Het Landeszeughaus is een museum in Graz, Oostenrijk, waar een van de grootste wapencollecties van Europa is gevestigd. Het werd gebouwd in 1642-1644 voor de opslag van wapens en munitie van het leger van Stiermarken, dat toen een autonome regio van het Oostenrijkse Rijk was.
Het gebouw is ontworpen door de Italiaanse architect Anton(io) Solar, die ook andere gebouwen in Graz heeft ontworpen, zoals de kathedraal en het mausoleum van Habsburg. De Landeszeughaus is in de loop der jaren meerdere malen uitgebreid om nieuwe wapens en militaire uitrusting te kunnen opvangen.
Het museum is vandaag een fascinerend bewijs van de militaire geschiedenis van Oostenrijk en Europa, met duizenden objecten van de 16de tot de 18de eeuw, waaronder wapens, wapenuitrusting, kanonnen, vlaggen, uniformen en militaire muziekinstrumenten.
De mensenrechtenmeute knarst de tanden… hoe durft hij? Hij, een restaurantuitbater in Millstatt aan het gelijknamige meer in het mooie Karinthië. Hij wil Arabieren, ecologisten, veganisten en andere culinaire smaakbedervers weren uit zijn restaurant. Zoals ook hier in de horeca ondervindt hij problemen bij de aanwerving van personeel. Daarom heeft hij het aantal tafels beperkt en wil het zichzelf gemakkelijker maken door geen zever meer in zijn restaurant te dulden. Niet iedereen is voortaan nog welkom en door een selectie toe te passen kan hij zijn zaak verder open houden. Vindt en verwacht hij. Tijdens het vraaggesprek met OE24 wordt duidelijk dat de zaakvoerder moeite heeft rustig te blijven… Hopelijk heeft hij een goed alarmsysteem…
Gaat u daar in de buurt op vakantie en wil u genieten van zijn exclusieve gastvriendelijkheid, ” in gemütlicher Atmosphäre” neem dan hier een kijkje: https://www.pizzeria-peppino.at/ – als voorsmaakje kan u ook een virtuele rondleiding bekijken.
Andere gastronomen benadrukten dat ze zich van hem distantiëren… Het is nog maar de vraag of de zgn. “sterrenchefs” de door Peppino geweerde klanten in hun restaurants zullen zien opdagen.
Een woordvoerder van de politieke Partij Reiniciem in Benissa sprak enkele woorden die misschien historisch zullen worden: “Hay que cambiar Costa Blanca en Costa Hormigón” (men moet Costa Blanca vervangen door ‘betonkust’). Dat kwam naar aanleiding van de toelating van het gemeentebestuur om een van laatste groene plekken langs de kust van Benissa te laten bebouwen. Patmore, een groene zone in Fanadix, zou een hotel en negen luxe-chalets krijgen op dit domein van 55.000 vierkante meter, eigendom van een Britse familie die verwant is met het koningshuis en die al geruime tijd probeerde het domein te verkopen.
In Wieliczka, niet ver van Krakau (Polen, ) kan men deze ondergrondse kerk, museum en kuuroord in een zoutmijn bezoeken. De mijn is een van de oudste zoutmijnen ter wereld. Het winnen van zout op deze plek werd voor het eerst vermeld in 1044. De gangen van de mijn zijn in totaal 300 kilometer lang en bereiken een diepte van 327 meter. De mijn is zo groot dat men slechts 2% van het labyrint kan bezoeken.
Wieliczka is een stad in het Poolse woiwodschapKlein-Polen, gelegen in de powiatWielicki. De oppervlakte bedraagt 13,37 km², het inwonertal 19.128 (2006). De Sebastiaankerk van Wieliczka dateert uit de 16e eeuw en is van hout; de kerk is in het begin van de 20e eeuw beschilderd door Włodziemierz Tetmajer. De stad is hier gesticht vanwege het bestaan van grote ondergrondse zoutlagen. Ooit heeft de zee hier het land bedekt. De zoutvlakte heeft een lengte van 10 kilometer, een dikte tot 400 meter en een breedte van tussen de 500 en 1300 meter. Al 5500 jaar geleden werd op deze plaats zout gewonnen door verdamping van het zilte water uit de bronnen.
