Categorie archieven: vrijheid van meningsuiting

Er is meer belangstelling voor een neushoorn in de zoo dan voor de olifant in de kamer*

Geplaatst op door

Gelieve niet te lachen bij dit persbericht, ook niet wrang of groen!

Dit bericht vond ik in een grote Vlaamse krant vandaag: “De gevangenis van Antwerpen heeft een veroordeelde drugscrimineel die zich kwam aanmelden voor de uitvoering van zijn celstraf, weer naar huis gestuurd. Hij kreeg een briefje mee met de boodschap dat er geen plaats voor hem was en dat hij later maar moest terugkeren”.

Het is niet als mop bedoeld, zoveel is duidelijk. Maar als deze maatregel bedoeld is om het vertrouwen van de burger in Justitie en overheid te herstellen, zal het ook weinig effect hebben, denk ik. Is dan niemand die zich bedenkingen maakt hoe het komt dat onze gevangenissen zo overvol zitten? Is er dan niemand bij de media die zich vragen stelt over de demografische samenstelling van de gevangenisbevolking, niet enkel in België, maar ook in Frankrijk, Duitsland, Nederland, enzovoort, enzoverder?

Peter Logghe

*citaat geleend bij Luk VN

In onderstaande video, met de stand van eind september 2023, wordt gesteld dat 56.3% de belgische nationaliteit hebben… En van die 56.3% … hoeveel hebben daarvan een dubbele nationaliteit, zoals eentje van populaire zandbaklanden, zoals … bv… Marokko… Kortom… volledigheidshalve… hoeveel bio-landgenoten verblijven in de gevangenissen???

Uiteindelijk moest Assange plooien…

Geplaatst op door

… om niet in de kerkers der vergetelheid te belanden… of erger… aan de VSA uitgeleverd te worden

Wie kan het hem kwalijk nemen dat hij uiteindelijk vrijheid koos in plaats van gerechtigheid.

“Ik pleit schuldig aan journalisme…”

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan.

Julian Assange, die de mediagroep WikiLeaks oprichtte, verklaarde aan de Raad van Europa, zijn “schuldig”pleiten omdat de legale en politieke pogingen om hem vrij te krijgen niet voldoende waren.

“Uiteindelijk koos ik voor vrijheid in plaats van een onrealiseerbare gerechtigheid,” zegde Julian Assange tijdens zijn eerste publieke verschijnen sinds hij uit de gevangenis ontslagen werd.

https://www.reuters.com/world/europe/i-chose-freedom-over-justice-julian-assange-tells-european-lawmakers-2024-10-01

Zogezegd

Geplaatst op door

“In Duitsland zijn er 700.000 woningen te kort. En dan zouden we elk jaar daarboven nog eens honderdduizenden mensen meer moeten opnemen? (…) Die toename van vreemdelingen scherpt de problemen alleen maar aan. Ook de toestand in onze scholen is een catastrofe. Er zijn leraars te kort en in het bijzonder in de armere woonwijken spreekt soms de meerderheid van de kinderen bij de aanvang zelfs geen Duits. Daar komen culturele problemen bovenop, radicalisering en islamisme (…). Ik zeg u dat er een stopsignaal moet zijn, voor allen die naar Duitsland zouden willen komen. En dat men Syrië beter helpt, door (daar) terug perspectieven te creëren. Ook omdat het toch veel beter zou zijn, als diegenen die nooit echt Duitsland in hun hart gesloten hebben, gewoon zouden terugkeren.”

Sahra Wagenknecht, medevoorzitter van de BSW, in de krant Tagesspiegel op 14 september 2024.

Wagenknecht: Neu ankommenden Syrern subsidiären Schutz verweigern

Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede vrienden,

Meditatie: Rijkdom van  de sociale leer van de Kerk (4)
Het nieuwe vuur van sociale inzet dat paus Leo XIII met zijn encycliek Rerum Novarum (1891) ontstak en waarmee de “sociale leer van de Kerk” begon, hebben de volgende pausen levendig gehouden.

