“Een ‘Vlaams-nationalist’ die tegen de revolutie is en tradities respecteert, daar vallen zaken mee te doen. Het woord ‘confederalisme’ komt zelfs niet voor in het regeerakkoord.“
“… Misschien moeten we die term ‘Vlaams-nationalistisch’ maar laten vallen, en gaan voor een breder Vlaams-republikeins verhaal, waar we ook de linkerzijde voor warm kunnen maken. Anders blijft het modderen in Steenstrate, of met kleine lipjes de Brabançonne zingen in Brussel.”
Bij het struinen door facebook, werden we door Jürgen Ceder aan Marie-Rose Morel herinnerd. Eergisteren – 14 jaar geleden – overleed ‘Roos’ op 38-jarige leeftijd. We willen hier geen polemiek starten. Roos was noch een heilige, noch een gewiekste heks. Ze was zeer gedreven en zat soms zichzelf in de weg. Haar ergste vijand bleek niet in de politiek te schuilen maar wel in haar ziekte, kanker, die te laat ontdekt en behandeld werd. Haar zonen, haar “prinsjes” zijn intussen grote jongens, jonge mannen geworden, haar beide echtgenoten hertrouwd. Tja. Behalve de dood is niets voor eeuwig.
Kijk even mee naar dit laatste filmfragment. Als U haar gekend hebt kunt U misschien een kaarsje voor haar laten branden.
Volgens politicoloog Bart Maddens (KUL) hebben Bart De Wever en de N-VA een grote strategische fout gemaakt tijdens de regeringsonderhandelingen. “Uit vrees buitenspel gezet te worden, heeft de partij de strategische fout gemaakt niet vooraf duidelijke communautaire eisen te stellen. Wat een contrast met wat Conner Rousseau voor elkaar heeft gekregen”, stelt hij in De Tijd. Ook Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken reageert. “De honger naar de macht is sterker dan de eigen principes.”
De koning streek honing aan Barts’ baard Weg waaiden waarden Bij leven en welzijn verklaard Met de mop op de schop Alles net op tijd Een nieuwe identiteit
Over het Vlaams erfgoed en het doorgeven van vuur.
.”.. Deze legislatuur kijken we waarschijnlijk aan tegen een 600 à 700-tal kerken die met de problematiek van herbestemming te maken krijgen. Er zijn 1.788 officiële cultusplekken, kerken dus, in Vlaanderen. Zonder de kapellen en de abdijen. Ik hoor nergens een visie. Bij de bisschoppen al helemaal niet. Het ene bisdom zegt iets anders dan het andere, om te beginnen. Ze willen enkel nog bezig zijn met het pastorale en de zorg voor het tijdelijke, daar houden ze zich niet mee bezig. Terwijl dat een foute keuze is.”
“Er is iets dat ik niet begrijp. Al die kerken zijn met een bepaald inzicht gebouwd. Waarom moet je ze onttrekken aan de eredienst, als je iets met die kerken voor de gemeenschap wil doen. Waarom?”
Onze redactie draagt dit lied op aan de Grote Leider, die sinds de verkiezingen zijn uiterste best doet om Vlaanderen te verraden opdat het land b zijn 200-jarig bestaan kan vieren.
Elke dag vloeit er afgerond €32.000.000 van Vlaanderen naar Wallonië en Brussel.
€7.561.000.000 sinds De Wever in 2024 een coalitie op de been probeert te brengen om België te redden.
€175.759.000.000 sinds De Wever in 2010 met zijn N-VA de grootste partij werd federaal
€240.986.000.000 sinds De Wever in 2005 met vrachtwagens nepgeld naar Strépy reed om de transfers aan te klagen.
Wat heeft die man eigenlijk al aan die transfers, zeg maar gerust diefstal van Vlaamse welvaart gedaan? En wat is die man van plan er aan te doen? He-le-maal niets. De eigen kiezers bedriegen, de wil van de kiezer bedriegen en de Vlamingen stropen is de prijs die elke Vlaming moet betalen om Belgisch staatsman te worden.
“Elke dag krijgen we te horen dat er te weinig geld is voor kerntaken van de overheid, maar voor links activisme blijken de geldsluizen wijd open te staan.”
Chris Janssens, fractieleider VB Vlaams Parlement
Organisaties als Rosa vzw (644.450 euro), Furia (174.234 euro) en Çavaria (693.171 euro) krijgen royale subsidies. Op 10 december keurde de Vlaamse regering weer nieuwe subsidies voor deze clubjes goed. Die gebruiken ze om onze samenleving, ons onderwijs en ons bedrijfsleven de genderideologie en wokeness op te dringen. Çavaria bijvoorbeeld promoot het gebruik van termen zoals ‘geboorteouder’ in plaats van ‘moeder’. Het Transgender Infopunt ontvangt 284.380 euro voor het propageren van puberteitsremmers bij jongeren. “Is dit echt waar Vlaanderen zijn prioriteiten moet leggen?”, werpt Janssens de Regering-Diependaele tegen.
Nog schrijnender wordt het als je kijkt naar Furia vzw, een feministische denktank met welgeteld 27 leden. De Vlaamse Regering subsidieert deze club met 6.453 euro per lid. “Dit terwijl onze ouderen en mensen met een handicap dagelijks in de kou blijven staan door een gebrek aan financiële steun”, aldus Janssens. “Elke dag krijgen we te horen dat er te weinig geld is voor kerntaken van de overheid, maar voor links activisme blijken de geldsluizen wijd open te staan.”
In september werd in Vlaamse steden en gemeenten de ‘bevrijding’ van 1945 herdacht. Zoals elke oorlog, zie Alexander De Grote, Caesar en Napoleon, was ook deze wreed en meedogenloos, het aantal slachtoffers was enorm en de gevolgen waren verstrekkend.
De financiële machten achter onze ‘bevrijders’ hadden zeker ook economische en strategisch-politieke motieven. Misschien zal ook hierover ooit eens informatie vrijgegeven worden.
Bij ons in Vlaanderen was de bevrijding ook het begin van een ongenadige massale repressie. Hierover wordt nu gezwegen; deze zwarte bladzijde uit onze geschiedenis wordt in de media uit het geheugen gewist: de damnatio memoriae. De eerste vijftig jaar na 1944 was de benadering anders en werd deze periode veel correcter benaderd. Nadien kwamen echter de linkse historici met hun politieke agenda!
In de jaren dertig was er in Vlaamse intellectuele kringen grote belangstelling voor wat gedurende het interbellum in Duitsland gebeurde qua wetenschappelijk onderzoek, muziek, economische heropstanding en werkgelegenheid. Er was begrip voor de Duitse weerstand tegen de door het verdrag van Versailles (vooral door Frankrijk) onbetaalbaar geëiste oorlogsbedragen. Er was toen in Vlaanderen grote commotie over het (geheim?) Frans-Belgisch militair akkoord van 1920 waardoor het Belgisch leger mede onder het commando van het imperialistische Frankrijk kwam; dit deed denken aan de opeising door Napoleon van Vlaamse jongens die met tienduizenden sneuvelden in zijn Rusland-oorlog.
Jonge Vlaamse intellectuelen wisten voor het eerst hoe België, met 2 x Franse legers van 60.000 soldaten, in 1830 tot stand kwam met de bedoeling, na de korte maar voor Vlaanderen vruchtbare hereniging met Nederland, om Vlaanderen als onderdeel van België terug bij Frankrijk in te lijven en te verfransen zoals Louis XIV en Napoleon dit eerder deden.
Een Nieuwe Orde sprak in de jaren dertig veel Vlamingen aan: tussen 1930 en 1940 waren er in België immers dertien (!) regeringen die een chaotisch beleid voerden; mijn vader noemde dat democratuur. De anti-Franse en anti-Belgische gevoelens in Vlaanderen werden nog versterkt toen Joris Van Severen (leider van het Verdinaso en gewezen volksvertegenwoordiger), die de Duitse invallers in mei 1940 ‘bandieten’ had genoemd, in Brugge werd opgepakt en met medeweten van de Belgische regering naar Frankrijk werd gedeporteerd. Ze waren met twee à drieduizend. Van Severen* en twintig anderen werden tien dagen later in Abbeville door panikerende Franse soldaten vermoord.
*Ter herinnering aan Joris Van Severen:
De vijand van mijn vijand kan mijn medestander zijn. Meerderen dachten in 1939 dat het toen zegezeker gewaande Duitsland een Flamenpolitik en geen België-Frankrijk politiek zou voeren (denk aan de vernederlandsing van de Gentse universiteit gedurende WO I).
De repressie was vooral het werk van Belgicisten, de klassieke straatschuimers en vooral de communisten, die tot 1941 wachtten op de bevelen van Moskou om in het verzet te gaan. Tot 1941 volgden zij het niet-aanvalspact ‘Von Ribbentrop-Molotov’ van 1939 tussen Duitsland en Rusland. Als voorbeeld van de communistische dominantie van het verzet: onmiddellijk na de bevrijding werd het Vlaams Huis in ‘mijn’ Aalst geplunderd. Daarna werd het pand opgeëist en ingenomen door de communistische partij.
Oorlogsburgemeesters, zoals mijn super pacifistische grootvader in Oosterzele, die zorgden voor een leefbare gemeenschap in barre oorlogstijd, voorzitters en medewerkers van Winterhulp, zoals mijn vader-arts, die zorgden voor de moeilijke bevoorrading, leden van het Davidsfonds en VNV werden vanaf september 1944 massaal aangehouden en meestal zonder proces opgesloten in de 120 hechteniskampen in Vlaanderen. In het hechteniskamp in Lokeren alleen zaten volgens Hekalo (Hechteniskamp Lokeren) gedurende meer dan vijf jaar duizenden gevangenen! De top van de faculteit geneeskunde van de Gentse universiteit zat er bijvoorbeeld ook zodat men dit kamp de ‘universiteit van Lokeren’ noemde.
De juridische grondslag voor epuratie en repressie was een besluitwet van 1945, die werd ingevoerd met terugwerkende kracht zonder enige inspraak van het parlement. Dit gaf aanleiding tot de beroemde latere uitspraak in het parlement: “Une justice de roi-nègre”.
Op woensdag 10 maart 1982 schreef Lode Claes: “De geschiedenis wordt geschreven door de overwinnaar. Wanneer schuift men de concentratiekampen en andere wreedheden in de schoenen van de Vlaams nationalisten?”.
Deze ‘reductio ad Hitlerum’ is nu een constante bij politieke debatten.
Geert Goubert**
Bron: Knooppunt Delta, Nieuwsbrief 196, jan. ’25, Tekosecho III
