Taalgrens = staatsgrens?

Niet als het van het FDF afhangt!

Zo ziet het FDF de situatie van de gesproken talen in het land b.

Bijstaande kaart, komt van een FDF-webstek uit 2013, en stelt het “oorlogsgebied” aanschouwelijk voor.
Wallonië wordt als homogeen Franstalig ingekleurd (oranje).
Vlaanderen daarentegen est divisa in duas partes, om Julius Caesar te parafraseren.
Twee gele territoria, gescheiden door een zich uitbreidende centrale tweetalige corridor (blauw, waartoe ook al de kustgemeenten De Panne, Oostende en Knokke worden gerekend). Op die manier wordt Vlaanderen eigenlijk territoriaal herleid tot een gefragmentariseerd gebied.

Van cruciaal belang zijn de zgn. tampons (“buffers”: groen): expansiegebieden, vertrekkend vanuit de als tweetalig beschouwde zones, met de bedoeling om die uit te breiden, en via het verdringingseffect te herleiden tot gebieden met een francofone meerderheid.
Een mogelijke vergelijking kan gedaan worden met de Israëlische politiek van de nederzettingen in Palestijns gebied. Twee offensieve richtingen zijn in deze opmars duidelijk terug te vinden: eentje richting Noordzee, een ander richting Antwerpse haven.
Geostrategie, jawel. De verbrusseling van de Brusselse rand, vooral aan de Noordzijde, door de Vlaamse socialisten gepromoot, kadert perfect in dit koloniseringsmechanisme.
Dus de 6.230.000 “Nederlandstaligen” zijn onbestaande en vertegenwoordigen een “minderheid” in dit land !

Bron: Bob Wellens

# Ik ben Filip #

Over een politieke moord en flamofobie

Een booslim gaat door het lint en knalt Filip De Winter op klaarlichte dag neer. Op slag dood. In de media wordt vol afschuw gereageerd en al snel is de hashtag #ikbenFilip trending. Menig journalist en politicus vervangt z’n avatar op de sociale media in een foto van Filip De Winter en alle redacties ten lande hangen de leeuwenvlag uit. Sportmanifestaties houden een minuut stilte, waarna de toeschouwers spontaan de Vlaamse Leeuw inzetten. Daags daarna worden de kranten voor de gelegenheid op geel papier gedrukt. Yves De Smet en Bert Anciaux loven de vrije meningsuiting en sporen de militanten van Vlaams Belang aan om zeker niet op te houden met de uitoefening van dat recht. Sterker nog, het Vlaams Belang wordt opgevoerd als steunpilaar van de Westerse vrije samenleving. Björn Soenens twittert een selfie die hij in 2014 nog maakte met De Winter, Walter Pauli linkt op zijn Facebook naar een uitvoerig diepte-interview dat hij van de man afnam en Hugo Camps’ vlammende column over gewelddadige moslims en gekleurd straattuig gaat viraal.

