We vernamen zonet van Luc Vermeulen dat gisteravond tijdens een vergadering beslist werd dat het Vlaams Nationaal Zangfeest, gepland op 20 maart, NIET zal doorgaan.
Reden: talrijke coronamaatregelen die van toepassing blijven en het feit dat meerdere groepen, die moesten optreden, afhaakten daar ze al bijna twee jaar niet meer hebben kunnen repeteren.
Waarmee de Vivaldiregering weer een steek heeft kunnen geven aan de brede Vlaamse Beweging. Hopelijk kan het ANZ zich nog herstellen na de gelukte sabotage.
26 januari om 16:10 · Ontmoeting in #VlaamsParlement met de Russische Consul-Generaal Gregory Kuznestov in #Antwerpen. “#Rusland is de derde belangrijkste havenpartner van #Antwerpen. De anti-Rusland-hetze en de economische boycot van Rusland schaadt ook onze stad. Goede relaties met Rusland zijn politiek belangrijker en vooral economisch nuttiger voor Antwerpen dan de anti-#Poetin campagne die momenteel gevoerd wordt door de #MSM-media en de traditionele partijen.”
Foto’s van de ontmoeting vindt u op FDW’ facebookprofiel.
En zo werd in Rusland reclame gemaakt voor de Haven van Antwerpen:
Nieuwe vertegenwoordiger voor Rusland
Na een succesvolle handelsmissie naar Moskou en Sint-Petersburg in 2018, rijpte het idee om de aanwezigheid van Port of Antwerp in de regio te vergroten. De benoeming van Andrey Daskovskiy kadert in de internationale ambities van Port of Antwerp en de verdere uitbouw van de handelsbetrekkingen met Rusland. Meer…
Wat als de VSA, de EU (met op de achtergrond de NAVO) sancties uitspreken t.o.v. Rusland en iedereen die erbij betrokken is (… zoals met Syrië het geval is), wat zijn dan de gevolgen voor onze economie? Het peren-importverbod valt dan compleet in het niets…
Ter illustratie over de Russische verankering in Antwerpen:
Naar het schijnt is het vandaag Gedichtendag. Af en toe mag er ook de geur van échte cultuur der Nederlanden door de poco media waaien.
Bij deze onze bijdrage gewijd aan de ware dichters… waarmee we niet de nouveau chique “stadsdichters”, die slechts voor de glorie van het stadsbestuur en hun eigen carrière indachtig, enkele zinnen op gevels van de onderdanige huizen mogen geprojecteerd zien.
Groot ophef de ochtend na de ‘Mars voor vrijheid, democratie en mensenrechten’: Nick Van Mieghem, actieleider van Voorpost Vlaanderen en één van de ‘vier van Mechelen’ is na afloop van de mars in mekaar geslagen door een bende antifascisten! Net zoals alle andere keren was de fiere Gentse havenarbeider Nick naar Brussel gekomen in zijn oranje werkkledij. Dit – naar eigen zeggen – omdat hij wil protesteren tegen het feit dat de dokwerkers misschien wel verplicht moeten gevaccineerd worden, net zoals de mensen die in de zorg staan.
Maar wat is er juist gebeurd? We vroegen het aan Nick zelf: “Het was tijd om naar huis te gaan en dus ging ik op zoek naar mijn bus. Ik vond die niet direct en dwaalde maar rond met mijn Vlaamse leeuwenvlag. Plots stootte ik op een bende in het zwart geklede en gemaskerde mannen. Antifascisten! Ik weet niet met hoeveel ze waren, maar het waren er veel! Voor ik het wist kreeg ik een hoop kloppen en stoten en viel ik met mijn hoofd tegen een pin van een smeedijzeren hek. Ik lag neer op de grond en die mannen bleven maar kloppen en trappen. Omstaanders die mij herkenden kwamen mij direct helpen, maar ook zij kregen een pak rammel. Toen het voorbij was snelde er iemand met een EHBO-kit toe die mij verzorgde. Ik wist even niet meer waar ik was, want ik had last van een black-out, maar dankzij de hulp van derden geraakte ik goed thuis.”
