Even de puntjes op de i zetten

Separatisme is een politieke beweging/strijd die streeft naar méér onafhankelijkheid en méér zelfbestuur, terwijl de uitkomst van deze strijd sowieso het confederale model blijkt te zijn – volgens wat we hebben kunnen zien doorheen de geschiedenis?
Maar een confederatie kan ik niet zien voortvloeien uit een federale staat, vermits de machtsbelangen dan immers binnen het voortbestaan van de grootgrondgebiedelijke unie zitten.

Een confederatie kan enkel ontstaan uit een volledig zelfbestuur, dat later gezamenlijke belangen ziet met andere onafhankelijke buurstaten – niet dat ik voorstander ben van de confederatie zoals wij ze kennen. Het gevaar van een belgische confederatie is dat ze toelaat dat de unioniserende krachten nog steeds een wettelijke macht en strijd kunnen uitvoeren in de parlementen.
In de confederatie kan gemakkelijk een unioniserende ‘integratie’ plaatsvinden die leidt tot de unie. maw, verdragen worden gemakkelijk omgezet in supranationale instellingen, ofte, de confederatie wordt gemakkelijk terug omgezet in de federatie.

In de vlaamse onafhankelijkheidsstrijd is het aldus aangewezen geen genoegen te nemen met een confederaal belgië.

Men zou in de toekomst in elke onafhankelijke republiek grondwettelijk moeten vaststellen dat het ontoelaatbaar is supranationale instellingen te installeren, en alle samenwerking te laten baseren op samenwerkingsverdragen.

Enkel dan wordt het gevaar van de grootgrondgebiedelijke grote staat waar het kleine individu niets meer te zeggen heeft ontweken, en enkel dan wordt politiek terug gevoerd rond de politieke discussie, en niet rond de communautaire machtsspelletjes.
Het onafhankelijkheidsstreven is een strijd tegen het politieke tijdsverlies in zaken die er toch niet toe doen… want geef toe, wat hebben we nu aan unionistische  belgicistische en europeanistische vlaggenzwaaiers?

Slechts één partij streeft naar dit doel;

Ons plan

 

De medaille hield de kogels niet tegen

Bij het surfen op het net om lezeres Karen naar een biografie van Borms te  verwijzen, vonden we onderstaand artikel in “Ons volk ontwaakt”:

Dr phil. germ. August Borms.

Gepubliceerd op 7 september 1912

Een naam dien we voortdurend in onze Vlaamsche kranten ontmoeten, waar er spraak is van Vlaamsche Beweging, van Vlaamschen strijd. Een man uit één stuk, uit één overtuiging, onvermoeibare voorvechter in onze Vlaamsche strijdersrangen, de kampioen voor de vervlaamsching der Gentsche Hoogeschool… Een man, een jonge man van pas vier en dertig, en wij kennen er weinig die meer gedaan hebben om ‘t Vlaamsche volk wakker te schudden. Vraag dat aan de secretarissen van het Davidsfonds, de Hoogeschooluitbreiding, de Hoogeschoolcomissie.
Ik heb zijn volle zwaar gedragen stem hooren klinken als een noodklok in de groote vergaderzalen onzer steden, in de gelagkamers onzer dorpsherbergen, in open lucht op ‘n tafel of ‘n ton ― voor grooten en kleinen, geleerden en armen van geest… En waar hij kwam en sprak is er in de gemeente, bij den werkman en den boer, bij den ontwikkelde, den geleerde, iets gebleven van wat er in zijn hart ligt, van de liefde tot eigen grond en Vlaamsche moedertaal.

Na zijn studiën te Leuven werd hij huisleeraar bij oud-minister Descamps, leeraarde eenigen tijd aan ‘t Gemeentecollege te Nijvel, trok op last der regeering naar Peru, om er als lid van de Missions Belges het middelbaar officieel onderwijs te gaan herinrichten, was vier jaar lang leeraar aan het Colegio Nacional de N. S. de Guadelupe, te Lima, en kwam in 1906 terug naar Vlaanderen, waar hij leeraar werd benoemd, eerst aan het Atheneum te Mechelen, daarna te Antwerpen, waar hij thans nog is.

Dr August Borms werd onlangs ridder benoemd in de orde van Leopold II. Ons Volk biedt hem zijne hartelijkste gelukwenschen voor de hooge onderscheiding en is gelukkig aan zijne lezers dien nederigen werker van dichtbij te leeren kennen.

Uitweiden over de werkkracht van Dr Borms in de Vlaamsche Beweging, over wat hij op enkele jaren stichtte en recht hield, over wat hij schreef en sprak, zou mij te ver brengen. Deze week trekt hij op naar Fransch-Vlaanderen en neemt met zich drie vrienden mee, twee zangers en een declamator, en in een tiental gemeenten gaat hij ginder ‘t oude Vlaamsche stambewustzijn wakker schudden.

