof Haïti geen andere zorgen heeft!)
  • Het land b steunde de film „La Tierra Roja”, een liefdesgeschiedenis, die zich in het Argentijnse regenwoud afspeelt.
  • En Japan financierde een nieuwe kolencentrale in Bangladesh en een luchthavenuitbreiding in Egypte.

De financiering op zich van deze vijf projecten liep op tot in totaal 2.6 miljard dollar… Alle betalende landen verantwoordden hun steun aan de zgn. “klimaatfinanciering” in de vorm van subsidies, leningen, obligatieleningen, aandelenparticipatie en andere bijdragen die de ontwikkelingslanden zouden moeten helpen om hun uitstoot te verminderen.

Universiteitsproffen, wetenschappers en regeringsambtenaren die zich met de klimaatfinanciering bezig houden zijn het erover eens – zo bevestigden ze aan Reuters-journalisten – dat de geïdentificeerde projecten weinig of geen relevantie met de klimaatverandering hebben.

“Het is het wilde, wilde Westen der financiën,” stelde Mark Joven, staatssecretaris in het Filipijnse financiënministerie, vertegenwoordiger bij de VN-klimaatbesprekingen.

Hoewel een kolencentrale, een hotel, chocolade/ijsverkoop, een film en een luchthavenuitbreiding niet direct in het oog vallen als inzet tegen ‘s werelds opwarming, kon dit de resp. regeringen niet storen. Zij zetten ze doodgemoedereerd op hun lijstje aan de VN als uitgaven ter redding van het klimaat.

En zij kunnen dat vermits er geen officiële richtlijnen voor de financiering der klimaatbescherming vastgelegd werden, zo meldt Reuters. Volgens de VN-klimaatsecretaris staat het de individuele landen vrij bepaalde normen en standaarden in te voeren. Echter… de industrielanden hebben tot op heden geen akkoord bereikt over de na te streven norm der normen.

De vier b.g. landen verdedigen hun programma’s als zijnde gedegen.

  • de Jappen vinden dat hun energie- en luchthavenprojecten milieuvriendelijk zijn omdat er propere technologie en duurzame kenmerken inbegrepen zijn.
  • de VSA vinden dat hun hotelproject bijdraagt aan de klimaatverbetering daar er regenwatercontrole- en orkaanbeschermingsmaatregelen in verwerkt werden.
  • een woordvoerder der belgische regering verdedigde de belgische subsidie aan de regenwoud-liefdesfilm omdat het kappen van bossen ook aan bod komt.
  • En Italië draaide gewoon rond de pot en stelde dat bij al hun financieringen rekening gehouden wordt met het klimaat. Hoe de chocolade- en ijsverkoop in Azië aanspraak kon maken op klimaatsteun verklapte de dd. regeringsambtenaar niet.

Daar de landen niet verplicht zijn de details en motivatie van hun gulle hand mede te delen blijven de beschrijvingen vaag of zijn gewoon niet aanwezig. Soms wordt zelfs niet vermeld naar welk land de geldstroom gevloeid is. Niet moeilijk dat de steun-ontvangende landen dikwijls niet kunnen zeggen hoe het geld uitgegeven werd. Waarom zouden ze verantwoording afleggen als de gevende landen lukraak het geld laten vloeien zonder dat er een kllimaatnoodzaak of -verband voor aangewezen kan worden?

Miljarden steun, zomaar, om klimaataflaten te kopen. Er zijn ook uitzonderingen, bericht Reuters, zoals het V.K., Canada en Nederland. Die leggen wel gedetailleerde verslagen voor, zoals investeringen in hernieuwbare energie en projecten die de gevoeligheid voor natuurcatastrofen moeten doen afnemen.

Terugkomend op het Grüne buitenministerie o.l.v. Baerbock en de voormalige Greenpeace-akela Morgan, geven geen details voor hun vrijgevigheid en verwijzen slechts naar hun Fortschrittsbericht waarin quasi geen concrete projecten die door Duitsland ondersteund worden vermeld zijn.