Nick van Mieghem, opgelapt na laffe aanval
Voor het geweld en de vernielingen die antifa aanrichtte had Nick geen goed woord over: “Heb je dat gezien, hoe ze die ruiten in de Europese wijk aan diggelen sloegen? Echt tuig is het!” Tot zo ver de getuigenis van Nick over de gebeurtenissen van zondag. Maar welk standpunt neemt Voorpost in betreffende vaccinatie of de coronamaatregelen?
“Voorpost houdt er geen standpunt op na in deze kwestie. De meningen over vaccinatie en aanverwante onderwerpen liggen nogal verdeeld, net zoals in de rest van de Vlaamse Beweging. Daarom laten we iedereen vrij om deel te nemen aan betogingen zoals deze in Brussel. Iedereen mag zelf kiezen.” Aldus Nick Van Mieghem.
In ieder geval zijn er steeds Voorposters aanwezig op de betogingen tegen de coronadictatuur, zowel in groepsverband als individueel. De mannen en vrouwen van Voorpost gaan gewoon mee op in de vrolijke sfeer die doorgaans heerst op deze betogingen: geen vlaggen, geen spandoeken, normaal gekleed, en vooral… vreedzaam. Je moet al erg opmerkzaam zijn om Voorposters als dusdanig te herkennen.
Met het uitlokken van rellen en het in elkaar slaan van onze vriend Nick Van Mieghem hebben de facebookvriendjes van King ‘Connah’ Rousseau het dus wel erg bont gemaakt in Brussel. Wat kwam Antifa daar eigenlijk zoeken? Op de webstek en de facebookpagina van het Antifascistisch Front (AFF) vindt men niet anders dan kritiek op de beweging die de coronamaatregelen aanklaagt. Voor het AFF is het allemaal één groot extreemrechts complot, terwijl de meeste mensen achter die beweging niks met politiek te maken hebben.
Het moet zijn dat Antifa geen eigen ideeën meer heeft. Ze kunnen blijkbaar alleen maar bestaan omwille van hun ingebeelde vijand: extreemrechts (lees: alles wat rechtser is dan het AFF). Alsof er ergens in een louche achterzaaltje een bende extremisten met een pinhelm op het hoofd en een dolk tussen de tanden snode plannen voor een staatsgreep aan het smeden is. Om het voor één keer in de taal van Shakespeare te zeggen: ‘Get a life!’.
Door heel die coronamiserie werden er nog nauwelijks Sint Antoniusvieringen gehouden. Behalve een misviering met drie man en een paardekop als gelovig publiek is er geen plezier meer aan.
17 januari, geen beter moment om “Sa laat ons vrolijk wezen” op te laden. De St. Antonius in het lied is de minder bekende Sint Antonius van Egypte, ook bekend als Sint Antonius-Abt.
Antonius geldt als een vroeg proponent van het kloosteridee in het Egypte van de 3de-4de eeuw en gebruikte als een van de eersten de metafoor van ‘het Boek van de Natuur’, de schepping als element in de verwerving van godskennis. Meer dan een half millennium later inspireerde de heilige kluizenaar een nieuwe kloosterorde die als beweging vanuit de Dauphiné ontstond: de Antonieten. Zij stonden al gauw bekend als hospitaalorde en kregen in ruil voor hun zorgen het recht om hun varkens – voorzien van een belletje – vrij te laten weiden. Op de naamdag van hun patroon, toepasselijk midden in de winter, werd elk jaar geslacht ten voordele van de armen.
In enkele Vlaamse gemeenten is het ook vandaag nog de gewoonte om bij de St Antoniusviering (varkens)vlees te offeren. Het vlees zelf wordt vervolgens na de viering onder groot jolijt per opbod verkocht, het vergaarde kapitaal dat vaak ver boven de marktprijs ligt, gaat steevast naar een goed doel. In sommige gemeenten is het historisch tegelijk de aanleiding voor het jaarlijkse hoogfeest: de kermis, ‘Toontjeskermis’. In Zalfen, bij Oostmalle, is er zelfs nog de traditie van het St Antoniusvuur, waarbij historisch de kledij van lijders aan St Antoniusvuur (moederkorenvergiftiging, vaak te wijten aan rottend graan) in het gezegende vuur verbrand werd.
