Categorie archieven: Vlaamse Beweging

13 december 2006: eventjes was Vlaanderen onafhankelijk

Geplaatst op door

13 december 2006: eventjes was Vlaanderen onafhankelijk

Eventjes was Vlaanderen onafhankelijk. Althans dat dachten heel wat mensen  toen ze op de RTBF het nepjournaal zagen dat was opgezet door de zender. Tijdens een zogezegd liveverslag werd verteld dat de koning omwille van de eenzijdig uitgeroepen onafhankelijkheid van Vlaanderen het land had verlaten. “Spontaan” waren een aantal mensen aan de poorten van het koninklijk paleis komen betogen.

Leterme, de man van de 5 minuten politieke moed,  was niet zo opgezet met de uitzetting. Volgens hem trokken ze op deze manier de Vlaamse eisen voor meer autonomie in het belachelijke door er een karikatuur van te maken.
“Men maakt een karikatuur van een aantal Vlaamse eisen”, zei Yves Leterme in Voor de dag op Radio 1. We weten allemaal wat hij gerealiseerd heeft.

De woordvoerder van premier Guy Verhofstadt noemde de tv-uitzending “Een misplaatste grap”.  Zoals de persoon Vrhfstdt zelf is.
CDH-voorzitster Joëlle Milquet noemt de fictieve RTBF-uitzending “niet opportuun” en vindt dat de zaak onmiddellijk opheldering verdient.
PS-voorzitter Elio Di Rupo noemt de uitzending “onverantwoord en onburgerlijk”, zeker in een klimaat van communautaire spanningen tussen Vlamingen en Franstaligen. De 6de staatshervorming, die is pas “onverantwoord en onburgerlijk”.                                                                                                                      Minister van Defensie André Flahaut (PS), die zich toen bezig hield met het ontwerpen van operette-uniformen voor de strijdkrachten,  vond het allemaal “weerzinwekkend, niet te tolereren en schandalig.”

Veel mensen zullen inderdaad wakker geschud geweest zijn, zeker toen aan het begin van de uitzending niet duidelijk was of het hier om de realiteit ging of niet. Pas na een tijdje verscheen er een band op het scherm met de tekst “Ceci est une fiction” zodat er geen twijfel meer mogelijk was dat het hier wel degelijk om opgezet spel ging.

Toch toont het feit dat heel wat mensen aanvankelijk mee waren met het verhaal dat het idee van  een onafhankelijk Vlaanderen geen fantasie maar een reële, werkelijke optie is in de hoofden van velen.

Filip Dewinter verwoordde het als volgt :”Dankzij de reportage beseft nu iedere Waal – inclusief Elio Di Rupo en Laurette Onkelinx – dat Vlaamse onafhankelijkheid geen romantische utopie of wensdroom is, maar een realistisch scenario dat onafwendbaar wordt indien Wallonië niet bereid is om toe te geven aan een aantal essentiële Vlaamse eisen zoals een eigen fiscaliteit, de splitsing van de sociale zekerheid en verregaande autonomie voor Vlaanderen en Wallonië” .

Dewinter zei dat de reportage de Walen met de neus op de realiteit drukt. “Vlaamse onafhankelijkheid kan en moet wanneer Vlaanderen dat wil en indien de politieke wil in Vlaanderen aanwezig is”. Voorts bedankte hij de RTBF die met deze reportage er voor gezorgd hebben dat het idee van een Vlaamse onafhankelijkheid vanaf nu niet zo maar van tafel zal geveegd worden.

Meer hierover vindt u bij: http://www.ovv.be/page.php?ID=1672

Wie zin heeft, kan heel de uitzending van 1 uur en 40 minuten nog eens bekijken via dit bruggetje; de film begint met een reportage over Charleroi, die plotseling onderbroken wordt.  Onze redactie heeft geen video met ondertiteling kunnen vinden:

http://www.rtbf.be/video/detail_tout-ca-ne-nous-rendra-pas-le-congo?id=1773351

Hoe lang moeten we nog wachten?

Florent Van Ertborn

Onafhankelijk Vlaanderen onafwendbaar!

Geplaatst op door

REUZENSTAP NAAR ONAFHANKELIJK VLAANDEREN ONAFWENDBAAR!

Paniek. Het “Belgisch Model” wordt bedreigd. Het B-model wordt steeds minder ervaren als een duurzaam concept. De staatsschuld is wurgend en de sociale zekerheid spoedig onbetaalbaar. Om schoon schip te maken komt zelfs een beslag op (Vlaams) spaargeld in de mogelijke beleidsopties van EU- en B-kringen. Het B-regime is daarom zeer verontrust en onzeker en roept alle hens aan dek… niet om de nodige veranderingen door te voeren maar om de noodzakelijke veranderingen te beletten. Men zoekt wanhopig naar het behoud van het status quo.

Om wat mist te spuiten – en daardoor weer wat tijd te winnen – wordt o.m. professor De Grauwe ingeschakeld. Zijn interventie draait echter uit op vragen rond de geloofwaardigheid van de interventie. Hoe kan De Grauwe Vlaanderen verwijten slechts zwakke resultaten neer te zetten na opeenvolgende (manke) staatshervormingen waarbij Vlaanderen niet eens alle hefbomen heeft verkregen om een sterk resultaat te kunnen bereiken… “grauwelijk”!
Bovendien negeert De Grauwe in zijn argumentatie de transfers van Vlaanderen naar Wallonië in de samenstelling van het bruto binnenlands product (bbp). 12 procent van het bbp van Wallonië is afkomstig uit Vlaanderen. Zonder deze permanente financiële aderlating zou het bbp in Vlaanderen met 4 tot 5 procent stijgen. Vlaanderen zou niet eens moeten besparen op onderwijs of wetenschappelijk onderzoek, onze infrastructuur (o.a. wegen, spoor, gebouwen) zou er wel bij varen, de loonkostenhandicap zou snel weggewerkt kunnen worden, enz. Echter, de Belgische staatsstructuur zorgt ervoor dat Vlaanderen zolang en zoveel als mogelijk economisch kan worden uitgebuit. De gedegen observator Mark Grammens schrijft onomwonden dat de doelstelling van de Parti Socialiste Waals-nationalistisch is en niet socialistisch.

De B-staatsstructuur zit onze Vlaamse welvaart en welzijn duidelijk in de weg. Daarom wordt het onvermijdelijk dat het schadelijke B-model wordt vervangen door een model waarbij Vlaanderen en Wallonië volledig onafhankelijk de eigen toekomst bepalen zonder elkaar nog langer te hinderen. Het is uiterst belangrijk voor alle betrokkenen dat deze grondige verandering snel gebeurt zodat B niet langer onze plannen en onze welvaart kan schaden.

Iedere Vlaming krijgt op zondag 25 mei e.k. de kans om door slim stemgedrag een nieuwe en beloftevolle toekomst voor de Vlamingen mogelijk te maken.

Werkgroep Vlaanderen Onafhankelijk                                 Guido De Schuyteneer

Lees ook “Politiek activist De Grauwe neemt het over van de wetenschapper De Grauwe”

Nederlands Landstaal

Geplaatst op door

MM900236531[1]In Nederlands Landstaal 2 / 2014 vonden wij dit opmerkelijk stukje:

UITSMIJTER

NOU MOE!
En voor de Vlamingen: la même chose?
De reclamefolder van Brico Basilix, die bij mijnheer Wouters uit Brussel in de bus valt, is perfect opgesteld in twee talen.
Op één bladzijde na: die waar Franstaligen 500 bonuspunten worden beloofd, terwijl daar in het Nederlands geen sprake van is. Gaat het om een vergissing of een vergetelheid? Volgens de informatiebalie waar onze abonnee dit navraagt, niet.
Hij krijgt te horen dat het opzettelijk zo is gedaan, dat dit volgens de manager normaal is en dat het niet de eerste keer is.
Is het bonussysteem soms communautair gekleurd??

Bron: Testaankoop
www.testaankoop.be

Terugblik: de Fronters

Geplaatst op door

Terugblik: De Fronters

De Frontbeweging heeft nooit sterk genoeg gestaan om in ernst aan een machtsgreep of een gewapende muiterij te denken. Maar zij heeft wel een onmisbare rol gespeeld als katalysator in het proces van Vlaamse bewustwording en natievorming.

Bij het begin van de Eerste Wereldoorlog werden alle Europese naties nog verscheurd door schrijnende sociale tegenstellingen. Arbeiders, pachters en arme boeren leefden zowel materieel als cultureel in een totaal andere wereld dan de rijkere klassen. Het algemeen enkelvoudig stemrecht was zelfs voor mannen nog niet overal in gevoerd. Maar in Frankrijk, Duitsland en Groot-Brittannië verdwenen die sociale conflicten gedurende de oorlog tijdelijk naar de achtergrond, zeker tot 1917. Er ontstond over alle klassen heen een sterk nationaal samenhorigheidsgevoel. Men sloot de rangen tegenover de gemeenschappelijke vijand. Officieren en soldaten, welstellende burgers en paupers, iedereen moest in grote lijnen dezelfde ontberingen doorstaan in de loopgraven.