Focus

Het bovenstaande bracht ons in herinnering hoe de EU met dezelfde motivatie met geld gooit. Ca. 8 jaar geleden waren we op vakantie in Noord-Kreta. Vanaf ‘s morgens bij het ontbijt werd opgeroepen deel te nemen aan een actie om het strand te zuiveren. Wetende dat het strand elke dag door het personeel van de aangrenzende hotels van papiertjes, plastic en ander (zeldzaam) rondslingerende afval gereinigd werd, leek het ons een overbodige inspanning. We waren niet de enigen… Echter… de EU heeft andere middelen om mensen te overtuigen. Wie deel nam kreeg een vuilzak, handschoenen, masker en grijper uitgereikt… én … werd uitgenodigd door de burgemeester op een tuinfeest met dranken en hapjes, met opblaasbaar speelgoed voor kinderen, met petten en T-shirts. Allemaal betaald door de vrijgevigheid der EU, waarvan de burgemeester dankbaar gebruik maakte om zijn populariteit op te krikken. Kortom: heel het strandstadje kon gratis en voor niks naar een eet- en drinkgelag met extra’s zoals speelgoed, petten en hemdjes.

Een partijvoorzitter doet alsof

U heeft er ongetwijfeld over gehoord. Blijkt dat een partijvoorzitter, die op zijn sloefkes naar de koning trok, worstelt met zijn eigenste, diepste seksuele fantasieën en verlangens. En dit is volgens de media wereldnieuws in Vlaanderen. Hij liet dus een filmpje maken “This is me”, waarin een journalist hem vragen kon stellen. Ingefluisterde en goedgekeurde vragen.

Wat ons eraan stoort? Ten eerste dat hij ervan uitgaat dat het iemand interesseert welke natte dromen hij beleeft. Ten tweede: dat hij hoogst waarschijnlijk hoopt dat hij door het verklappen van zijn mogelijk abnormale paringswensen een hoger aantal kiezers zal kunnen verleiden op Vooruit te stemmen. Ten derde: het vermoorden van het Nederlands. De titel van het filmpje maakt duidelijk hoe de rest van het gesprek zal verlopen. Hoe dikwijls hij een Engels (Amerikaans) woord gebruikt heeft… we hebben het niet geteld. In elk geval viel het ons op hoe dikwijls hij zijn “probleem” een “issue” noemde. Ten vierde: dat hij zijn Calimeropak aantrok. Ten vijfde: dat de media hier vlotjes in meegaan. En dan drukken wij ons nog voorzichtig uit. Mocht een Vlaams-nationale partijvoorzitter even veel tijd krijgen om uit te leggen hoe en in welke mate de geldstromen van Vlaanderen naar Wallonië vloeien, er zouden een pak meer mensen voorstander zijn van Vlaamse Onafhankelijkheid.

We vragen ons wel af welke mediagoeroe hem dit idee aan de hand heeft gedaan om een bepaald segment van het kiesvee te overtuigen. Let wel: Connor liet alle mogelijkheden open: hij valt – naar eigen zeggen – op mannen en op vrouwen. De overtreffende trap: trans, queer, pedo, dierenliefhebberij… bleef achterwege wegens te riskant voor omgekeerd effect. Dus eigenlijk, feitelijk, heeft hij de media misbruikt om niets mede te delen.

Misschien een idee voor de kleuterzender om een nieuw programma op poten te zetten “Politicus zoekt zijn ware ik”… naar analogie met “Boer zoekt vrouw”.

Of… zou hij een kans maken in “Blind getrouwd?” Benieuwd hoeveel mensen blind in deze goedkope en wansmakelijke seksueel getinte waanzin zullen trappen. Nooit gedacht dat we met heimwee zouden terug denken aan Louis Tobback.

Krijgen normale mensen ook een speciale dag waarop ze “trots” hun normaliteit mogen uitdragen??? | Golfbrekers