Onze gelukwenschen voor uw ridderschap, beste vriend Borms, maar, wij dragen u vooral in ons hart, omdat ge voor Alle Vlamingen een voorbeeld zijt van de meest oprechte, de meest onbaatzuchtige Vlaamsche overtuiging.

E. C.

Zogezegd

MM900236531[1]Zogezegd

t Is de vraag die velen bezighield.  Hoeveel volk zou er zijn?  Niet gemakkelijk om te tellen.  Laten we het toch maar op 7.000 man houden.  Dat is goed, natuurlijk, maar het kan nog altijd beter.  Mocht de N-VA nu eens voluit gemobiliseerd hebben… Maar die partij heeft het blijkbaar moeilijk zich achter de eis tot onafhankelijkheid te scharen.  Al zagen we toch een 15-tal N-VA parlementsleden* mee opstappen.  Volgens Jan Jambon waren die enkel aanwezig om het confederalisme te verdedigen.  Ja wadde….”

Uit “Ja voor Vlaanderen”, een artikel gewijd aan de Onafhankelijksheidsbetoging te Brussel op blz. 5 van ‘t Pallieterke van 2 april, bij ons al in de brievenbus.

* Zijnde een kwart van de parlementsleden.  Ook niet schitterend, als u het ons vraagt.

Alsof het gisteren was…

Alsof het gisteren was…

Wat hebben we in de jaren stillekes betoogd!  Met duizenden deelnemers.  Marsen op Brussel, de Mars in Antwerpen, in Voeren, in Komen, in Limburg ter ondersteuning van de mijnwerkers, in Leuven voor de splitsing van de universiteit, tegen de koning…

Een terugblik:




Met profetische woorden van Clem De Ridder.

 

 

Wij gaan naar Brussel. Jullie toch ook?

Ze zullen ons niet stoppen

Klik voor vergroting

De pesterijen om de grote betoging van Europese onafhankelijkheidsstrijders tegen te houden gaan onverminderd verder.  De persmededelingen hierover worden quasi dagelijks aangepast.  Nochtans had Barbara Pas van Milquet de toezegging gekregen in de Kamer.

YES-Beweging laat zich niet intimideren door PS – bis
Persbericht n.a.v. boycot manifestatie door stad Brussel (Verzonden op: 18-03-2014) © Secretariaat 03 320 06 30
Op zondag 30 maart om 11 uur is een grote manifestatie voor het zelfbeschikkingsrecht der volkeren gepland in het Jubelpark in Brussel. Catalanen, Schotten en andere Europese volkeren komen die dag naar Vlaanderen afgezakt om samen met de Vlamingen ‘JA!’ te zeggen voor zelfbeschikking en onafhankelijkheid. Verschillende Europese volkeren voeren immers campagne met YES, SI of JA in de aanloop naar referenda of verkiezingen.
Nadat vorige week duidelijk was geworden dat tijdige toelating hoogst twijfelachtig was en we dit bekendmaakten, liet minister van Binnenlandse Zaken Joëlle Milquet (cdH) afgelopen donderdag in de Kamer weten dat toelating zou worden verleend.
Vandaag blijkt dat de Brusselse politici de trukendoos (die we al kennen van het BHV-dossier) opnieuw bovenhalen, namelijk een opeenvolging van procedures met vertragingsmanoeuvres tot de termijn is verstreken. Na de ‘politieke’ goedkeuring, die nog altijd niet in onze brievenbus belandde, moet een toelating van de milieudienst worden bekomen. Deze aanvraag kan zonder de eerste toelating niet worden ingediend en bovendien worden een aantal onhaalbare eisen gesteld, zodat we vandaag kunnen stellen dat voor de VVB de termijn om de manifestatie te organiseren, is overschreden.
Hoe dan ook, de YES-Beweging laat zich niet tegenhouden en zal zoals eerder aangekondigd op 30 maart massaal in Brussel aanwezig zijn, niet voor een bijeenkomst in het Jubelpark maar voor een betoging voor het zelfbeschikkingsrecht der volkeren en Vlaamse onafhankelijkheid! Afspraak dus om 11 uur in het Jubelpark in Brussel. Bussen vanuit heel Vlaanderen, vliegtuigen vanuit heel Europa!
Bart De Valck, voorzitter VVB, 0499 21 24 48  www.vvb.org
Steven Vergauwen, coördinator VVB, 0496 53 88 59 www.vvb.org
http://www.vvb.org/persmededelingen/38954
 
Lees in het Kaderblad van de VVB hoe de democratie functioneert in het land b.