De potjes koken over. Kenny Van Paupergem, een Vlaams Belang-militant uit de Bijstandsstraat in Goorzele, dringt een moskee binnen en opent het vuur. Balans: 13 doden en 20 gewonden. Vreselijk. Alweer Yves De Smet en Bert Anciaux, ditmaal bijgetreden door Meryem Almaci en Bruno Tobback, zijn er als de kippen bij om te verklaren dat Kenny een geïsoleerd geval is. Men benadrukt dat het Ware Vlaams-nationalisme vredig en verdraagzaam is. Ontdaan van elke context wordt de ‘Nooit Meer Oorlog’-slogan van het IJzertestament opgerakeld om die stelling kracht bij te zetten. Een flamofobe cynicus op Twitter maakt een allusie op de collaboratie en ontketent daarmee een storm van protest. Youssef Kobo en Ico Maly pareren met verwijzingen naar de Handzjar Divisie, het moslimlegioen van de SS, en benadrukken terloops dat christenen de grootste slachtoffers van de kruistochten waren. De tweet wordt onmiddellijk gerapporteerd, en het account geblokkeerd. Bleri Lleshi wordt uitgebreid geïnterviewd in de live-uitzending van de VRT. Lleshi legt haarfijn uit hoe zijn toonaangevend onderzoek aantoont dat deze vreselijke misdaad eigenlijk een ongeluk is, en we Kenny niet als dader, maar als slachtoffer moeten beschouwen. Een ongeluk dat vermeden had kunnen worden door meer subsidies toe te kennen aan de Vlaams Belang Jongeren en de NSV!, en door Vlaams Belangers minder te discrimineren op de arbeidsmarkt, bij sociale verkiezingen en in het verenigingsleven. De slachting van 13 onschuldige moslims door een lone wolf die het Ware Vlaams-nationalisme niet begrepen heeft, is het onmiddellijke gevolg van het neoliberale besparingsbeleid van de Vlaamse en federale regering. Er moeten dringend meer speelpleintjes in blanke wijken komen, en meer dialoog met extreemrechtse organisaties als Blood & Honour en BBET. De enkeling die het 70-puntenplan vrij interpreteert en er haatdragende boodschappen meent in te lezen, heeft geen oog voor de tijdsgeest en culturele context van deze Heilige Schrift of erger nog, wil het Vlaams-nationalisme moedwillig in een slecht daglicht zetten. ‘Eigen volk eerst’ betekent eigenlijk ‘De wereld is een dorp’.

Tom Van Grieken krijgt als voorzitter van de Vlamingenexecutieve een uitgebreid forum in de media en wijst erop dat hij onlangs via Music For Life 2500 euro schonk voor de vzw Moeders voor Moeders. Wie nu nog een associatie durft te maken tussen Kenny en het Vlaams-nationalisme, getuigt van diepgewortelde flamofobie. Bert Anciaux komt diezelfde week nog met een wetsvoorstel op de proppen om elke negatieve berichtgeving over het vlaamsnationalisme strafbaar te stellen.

Tenslotte insinueren Blokbuster en AFF/Verzet dat de aanslag van Kenny wel eens een inside job van de PS zou kunnen zijn, die de publieke opinie op een zodanige wijze wil manipuleren om zo opnieuw aan de macht te komen. Parallellen met de jaren ’30 onder Stalin legio. Blokbuster legt uit hoe Kenny’s tante ABVV-afgevaardigde is en op Facebook fan is van Elio Di Rupo. Duidelijker kan het niet zijn. Bovendien linkt AFF naar een hele waslijst opsporingen en criminologische statistieken om het gewelddadige karakter van moslims te illustreren en zo de actie van Kenny binnen de juiste, geringe proporties te kaderen.

doorbraak_logoXavier Everaert is doctoraatsstudent in de rechtseconomie aan de Universiteit van Turijn.

Doorbraak

Doodsbedreigingen

Vrije meningsuiting op Vlaams-parlementaire wijze

Vrije meningsuiting op Vlaams-parlementaire wijze

Pieter Bauwens legt in Doorbraak de vinger op de wonde.

“Onze Vlaamse parlementairen stemmen dus een motie over de vrije meningsuiting, waarbij ze een partij uitsluiten om die motie mee in te dienen omdat… ze het niet eens zijn met de mening van die partij. (Dat is toch de reden van het cordon sanitair).

De bescherming van de vrije meningsuiting gaat niet over meningen waarmee je het eens bent, maar net over die waarmee je het niet eens bent. Bepaalde cartoons van Charlie Hebdo zijn/waren wansmakelijk en beledigend. In onze democratie gaat de vrije meningsuiting zo ver. Maar niet in het Vlaams Parlement, dat heeft zich van zijn meest politiek bekrompen kant laten zien. Net op zo’n moment. Beschamend is het.

De reden waarom zoiets kan is eenvoudig. De politieke partijen weten op voorhand dat niemand van de vrije pers er ook maar iets over zal vermelden.”

Het Vlaams Parlement heeft unaniem een motie goedgekeurd die de aanslag tegen Charlie Hebdo in Parijs veroordeelt. Het parlementair verslag toont perfect aan waar het met echte vrije meningsuiting fout loopt in onze democratie.