Tot zover de officiële tekst bij het lied “Sa laat ons vrolijk wezen”. Wie uit de streek Westmalle-Oostmalle-Wechelderzande-Zoersel… en ja hoor, Sint Antonius, komt heeft beslist ooit eens in het gehucht Zalfen (Salphen) meegevierd: de mis in de kapel, de verkoop met opbod van varkenskoppen en-poten, de zegening der dieren, de wijding der kaarsen, de aanmoedigende preek van de burgemeester, het Sint Antoniusvuur, de optredens, de fanfare, de harmonie, de koren, de eetkramen met pensen, soep, mosselen…, de bittere kou of de modder, de honderd-, wat-zeg-ik duizendkoppige menigte, ‘s avonds de boerenbals (… met gummi laarzen op de houten dansvloer!) en de dag nadien de houten koppen…
Corona heeft ook dit kapot gemaakt. Hopelijk wordt er het volgend jaar januari weer aangesloten met de traditie. We hebben ons vroeger niet gerealiseerd hoe erg we deze volksdevotie en simpel -vermaak zouden missen…
NSV Antwerpen: De musicus Peter Benoit wordt beschouwd als de grondlegger van het artistiek nationalisme. Hij trachtte de Vlaamse muziek naar een hoger niveau te tillen. Men zegt weleens dat Conscience zijn volk leerde lezen en Benoit het leerde zingen.
In juni 2021 werd door een decaan van de universiteit Antwerpen echter het gerucht verspreid dat dit icoon zich in het verleden vergrepen zou hebben aan kinderen. Dezelfde man liet met een verbazingwekkende gretigheid het borstbeeld van Benoit verwijderen uit het historische universiteitsgebouw ‘Het Brantijser’. Nota bene de plaats waar Benoit het Koninklijk Vlaams Muziekconservatorium stichtte.
Bezorgde burgers richtten een online petitie op om deze aanval op dit stuk Vlaams erfgoed aan te kaarten. De decaan in kwestie weigerde zijn historische bronnen te delen en wilde absoluut niet in debat gaan met de initiatiefnemers van de petitie. Begrijpelijk, zo blijkt. Volgens de rector werd de beslissing om het beeld te verwijderen genomen op grond van “beperkte informatie die niet kan worden geverifieerd.”
NSV! Antwerpen is dan ook verheugd dat de universiteit besloten heeft om het borstbeeld van Peter Benoit terug te plaatsen op zijn rechtmatige plaats.
Er is ruimte en tijd overgegaan sinds de vorige “Cyclus”. We hebben een Kersttijd en jaarwisseling beleefd, waarvan men de glans vernietigd heeft. Bijzonder in Nederland was dit het geval, waar de demonische “regenten” in Den Haag, opzettelijk een lock-down hebben opgezet om de Nederlanders te vernederen en onderdanig te maken.
Men moet ervan uitgaan dat de machthebbers, de OMT’s en beleids-verordenaars, steeds verder de cyclus van feesten rondom het jaar zullen verstoren. Er moet een totale breuk komen, met de eigenlijk al duizenden jaren oude “levensdynamiek” rond de wisseling van de seizoenen en onze omwenteling in ons kosmisch stelsel. Daarvoor gebruikt men ook de “absurde” aandachts-verleggers, die de coronamaatregelen zijn, zoals Covid Pass en uitgebreide klinische mondmaskers.
Benevens de gezondheids-hypnose, is er een fanatieke metastasering van het christelijk geloof/denken bezig; het katholicisme op kop. Het Katholiek Forum censureert mijn lezersreactie, waarin ik stel dat de Kerken in het westen, van binnenuit omgevormd worden tot een soort “staatskerken”, zoals in Stalin Rusland en communistisch China. De hele procedures worden overgenomen door de staat, in België en Nederland, in handen van allemaal logefiguren. Tot de manier waarop een priester met een pincet een hostie uitreikt, of tijdens een dienst men talloze keren de muilkorven t.o.v. God moet aan-uitdoen, alles is voorgeschreven. In onze kerken weet ik dat koorleden zingen met maskers op!