Het zat eraan te komen… gastvrijheid mag niet te lang duren. Oekraïne-moeheid. Zelfs bij redacties van tv-zenders is Oekraïne niet meer hét thema dat alle andere nieuws overstijgt. Bulgarije vindt dat het zijn deel van de goedertierendheid gedaan heeft. De toerisme-industrie wil eindelijk heropenen. Na corona én de opvang van Oekraïense vluchtelingen moet er geld in het laatje komen.
Na Polen (zie vorig artikel onderaan) heeft Bulgarije nu ook maatregelen getroffen om Oekraïense vluchtelingen stilaan te weren. Binnen enkele weken wordt er o.a. door TUI weer regelmatig gevlogen naar de Bulgaarse vakantiebestemmingen aan de Zwarte Zee. Om die reden moeten de aldaar ondergebrachte Oekraïners nu het veld ruimen. Tenslotte houdt menslievendheid op daar waar er in eigen vlees gesneden wordt.
De Oekraïners voelen zich in de steek gelaten en argumenteren dat ze in “kampen” gestoken worden…
Mensenrechtenorganisaties en de oppositie zijn woedend. De regering zou verzuimd hebben hen in de maatschappij te integreren.
Bulgarije heeft ca. 150 miljoen euro van ons allemaal (… de EU…) gekregen waarvan ca. 1/3 reeds uitgegeven is. Bulgaars premier Petkov stelt dat “de Bulgaarse staat een dergelijk luxe-onderkomen niet tot in het oneindige kan ondersteunen. In drie maanden hebben we hen een ongeziene steun verleend, maar nu komen we terug in een normalere toestand. Tenslotte gaat het om vluchtelingen…”
Wie zich in Syrië verdiept, wordt geconfronteerd met héél veel miserie, maar ook met een bewonderenswaardige veerkracht. Meestal komt Syrië bij ons, en bij uitbreiding in heel poco West-Europa, slechts in het nieuws als er negatieve gebeurtenissen te rapen vallen die de Syrische regering en president Assad in een slecht daglicht kunnen stellen.
En ja, we rapporteren quasi wekelijks over politiek-militaire ingrepen – voor het overgrote deel veroorzaakt door buitenlandse machten – maar we vinden het ook belangrijk dat er andere aspecten – positieve, menselijke, culturele… – aan bod komen. Syrië is immers meer dan wapengekletter, of zoals Janice Kortkamp het uitdrukte: Syrië is een land, geen conflict.
Wist u dat er opnieuw toeristische reizen naar Syrië georganiseerd worden? Ten minste voor zover de coronacrisis geen roet in het eten strooit. Het Vlaams-Nederlandse Sovjet Reizen én Duitse collega’s bieden begeleide rondreizen aan in een combinatie Libanon/Syrië. Deutsche Welle besteedde er een artikel aan. Twee reisorganisaties, met zetel in Berlijn, werden erin vernoemd: Soviet Tours en Rocky Road dat nu al volgeboekt is voor 2022, maar waar men “op aanvraag” nog meer reizen naar Syrië wil organiseren. De eigenaar van Rocky Road, Shane Horan, getuigt: “Mensen zijn zeer zeker nieuwsgierig en duidelijk gereed om zelf het land te bezoeken en ervaren… ongeacht de krantenkoppen en retoriek…”
En ze zijn niet alleen. Ook in Brexitland is er interesse. Lupine Travel heeft Syrië in 2022 bij de reisbestemmingen staan, evenals Untamed Borders. Voor mei 2022 is Lupine Travel al volgeboekt; nog enkele plaatsen in september en oktober. En Clio, het Parijse reisagentschap gespecialiseerd in historisch-culturele bezienswaardigheden, begon in 2019 al Syrië aan te prijzen. Zij hebben Syrië dus ook in hun 2022 catalogus. Buiten deze professionele reisorganisaties zijn er ook privé initiatieven, o.a. uit Zwitserland, die noodgedwongen stil lagen.
Toeristvisa zijn sinds 2018 verkrijgbaar voor groepsreizen en een aantal Russische en Chinese touroperators maakten reclame om er eens een kijkje te gaan nemen. Het Chinese Young Pioneers Tours, vooral bekend voor nieuwsgierige reizigers die Noord-Korea willen bezoeken, heeft ook Syrië vanaf begin 2022 op het programma staan.
