“Elke dag krijgen we te horen dat er te weinig geld is voor kerntaken van de overheid, maar voor links activisme blijken de geldsluizen wijd open te staan.”
Chris Janssens, fractieleider VB Vlaams Parlement
Organisaties als Rosa vzw (644.450 euro), Furia (174.234 euro) en Çavaria (693.171 euro) krijgen royale subsidies. Op 10 december keurde de Vlaamse regering weer nieuwe subsidies voor deze clubjes goed. Die gebruiken ze om onze samenleving, ons onderwijs en ons bedrijfsleven de genderideologie en wokeness op te dringen. Çavaria bijvoorbeeld promoot het gebruik van termen zoals ‘geboorteouder’ in plaats van ‘moeder’. Het Transgender Infopunt ontvangt 284.380 euro voor het propageren van puberteitsremmers bij jongeren. “Is dit echt waar Vlaanderen zijn prioriteiten moet leggen?”, werpt Janssens de Regering-Diependaele tegen.
Nog schrijnender wordt het als je kijkt naar Furia vzw, een feministische denktank met welgeteld 27 leden. De Vlaamse Regering subsidieert deze club met 6.453 euro per lid. “Dit terwijl onze ouderen en mensen met een handicap dagelijks in de kou blijven staan door een gebrek aan financiële steun”, aldus Janssens. “Elke dag krijgen we te horen dat er te weinig geld is voor kerntaken van de overheid, maar voor links activisme blijken de geldsluizen wijd open te staan.”
In september werd in Vlaamse steden en gemeenten de ‘bevrijding’ van 1945 herdacht. Zoals elke oorlog, zie Alexander De Grote, Caesar en Napoleon, was ook deze wreed en meedogenloos, het aantal slachtoffers was enorm en de gevolgen waren verstrekkend.
De financiële machten achter onze ‘bevrijders’ hadden zeker ook economische en strategisch-politieke motieven. Misschien zal ook hierover ooit eens informatie vrijgegeven worden.
Bij ons in Vlaanderen was de bevrijding ook het begin van een ongenadige massale repressie. Hierover wordt nu gezwegen; deze zwarte bladzijde uit onze geschiedenis wordt in de media uit het geheugen gewist: de damnatio memoriae. De eerste vijftig jaar na 1944 was de benadering anders en werd deze periode veel correcter benaderd. Nadien kwamen echter de linkse historici met hun politieke agenda!
In de jaren dertig was er in Vlaamse intellectuele kringen grote belangstelling voor wat gedurende het interbellum in Duitsland gebeurde qua wetenschappelijk onderzoek, muziek, economische heropstanding en werkgelegenheid. Er was begrip voor de Duitse weerstand tegen de door het verdrag van Versailles (vooral door Frankrijk) onbetaalbaar geëiste oorlogsbedragen. Er was toen in Vlaanderen grote commotie over het (geheim?) Frans-Belgisch militair akkoord van 1920 waardoor het Belgisch leger mede onder het commando van het imperialistische Frankrijk kwam; dit deed denken aan de opeising door Napoleon van Vlaamse jongens die met tienduizenden sneuvelden in zijn Rusland-oorlog.
Jonge Vlaamse intellectuelen wisten voor het eerst hoe België, met 2 x Franse legers van 60.000 soldaten, in 1830 tot stand kwam met de bedoeling, na de korte maar voor Vlaanderen vruchtbare hereniging met Nederland, om Vlaanderen als onderdeel van België terug bij Frankrijk in te lijven en te verfransen zoals Louis XIV en Napoleon dit eerder deden.
Een Nieuwe Orde sprak in de jaren dertig veel Vlamingen aan: tussen 1930 en 1940 waren er in België immers dertien (!) regeringen die een chaotisch beleid voerden; mijn vader noemde dat democratuur. De anti-Franse en anti-Belgische gevoelens in Vlaanderen werden nog versterkt toen Joris Van Severen (leider van het Verdinaso en gewezen volksvertegenwoordiger), die de Duitse invallers in mei 1940 ‘bandieten’ had genoemd, in Brugge werd opgepakt en met medeweten van de Belgische regering naar Frankrijk werd gedeporteerd. Ze waren met twee à drieduizend. Van Severen* en twintig anderen werden tien dagen later in Abbeville door panikerende Franse soldaten vermoord.
*Ter herinnering aan Joris Van Severen:
De vijand van mijn vijand kan mijn medestander zijn. Meerderen dachten in 1939 dat het toen zegezeker gewaande Duitsland een Flamenpolitik en geen België-Frankrijk politiek zou voeren (denk aan de vernederlandsing van de Gentse universiteit gedurende WO I).
De repressie was vooral het werk van Belgicisten, de klassieke straatschuimers en vooral de communisten, die tot 1941 wachtten op de bevelen van Moskou om in het verzet te gaan. Tot 1941 volgden zij het niet-aanvalspact ‘Von Ribbentrop-Molotov’ van 1939 tussen Duitsland en Rusland. Als voorbeeld van de communistische dominantie van het verzet: onmiddellijk na de bevrijding werd het Vlaams Huis in ‘mijn’ Aalst geplunderd. Daarna werd het pand opgeëist en ingenomen door de communistische partij.
Oorlogsburgemeesters, zoals mijn super pacifistische grootvader in Oosterzele, die zorgden voor een leefbare gemeenschap in barre oorlogstijd, voorzitters en medewerkers van Winterhulp, zoals mijn vader-arts, die zorgden voor de moeilijke bevoorrading, leden van het Davidsfonds en VNV werden vanaf september 1944 massaal aangehouden en meestal zonder proces opgesloten in de 120 hechteniskampen in Vlaanderen. In het hechteniskamp in Lokeren alleen zaten volgens Hekalo (Hechteniskamp Lokeren) gedurende meer dan vijf jaar duizenden gevangenen! De top van de faculteit geneeskunde van de Gentse universiteit zat er bijvoorbeeld ook zodat men dit kamp de ‘universiteit van Lokeren’ noemde.
De juridische grondslag voor epuratie en repressie was een besluitwet van 1945, die werd ingevoerd met terugwerkende kracht zonder enige inspraak van het parlement. Dit gaf aanleiding tot de beroemde latere uitspraak in het parlement: “Une justice de roi-nègre”.
Op woensdag 10 maart 1982 schreef Lode Claes: “De geschiedenis wordt geschreven door de overwinnaar. Wanneer schuift men de concentratiekampen en andere wreedheden in de schoenen van de Vlaams nationalisten?”.
Deze ‘reductio ad Hitlerum’ is nu een constante bij politieke debatten.
Geert Goubert**
Bron: Knooppunt Delta, Nieuwsbrief 196, jan. ’25, Tekosecho III
Luister ook eens naar het andere klokje: “Hebben we dan niets geleerd uit het verleden?”
Inleiding: Een Verloren Vrede is de naam van het documentaire van Marie-Thérèse ter Haar, oprichter van de Rusland & Oost-Europa Academie. Haar hele leven al zet ze zich in betere verhoudingen tussen Rusland en het Westen. „Vrienden in Rusland hebben me jarenlang gewaarschuwd:provoceer een beer niet, want dan gaat hij bijten.” zei ze in de krant. En zo geschiedde. De rode lijn – geen NAVO lidmaatschap voor Oekraïne – werd overschreden en op 24 februari 2022 valt Rusland Oekraïne binnen. De wereld lijkt in shock, want wie had in deze eeuw nog een oorlog op ons Europese continent kunnen verwachten? Het werd aan Westerlingen gepresenteerd als een oorlog tussen Oekraïners en Russen. In werkelijkheid is het een oorlog tussen Rusland en de Verenigde Staten. De NAVO-uitbreidingen en de macht van de Amerikaanse neoconservatieven zijn de hoofdredenen dat het Westen frontaal in botsing zou komen met Rusland. Waarom wilde het Westen Oekraïne niet neutraal laten? Deze oorlog was vermijdbaar geweest. Alle nuances ontbraken in de Westerse media. Alle achtergrondinformatie werd genegeerd. Zoals de Duitser Klaus von Dohnani zei: “Dass Russland diesen Krieg begonnen hat, ist ein Verbrechen. Dass der Westen ihn nicht verhindert hat, eine Sünde”. (Ned.: “Dat Rusland de oorlog begonnen is, is een misdaad. Dat het Westen hem niet verhinderd heeft, is een zonde.”
“Een Verloren Vrede” is de naam van de documentaire van Marie-Thérèse ter Haar, oprichter van de Rusland & Oost-Europa Academie, die ze samen met haar broer Roy ter Haar maakte. Met dit werk doen ze een verwoede poging om een bijdrage kan leveren aan “Een Verloren Vrede”.
“Deze ochtend op VRT een twee uur aanhoudende tirade van een zekere Sofie Lemaire tegen Trump en Musk. Over de politieke beïnvloeding van linkse zakenmannen zoals Soros en Jay Graber (Bluesky) uiteraard geen woord. We moeten niet tegen Musk tekeer gaan maar onze eigen Musk-en laten groeien en bloeien in plaats van alles kapot te reguleren zoals de Europese Commissie en de Europese parlementairen doen.”
Hoe kan Europa het beste reageren op een wereld met Donald Trump? Tijdens het Wereld Economisch Forum in Davos werd het antwoord gezocht in negeren, bestrijden, capituleren tot zelfs betalen. Maar de beste strategie wordt de lastigste: zelf sterker worden.
Tijdens de plenaire zitting van het Europees Parlement heeft het Vlaams Belang, samen met 60 andere Europarlementsleden, een resolutie ingediend om een speciale onderzoekscommissie op te richten. Deze commissie moet de censuurpraktijken op sociale mediaplatformen blootleggen.“Vrijheid van meningsuiting is niet onderhandelbaar”, stelt fractievoorzitter Tom Vandendriessche resoluut.
De resolutie focust op een grondig onderzoek naar online censuur. Hierbij ligt de nadruk op het blootleggen van directe mechanismen, zoals accountverwijderingen, en indirecte mechanismen, zoals shadow banning. Daarnaast wil de onderzoekscommissie de rol van overheden en technologiebedrijven bij deze praktijken in kaart brengen. “De recente onthullingen over censuur door platformen zoals Twitter en Facebook zijn schokkend en ondermijnen onze democratische waarden tot in de kern”, aldus Vandendriessche.
Tijdens een persconferentie afgelopen dinsdag bracht Vandendriessche ook enkele bredere principes naar voren. Zo benadrukte hij de noodzaak van een Europese versie van het Amerikaanse First Amendment om de vrije meningsuiting onvoorwaardelijk te beschermen. “Onze cultuur is gebouwd op vrije uitwisseling van ideeën. Wat offline legaal is, moet dat ook online zijn. Dat principe mag nooit een discussiepunt worden”, verklaarde hij.
“Burgers moeten opnieuw controle krijgen over hun onlinesfeer”
Daarnaast pleitte hij voor meer transparantie van algoritmes die bepalen welke informatie gebruikers te zien krijgen en benadrukte hij het belang van gebruikersvrijheid. “Burgers moeten opnieuw controle krijgen over hun onlinesfeer”, stelde het Europees Parlementslid tijdens de persconferentie.
De resolutie roept specifiek op tot de oprichting van een speciale commissie die onderzoekt hoe censuurmechanismen democratische rechten en vrijheden onder druk zetten. “Wij moeten blootleggen hoe overheden en technologiebedrijven de vrijheid van meningsuiting beperken, zodat burgers zich vrij kunnen uiten zonder angst voor censuur”, besluit Vandendriessche.
Op het World Economic Forum (WEF) liet Duits kanselier, Olaf Scholz (SPD), optekenen dat de Duitse (… EU) versie van “vrije meningsuiting” geen “extreemrechtse meningen” aanvaardt.
Wie bepaalt wat “extreemrechtse meningen” zijn? De “(extreem)linkse” ideologen…
Sinds dagen, weken, wordt Johannes X, patriarch der Grieks-orthodoxe kerk van Antiochië en het gehele Oosten, in de media aangevallen door de Moslimbroeders omwille van zijn voortdurende inzet om de rechten van de Syrische christenen te verdedigen. Zijn oproep om een gesprek te hebben met de nieuwe leider, al-Jolani, wordt consequent genegeerd. Kortom: de uitgestoken hand van de christenen wordt geweigerd.