De bedoeling van dit deel van “the Great Reset” is de genadeslag geven aan de laatste, nog bloeiende religieuze centra. Het is bijna nergens mogelijk, een omlijnd alternatief naar voor te brengen over de dwang maatregelen: minstens de helft van de parochianen hebben (noodgedwongen) al afgehaakt. Het Vaticaan en de hogere kerkleiding staat actief mee in de opgelegde aanpassingen van het sacrale en het specifiek kerkelijke. In een aantal kerken zoals de Kölner, de Paderborner en de Wiener Dom, wordt zelfs plaats voorzien voor vaccinatie-stands. Door de openlijke stellingname van enkele Oostenrijkse bisschoppen voor vaccinatie-dwang regent het in Oostenrijk uittredingen van katholieken.* Dit nieuws mag van Katholiek Forum niet geweten worden.
Intussen ontstaat er grote zorg over de grote “emotionele ziektegolf” in de samenleving. De zelfmoordcijfers, zowel in Vlaanderen als Nederland, nemen alarmerende dimensies aan. Ook Johan Sanctorum heeft dit in een artikel in Doorbraak behandeld : “Het emo-kannibalisme van Stromae”. Reeds vroeger wees ik ook aan dat belgië, met de hoogste Europese zelfmoordcijfers (eigenlijk Vlaanderen) door zijn structuren/zijn specificiteit daartoe aanleiding geeft. Sanctorum schrijft : “België geen land om van te houden…… en multiculturele dwangdoctrine…..”. Maar vooral het ontbreken van elke vorm van zelfbewustzijn en het zich niet herkennen in een volksgeheel. Welk een reusachtige vorm van totale onverschilligheid bestaat er in Vlaanderen t.o.v. eigen grootheid, geschiedenis en toebehoren?
Dan verwijzen we terug naar het vorige artikel van Cyclus, waar gesteld werd dat de enige promotie die de doorsnee Vlaming voor zich ziet, het opklimmen in rijkdom en macht is. Er bestaan dan ook veel te weinig principiële figuren, ook in de Vlaamse Beweging, om de dreigende vaccinatieplicht te bestrijden. De Beweging, de partijen voorop, moeten de coronahypnose, zo laag mogelijk willen afvoeren op de actualiteitsagenda! Dit legt de normale gang van de zorg om de echte problemen volledig lam. Zoals daar zijn de ontsporende inflatie, gekoppeld aan de energieprijzen, het failliet van Wallonië, de morele gezondheidstoestand van ons volk en het verwijzen van elk onafhankelijkheidsidee naar de Griekse kalender.
Vooral voor de elke dag minderende kerkgelovigen wil ik zeggen: neen aan dat “Kurieren am Symptom”**! Terwijl leest men, zoals bvb. in Twente dat de kerken in de rode cijfers terechtkomen. Het moet dus glashelder zijn, dat inzake stellingnames vanuit onze “diaspora” het moet luiden: “We leven wel in deze wereld, maar zijn niet van deze wereld”.
Ik heb er mijn hart en ziel ingelegd. Hier voor jullie integraal. Kritieken welkom! “In de vroege middeleeuwen kende het volk van Vlaanderen geen vrijheid. Wat aan het volk was toegestaan, werd door de graaf en zijn adellijke vazallen beschouwd als een gunst, die ten allen tijde weer kon worden ingetrokken. Van een recht om te gaan en staan waar je wil was al helemaal geen sprake.
Het volk van Vlaanderen was in die tijd geketend, zowel aan de grond als aan de wil van zijn kasteelheren. In die donkere tijd werd in Nieuwpoort, de stad van mijn jeugd, het zaadje geplant waaruit onze latere vrijheid is gegroeid. In 1163 kende graaf Filips van den Elzas aan de Nieuwpoortenaren een keure toe met ‘privileges’, de allereerste in Vlaanderen. Daarin stond een zeer belangrijke zin: “Wie hier één jaar en één dag verblijft zal vrij zijn”.