De vluchten zijn nog steeds eerder ingewikkeld. Door de sancties mag en kan er immers niet direct naar de luchthaven van Damascus gevlogen worden. Dus vanuit een Europese luchthaven eerst naar Istanboel en vervolgens naar Beiroet. En toch is dit al een verbetering, want pakweg een half jaar geleden moest je eerst naar Moskou vliegen om daar over te stappen op een aansluitende vlucht naar Beiroet.
Het is allicht overbodig te vermelden dat toeristische exploten in Syrië slechts en uitsluitend in regeringsgebied plaats vinden. En ja, op Buitenlandse Zaken van b.g. westerse landen wordt nog steeds een negatief reisadvies gegeven… maar dat doen ze voor tal van landen waar u best niet persoonlijk màg poolshoogte nemen of de poco berichtgeving in het westen wel klopt met de werkelijkheid.
Ali Ismail maakte deze reportage over zijn “winters bezoek” aan Syrië, intussen bijna 2 jaar geleden. Veel werd sindsdien hersteld, gerestaureerd, gebouwd. Maar toch, het geeft u op minder dan 20 minuten een idee. U zal er veel van onze regelmatige berichtgeving en pater Daniëls nieuwsbrieven in herkennen.
Engelse en Arabische ondertiteling via icoontjes onderaan.
Buiten het negatief reisadvies van ministeries van Buitenlandse Zaken bestaat er ook het ronduit politiek-militair geïnspireerde Syria Justice and Accountability Centre (SJAC) in Washington dat stelt dat de nieuwe toerismedrang tot twee dingen leidt: nl. dat “de dictator Assad de vreemde deviezen zal gebruiken om militaire campagnes te betalen, ook tegen burgers” en dat “het imago van Syrië als een normale toeristische bestemming hierdoor gestaafd wordt”. Iets waarvoor de VSA & de in hun voetstappen lopende bondgenoten niet genoeg kunnen waarschuwen…
Toerisme is en was inderdaad een belangrijke bron van inkomsten. Zoals ook het geval is in Tunesië, Jordanië, Marokko, Egypte en in Libanon. Vooraleer de oorlog in Syrië uitgelokt en gestimuleerd werd, maakte toerisme 10% uit van het Syrische BNP. Volgens de statistieken van de Wereldbank had Syrië in 2010 meer dan 10 miljoen bezoekers en was het internationale toerisme goed voor ca. $ 6.3 miljard!
Twee weken geleden: rijdend rond en door Damascus
In 2016 begon de Syrische overheid opnieuw bezoekersaantallen te registreren. Deze werden meer dan verdubbeld in 3 jaar: van ca. 1.04 miljoen in 2016 naar 2.42 miljoen in 2019. Vanaf toen strooide corona zand tussen de raderen. Hoeveel van hen uit Europa kwamen is niet bekend. Groepsreizen zijn eerder beperkt in aantal: gemiddeld ca. 25 deelnemers per groep. Het herstel van het imago is zonder enige twijfel minstens even belangrijk als de broodnodige buitenlandse deviezen.
We schreven het al: stilaan worden de Arabische relaties heropgepikt. In het nationaal museum van Damascus werd een tentoonstelling geopend over en uit Oman.
Nauwelijks bekend, joden maakten doorheen de geschiedenis ook deel uit van Syrië.
Janice Kortkamp maakte onderstaande beelden pakweg een jaar geleden:
Deze week geen politiek, geen oorlog, geen terrorisme, geen honger of armoe. Deze week wijden wij aan de eeuwenoude beschaving in en van Syrië. Of zoals we ooit in de geschiedenisles leerden: de bakermat van de beschaving, Mesopotamië, tussen Tigris en Eufraat.
Gisteravond vernamen wij in een TV-documentaire over het leven van Agatha Christie dat zij Syrië een warm hart toedroeg. Er waren beelden te zien van een bezoek aan de plaats waar zij met haar man, sir Max Mallowan, verbleef in de jaren ’30, en deed jaren later een rondreis doorheen Syrië. Zij begeleidde haar man, die archeologische uitgravingen deed en schreef over die tijd een autobiografisch boek “Come, tell me how you live”. Het werd zelfs vertaald in het Arabisch.