We geven u eerst woordelijk de gang van zaken in het Vlaams Parlement zoals die als ‘voorlopig verslag. Nog niet goedgekeurd door de sprekers. Niet citeren zonder de bron te vermelden’ op de webstek van het Vlaams parlement staat. Het is geen aaneensluitend verhaal, tussen de bedrijven werden ook andere agendapunten afgewerkt. Leest u even mee…

Arm Vlaanderen!

Gedachten in gedichten

dichterFierheid –  Albrecht Rodenbach

Het episch gedicht ‘Fierheid’ van Albrecht Rodenbach is een klassieker. Generaties Vlamingen hebben het bij allerlei gelegenheden gedeclameerd waarbij dan de laatste versregel met een snik in de stem werd uitgegalmd. Zo doen we het nu niet meer maar om toch nog enigszins tegemoet te komen aan de historische betekenis en de tijdgeest van het gedicht, mag een beetje pathos niet ontbreken vind ik.

Het stuk is gebaseerd op een historische gebeurtenis: de Vrede van Doornik, een overeenkomst gesloten op 18 december 1385 tussen de Bourgondische hertog Filips de Stoute en het opstandige Gent. Rodenbach, die verging van heimwee naar het grootse Vlaamse verleden, beschreef die gebeurtenis op een manier die paste in de toenmalige romantische tijdgeest. Het is niet onbelangrijk te vermelden dat Filips de Stoute gehuwd was met Margareta van Male, dochter van Lodewijk van Male, de Graaf van Vlaanderen. Margareta speelt een bepalende rol in het gedicht enkel en alleen omdat zij een Vlaamse was, genoeg voor Rodenbach om haar te verheerlijken. Nog ter verduidelijking: Rodenbach noemt Filips de Stoute afwisselend hertog en graaf. Dat komt omdat Filips hertog van Bourgondië was maar ook graaf van Vlaanderen door zijn huwelijk met Margareta.

Nvdr.: Onderaan de video komen we Ray eventjes tegen die vier jaar geleden informeerde wie het gedicht voordroeg.  Regelmatig komt hij bij onze redactie om de hoek kijken tijdens opzoekwerk.  Telkens zijn we er even stil van.

Vlamingen geïndoctrineerd door links

“De Vlaamse Beweging moet goed snappen dat links “accusatief” is: het is een cultuur van verwijt, die het tot zijn strategie gemaakt heeft energie te halen uit jouw verdediging. Het is de strategie van de parasiet. Terwijl je bezig bent met het bewijzen dat je niét xenofoob bent, niét racistisch, niét egoïstisch, verricht je geen productieve intellectuele arbeid, waardoor de parasiet over steeds meer betekenissen macht krijgt.”

“De grote vraag, voor mij, is hoe ver N-VA wil meegaan in het verder uitpersen van de Vlaamse bevolking, die zij zegt te willen beschermen, via de Belgische fiscaliteit? Eigenlijk is het hallucinant dat een ooit separatistische partij nu maatregelen steunt die België drijvende moeten houden.”

Brecht Arnaert: ‘N-VA moet kiezen: voor de staat of voor het volk’

Op Youtube circuleert een lezing van econoom en publicist Brecht Arnaert over wat hij de ‘psychostructuur’ van de Vlaming noemt. De Vlamingen, vroeger een fier volk, zijn vandaag zo’n Lamme Goedzakken om een specifieke reden: de culturele indoctrinatie van links.

Doorbraak: je 11 julilezing in Ronse, die op YouTube te vinden is, is ondertussen bijna 5000 keer bekeken. Heb je een verklaring voor dat succes?

Brecht Arnaert: ‘Nee, niet echt. Ik publiceerde die op 11 juli 2014 op mijn Facebook-pagina en kreeg 500 views. Maar blijkbaar moet mijn analyse toch enig hout snijden, want ze werd overgenomen op verschillende websites. Ik kan daar natuurlijk alleen maar blij om zijn.’

Doorbraak: Welke boodschap wou je in die lezing meegeven?

Brecht Arnaert: ‘Ik vertrok van de vaststelling dat bij de laatste verkiezingen de N-VA weliswaar nog vooruit was gegaan, maar dat tegelijkertijd de traditionele partijen (CD&V, Open Vld en sp.a) niét achteruit waren gegaan. Per saldo betekent dit dus dat de N-VA vooral binnen de Vlaamsgezinde rangen mensen heeft kunnen overtuigen. Het slachtoffer daarvan is bekend.’
Lees verder…

Zogezegd

MM900236531[1]Zogezegd

“Wat die twee ministers heeft verplicht tot die weinig spontane excuses (Nvdr: Jambon en Francken) weten we niet.  Maar dat premier Michel niet vies is van wat druk uitoefenen, weten we van oud-senator, Bart Laeremans.  Toen die als voorzitter van de commissie Bedrijfsleven voor een studievergadering met een parlementaire delegatie naar Rome trok, verbood Michel de ambassadeur senator Bart Laeremans uit te nodigen voor het afsluitend diner op de ambassade, tot grote verontwaardiging van de hele delegatie.”

Geplukt uit De Zes, nr. 2, 2014, driemaandelijks tijdschrift voor Vlamingen in de zes en sympathisanten elders.

PUB: colloquium Identitair Verzet in Europa

Over heel Europa winnen nationalistische organisaties aan populariteit, zowel in de parlementen als op straat wordt er gestreden voor het behoud van onze identiteit.
Het protest tegen het bureaucratische EU-systeem, die de identiteit van de lidstaten wil vernietigen om zo één grote Europese eenheidsworst te creëren groeit gestaag. Het open grenzen beleid van de EU zorgt ervoor dat veel identiteiten in Europa onder druk komen te staan. Terwijl Europa wordt bestormd door gelukzoekers uit heel de wereld laat de EU alles maar begaan om zo hun multiculturele droom waar te maken.

Voorpost onderhoudt al jaren banden met verschillende nationalistische organisaties uit Europa, het is nu de tijd om de vertegenwoordigers van die organisaties naar Vlaanderen te brengen. Het wordt tijd om de banden te versterken en het samen op te nemen tegen de EU!

Sprekers uit het buitenland:
– Tomislav Sunic (Kroatië)
– Fredrik Hagberg (Zweden)
– Enric Ravello (Catalonië)
– Padrig Montauzier (Bretagne)

Ons programma:
– Start van het colloquium om 14u00 met verwelkoming door Bart Vanpachtenbeke, voorzitter van Voorpost
– Panelgesprek: “Nationalisme in het noorden en zuiden van Europa” met Fredrik Hagberg (Nordisk Ungdom) en Enric Ravello (SOMcatalans).
– Muziekoptreden door Bart de Bard
– Panelgesprek: “Nationalistische media” met Padrig Montauzier (War Raok) en Bert Deckers (Rechts Actueel).
– 16u00 Pauze
– 16u15 Videovoorstelling
– Uiteenzetting door Tomislav Sunic.
– Slotwoord door Johan Van Slambrouck, oud-voorzitter van Voorpost
– 17u30 – 18u00 Einde van het colloquium
Er zullen ook verkoop- en infokraampjes aanwezig zijn van binnen- en buitenlandse organisaties!

Inkom gratis!
Aanmelden: inekecleymans@hotmail.com

Exodus

Exodus

Sommigen worden ons regelmatig in herinnering gebracht. Anderen verdwijnen in de binnenzak van de geschiedenis. Twee van dergelijke exodussen die uit het collectieve geheugen verdwenen, die als je ze in het NU plaatst actueel zijn maar met het grote  verschil dat ze de mensen onverschillig  laten. Oordeel zelf.


Het Capucinenklooster te Brugge werd in het jaar 1797 door de Republique verkocht. Enkele godvruchtige mensen kochten het in om de ondergang te voorkomen en de paters, als de tijden veranderden, daarin terug hun plaats te geven. In 1803 werd hun kerk terug voor het publiek geopend tot de 10de juni 1867 toen besloten werd dat het klooster onder de wereldlijke macht viel en opnieuw verkocht werd. Definitief.

Hier volgt het verhaal van de verhuizing, opgetekend door Guido Ghezelle:

“De derde oktober 1187 was het een smartelijke dag te Jeruzalem, in ‘t heilig land : ‘t was immers het negen en tachtigste jaar sedert Godevaart van Boulgioen, koning gekroond was geweest van de heilige stad Christi, als Saladin, het opperhoofd der Sarasinen, Jeruzalem binnen trok, en dat bedroefde christenen, met Allerheiligste beelden, relikwieën en vanen, de stad verlieten en door de Lazaruspoort, noordwaarts gingen, naar Alexandrië op het punt naar Antichochië, naar alle landen en streken van de wereld.

Deze droeve rouwprocessie, waarvan ik in mijn kinderjaren gelezen had, schoot mij te binnen, wanneer ik op 10 juni 1867 te Brugge, in de heilige stede, een dergelijke tocht zag plaats grijpen.
De zangers zongen de lange adieu en het sloeg vijf toen wij de naakte muren van de Capucinenkerk verlieten.
Geen Paters zaten er meer in de biechtstoelen, waar zoveel zware zoveel zware pakken, langs de droeve baan der wereld opgedaan, vergeven werden.
Geen stem sprak nog vanuit de preekstoel: “verzaak de wereld en dien de Koning van de Hemel”.

Geen ciborie rustte nog in het heilig tabernakel, de tent van Christus was opengebroken en verder ging men ze planten in de wildernis van de wereld om een nieuwe oase te maken voor moede en afgematte reizigers.
Geen kaars bleef er branden, tenzij in de vuist van bruin gewrochte ambachtslieden die mee gingen in deze exodus, door een zee van volk.
Daar werd geweend en geweeklaagd, bijzonder door de armen die dachten aan de genoten troost en weldaden die niet meer te verwachten waren.

Ghezelle beschrijft heel de weg die de processie van de uitgedreven Capucijnen ging en de bedruktheid van het volk om te besluiten: ‘moge deze bladzijde uit de historie van de Capucijntjes te Brugge voor memorie bewaard blijven, dit verzoeke ik, o Heere, per sanctam resurrectionem tuam.’

Anna Bijns

Wie raakt de verdrijving van Christenen uit hun landen nog? Wie raakt nog de ontwijding en verkoop van kerken? En  opmerkelijk  in de tekst is dat Ghezelle  de oude naam van Godfried van Bouillon = Godevaart van Boulgioen gebruikt. Duidelijk een Vlaming vooraleer de Walen ermee op de loop gingen.

Zwarte Piet is een dam tégen racisme

Jahjah begrijpt Vlaamse Piet niet

Dyab Abou Jahjah wil een van de beste rolmodellen voor ‘zwarte’ Vlamingen verwitten. Is Jahjah gaga, of heeft hij gewoon nooit Dag Sinterklaas gezien?


Lange tijd bleef er hoop dat dit stuk nooit geschreven moest worden. Die onnozele zwarte pietendiscussie bleef veilig boven de Moerdijk: in Vlaanderen hield niemand zich echt bezig met de teint van de helper van Sinterklaas of Sint-Maarten. Gelukkig maar. De hele discussie raakt aan goed ingeburgerde tradities: dat ligt altijd gevoelig. Het gaat ook over een kinderheld: daar moet je niet mee knoeien. Als je te veel gaat prutsen aan de mechanieken van een kinderfeest, dreig je het uit te kleden, te ontmaskeren. Kinderen verliezen dan veel – niemand wint.

Nu is er dus Abou Jahjah en zijn Movement X, die een kansje zien om een jarenoude discussie uit Nederland te importeren in Vlaanderen. Heel wat media bijten gretig in die giftige appel, want de hetze is een garantie op massaal veel clicks en views in cyberspace. Een prikactie van een handvol leden van Movement X in het Antwerpse stadhuis kreeg op zaterdag zelfs minutenlang aandacht in het Journaal. Gek genoeg hoor je daar weinig verontwaardiging over bij de progressieve goegemeente, dezelfde bende die bij de eerste zweem van ‘Midden-Brabant’ al begon te huilen van ‘Is dat nu een prioriteit?’ en ‘Met welke details houden ze zich toch bezig?’.

Er is veel fout aan de nieuwe kruistocht van Jahjah. Alleen al de pathetische grootspraak van de ‘burgerrechtenbeweging‘ Movement X (alsof het allochtonen in Vlaanderen aan elementaire burgerrechten zou ontbreken). Jahjah en de zijnen willen een ‘moreel aanvaardbare’ Zwarte Piet – daarmee een gekoesterd gebruik van generaties kinderen verketterend als moreel onaanvaardbaar. Er is de perverse timing – net op de dag waarop duizenden kinderen naar de Scheldestad stromen om de Sint te verwelkomen – die duidelijk maakt dat het Movement X in de eerste plaats om media-aandacht te doen is. Maar bovenal zit het inhoudelijk fout: Zwarte Piet is in Vlaanderen helemaal niet denigrerend of racistisch.

Dank u, Bart

De Vlaamse Zwarte Piet is al tijden geen racistisch stereotype meer: hij is een dam tegen racisme. Dat komt door Bart Peeters. Of eigenlijk: Hugo Matthysen, de geestelijke vader van het kinderprogramma Dag Sinterklaas. Sinds de eerste uitzendingen in 1992-1993 is het programma al eindeloos herhaald: de Sinterklaasbeleving van alle recente generaties kinderen is diepgaand beïnvloed door de herinterpretatie van Matthysen en Peeters. Met de slavernij, blackface of minstrel shows van weleer heeft de Vlaamse jeugd geen uitstaans: zij kennen Sinterklaas, Piet en Slechtweervandaag van de bezoekjes van Bart Peeters op TV.

In Dag Sinterklaas is Zwarte Piet de held. De Sint is in het programma een ouderwetse, strenge en norse man. Zwarte Piet is de grapjas en speelvogel, vol kattenkwaad en streken. Matthysen heeft Zwarte Piet op een zo kleurrijke manier neergezet dat de jonge kijkertjes zich spontaan identificeren met hem. Geen kind dat ervan droomt Sinterklaas te zijn, die vergeetachtige oude man in zijn jurk, maar dat ligt anders bij die kwieke kwajongen; die is populair.

Dankzij Dag Sinterklaas is Zwarte Piet zowat het populairste ‘zwarte’ rolmodel voor honderdduizenden blanke Vlaamse kindjes. In amper twintig korte afleveringen van een kinderprogramma heeft Frans Van der Aa meer gedaan voor racismebestrijding dan tien Jozef De Witte’s bij elkaar.

Het zou haast crimineel zijn om de Vlaamse Zwarte Piet nu te gaan ‘verwitten‘. Kinderen kunnen gekleurde rolmodellen goed gebruiken. Zwarte Piet is trouwens ook populair bij Vlaamse kinderen van allochtone origine: tijdens de intocht van de Sint staan er elk jaar een heleboel allochtone kindjes langs het parcours. De boodschap van Sint en Piet is dan ook universeel, en staat ver van enige rassenstrijd: doe je best op school, speel braaf met andere kindjes, luister naar mama en papa en eet je groenten op. Dan aait de Sint over je bol en krijg je een leuk stuk speelgoed van Zwarte Piet – want oja: Piet heeft de zak en al het lekkers.

De Zwarte Piet-traditie is spontaan geëvolueerd, zonder politieke gemotiveerde inmenging van buitenaf. De twee oervlaamse bleekscheten Hugo Matthysen en Bart Peeters hebben de Sinterklaasbeleving meer dan twintig jaar geleden al in een andere bedding gelegd. Daar had niemand in Vlaanderen Abou Jahjah voor nodig.

Dank aan de redactie van Doorbraak voor deze sterke tekst. Wij voegen er een aflevering van Dag Sinterklaas aan toe.  Voor de lezers die hun Sinterklaasdroom en de Zwarte Pietfantasie nog niet vergeten zijn. We hebben speciaal deze aflevering gekozen omdat de Jahjahs van deze wereld nét het geloof in Sinterklaas en Zwarte Piet willen kapot maken.  Tja, in zijn wereld spelen kinderen niet met waterpistooltjes maar met kalasjnikovs.