Boerenzonen en -dochters die wilden ontsnappen aan de verknechting van het feodale platteland, vluchtten weg naar de stad. Daar en daar alleen kon een mens vrije lucht inademen. Je was er niet langer horige. Je werd er ‘burger’.
Aanvankelijk werden zulke keuren spontaan uitgereikt door vooruitziende graven, die zo de economische ontwikkeling van het graafschap wilden bevorderen. Maar al snel wilden de steden nog meer vrijheid. Bij elke kruistocht of oorlog waren de armlastige graven van Vlaanderen gedwongen een ‘bede’ te richten aan de steden, om zo het benodigde geld bijeen te harken. De zelfbewuste stedelingen konden zo alsmaar meer privileges van hen afkopen.
Tegen de veertiende eeuw waren onze steden zodanig machtig dat ze die privileges gingen beschouwen als hun eigendom. Ze bouwden prachtige belforten om die documenten veilig op te bergen en nieuwe graven moesten er eerst op zweren ze te respecteren, vooraleer ze werden aanvaard als vorst. Was vrijheid ooit een gunst, het was plots een ‘recht’ geworden.
Maar de strijd tegen dwingelandij bleek niet gestreden. In diezelfde veertiende eeuw werd aan de jonge universiteiten van Europa het Romeinse recht herontdekt. Juristen fluisterden de vorsten van Europa in dat zij en zijn alleen de bron van recht horen te zijn, en dus ook van vrijheid. Dankzij de introductie van nationale belastingen slaagden de vorsten erin om professionele legers op de been te brengen. Daarmee werden de vrije steden één voor één weer in het gareel gedwongen. De fiere Gentenaren waren de allerlaatsten geweest om vast te houden aan de opvatting van vrijheid als recht, maar de tijden waren veranderd.
In 1515 weigerde een nieuwe vorst, een modieus geklede jonge snaak, plots om te zweren hun privileges te respecteren. In de plaats daarvan legde hij de stad een vernederende regeling op, het calfvel. Voortaan waren de Gentenaren aan hém, Keizer Karel, een eed van trouw verschuldigd. Dat konden de Gentenaren niet verkroppen. In 1537 verscheurden zij daarom dit gehate perkament. Ze strooiden de stukken van het balkon van het stadhuis over de uitzinnige menigte, die ze daarop verkruimelde en op at, opdat er niets meer van over zou blijven.
Pas in 1540 maakte Keizer Karel komaf met de opstand. Zeventien Gentenaars werden onthoofd, de rest vernederd met een strop rond de nek. Karel legde zijn geboortestad een loodzwaar nieuw regime op: de Concessio Carolina. De keizer was voortaan de enige bron van recht. De schepenen werden door hem benoemd. Vrijheid werd opnieuw een gunst, toegestaan door de heerser, in al zijn grootmoedigheid.
Pas twee eeuwen later zou het idee dat vrijheid een onvervreemdbaar recht is dat aan de burger zelf toebehoort, opnieuw opgang maken. Het vergde een bloedige Franse revolutie en daarna nog dertig jaar oorlog in Europa vooraleer dat idee ook kon overwinnen.
Voor eens en voor altijd? Geschiedenis is nooit voltooid. Vrijheid is nooit definitief verworven. Dat leert ons niet alleen het drama van de Gentse stroppendragers, maar ook onze eigen tijd. Net als toen verwerven onze machthebbers ook nu weer nieuwe inzichten. Niet uit de wetgeving van het Keizerlijke Rome deze keer, maar wel uit het bestuursmodel van het verre China, waar vrijheid nooit heeft bestaan en zelfs beschouwd wordt als een gevaar voor sociale harmonie.
Vandaag, 500 jaar later, horen we opnieuw een modieus geklede jonge snaak vertellen dat onze vrijheid om te gaan en staan waar we willen niet onszelf toebehoort, maar de staat. We horen hem zeggen dat dit slechts een beloning is voor onze gehoorzaamheid, die weer kan worden ingetrokken in geval van recalcitrant gedrag. Vrijheid dreigt zo opnieuw een gunst te worden. Sterker: we zijn al zover. Sinds de dag van invoering van het CST. De dag waarop Vlaanderen opnieuw “een land van horigen werd.”