De “gevonden” archeologische artefacten werden – zoals toen gebruikelijk – meegenomen naar het land van de archeologen en verblijven er nu in het British Museum. Bv. het albasten Tell Brak hoofd, daterend 3500 – 3300 VC, opgegraven in het Naram-Sing Paleis in de Mesopotamische hoofdstad Tell Brak in Syrië. Het wordt beschouwd als één der oudste bustes ooit gevonden in het M.O.
1935 ronddtrekkend door Syrië
En ze zijn daar in het British Museum behoorlijk trots op hun “Levant” afdeling met Idrimi, een “vluchteling” uit Aleppo… Opmerkelijk: de onderste twee zinnen zijn een vervloeking van degenen die de gebeitelde tekst beschadigen, wijzigen en/of verwijderen. Of vertaald: een verzet tegen censuur, tegen het herschrijven van de geschiedenis…
Tell Brak, waarschijnlijk de oudste stad ter wereld:
Aan het andere uiteinde van Syria: het Nimrod fort in de door Israël bezette Golanhoogte “gebouwd voor reuzen”… De joden noemen dit het Nimrod fort ter ere van de bijbelse koning Nimrod… De Arabische benaming is: Qal’at al-Subeiba, “Het kasteel van de grote rots”:
De volgende video’s wijden we aan Syrische immaterieel erfgoed, kunsten, handarbeid, tradities, beroepen… in steen, metaal, leder, hout, zijde, parfum, kruiden, zeep… Geen uitleg nodig. Waar u aanvankelijk een zwart beeld ziet, moet u gewoon op “bekijken op youtube” klikken.
Afsluitend een vleugje muziek. Faya Younan zingt in haar taal, het Aramees: Darbo d-loqena:
En dit is het Aramese nationale lied: Marli o Nahro, gezongen n.a.v. de verjaardag van aartsbisschop Mor Theophilus George Saliba, van Syrisch-Orthodoxe kerk van Antiochië.
Een robot, voorzien van het virusdodende UV-licht wordt momenteel getest op Zwitserse vliegtuigen – een zoveelste ideetje om het vertrouwen van de vakantiegewillige passagier te herstellen.
“Als onze passagiers en bemanning weten dat onze vliegtuigen veilig zijn, dat er geen virussen of bacteriën zijn, dan zou dit hen kunnen overtuigen opnieuw te vliegen.”
Het Zwitserse UVeya test momenteel robotten in de Embraer vliegtuigen van Helvetic Airways. Jodoc Elmiger, UVeya’s mede-oprichter, stelt dat de UVC-technologie al meer dan 50 jaar gebruikt wordt in ziekenhuizen en laboratoria. Het feit dat de straling schadelijk zouden kunnen zijn voor mensen bracht hen op het idee een autonome robot in te schakelen voor de taak. Elmigers ploeg heeft tot op heden drie prototypes gebouwd. Eentje daarvan toonde men woensdag (31.3.21) in een Helvetic vliegtuig op de luchthaven van Zürich.
De UV-stralen, gemonteerd op een kruisvormig kader, dompelen alles in een zachtblauwe gloed tijdens de voortbeweging. Eén robot kan een vliegtuig met één dek, afhankelijk van de grootte, binnen 13 minuten helemaal – van voor naar achter – ontsmetten. Er moet nog onderzocht worden in hoever het UV-licht de binnenbekleding kan beschadigen daar men verwacht dat deze na een aantal ontsmettingen zal vervagen.
Laten we deze Quo Vadis eens wijden aan de rijke geschiedenis en cultuur van Syrië, in het verleden en heden.
In de afdeling “prehistorie” van het Damascus Nationaal Museum wordt speciale aandacht besteed aan een 11.000 jaar oud kleinood uit het neolitische tijdperk, ca. 9000 jaar voor de geboorte van Christus. Het gaat om de beschildering van een basaltsteen met een gepolijste oppervlakte, die gevonden werd op de al-Jirf al-Hmar “Rode Rots” site bij de Eufraat in de prov. Aleppo. Vooraan de afbeelding van een uil die een insect weet te verschalken met zijn klauwen, de andere oppervlakte toont tekeningen van stierenkoppen. De b.g. archeologische site werd ontdekt door de Amerikaan Tom McClellan; nadien werkte er een Syrisch-Franse expeditie. (afbeelding…)
Het Kamermuziek Orkest speelt muziek uit de barok van Fox, Telemann, Händel, Bach en Buxtuda.