Download (PDF, 595KB)

 

 

Terugblik: Dr. August Borms

Geen toekomst zonder wortels: 

          dr. August Borms

 

Geboren te Sint-Niklaas op 14 april 1878
Overleden te Etterbeek op 12 april 1946
In deze ‘nationalistische figurenreeks’  hoort  dr. August Borms  zeker thuis.
Meer dan een halve eeuw na de op hem gepleegde gerechtelijke moord blijft hij, in zeer ruime Vlaamse kring, niet alleen gekend, maar zelfs vereerd.

Waar men hem in de jaren dertig ‘de ongekroonde koning van Vlaanderen’ noemde, wordt tot vandaag de dag zijn nagedachtenis door honderden herdacht met een mis en een bloemenhulde aan het grafmonument. En in de Antwerpse Volksstraat is er een ruim gebouw, met documentatiecentrum, lees- en tentoonstellingszaal dat naar hem werd genoemd (het Bormshuis).

En toch was hij geen politicus. Zijn politieke rol was, achteraf gezien, eerder bescheiden. Hij bekleedde nooit een mandaat en stond, in de periode voor de Tweede Wereldoorlog, niet eens aan de leiding van een van de grote politieke formaties.Wat is dan het geheim dat hij nog steeds een blijvende indruk nalaat bij jongeren? Wij overlopen – gedwongen oppervlakkig – zijn leven.

August Borms is een geboren Waaslander. Hij studeert in Leuven en doctoreert er in 1901 in de Germaanse filologie. Hij wordt atheneumleraar in 1902 en neemt als ‘ontwikkelingshelper-van-toen’ in 1903 deel aan een missie naar Peru om daar het onderwijs te helpen inrichten.

In 1906 keert hij terug en is hij zeer actief in de strijd rond de vernederlandsing van de Gentse universiteit. Hij maakt er naam als zeer beslagen redenaar. Daar krijgt hij zijn bijnaam ‘De klok van Vlaanderen’.

Hij stelt ook belang in de herleving van het nationaal voelen in Frans-Vlaanderen en onderneemt vanaf 1912 propagandatochten naar de streek, met zangers en voordrachtkunstenaars.

Als, in 1914, de Eerste Wereldoorlog uitbreekt, staat Borms vooreerst terughoudend tegenover de oorlog. Als hij meer verneemt over de vernedering van de Vlaamse soldaten aan het front, besluit hij dat de Vlaamse strijd moet doorgaan en sluit zich bij het Vlaamse Activisme aan.

Op 4 februari 1917 wordt hij lid van de ‘Raad van Vlaanderen’ (een soort Vlaams Parlement) dat in december in Gent de Vlaamse onafhankelijkheid uitroept. In het activisme was Borms niet dé politieke strateeg, niet de ‘leider’ van een de talrijke groepen. Maar zijn moreel gezag was uitzonderlijk groot.

In november 1918 was de oorlog, en meteen ook het activisme, ten einde. Borms nam zijn volle verantwoordelijkheid op, week niet uit en werd in februari 1919 aangehouden.

Tijdens zijn proces in 1919

Na een geruchtmakend proces, werd hij op 6 september 1919 ter dood veroordeeld. Hij zou gevangen blijven tot 1929, langer dan welke andere activist ook. Waarom? Omdat hij weigerde genade te vragen, omdat hij weigerde schuld te bekennen.

In 1929 kwam de Bormsverkiezing. Bij een tussentijdse verkiezing in Antwerpen stelden – van de traditionele partijen – alléén de liberalen een kandidaat: de franskiljon Baelde. Tegen hen stelden de Fronters de kandidatuur van August Borms (er waren ook nog 2 kleine communistische lijstjes).

De uitslag was overweldigend: Borms had 83.058 stemmen, Baelde kreeg er amper 44.410. Dat was wel zéér overtuigend, en de vrijlating van dr. Borms in januari 1929 was er het logische gevolg van.

Borms werd overal in Vlaanderen uitvoerig en geestdriftig gehuldigd. Maar in de beweging van 1930-1940 vond hij zijn vooraanstaande plaats niet meer. Hij was steeds een man van de verzoening geweest en kon zich daardoor niet aansluiten bij één van de rivaliserende groepen Vlaams Front – VNV – Verdinaso, …. Hij was begin de jaren dertig de voorman van de ‘Raad van Vlaanderen’, die Tijdingen uitgaf, waarvan de invloed eerder gering moet zijn geweest.

België was evenwel August Borms niet vergeten. Toen in mei 1940 de Tweede Wereldoorlog uitbrak, werd hij meteen aangehouden en met Vlaams-nationalisten, communisten en andere ‘verdachten’ op transport naar Frankrijk gezet. Hij werd er aan de ergste vernederingen onderworpen, maar doorstond alles met kalmte en waardigheid.