Paus Johannes XXIII schreef twee belangrijke encyclieken. In “Mater et Magistra” (1961) legt hij uit dat de Kerk een moeder en leermeesteres is bij de opbouw van de maatschappij. Het is de 70e verjaardag van Rerum Novarum. Nu worden enkele nieuwe onderwerpen aan de orde gesteld: het landbouwvraagstuk (roeping en zending van de landbouwer, nr. 149), de ontwikkelingslanden, de demografische explosie, de werelddimensie van het sociaal-economisch leven.

Het recht op privaat bezit blijft gehandhaafd, maar de encycliek pleit wel voor bezitsspreiding en staatstussenkomst. Bij erg grote economische machten wordt overheidsbezit gerechtvaardigd. En in nr. 193 spreekt deze gemoedelijke paus over “de onschendbare en onveranderlijke wetten van de menselijke voortplanting”, in het kader van de grote nadruk op de algehele waardigheid van de mens! (Hierop zal Paulus VI steunen in zijn encycliek Humanae vitae (1968), wat vele theologen  toen (en nu!?) niet gezien noch begrepen hebben).
In zijn encycliek Pacem in terris (1963) handelt Johannes XXIII over “de vrede onder alle volken in waarheid, rechtvaardigheid, liefde en vrijheid”.

Voor het eerst is een pauselijk document gewijd aan een brede visie op de wereldvrede. Het richt zich – en dat is ook een primeur – niet alleen tot katholieken maar tot “alle mensen van goede wil”. Eind 1962 werd de rakettencrisis in Cuba op vreedzame wijze opgelost, waarbij de pauselijke vredesoproepen zeker enige invloed hebben gehad.

 
Bij de paus groeide de overtuiging dat de Kerk sterker moet aandringen op vrede, dat oorlog geen oplossing is voor conflicten en dat de hele mensheid een gezamenlijke lotsbetemming heeft. Hierbij kunnen en moeten katholieken een eigen bijdrage leveren.

Pacem in terris is logisch opgebouwd: de orde tussen de mensen onderling, tussen de mensen en de politieke gemeenschap, tussen de staten onderling en de vrede op wereldvlak. De vrede tussen de staten berust op deze vier peilers: waarheid, rechtvaardigheid, effectieve solidariteit en vrijheid. De vrede wordt bedreigd door de onduldbare kloof tussen de armoede van de derde wereld en de grote welvaart van de rijke landen.

Er moet een rechtvaardige verdeling komen. Hij spreekt ook voor het eerst uitdrukkelijk over “de tekenen van de tijd”: de promotie van de arbeidersklasse, de intrede van de vrouw in het openbare leven, de onafhankelijkheidsdrang van de volken en de politieke rechtsorde. Een lang pleidooi wordt gehouden voor ontwapening  (nrs. 109-119). Praktisch wordt de verklaring van de universele rechten van de mens (1948) erkend (die zelf onmiskenbaar beïnvloed zijn door de sociale leer van de Kerk).

Deze teksten lijken nu dromen uit mooie sprookjes. De wereld is inmiddels in de greep van enkele superrijke criminele wereldleiders zonder gezicht en zonder geweten. Met behulp van enkele militaire supermachten als schurkenstaten willen ze hun afbrokkelende Angelsaksische wereldhegemonie tegen iedere prijs overeind houden. Aan vrede verdienen ze niets, door oorlog worden ze steeds rijker. Menselijkheid en internationaal recht spelen voor hen geen enkele rol.

Zij zijn eugenisten en menen dat de wereldbevolking dringend moet verminderen en dat de rest aan hun totale controle onderworpen moet worden. Ieder land dat zich aan hun heerschappij onttrekt, willen ze met gruwelijk militair overwicht of wurgende sancties op de knieën krijgen, wat we in Syrië nu al meer dan een decennium meemaken.

Hele bevolkingen in armoede storten of zelfs uitmoorden en het verwoesten van vredevolle en welvarende landen om hun grondstoffen te stelen, beschouwen ze als bijkomende voordelen. Het uitmoorden van het Palestijnse volk en de oorlog in Oekraïne blijven uitstekend verlopen, zoals zij het willen. En met de verwoesting van Oekraïne en het uitmoorden van de bevolking worden tevens de meeste Europese landen naar de armoede gedreven.

Twee vliegen in één klap. De meeste Europese excellenties zijn als gewillige slaven van deze criminele wereldheersers en hun wapenindustrie, bereid om het geld dat ze voor hun volk nodig hebben genereus te besteden aan de waanzinnige oorlog in Oekraïne. Redelijke vredesbesprekingen vanaf het begin hadden Oekraïne intact kunnen laten, mét de Krim en mét de drie oostelijke regio’s.

De wereldleiders hebben zulke sfeer weten te scheppen in de westerse openbare opinie dat de oorlogsmachine steeds gewelddadiger bleef draaien tot er geen terugkeer meer mogelijk is. Europese leiders zijn bereid hun eigen volk en land, én Oekraïne te vernietigen voor het duivels plezier van de VS  (veilig in een ander werelddeel), hun wapenindustrie en de afbrokkelende  Angelsaksische overheersing.

Westerse excellenties die criminele oorlogen van wereldleiders steunen is geen nieuw fenomeen. Ook België was destijds bereid met zijn vloot van F-16 mee te helpen aan de vernietiging van Libië, een welvarend land en harmonische samenleving met een door het volk geliefde leider. Dit volk had ons totaal niets misdaan. De wereldheersers wilden echter beletten dat Libië de leider zou worden van een welvarende Afrikaanse Unie. Van welke partij de eerste minister of de minister van buitenlandse zaken ook was, speelde bij ons geen enkele rol.

Als slaafse marionetten werkten ze mee aan deze waanzinnige vernietiging. De Libische leider werd als een dier afgeslacht, tot duivels plezier van H/Killary Clinton. Onze F-16’s vlogen naar Libië en gingen met onze voorraad bommen Libië mee naar het steentijdperk voeren. Ze kwamen terug alsof ze een humanitaire opdracht met voedselpakketten hadden uitgevoerd!

In het begin van de oorlog tegen Syrië, hadden we een afspraak met de toenmalige minister van buitenlandse zaken. Op  het laatste ogenblik liet hij zich vervangen door twee diplomaten. Toen we vroegen om België niet te laten meedoen met de oorlog tegen Syrië, zoals ze tegen Libië hebben gedaan, keken ze op hun horloge  en zeiden dat ze nog een dringende  vergadering hadden, gaven  ons een vriendelijke handdruk  en vertrokken! (Wordt vervolgd).

P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 20.9.24
 
 
2. Enkele foto’s
  Liturgie van de Kruisverheffing, Middagmaal bij de ziekenkamer, Feestvuren bij het Kruis
 
Lees verder →

Zijn officiële TV-zenders neutraal?

Geplaatst op door

Stomme vraag, denkt U wellicht. TV-zenders, met belastinggeld gefinancierd, menen dat ze een missie hebben: de heropvoeding, de hersenspoeling van het klootjesvolk. En daarvoor is geen enkel programma te min.

Of het nu om het journaal, om een duiding- of kinderprogramma, om het weerbericht, een sportverslag, een show, een bezoek aan een stad, tentoonstelling of evenement gaat, kortom: het maakt niet uit … overal en op elk uur van de dag worden we om de oren geslagen met verdoken of duidelijke wenken hoe we ons moeten gedragen én denken.

Zo ook in Duitsland, waar de groen-rode-blauwe Ampelregering in een kramp schoot nadat de verkiezingsuitslag in twee Bundesländer – Thüringen en Sachsen – bekend werd. De AfD (Alternative für Deutschland wordt zoals het Vlaams Belang steevast als extreemrechts (… en dat is nog de bravere benaming) gebrandmerkt en mag dan ook niet meespelen in een regering.

Terug naar TV-programma’s. De ARD zond een documentaire uit met de betekenisvolle titel „Die große Angst“ – niet toevallig net voor de volgende Landtagswahlen in Brandenburg in aantocht, op 22 september. De zgn. documentaire toont een duister beeld van Oost-Duitsland: overal nazi’s, inbreuken op de persvrijheid en mensen die willen vluchten. Het gaat de filmmakers niet om een analyse waarom het kiesvee voor de AfD stemt, het gaat er slechts om een angststemming te creëren, angst voor de AfD. Perfect herkenbaar. We zijn ervaringsdeskundigen.

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

Maar de beïnvloedingsstrategie hoeft niet altijd via een “ernstig” programma uitgevoerd te worden. De ARD heeft een spelshow misbruikt om het publiek te bespelen tégen de AfD: “Is de AfD eigenlijk een probleem?”, vroeg de AfD in de uitzending “Die 100”. Aan de titel mét een vraagteken, kan U merken dat hierover nagedacht werd. Dezelfde titel met een andere woordschikking “De AfD is eigenlijk een probleem.”, zonder vraagteken, heeft net dezelfde betekenis, kan echter niet door criticasters, zoals wij, gebruikt worden. Met tendentieuze argumenten, AfD-citaten die volledig uit de context getrokken werden, met halve waarheden en hele leugens verspreid om de deelnemers op te stoken tegen de AfD. Meer info in onderstaand artikel (Duits).

Verstörende Spielshow: ARD drängt 100 Teilnehmer zur Positionierung gegen die AfD

Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Geplaatst op door

  1. Meditatie
Rijkdom van de sociale keer van de Kerk (3)

De encycliek Rerum Novarum (1891) van paus Leo XIII is de grote keure van de sociale leer van de Kerk. Ze is ook een blijvende oproep aan christengelovigen om waakzaam te zijn voor heersende stromingen die wel populair, maar niet rechtvaardig en menswaardig zijn.

Het historisch kader van die tijd toont ons een Kerk en een staat die zich aan het herstellen zijn van de verwoestingen van de Franse Revolutie. Niet de hoge clerus en de adel krijgen nu alle aandacht maar het gewone volk. De industriële revolutie brengt fabrieksarbeid in plaats van thuisarbeid en machinearbeid in plaats van handenarbeid. Door een versnelde urbanisatie beginnen de steden te groeien. Technische vooruitgang en liberale ideologie brengen spectaculaire veranderingen teweeg.

De heersende opvatting was zeer logisch. Technische ontwikkeling en machines brengen grote vooruitgang mee. Daarvoor is veel kapitaal nodig en dit kan maar bereikt worden door de lonen zo laag mogelijk te houden. Hiermee werden de sociale wantoestanden over het hoofd gezien: onmenselijke arbeidsduur en –voorwaarden, hongerlonen, vrouwen- en kinderarbeid.

Rerum Novarum wijst in een eerste deel het socialisme krachtig af omdat het streeft naar een communistische eigendomsopvatting die strijdig is met de natuurwet. Dit brengt wanorde in de samenleving. In een tweede deel wordt een christelijke oplossing voorgesteld in een samenwerking tussen Kerk, staat en belanghebbenden, namelijk werkgevers en werknemers. Samenwerking in plaats van klassenstrijd.

De blijvende waarden van Rerum Novarum zijn: de plicht en het recht van de staat om te zorgen voor het algemeen welzijn en de arbeiders beschermen tegen willekeur en uitbuiting. Verder vraagt de waardigheid van de menselijke persoon dat het arbeidsloon kan volstaan voor het levensonderhoud en voor een bescheiden persoonlijk bezit. Vervolgens hebben de arbeiders een natuurlijk recht op vereniging en het oprichten van eigen vakverenigingen.

Andere tijden brengen andere noden mee.

Zo zullen bepaalde stellingen uit Rerum Novarum nu niet meer op dezelfde wijze verdedigd hoeven te worden. De strikte verdediging van het private bezit komt uit de agrarische samenleving waar land, werktuigen en woning een geheel vormden. Industrialisatie en urbanisatie brachten hierin grondige veranderingen.