In de opera werd een concert gewijd aan het Syrische lied. Met oude gezangen afgewisseld met hedendaagse werken van Syrische componisten en dichters. (…)
De populaire zanger Shadi Jamil nam deel aan het concert en toonde zich verheugd dat het concert – cultureel erfgoed – opnieuw kon plaats vinden in de Damascus Opera.
Beelden van een Russisch-Syrisch verbroederingsconcert. Wat meteen opvalt: slechts een handvol aanwezigen draagt een mondmasker. Tevens geven de beelden weer hoe de Syrische samenleving ineen zit: mannen, vrouwen, kinderen. Sommige vrouwen mét, anderen zonder hoofddoek.
De Al-Kahf (grotten) Burcht (ca. 1120) is een opvallende archeologische site, bovenop een rotsachtige heuvelrug, tussen twee valleien, op zo’n 20 km van de stad al-Sheikh Bader (Tartous), omgeven door een natuurlijk bos. 4400 m2 in oppervlakte, ca. 600 m in de lengte, met middenin een grot. Opvallend zijn de rotsmuren, een uitgehouwen bad onder de grond, en een waterleidingsysteem naar cisternen, drie stenen ingangen en een bekroonde zuil waarvan één voorzien is van menselijke hoofden. De burcht dankt zijn naam aan het groot aantal grotten, zowel in de burcht als in de omgeving. Heel de omtrek is beschermd natuurgebied met een grote diversiteit aan fauna en flora en waterbronnen. (Meer info & foto: klik hier)
In de buurt van Damascus bevindt zich deze prachtige schrijn in de gelijknamige moskee van Seyidah Zainab, naar verluidt de dochter van imam Ali en Fatimah al-Zahraa, kleindochter van de profeet Mohammed. (Arabisch-Engels)
Niet zo heel ver van de bovenstaande moskee bevindt zich de tombe van Hujr ibn ‘Adi al-Kindi in Adra. Hij was een metgezel van Mohammed, steunde uiteindelijk Ali en werd samen met zijn zoon en metgezellen vermoord door de Mu’awiyah, toen hij Ali niet wilde afvallen. Deze – de zoon en metgezellen – werden samen met hem begraven. Al-Nusra zou in 2013 het graf van Hujr ibn ‘Adi al-Kindi onteerd hebben, de lichamelijke resten geroofd en naar een onbekende bestemming gebracht. syrian-rebels-have-taken-iconoclasm-new-depths-shrines-statues-and-even-tree-destroyed-what-end-9021017.html
De organisatie “Kaarsen van/voor de vrede” koos de naam “elixir” voor de kunsttentoonstelling in Kfarsousa met 900 deelnemers uit 35 landen.
Ballet: de 20-jarige danser Carmel Al-Suleiman liet meer dan 70 deelnemers achter zich en won de gouden medaille in de internationale (corona-virtuele) balletwedstrijd “Ballet Beyond the Borders” in Los Angeles. De deelnemers konden videofilmpjes inzenden. Hij maakt sinds zijn negende deel uit van de Inana groep, en was toen de jongste danser. Hij wil in maart deelnemen aan een volgende balletwedstrijd, ditmaal in China. (…)
Schuif de tijdbalk door naar 42’27” voor zijn prestatie:
Zesde retrospectieve van grafische kunsten onder de auspiciën van het Min. v. Cultuur met werken van fotografen, schilders, tekenaars, etsers… (…)
En een tentoonstelling met karikaturen van en met de dichter Nizar Qabbani
Nog eentje over kalligrafie in Aleppo:
Meer dan vijf eeuwen was Damascus wereldwijd bekend voor het fijne brokaat met gouden en zilveren draden geweven in de beste zijde. Kon. Elisabeth II wou haar trouwkleed (1947) in dit materiaal. (…)
Afsluitend: tien jaar geleden zongen deze Syrische koren – moslims en christenen – voor de vrede in Syrië:
