Totale uitvoer, jaar 2020
Het Vlaamse Gewest was in 2020 goed voor een totale uitvoer van 257.1 miljard euro of 38.781 euro per Vlaming.
Voor het Waalse Gewest was dit 58.8 miljard euro of slechts 16.140 euro per Waal.
Bron: Het Communautair Alfabet, Barbara Pas
Groen en Rood stoorden zich aan de aanwezigheid van een Vlaamse Leeuw (… en hij had dan nog gelakte nagels!…)
“Strafpleiter Jorgen Van Laer had deze donderdagochtend op het Vlinderpaleis-gerechtsgebouw in Antwerpen een afspraak met Antwerps procureur Franky De Keyzer. Dat is betrekkelijk ongebruikelijk. Reden van de afspraak is een nieuwe klacht rond #MeToo-gedrag door Conner Rousseau. Dat zou intussen de derde zaak zijn. Eén van de zaken is weliswaar reeds geseponeerd. De timing is ongelukkig, want woensdagmiddag liet Rousseau nog weten dat alle beschuldigingen “zever in pakskes” zijn.”
Lees meer: https://www.v-nieuws.be/alweer-klacht-over-ernstige-zedenfeiten-tegen-conner-rousseau/
Grappig bedoeld, maar als er toevallig nog meer beschuldigingen opduiken, zou hij best naar een andere carrière op zoek gaan:
Ergens vermoeden wij dat Hans Maes niet het gevraagde profiel had om gevaar te lopen belaagd te worden door calimero-Conner…
Vlaamse strijd is democratische strijd
België werd in 1830 gesticht als een eentalig Franstalig land. De meerderheid van de bevolking sprak echter Nederlands, maar dat vond men geen probleem. Immers, door het cijnskiesrecht waren er maar 41.000 stemgerechtigden. Democratische rechten waren een privilege voor de Franstalige elite. Niet het volk, maar wel de elite had de macht in België. Die macht wilden ze ook niet zonder slag of stoot afgeven. Na een lange en zelfs bloedige strijd kregen eerst mannen (1919) en later ook vrouwen (1948) gelijk stemrecht. Daardoor verschoof de politieke macht van de (Franstalige) elite naar het (Vlaamse) volk. In een democratie speelt immers de macht van het getal. De Vlaamse strijd is dan ook inherent een democratische strijd.
Federalisme om Vlaamse macht te breken
Bovendien ontwikkelde Vlaanderen zich na WO II economisch in snel tempo. Vlaanderen werd niet alleen politiek, maar ook economisch en financieel het zwaartepunt in België. Franstaligen eisten dan ook federalisme, uit schrik voor Vlaamse overheersing via het unitaire België. Zij vonden partners in de Volksunie die, conform de Baert-doctrine, Vlaams zelfbestuur stap voor stap via staatshervormingen wilde realiseren. Vlaanderen betaalde voor daar niet alleen een financiële prijs voor, maar bovenal een politieke. Immers, in het unitaire België hadden de Vlamingen de democratische meerderheid. Maar in het Federale België werd die Vlaamse meerderheid gebroken door allerhande pariteiten, alarmbellen, en grendelwetten. De Vlamingen zijn democratisch, financieel en economisch veruit in de meerderheid, maar dat vertaalt zich in België niet in de politieke macht om zijn lot in eigen handen te nemen. Integendeel, Vlaanderen wordt in een tegennatuurlijke minderheidspositie geplaatst gedraagt zich ook als een minderheid. De manier waarop Jan Jambon gehoorzaam in het overlegcomité tijdens de coronacrisis stond, is illustratief. Maar nog fundamenteler, ondergaat Vlaanderen gehoorzaam en gedwee de jaarlijkse miljardentransfers naar Wallonië. Het Belgisch systeem is er dus van bij het ontstaan op gericht tegen de Vlaamse meerderheid en de belangen van de Vlamingen te besturen.