Volgens de propaganda van de bolsjewieken lieten rijke bourgeois de “proletariërs” afslachten in de loopgraven, maar dat is een mythe. In Frankrijk werden al in 1914 honderdduizenden arbeiders vrijgesteld van legerdienst omdat zij onmisbaar waren in de oorlogsindustrie. In het Britse leger sneuvelden de intellectuelen met diploma’s uit Oxford en Cambridge en de zonen van rijke adellijke families evengoed bij tienduizenden aan de Somme als de bedienden, de pachters en de kleine ambtenaren. In het Belgische leger, met zijn Franstalige officieren, werden de sociale verschillen echter niet getemperd, maar extreem versterkt: er kon geen verbondenheid groeien tussen officieren en manschappen, zoals in andere landen, omdat zij letterlijk elkaars taal niet begrepen. Er ontstond geen nationale samenhorigheid, omdat België geen echte natie was. In bijkomende orde waren vele Franstalige officieren militant atheïstische vrijmetselaars, terwijl de meerderheid van de Vlaamse soldaten katholiek was. Het is overdreven te stellen dat de gewone soldaten aan het IJzerfront bijna allemaal Vlamingen waren, of dat de gesneuvelden bijna allemaal Vlamingen waren. Maar zelfs volgens de voorzichtigste schattingen waren de Vlamingen wel ernstig oververtegenwoordigd, zowel bij de aantallen frontsoldaten als bij de aantallen gesneuvelden.

Lees verder →

De offers van Peter

Geplaatst op door

Ook hij liet zich overtuigen.  Het ‘besnuffelen’ heeft resultaat gehad. Het heeft lang geduurd maar eindelijk gaf hij toe, Vlaanderen ten bate.  Hij, Peter De Roover, vriend van Bart en Jan.  Ze hebben serieus aan zijn mouw moeten trekken.  Want zomaar de status van eindredacteur van het wereldvermaarde blad Doorbraak opgeven voor een fluwelen zitje, dat doe je niet onbezonnen.  Verzaken aan een lerarensalaris voor een parlementaire pree, daar moet je een idealist voor zijn.  Niet meer op de bühne van de Vlaamse Beweging, niet meer op de barricaden van de Vlaamse strijd, niet meer moeten vluchten voor achtervolgende persmuskieten.  Daar moet je je voor kunnen wegcijferen.

Peter De Roover, boegbeeld van de geduchte VVB.  Met zijn welsprekendheid, zijn gevatheid, zijn dossierkennis, zijn empathie en charisma.  Gerespecteerd door de tegenstanders, geliefd door medestanders, vooral door  het andere geslacht – euh… (er zijn daar tegenwoordig verschillende interpretaties van)… het vrouwelijke geslacht…, al wordt die liefde niet – alleszins niet merkbaar – beantwoord.  Waardoor minder zelfbewuste vrouwen de indruk kunnen hebben dat hij een vrouwenhater is.

Binnen de VVB is hij een icoon.  Ere-voorzitter, inspirerende leider van het Kenniscentrum, de VVB denktank met nuttige idioten die gratis hun diensten ter beschikking stellen van de grootste niet-partijgebonden vereniging van en voor Vlaanderen ten bate van de grootste partij van Vlaanderen.  Nuttige idioten? Niet-partijgebonden? Dossiers met gedegen opzoekingswerk werden nadien gepubliceerd en gebruikt door de N-VA.

Kwatongen durven zelfs beweren dat de VVB het filiaal, de wachtkamer van de N-VA is.  De meeste ‘extremisten’ hebben immers de deur toegeslagen nadat professor Eric Defoort er een korte tijd aan het roer stond om orde op zaken te stellen.  De professor vindt dat ‘rechts’ slechts op een GPS mag behouden blijven en dat ‘conservatief’ als kwaliteitsbeschrijving van een goede lakverf op het etiket mag staan.  Maar niet als ideologische strekking. TAK en  Voorpost werden door hem  afgeschilderd als aftandse relicten die beter aan bezigheidstherapie zouden doen… eens Vlaanderen onafhankelijk wordt.  TAK en Voorpost mogen op hun twee oren slapen: met de N-VA is het gevaar daarvoor geweken.

Spookschrijver (Ned. vertaling ‘ghost writer’) voor vriend Bart.  Slippendrager van vriend Defoort en vriend Jan. Einde mei wordt hij volksvertegenwoordiger in het federale parlement.  Hij meent dat hij ‘te oud is om goed te gaan luisteren’ en dat hij ‘niet neutraal is maar ook niet meer onafhankelijk’.  Alsof hij deze kenmerken tijdens de laatste jaren van zijn carrièreplanning uitgedragen heeft.

En zijn overstap  ‘vraagt een offer, laten we daar eerlijk in zijn’.  Hij geeft geen verdere uitleg over welke offers hij moest brengen om dik tegen zijn goesting op een verkiesbare plaats van de N-VA te prijken.

Moed houden Peter! Wij weten die offers te waarderen, Peter.  In het kieshokje houden we echter nog een stok achter de deur!

Florent Van Ertborn