Teruggekeerd in Vlaanderen, hield hij zich ver van politieke activiteiten. Hoogstens bekommerde hij zich om het bekomen van vergoeding voor slachtoffers van de activistenjacht.

Bormshulde 1943 in de Antwerpse Zoo.

In   1944 week hij  naar  Duitsland uit, waar  hij  slachtoffer werd van  een verkeersongeval en daardoor invalide werd.
In augustus 1945 verbleef hij in een Berlijns ziekenhuis, waar hij verklikt werd door een Belgisch-patriottische zuster en hij werd overgeleverd aan de Belgische autoriteiten.

Begin januari 1946 kwam Borms voor het Belgisch krijgsgerecht: de doodstraf leek de vanzelfsprekende oplossing. Borms had genade kunnen vragen, maar hij weigerde dit consequent, redenerend dat hij zich niets te verwijten had.

Op 12 april 1946 werd hij in de rijkswachtkazerne van Etterbeek terechtgesteld. Op zijn graf wordt nu al sinds 1951 een herdenking gehouden. Maar ook buiten die herdenking blijft de figuur van August Borms voor jonge nationalisten aantrekkelijk: een intelligent, begaafd man, die succes had kunnen bekomen, waar hij ook werkte. Een man die koos voor de Vlaams-nationale strijd, en die daar dan alles voor over had. Borms, een idealist, en ergens toch: een toekomstgericht realist!

Bewerking uit: 60 Nationalistische Figuren – Roeland Raes

Lees meer over het Bormsfonds

 

Kunt u zich voorstellen…

… dat een partij een mars tegen de  immigratie  zou organiseren in Brussel?

Niet echt.  Niet alleen zou het derde gewest met zijn overbetaald schepencollege het verbieden, de media zouden ervan smullen.  De rechtbank van de politiek-correcte pers zou de initiatiefnemers over de kling jagen.  U kent de terminologie van de beschuldigingen: rassenhaat, discriminatie, xenofobie, fascisme, nazisme… de gekende politiek-correcte linkse oprispingen tegen alles wat naar gezond verstand en bescherming van onze cultuur ruikt.

Laten we het nog even hebben over het schepencollege van de zgn. hoofdstad van Vlaanderen.  Ons bereikt onderstaande persmededeling van de VVB over de geplande betoging voor onafhankelijkheid:

“YES-Beweging laat zich niet intimideren door PS

10 maart 2014

Op zondag 30 maart om 11 uur is een grote manifestatie voor het zelfbeschikkingsrecht der volkeren gepland in het Jubelpark in Brussel. Catalanen, Schotten en andere Europese volkeren komen die dag naar Vlaanderen afgezakt om samen ‘JA!’ te zeggen voor zelfbeschikking en onafhankelijkheid. Verschillende Europese volkeren voeren immers campagne met YES, SI of JA in de aanloop naar referenda of verkiezingen.
De Vlaamse Volksbeweging (VVB) nam afgelopen week tot haar verbazing kennis van het voornemen van de stad Brussel om de mondelinge toezegging om tenten, stoelen en ander logistiek materiaal te leveren weer in te trekken. De door de VVB als organisator al lang ingediende aanvraag voor de manifestatie blijft intussen door de stad Brussel en burgemeester Yvan Mayeur van de Parti Socialiste (PS) eveneens onbeantwoord en achter de schermen valt te horen dat de aanvraag zou worden afgewezen. Onder Freddy Thielemans (PS) werden op zeven jaar tijd amper tien betogingen verboden. Allemaal Vlaamsgezind of pro onafhankelijkheid echter. De VVB eist dat dit ongeoorloofde monddood maken van politieke tegenstanders een halt wordt toegeroepen.

De afgelopen weken en maanden waren de contacten met de politie overigens uitstekend. Zo werd in samenspraak gekozen voor het Jubelpark om de dag in optimale omstandigheden ordelijk te laten verlopen. Het uitblijven van een officieel antwoord van de stad Brussel is volgens de VVB net als onder Thielemans dan ook ingegeven door de inhoudelijke boodschap van de manifestatie en niet door praktische overwegingen of veiligheidsredenen. Dit kan uiteraard niet.

De VVB vraagt snel een officiële goedkeuring van de stad en zal zich niet laten intimideren door ongegronde en onwettige PS-dictaten die er op zijn gericht stemmen voor onafhankelijkheid en in het bijzonder de Vlaamse stem het zwijgen op te leggen. Alle politieke en wettelijke middelen zullen dan ook worden ingezet opdat op 30 maart een luide stem voor onafhankelijkheid zal weerklinken in Brussel. In het Jubelpark of elders.
VVB ICEC