Ontstaan Nieuw-Vlaamse Alliantie
De Volksunie werkte mee aan verschillende staatshervormingen. De Vlamingen betaalden daar telkens een politieke en financiële prijs voor. In 2001 stelde toenmalig Guy Verhofstadt zijn vijfde staatshervorming voor. Het partijbestuur van Volksunie keurde dit Lambermontakkoord goed, maar partijvoorzitter Geert Bourgeois niet. Hij beoordeelde dit als een slecht akkoord waarbij de Vlamingen te veel moesten betalen om te weinig bevoegdheden terug te krijgen. ‘Maxi-geld voor mini-bevoegdheden’ was de analyse. Vlaanderen had zich laten rollen, en kreeg pietluttige extra bevoegdheden terwijl de Franstaligen daar enorme financiële middelen voor in de plaats kregen. De Volksunie splitste en de N-VA werd opgericht. Deze N-VA stelde letterlijk in zijn beginselverklaring het einddoel: ‘de Nieuw-Vlaamse Alliantie kiest voor een onafhankelijk Vlaanderen’. Dat was volgens de N-VA ‘nodig om tot meer democratie en goed bestuur te komen’. De prioriteiten waren voor N-VA ‘fiscale autonomie en eigen bevoegdheid naar arbeidsmarkt, inkomensbeleid en sociale zekerheid toe.’ Dat wil de N-VA ‘stapsgewijs realiseren’ en definieert haar rol hierin ‘in dat proces het voortouw nemen’.
Kracht van verandering
In 2024 zal Bart De Wever twintig jaar voorzitter zijn waarvan vijftien jaar veruit de grootste partij in Vlaanderen. De machtigste politicus van zijn generatie wordt hij vaak omschreven, alsook wordt hij de kwaliteiten van briljant strateeg toegedicht. Noch in 2007, noch in 2010, noch in 2014, noch in 2019 slaagde De Wever ondanks al die electorale monsterscores er in ook maar iets van die beginselverklaring te realiseren. In tegenstelling tot de Volksunie die met moeite de helft van de stemmen van N-VA haalde, werd geen enkele stap gezet in de staatshervorming. Dat komt omdat ze er zelf voor kozen. Op het toppunt van zijn macht haalde N-VA 33% in 2014. Wat volgde was de communautaire diepvries. Meer Vlaanderen was plots niet meer nodig. Fiscale autonomie en eigen sociale zekerheid waren geen prioriteiten meer. Als de N-VA bestuurde, dan werkte België prima beweerden ze. De kracht van verandering werkt. De N-VA veranderde België niet, België veranderde de N-VA.
Drievoudige strategische nederlaag voor Vlaanderen
Het ontstaan van N-VA en VB is erg gelijkaardig. Beide partijen ontstonden uit de Volksunie. Beide partijen stellen in hun beginselverklaring voor een onafhankelijke Vlaamse staat te gaan. Beide partijen ontstonden als reactie op een slechte staatshervorming (Egmontpact 1977, Lambertmont 2001). Beide partijen vinden hun oorsprong in het klassiek conflict tussen maximalistische versus minimalistische ambitie die zich wel binnen eenzelfde politieke agenda van Vlaamse zelfstandigheid plaatst. Decennialang betekende meer Vlaanderen dan ook beter Vlaanderen, enkel in de methode waarop verschilde men van mening.
Daarvan nam de N-VA in 2014 afstand door de communautaire diepvries. België was niet langer het kernprobleem, beweerden ze. De socialisten van de PS waren dat wel. En die bestuurden niet meer, dus dat was een staatshervorming op zich, beweerden ze. Dat betekende een drievoudige strategische nederlaag voor Vlaanderen. Ten eerste moest de N-VA de Vlamingen ervan overtuigen dat België prima werkte omdat zij bestuurden. Vlaamse onafhankelijkheid werd zo onnodig. Ten tweede moest de N-VA de Vlamingen ervan overtuigen dat er geen andere optie is, dat wij zelfs met 33% voor hun N-VA totaal machteloos zijn om een staatshervorming af te dwingen. Vlaamse onafhankelijkheid werd zo onmogelijk. Ten derde, en meest perfide, moest de N-VA elke Vlaams-nationale ambitie als de totale ‘Catalaanse’ chaos, afgrond en ondergang wegzetten. Vlaamse onafhankelijkheid werd zo onwenselijk. De N-VA moest dat natuurlijk niet doen. Maar ze deed het wel. Omdat anders iedereen zou door hebben dat voorzitter De Wever geen strategie heeft en zijn politieke concurrenten van Vlaams Belang wel. Partijbelang primeert voor N-VA op landsbelang.
Is de N-VA nog wel een Vlaams-nationale partij?
Jan Jambon schreef in 1994 samen met huidig N-VA Kamerfractieleider Peter De Roover een boek voor een onafhankelijk Vlaanderen. Daarin schrijven ze: ‘Vlaamse onafhankelijkheid is louter een zaak van willen. En dan kan niemand ons tegenhouden’. Op het communautair congres van Vlaams Belang stelden we recent een concreet stappenplan voor naar Vlaamse onafhankelijkheid. Na de verkiezingen verklaart de Vlaamse meerderheid zich soeverein. Dat is het startpunt van onderhandelingen over de georganiseerde opdeling van België. Dat mondt uit in een onafhankelijkheidsverklaring met een Vlaamse grondwet. Net zoals Tsjechoslovakije ordevol en conform internationaal recht ophield te bestaan. Reactie van diezelfde Jan Jambon in 2023: ‘zonder draagvlak bij de bevolking is dat een politiek avontuur.’
Van waar haalt Jambon het eigenlijk dat er geen draagvlak bestaat voor Vlaamse onafhankelijkheid? Toen hij zijn boek schreef in 1994 haalden VB en Volksunie amper 20%. Nu scoren VB en N-VA tegen de 50%. Nooit stemden meer Vlamingen op Vlaams-nationale partijen. Het Belgisch wanbeleid is ondertussen totaal. Het misprijzen voor onze democratie is met Vivaldi compleet. De Franstaligen zitten in acute geldnood. België dreigt Vlaanderen mee in de financiële afgrond te sleuren. Het momentum is daar om eindelijk onze vrijheid te nemen. Maar N-VA heeft de onnodigheid, onmogelijkheid en onwenselijkheid van Vlaamse onafhankelijkheid ondertussen al zodanig geïnternaliseerd dat ze steeds openlijker afscheid nemen van hun eigen beginselverklaring en reden van bestaan. Is de N-VA eigenlijk wel nog een Vlaams-nationale partij? Gaat de N-VA eigenlijk nog wel voor iets anders dan het eeuwig besturen waarop zelfs de CVP afgunstig zou zijn?
Geloofwaardigheid in de politiek
Volgens de theorie van het issue ownership identificeren kiezers partijen met het eigenaarschap op bepaalde politieke thema’s. Is dat een belangrijk thema bij verkiezingen, dan stijgt de kans dat die partij zal winnen. Bijvoorbeeld, het brede electoraat identificeert klimaatbeleid het meest met Groen. Dat vergroot de kans dat die partij wint als de verkiezingen over klimaat gaan. Maar nog veel belangrijker, wat gebeurt er als klimaat een belangrijk thema is bij verkiezingen, de Groene partij daar effectief mee wint, maar er vervolgens van klimaatbeleid geen spoor is in de regering waarvan ze deel uitmaken? Zelfs niet-kiezers van Groen, of rabiate anti-Groen-kiezers zouden die partij als compleet onbetrouwbaar evalueren. De kiezer verwacht immers dat dat de kernboodschap van een politieke partij is waarvoor ze gaan en staan. Als ze dat niet doen, dan wordt die partij compleet onbetrouwbaar. Ze geloven immers zelf niet in wat ze zeggen. Zelfs als je het met die partij eens bent, stem je er toch niet meer op. Dat overkomt CD&V gestaag sinds ze rond abortus geen regering over hadden. Dat overkomt VLD sinds ze in elke regering de voorbije 25 jaar enkel maar meer belastingen en schuldenputten opleverden. Exact datzelfde lot staat de N-VA onvermijdelijk te wachten met deze strategie. Mensen stemmen niet op partijen die niet eens zelf in hun kernboodschap geloven. Ze zijn fundamenteel ongeloofwaardig en onbetrouwbaar.
Laat de kracht van onze democratie los
De voorbije dertig jaar zijn verschillende politieke krachten in Vlaanderen steeds tot dezelfde conclusie gekomen. Of men het nu maximalistisch of minimalistisch ziet, een onafhankelijke Vlaamse staat of een confederale staatshervorming, iedereen botst op de realiteit dat België niet werkt en dat de uitweg ligt in Vlaamse zelfstandigheid. Op elk domein willen de Vlamingen en de Walen immers een andere richting uit. De Belgische status quo is geen neutrale keuze, maar wel een die onze welvaart en onze toekomst op het spel zet. We zakken steeds dieper weg in het financieel, economisch en sociaal moeras dat België vormt.
Verhofstadt, Leterme en De Wever, allen werden ze de voorbije dertig jaar de grootste door confederalisme aan de Vlamingen te beloven. Alle drie konden ze maar aan de macht komen door hun eigen politieke beloftes in te slikken en precies het omgekeerde te doen. Allen werden daarvoor logischerwijs ook electoraal afgestraft. Het confederale hervormingsmodel leidt nergens naar omdat het de spelregels van het Belgisch systeem aanvaardt. En in dat Belgisch systeem is gelijk welke Vlaamse ambitie onmogelijk omdat de Vlamingen daar in een tegennatuurlijke minderheidspositie geduwd worden en de Franstaligen in een meerderheidspositie belanden waar ze over alles veto’s hebben. Dat Belgisch systeem is er immers op gericht de Vlaamse macht te breken. Wie dat Belgisch spel meespeelt, is gedoemd om te verliezen. Dat Belgisch systeem is maar machtig door de bereidwillige medewerking van de Vlaamse politiek.
We moeten fundamenteel van strategie veranderen. Wij Vlamingen zijn het financieel, demografisch en economisch zwaartepunt in België. We moeten stoppen met ons als een minderheid te gedragen. We moeten vanuit een positie van kracht onze doelen nastreven. Dat kan door de kracht van onze democratie volledig los te laten. Dat kan maar door het cordon weg te stemmen en elke politicus af te straffen die dat in stand houdt. Een massale stem op Vlaams Belang is de electorale sloophamer om de kracht van onze democratie los te laten. Als de Vlaamse kiezer dat wil, besturen we dan Vlaams in Vlaanderen. België stort vanzelf in elkaar door een assertief Vlaams bestuur. Want dan buigen, knielen en bedelen de Vlamingen niet langer, maar nemen terug wat van ons is. Vlaams Belang is er klaar voor om onze vrijheid en onze toekomst in eigen handen te nemen. Als de Vlamingen het willen, is het in 2024 aan ons. En dan komen onze mensen eindelijk op de eerste plaats.
Tom Vandendriessche, Europees Parlementslid voor Vlaams Belang, I & D fractie, 18.6.23
Vandaag 85 jaar geleden werd Freddy Van Gaever geboren, een man met een uitgesproken mening en met veel durf. Hij was een gesmaakt auteur van zijn pittige, soms zelfs nijdige, opiniestukjes waarin hij heilige huisjes met de grond gelijk maakte. Steevast eindigde hij met “Men zegge het voort”.
Hij overleed op 15 december 2017 na een slopende ziekte, tevens de datum waarop bij ons het laatste “Men zegge het voort” verscheen.
Waarmee kunnen we hem beter eren dan met een schrijfsel van zijn hand?
30 maart 2014
Schaf nu a.u.b. een reeks idiote wetten af !!!
We zijn er van overtuigd dat vele kandidaat beroepspolitiekers die het a.s. 25 mei nog eens willen proberen om verkozen te geraken véél meer succes zouden hebben bij de kiezers indien ze zouden beloven geen enkele nieuwe wet meer te stemmen maar beloven er alleen te zullen voor ijveren om tientallen idiote bestaande wetten en gebruiken af te schaffen.Hoe dikwijls hebben we de laatste tijd niet gehoord dat koppels niet huwen en gewoon maar samenwonen omdat een huwelijk hen financieel zou bestraffen! Kan het nog gekker?
Zo lezen we vandaag dat werknemers van Ford Genk voor een moeilijke keuze staan. Indien ze een nieuwe job aanvaarden verliezen ze een riante opzegpremie en indien ze de premie aanvaarden zijn ze niet zeker dat de job die ze nu kunnen krijgen er nog zal zijn op latere datum.
Leg aan een buitenlander maar eens uit dat een chirurg in ons land véél meer mag operatie als de patient op een eenpersoonskamer ligt. Dit is net hetzelfde of een garagist zou voor een herstelling tot driemaal méér mogen aanrekenen indien de klant thuis over een garage beschikt !!!
Het zijn al die zotte en destijds goedgekeurde wetten die onze samenleving meer en meer verzuren.
Ook op gebied van de verkiezingen zelf loopt er veel verkeerd en hebben onze verkiezingen nog weinig met democratie te maken. Een handvol partijbonzen kunnen, dankzij het bestaande systeem en dit weken voor de verkiezingen, reeds vooraf beslissen wie er het grootste gedeelte van de beschikbare mandaten zal
kunnen in de wacht slepen. En zo bestaan er nog reeksen voorbeelden die heel onze samenleving steeds meer en meer onrechtvaardig maken.Stem daarom een volgende maal eens op mensen met een gezond boerenverstand en op kandidaten die tot op de dag van vandaag nog nooit iets hebben mogen beslissen. Een vernieler van bestaande domme wetten kan veel nuttiger zijn voor de samenleving dan een parlementair die zijn stem geeft voor het goedkeuren van een zoveelste nieuwe ramp!
Het is allemaal te zot voor woorden!
Men zegge het voort,
Freddy Van Gaever
Wijze woorden… men zegge ze voort…
Liberalen en socialisten zijn mede verantwoordelijk voor de vuistslag op Tom Van Grieken en de kniestoot aan Ellen Samyn !
Op 13 juni omstreeks 7u ’s ochtends arriveer ik op het hoofdkantoor van Vlaams Belang. Er dienen nog enkele affiches gedrukt te worden zodat we, samen met een spandoek, onze steun kunnen gaan betuigen aan de zorgsector. Onder twee boodschappen ‘Zorg voor onze zorg’ en ‘Een hart voor onze zorg’ trekken we iets voor 10u met enkele collega’s, parlementsleden en Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken richting Brussel Noord om symbolisch onze steun te uiten aan de duizenden deelnemers aan de ‘betoging van de zorg’. Bij aankomst zijn er verschillende deelnemers, zowel van de groene, rode en blauwe vakbondskleur, die vragen aan Tom Van Grieken of ze een selfie mogen nemen met hem. Hij stemt uiteraard vriendelijk toe.
Wat tijdens de politiebetoging werd toegejuicht, kon nu niet meer?
Omdat we ons niet actief in de betoging willen begeven, we willen de organisatie niet voor de voeten lopen, kiezen we bewust voor een steunactie aan de zijkant van het parcours. Exact hetzelfde als we eerder al deden bij de politie- en de boerenbetoging in Brussel. Twee acties die toen veelvuldig op steun, duimpjes en getoeter van de deelnemers konden rekenen.
Maar op 13 juni liep het anders. Nog voor de betoging vertrok werden onze 18 deelnemers aan de steunactie, van wie de helft vrouwelijk was, omsingeld door een veelvoud aan politiemensen, het merendeel bestaande uit Franstalige agenten.
Politieke orders zijn het enig mogelijke besluit
Je merkte direct dat de Nederlandstalige agenten verveeld zaten met heel de situatie. Niemand kon of wilde een deftige verklaring geven voor het overmatige machtsvertoon en de reden waarom onze steunactie niet kon doorgaan. Maar ja, ze moesten hun orders uitvoeren natuurlijk. Bij sommige, gelukkig maar enkele maar toch, Franstalige agenten was de haat in hun ogen te zien. Nog voor er gesproken werd, stond een ééntalige (Frans) agent op scherp met de pepperspray-bus in aanslag. Een andere Franstalige agent slaagde erin om vanuit de tweede rij vol op het gezicht van Tom Van Grieken te slaan. Op beeld is de slag duidelijk zichtbaar en hoorbaar. Een politiecollega weet (vreest) hoe laat het is en stuurt hem direct weg. Ongetwijfeld om de imagoschade voor het Brusselse optreden te beperken. Parlementslid Ellen Samyn krijgt later nog een ‘kniestoot’ van een (wederom) Franstalige agent waardoor ze op de grond wordt gewerkt.
Zelden zag ik zo een buitensporig machtsvertoon. Het verschil met de omgekeerde steunbetuigingen van politiemensen tijdens de politiebetoging, in combinatie met het verschil van optreden tussen Nederlandstalige en Franstalige agenten kan ik alleen maar kaderen in de politieke orders die gegeven werden vanuit het Brussels stadshuis. Het doet PS-burgemeester Close blijkbaar enorm pijn dat hij overruled werd door de Raad van State enkele weken geleden waardoor de Vlaams Belang manifestatie ‘Doe ze luisteren’ in Brussel alsnog kon plaatsvinden. Een manifestatie waarbij duizenden Vlamingen zonder enig incident in Brussel betoogden tegen de Belgische en Brusselse elite. Zag Close vandaag zijn kans om zijn kiesvee te overtuigen van zijn Vlamingenhaat? Ik vrees van wel. Kort wil ik er ook aan toevoegen dat ook de Vlaamse socialist Conner Rousseau zijn allochtoon kiespubliek op zijn wenken bediende. Aangezien hij het op zijn sociale media blijkbaar de normaalste zaak van de wereld vindt dat op het gezicht slaan van een onschuldige partijvoorzitter, behoort tot het normale werk van een politieman.
Uitspraken van Sven Gatz mee verantwoordelijk voor vuistslag op Tom Van Grieken
Iedereen die afgelopen vrijdag op Canvas naar de Afspraak keek, kon vaststellen dat Sven Gatz (Open VLD-minister) een weloverwogen doch ongefundeerde en lasterlijke uiteenzetting hield tegen Vlaams Belang en bij uitbreiding tegen alle Vlamingen die in Brussel waren komen betogen op de ‘Doe ze luisteren’-manifestatie. Iedereen werd letterlijk uitgemaakt voor fascisten. Als we de peilingen mogen geloven maakte hij dus meer dan 1 miljoen mensen uit door hen als fascisten te bestempelen. Een regelrechte schande. Het feit dat een minister dit primetime op een nationale zender zomaar doet, leidt tot het gedrag dat ik op 13 juni vanop de eerste rij kon waarnemen. Sven Gatz geeft met zijn woorden een vrijgeleide om zonder enige reden zinloos geweld te gebruiken tegen democratisch verkozenen, leden en sympathisanten van het Vlaams Belang. Vlamingenhater Sven Gatz (ooit nog een VU-man trouwens) zijn verantwoordelijkheid is dan ook enorm in deze.
Deze liberalen en socialisten zijn wel de bevoorrechte partners van N-VA ?
Enkele jaren geleden werd ik door een voormalig N-VA- gemeenteraadsvoorzitter in mijn gemeente Zoersel ook zonder enige onderbouwing weggezet in de hoek van het fascisme. Ik was toen verbolgen en reageerde zeer scherp. Ik diende ook klacht in bij de politie. Net omdat wanneer we dit allemaal maar zouden laten passeren, de sluizen worden opengezet voor fysiek geweld tegen onze mandatarissen, leden en kiezers. Er werd toen echter vanuit het Schoon Verdiep niet ingegrepen. Ik stel me dan ook meer en meer vragen bij de geloofwaardigheid van Bart De Wever wanneer hij voor een zoveelste keer Vlaams Belang de les spelt. Ziet hij deze liberalen en socialisten dan als zijn droomcoalitie? Iemand Bart De Wever al gehoord dat pakweg VLD zijn stallen eens moet uitmesten?
Wij hebben geen lessen te leren van andere partijen, het enige wat we wilden doen, is oprecht onze steun betuigen aan de zorgsector. Net zoals de steun die we betuigen aan de boeren, de hardwerkende Vlaming en de agenten die dagelijks hun werk moeten doen in moeilijke omstandigheden. En dat zullen we, ondanks de intimidatie van de socialisten en liberalen, blijven doen.
Wouter Bollansée
Gemeenteraadslid Vlaams Belang Zoersel
Regiovoorzitter Vlaams Belang Voorkempen
Organisatie & evenementen Vlaams Belang Nationaal
Anders gezegd: in Brussel botste de vuist van agent X niet alleen tegen de kin van Tom Van Grieken, het rechtse dilemma botste ook met zichzelf. De paradox dat een anti-systeempartij als het Vlaams Belang in haar onderbewustzijn de waarden van orde en gezag hoog houdt, weerhoudt haar ervan een ‘revolutionaire’ attitude aan te nemen. Dus was het Vlaams Belang in haar communicatie opvallend mild voor de Brusselse politie (‘ze doen hun job’), en werd burgemeester Close de grote boeman.
Dat is hij natuurlijk ook, en die complottheorie zal de inzet van de verkiezingen van 2024 nog verhogen: het gerucht dat Philippe Close en de PS een staatsgreep beramen, met de Brusselse politie als stormbrigade die undercover op oefening was aan de Lesse. Laat daar maar de factcheckers eens op los. Iets zegt me dat we het laatste wapenfeit van deze performante gendarmerie nog niet gezien hebben.
Lees Johan Sanctorums beschouwingen over de wederwaardigheden van de Brusselse politie o.l.v. hun opperhoofd Close:
Een opvallend incident bij de betoging van de Zorg op 13 juni in Brussel voor meer middelen en een verlaging van de werkdruk: Brusselse politieagenten delen klappen uit aan Tom Van Grieken en Ellen Samyn (VB). De verklaringen van de politiezone Brussel Hoofdstad Elsene en Vlaams Belang spreken elkaar tegen. Een filmpje lijkt nochtans eerder de versie van Vlaams Belang te bevestigen.
Lees meer: Brusselse politieagent geeft Tom Van Grieken klap in het gezicht – Doorbraak.be
Comité P onderzoekt politiegeweld tegen Van Grieken (v-nieuws.be)
Je moet er iets voor over hebben: op een snikhete juni-zondag in een auditorium gaan zitten om te horen hoe we Vlaanderen kunnen en moeten bevrijden van de belgische wurggreep. U kan echter alsnog aan de hand van ingesloten video de uiteenzettingen volgen. De daarop volgende receptie én de ontmoeting met talrijke oude en jonge nationalisten kunnen wij u helaas niet aanbieden.