Onder paus Pius XI (1922-1939) is het maatschappelijk kader veranderd. In het kapitalisme is er een grote crisis ontstaan (o.a. met de  beurscrash van New York in 1929) met massale werkloosheid en armoede. In het marxisme ontstaat een splitsing tussen het strakke communisme en het gematigde socialisme. In verschillende landen komen totalitaire regimes (communistisch Rusland, fascistisch Italië, nationaal-socialistisch Duitsland). Katholieken streven naar een soort “derde weg” als nieuwe orde.

Hun aandacht gaat naar  de inhoud en de grenzen van het eigendomsrecht en naar de verhouding tussen arbeid en kapitaal. Er ontstaan allerlei sociale acties, sociale werken en verenigingen uit dit “sociaal katholicisme”. De Belgische kardinaal Jozef Cardijn (1882-1967) werd de grote bezieler van de katholieke arbeidersjeugd: K.A.J., 1925 en J.O.C., 1926).
    (J. Cardijn en kajotsters in Brussel)
  Hierop zal Pius XI inspelen met zijn encycliek, veertig jaar later: Qadradragesimo anno (1931). Hierin worden eerst de goede vruchten van Rerum Novarum voor Kerk en staat vermeld. Vervolgens wordt het recht van de Kerk verdedigd om tussenbeide te komen en worden de grote thema’s vermeld: het eigendomsrecht (waarin nu een persoonlijke en sociaal aspect erkend wordt), kapitaal en arbeid, rechtvaardig loon, herstel van de sociale orde en herstel van de zedenwet (“alles herstellen in Christus”, instelling van het feest van Christus-Koning).

Het doel was de herkerstening van de arbeiderswereld. Pius XI heeft aan de katholieke actie een belangrijke steun gegeven door een waaier van verschillende verenigingen op dit gebied te erkennen.

Hierna kon men spreken van een ”verzorgingsstaat”  of een “welvaartsstaat” (al schiet er in de praktijk nu niet veel meer van over!) En wie heeft daarvoor gezorgd?

Het zijn niet de grote bankiers, de internationale organisaties, de wereldberoemde “filantropen” of politieke leiders die aan de basis liggen van deze “welvaartsstaat”. Helemaal niet. Het waren bezielde christenen van de Kerk. Het was een pastoor die een kas begon aan te leggen voor de armsten, wezen en weduwen, die geen middelen van bestaan meer hadden. Het waren zusters, religieuzen die zieken verzorgden, waar niemand naar omzag. Het waren broeders, religieuzen die gehandicapten verzorgden, die aan hun lot werden overgelaten.

Het waren bezielde christenen die straatkinderen verzamelden en leerden lezen en schrijven. De voornaamste bezieling hiervan, tot spijt van wie het benijdt, kwam niet van liberale manifesten of socialistische betogingen, maar van het christelijk geloof en de katholieke Kerk.

In de huidige openbare opinie is er maar weinig waardering voor de katholieke Kerk, mede dankzij tv-programma’s zoals “Godvergeten”. Inderdaad is het seksueel misbruik in de Kerk een schande. Vergeet echter niet dat zoveel rijkdom van de westerse beschaving én van onze “welvaartsstaat” vooral te danken is aan de bezieling van het christelijk geloof  en de katholieke Kerk! (Wordt vervolgd).


. 2. Enkele foto’s  
– Ontbijt en avondrecreatie voor/in de ziekenkamer van onze zwaar gewonde fraters
– Sommige fraters slapen liever buiten op het terras
– Uitbreiding van kleine kapel vordert langzaam
– De grootste vijgenboom op het terrein
– Kleine wijngaard binnen en muren en grote wijngaard buiten de muren
– granaatappelboom  

P. Daniël, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 13.9.24

Lees verder →

Omgekeerde redenering

Geplaatst op door

“Geregeld verschijnt er weer eens een tekstje over woke waarbij je je afvraagt op welke planeet de auteur in kwestie de laatste jaren vertoefd heeft. De bijdrage van Philippe Hensmans, voormalig directeur van de Franstalige afdeling van Amnesty International, op de blog van En Avant was er zo een. De tekst verscheen ook in een vertaalde en herwerkte versie op DeWereldMorgen.be. … Hensmans baseert zich op wat onderzoekers Martin Delexhe en David Paternotte in La Revue Nouvelle schreven en Alain Policar op de website Analyse, Opinion, Critique (AOC). Deze auteurs benadrukken dat wokisme een ‘uiterst vaag concept is, dat niet overeenkomt met enige precieze sociologische realiteit’. Het is daardoor een geweldige politieke troef om ‘een nieuwe kloof in de publieke ruimte te creëren, door de zogenaamde wokisten tegenover hun tegenstanders te plaatsen’. Hensmans heeft het verder over een ‘offensief, gezamenlijk uitgevoerd door de politieke macht en een deel van de intellectuele wereld dat probeert bepaalde conservatieve, zelfs extreemrechtse ideeën te normaliseren’. 

Daar hebben we meteen een kanjer van een drogredenering.

Lees: Wokisme bestaat niet, enkel antiwokisme. Volgens Philippe Hensmans dan toch

Zondebok: de oude blanke man

Geplaatst op door

Of het nu om het klimaat, het milieu, de oorlogen, het koloniale verleden, vermeende of echte vrouwendiscriminatie… gaat: voor al het verwerpelijke in de huidige tijd is er een schuldige: de oude, blanke man.

Prof. em. Dr. Norbert Bolz schreef er een boek over: een pleidooi voor de traditionele “mannelijke” deugden. Een niet voor de hand liggend thema in het huidige woke-tijdperk: “Der alte weiße Mann. Sündenbock der Nation.” (“De oude blanke man. Zondebok der natie.”

“Mannelijke” deugden hebben het momenteel eerder moeilijk. Vooral deugden, die verbonden zijn met het “oude Europa” en diens “blanke” elite. Logica moet immers wijken voor empathie. Biologie moet wijken voor inbeelding. Wetenschap moet wijken voor zelfontplooiing. Uitmuntendheid moet wijken voor minderwaardig. Cultuur moet wijken voor decadentie. Waarheid moet wijken voor leugens. Geschiedenis moet wijken voor … een zeer twijfelachtige toekomst!

Prof. em. Dr. Norbert Bolz, media-wetenschapper, pleit ervoor de waarheid de beschermen in plaats van het hoofd te buigen voor de weg met de minste weerstand, de woke-indoctrinatie. Op de vraag of hij iets tegen vrouwen heeft:

“Ich liebe das Weibliche und wir brauchen das Männliche…”

“Ik houd van het vrouwelijke en wij hebben nood aan het mannelijke…”

Nog enkele citaten:

  • “Voor mannelijke mannen is er in onze maatschappij geen plaats meer.”
  • “Ik heb God zij dank vier dochters…”
  • “Het is vandaag veel moeilijker voor ouders een jongen door de stadia van socialisatie te begeleiden…”

Een aanbevolen gesprek met een complexloze bepleiter der mannen:

Ondertiteling en vertaling naar het Nederlands via icoontjes onderaan.

Meer weten over Norbert Bolz? Klik op onderstaande bruggetjes.

Norbert Bolz

https://www.tu.berlin/medienwissenschaft/team/ehemalige-mitarbeiterinnen/bolz

Trump of Harris?

Geplaatst op door

In New York woont zoals algemeen bekend een groot aantal orthodoxe joden. Een reporter trok door hun wijk Borough Park (Brooklyn) vroeg hen welke presidentskandidaat hun voorkeur heeft en om welke reden. De video begint initieel met de uitslag van een enquête waarbij Kamala Harris 72% der joodse kiezers zou kunnen overtuigen en Trump, daarentegen, slechts 25%. Tijdens de vraaggesprekken blijken de joodse New Yorkers er een enigszins andere mening op na te houden. Waarom ze Trump verkiezen? “Hij is een échte leider, hij is sterk, hij is slim, hij zal de oorlogen doen ophouden, kan mogelijke brandhaarden zoals Noord-Korea de wacht aanzeggen, hij heeft ervaring, hij zal de economie doen heropleven, de wereld heeft schrik van hem…”

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan