Categorie archieven: terrorisme

Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Met vertraging wegens kleinzoonweek en pc-problemen deze nieuwsbrief van Pater Daniel:

Goede Vrienden,

Het staatsterrorisme van het westen met de steun van golfstaten moet stoppen. En alle betrokken staatsleiders moeten door een onafhankelijk internationaal strafhof berecht worden. De vrijheid om met onderlinge toestemming wereldwijd aanslagen te beramen om de schuld daarvan aan een willekeurige staatshoofd te geven en dit land dan te ruïneren, moet hen afgenomen worden. Hun misdadige politiek brengt al jaren dood en vernieling voor miljoenen onschuldige slachtoffers. Hun barbaarsheid wordt huichelachtig verborgen onder “zelfverdediging”, “verdediging van de rechten van de mens”, “het behoud van de stabiliteit”, “strijd tegen het terrorisme” of een hysterische Russofobie zonder enige grond, om steeds meer onschuldigen in een uitzichtloze ellende mee te sleuren. Zij zijn de echte aanstokers van het terrorisme. Hun houding is het leven van de mensheid onwaardig. Ook iedere illegale bezetting van een ander land moet onmiddellijk en onvoorwaardelijk ongedaan gemaakt worden, ook door Israël. Iedere buitenlandse inmenging in een ander vredelievend land moet luid aangeklaagd en beëindigd worden. Het internationaal recht en het charter van de UNO moeten in ere hersteld en gerespecteerd worden. Het is genoeg!

In Duitsland worden stappen in deze richting gezet. Christoph Hörstel, voorzitter van de  Deutsche Mitte,  richt zich in een boodschap tot dr. Bachar al-Assad en het Syrische volk. Hij ontmaskert de blijvende barbarij van de wereldleiders, biedt verontschuldigingen aan voor het aandeel van zijn volk en kondigt een nieuwe toekomst aan. Laat de mensheid over de hele aardbol opstaan!

P. Daniël

Vrijdag 30 juni 2017

Nachtwerk

Vrijdagavond arriveren twee containers. Een ervan komt uit Frankrijk vanwege de Scouts de Cluses met voeding, medisch materiaal en kleding. Het is indrukwekkend hoeveel materiaal er in zulk een grote container opgestapeld zit. Er is weer een enorme hoeveelheid chocolade bij, geschonken door Nestlé Zwitserland. De tweede container komt uit Spanje als een extra Sint Nikolaas die te vroeg vertrokken is. Het is een geschenk van de aartsbisschop langs Caritas Toledo met schoolgerief, speelgoed, voeding, slaapzakken e.d. Er zijn een 25-tal helpers uit het dorp komen opdagen, samen met heel de gemeenschap van zusters en fraters. Voedingswaren en medisch materiaal moeten beneden liggen, de klederen worden naar boven gesjouwd. Om half een is de eerste container leeg. De meeste vrijwilligers blijven nog voor de tweede container. Om drie uur in de morgen is ook deze klus geklaard. Moge de Heer alle milde schenkers zegenen. Maandag kwam de eerste vrachtwagen voedingswaren ophalen voor Homs. We begonnen juist aan het middagmaal. De chauffeur en zijn begeleider konden we overtuigen om eerst met ons mee te eten en dan samen de wagen te laden. En zo gebeurde het. Abraham zou zich in het heetst van de dag neerzetten in de schaduw van zijn tent. Wij, kinderen van Abraham, willen deze zware taak onder een temperatuur van een 40-tal graden voltooien voor de bevolking van Homs.

Felicitaties

Zondag is het de eerste dag van het einde van de vasten voor de moslims, Eid-al Fitr. Vóór de zondagsviering ga ik even met abouna Georges de kolonel, die zorg draagt voor de bescherming van de streek, feliciteren. ’s Avonds gaan we met de fraters het moslimgezin, dat nog bij ons woont, gelukwensen. De kinderen zijn naar het dorp om met hun leeftijdgenoten dit feest te vieren. De ouders zijn thuis en ontvangen ons met de gekende oosterse gastvrijheid. Wanneer we recht staan om te vertrekken, vraagt de vader of we nog willen bidden en zegenen. Hij weet goed dat het een puur christelijk gebed is dat eindigt met een Onze Vader en Weesgegroet. De vreedzame samenleving van moslims en christenen, die we voor de oorlog hier aantroffen, gaat onverminderd door.

David tegen Goliath

De media van de mainstream Atlantische pers wanen zich nog oppermachtig en blijven hun leugens als hoogste waarheid uitbraken.

Lees verder →

Een minuscule minderheid…

Geplaatst op door

… die de wereld gijzelt!

De aanslagen… het werk van een zeer kleine fundamentalistische minderheid?

Het zal wel iedereen opgevallen zijn. Na elke aanslag die de laatste tijd West Europa heeft getroffen, werd  in onze media wel een of ander islamiet opgevoerd die bereid gevonden werd om er in het openbaar zijn afschuw over uit spreken. Telkens werd dan op min of meer subtiele wijze gesuggereerd dat hij de mening van een immens grote meerderheid van zijn geloofsgenoten vertolkte. Waarna we dan ook steeds weer te horen kregen dat we toch niet mochten gaan denken dat elke aanhanger van de islam zich tot het plegen van dodelijke aanslagen geroepen voelt. Mensen met een slecht karakter en een vranke tong repliceerden hier wel eens op dat dit wel klopte, maar dat ze toch niet buiten de vaststelling konden dat de daders van al die aanslagen stuk voor stuk islamieten waren. Dit laatste vanzelfsprekend bij wijze van boutade want het zou inderdaad te gek zijn om er van uit te gaan dat elke moslim een potentiële terrorist is. Dit neemt echter niet weg dat het de moeite loont na te gaan of die steeds herhaalde mantra van de uiterst kleine minderheid die achter de ‘jihad tegen het Westen’ staat, wel met de werkelijkheid strookt.

Een minuscule minderheid die de wereld overspant…

Laat ons dan ook eventjes nagaan in welke landen jihadisten actief zijn en beginnen met de opsomming van deze waar radicale islamisten aan het bewind zijn: Iran, Saoedi-Arabië, de Malediven, Somalië, Noord-Soedan, Mauritanië… Daarbij komt nog dat zoals in de vorige Nieuwsbrief aangetoond werd Indonesië, het grootste islamitisch land ter wereld, ook vrij snel in die richting aan het opschuiven is. We weten uiteraard ook dat al die regimes niet op een en dezelfde lijn staan. Het botert bijvoorbeeld niet tussen Iran en Saoedi-Arabië. Maar dat ze allemaal radicaal islamitisch zijn, staat wel buiten kijf
Er zijn daarnaast ook de landen waar islamisten bij een burgeroorlog betrokken zijn en een deel van het grondgebied bezetten: Nigeria, Mali, Niger, Libië, Libanon, Syrië, Irak, Afghanistan, Pakistan, de Filippijnen…

Tenslotte al de landen waar ze al van uit de clandestiniteit aanslagen hebben gepleegd en/of militaire operaties uitgevoerd zonder dat ze een eigen territorium hebben veroverd: Canada, de USA, Kenya, Egypte, China, Thailand, India, Australië, Turkije, Rusland, Duitsland, Spanje, België, Frankrijk, Nederland, het Verenigd Koninkrijk, Marokko, Tunesië, Zuid-Soedan  en Indonesië. Wat dit laatste betreft, denken we in het bijzonder aan het hindoeïstische eiland Bali dat al een paar keer zwaar getroffen werd.
In totaal dus meer dan dertig landen waaronder de drie grootste van de wereld – Rusland, China,en de VS. Niet slecht voor zo een minderheid die naar men ons vertelt extreem klein is.

Van Mohamed naar Mao

Maar er is erger. Mao Zedong, die omtrent het voeren van een revolutionaire oorlog een aardig stukje kon mee praten, heeft ooit ergens geschreven dat ”een revolutionair zich in het volk moet kunnen bewegen zoals een vis in het water”. Dat dit klopt, hebben terroristische groeperingen zoals bij voorbeeld de Rote Armee Fraktion in Duitsland of de CCC bij ons aan den lijve ondervonden. Zij kregen weinig of geen steun van de bevolking en hebben hun campagnes dan ook niet kunnen volhouden. Met het islamitisch terrorisme gaat het er heel anders aan toe. Het slaagt er niet alleen in om nog altijd vrijwilligers te rekruteren om in Syrië in de rangen van IS gaan te vechten maar vindt ook nog steeds vrij gemakkelijk mensen die tot het plegen van een zelfmoordaanslag bereid zijn. Geen kerels die hiervoor speciaal van het Midden-Oosten naar hier gestuurd werden, maar mannen en soms ook vrouwen die hier geboren en getogen zijn en waarvan niemand er ooit de veiligheidsdiensten van op de hoogte heeft gebracht dat ze aan het ‘radicaliseren’ waren. Iets dat hun omgeving toch moet opgevallen zijn. Volhouden dat de dader bijna telkens een onevenwichtige ‘lone wolf’ is, zoals de media het een tijdje hebben geprobeerd, gaat ook al niet want het gebeurt maar al te vaak dat een politieonderzoek achteraf aan het licht brengt dat hij of zij op de logistieke steun kon rekenen van een aantal medeplichtigen die bij een al dan niet spontaan opgerichte geheime groepering  (een ‘cel’ in het geijkte jargon) thuis horen. Het komt er dus op neer dat, om bij de beeldspraak van Mao te blijven, de huidige islamitische terrorist een vis is die nog steeds over voldoende water beschikt om te kunnen zwemmen.

Dit laatste blijkt uit het wegblijven van massale afkeuringreacties vanwege de moslimgemeenschappen uit West-Europa. Stel u voor dat we plots zouden geconfronteerd worden met een aantal moorddadige bomaanslagen die gepleegd zouden zijn door een paar onverlaten die beweren dat ze uit Vlaamse overtuiging handelen.. Er zou niet alleen een massa vlammende protestmededelingen door alle mogelijke Vlaamse organisaties en clubs aan de media worden bezorgd, maar er zouden ook binnen de kortste tijd duizenden Vlaamsgezinden in een tegen hen gerichte betoging opstappen om er zich zo duidelijk mogelijk van te distantiëren.. Niets daarvan bij onze lokale moslims. Verenigingen zoals Kif-Kif en zo veel andere multiculturele propagandaclubs  ontvangen nochtans ruim voldoende subsidies om zo iets op het getouw te zetten. Sommige van onze beleidsvoerders kennende, zouden ze er waarschijnlijk een bijzondere projectfinanciering voor kunnen bekomen. Maar van dat front géén nieuws. Zou het kunnen dat ze er van overtuigd zijn dat hun initiatief waarschijnlijk minder volk dan verwacht op de been zou brengen?*

Conclusie: het zal wel kloppen dat een meerderheid van de moslims niet achter de aanslagen staat. Dit belet echter niet dat de minderheid die dat wel doet veel groter is, als wat men ons probeert op de mouw te spellen

*Er was op 17 juli een betoging van die aard in Keulen gepland. De organisatoren hadden circa tienduizend  deelnemers verwacht. Ze moesten zich met een paar honderd tevreden stellen.

Francis Van den Eynde

Met dank geleend bij Nieuwsbrief Knooppunt Delta nr. 117

* Nvdr: De moslims gingen niet betogen omdat ze zich niet aangesproken voelden.  Er gingen wel potentiële slachtoffers mee.

https://youtu.be/X7XfC3IIZnY

https://youtu.be/_cZA4zVnVJg

Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Begin mei werd het ontslag aanvaard van onze Melchitische Grieks Katholieke patriarch Gregorios III Laham, hoewel een patriarch normaal heel zijn leven in functie blijft. Op maandag 19 juni koos de synode een nieuwe: Joseph Absi (° 1946, Damascus). Welkom.

We geven eerst wat nieuws uit onze (mannelijke) gemeenschap en verder enkele mijme-ringen over de oorlogssituatie in Syrië. Tenslotte komen in kerkelijke kringen de discussies rond huwelijk, gezin en leven weer op een nieuwe wijze in de actualiteit. Het is voor ons een gelegenheid om enkele mijmeringen te geven en de geestelijke weerbaarheid binnen de Kerk zelf wat te versterken. We moeten klaar zijn voor iedere nieuwe morele oorlog die de vrijmetselaars (of anderen) voorbereiden bij de viering van hun “300 jaar geestelijke verslaving”. Gaan ze een project uittekenen voor een transhumanisme, een super-humanisme of wordt het infrarood? Ideaal voor een spannend stripverhaal, dramatisch voor hen die de werkelijkheid uit het oog verliezen. God schiep ons naar zijn Beeld en Gelijkenis en Hij zag dat het goed was. Laten we het daarbij houden.

P. Daniel

Vrijdag 23 juni 2017

Op kruissnelheid

Met de terugkeer van mij en de Antwerpenaar is onze groep voorlopig weer volledig en  als we er de drie kinderen (jongens) bij rekenen zitten we met tien ‘s avonds aan tafel.   Daarmee kan ook  de lijst van karweien weer worden herschikt. Dagelijks is er zorg voor het eten, de afwas, de linnen was, het onderhoud. Eén frater is de vaste helper van de herder om zorg te dragen voor de inmiddels 150 schapen. Alle aandacht gaat nu echter naar het werk buiten. De kersenoogst is afgewerkt. Van de goede kwaliteit van kersen kunnen we iedere dag zelf ook genieten. Nu begint de pluk van de abrikozen. Het moet nog selectief gebeuren omdat velen nog niet rijp zijn. Op het voorplein liggen ondertussen toch al talrijke schalen in de brandende zon met abrikozen, waarvan de pitten verwijderd werden. Gedroogde abrikozen bewaren goed. In onze nieuwbouw moet er opgeruimd en gepoetst worden om de inhoud van de volgende containers te kunnen herbergen. Tevens zijn er een vijftiental deuren gearriveerd om de kamers in de nieuwbouw verder af te werken. Ze werden in de winter al besteld. En op het terrein is er inmiddels rond het schapenhok een stevige muur bebouwd met rotsstenen, op het terrein verzameld. De ruimte binnen de muur moet nu effen gemaakt worden. Dat is zwaar bouwvakkerswerk maar de stralende zon bevordert het goede humeur. Ondertussen wordt getracht trouw te zijn aan het vaste ritme van gebed. Naast het morgengebed met de stille meditatie, de eucharistie en de  vespers worden  ook de “kleine uurtjes” gebeden en de dag wordt afgesloten met het rozenhoedje. Alles verloopt echter erg soepel en kan  aangepast worden aan de omstandigheden van het ogenblik.

Donderdag kregen we de (katholieke) priester abouna Georges en de (orthodoxe, gehuwde) priester abouna Paisios op bezoek. Tijdens het middagmaal met de fraters en daarna hadden we bij een tas koffie een bijzonder vruchtbare gedachtewisseling, wat een uitgebreid verslag zou verdienen. Ik wil echter enkel de sterke geestelijke vorming van deze orthodoxe priesters en monniken benadrukken. Zij besteden veel aandacht aan de vorming van het persoonlijk, innerlijk gebed door het “Jezus-gebed”, als gebed van het hart, dag en nacht (“Heer Jezus Christus, ontferm U over mij”).  Onze (katholieke) westerse seminarieopleidingen kunnen hier nog veel van leren.

En zondagnamiddag speelden we een flinke voetbalmatch samen met enkele jongeren uit het dorp en de kinderen (van 10 jaar) die al flink hun mannetje kunnen staan. En zo bereikt de gemeenschap weer haar kruissnelheid.

Krabbenmand, wespennest en onontwarbaar kluwen,

Het Syrische leger met zijn trouwe bondgenoten drijft de terroristen steeds meer in het nauw, groepen van het “Vrije Syrische Leger” en zelfs van het Turkse leger gaan over naar het regeringsleger, duizenden strijders kunnen gebruik maken van de presidentiële amnestie (wanneer ze geen misdaden bedreven), honderden vluchtelingen in Libanon keren terug naar Syrië en de interne verzoening (mussalaha) groeit nagenoeg overal.

En voor het eerst in 6 jaar een veilig openluchtconcert in Aleppo:

Openlucht concert in Aleppo…

Lees verder →

Hogere belangen

Geplaatst op door

Afbeeldingsresultaat voor lying politiciansIn de pre-presidentscampagne-tijd pleitte Macron nog strijdlustig voor een internationale militaire ingreep in Syrië mocht Assad nog chemische wapens gebruiken.  Iets wat het Westen als een vaststaand feit blijft beweren tegen elke strategische logica in en ondanks elk gebrek aan bewijs.

Vandaag – als verkozen Franse president – matigt hij zijn toon.  Hij ziet in heel het Syrische politieke landschap geen enkele legitieme opvolger voor Assad.  Diens verwijdering is geen prioriteit meer.

Nochtans is Macron goede maatjes met Saoedi-Arabië, heeft Frankrijk een belangrijk interesse in de verkoop van wapens.  En oorlog zorgt voor meer bestellingen en goede verkoopcijfers, die in de Franse economie meer dan welkom zijn.  Tenzij Macron nog een appeltje te schillen heeft met Trump voor diens steun aan Marine Le Pen.

Citaat: “Assad is een vijand van het Syrische volk maar niet van Frankrijk.”  Op zijn minst een merkwaardige uitspraak.  Als we het goed begrepen hebben is het eigenlijk geen probleem voor Macron dat Assad een bloeddorstige moordenaar zou zijn, maar wegen ‘hogere belangen’ zwaarder.  Gezien zijn carrière mag dat niet verbazen.  Benieuwd naar het standpunt van de VSA, die een Syrisch vliegtuig neerhaalden – boven Syrisch grondgebied – omdat ze het verzameld zootje oppositie rebellen terroristen wilden ‘beschermen’ die ze net een ‘opleiding’ aan het geven waren… alsof die nog een cursus ‘moorden voor gevorderden’ nodig hadden.  En als uitsmijter: de VSA noemden dit wettige zelfverdediging.  Sinds wanneer is Syrië Amerikaans grondgebied of een NAVO-lidstaat?

Meer hierover: SYRIA: US Flagrant Aggression is Absurdly Described as ‘Self-Defence’

https://youtu.be/ZtVVQwsOa6Q

https://youtu.be/7v5_dorWKbc

Interessante conclusie:

https://youtu.be/7q4UY1HTqGo

 

Het moet nog veel erger worden, vooraleer het beter wordt

Geplaatst op door

Afbeeldingsresultaat voor proud to be islamophobic“Afschuwelijk,walgelijk, verwerpelijk, tragisch…”  Minutenlange beelden tijdens het nieuws.  Analyses over de dreiging van islamofobie in duidingsprogramma’s.  Interviews met moslima’s die hun bloeikes van kinderen niet meer alleen op straat durven laten gaan.  De eis om bescherming.  De verontwaardiging omdat deze aanslag niet onmiddellijk een terrorismedaad genoemd werd. En wij maar denken dat de énige reactie op ‘terreur’ kaarsjes, traantjes, zingen, bidden, bloemen, hoofd omhoog en doorgaan.  “All together”, want we mogen geen gemeenschap veroordelen omwille van een alleenstaand incident.  Een burgemeester die doodleuk verklaart dat een aanslag behoort tot het dagelijkse stadsleven…  let wel, het ging toen om een moslim aanslag.  Een journalist die met spijt of verontwaardiging stelde dat de aanslagpleger geen zelfmoord begaan had.  Begrip tonen voor een eenzame wolf die eventjes door het lint gaat omwille van zijn dagelijkse frustraties.  Ervan uitgaan dat die sukkelaar hulp nodig heeft bij het verwerken van zijn trauma’s, zoals ‘geen kansen gehad’, ‘financiële problemen’, ‘achtervolgingswaanzin’…

De media en politici vliegen erop als vliegen op een verse str.  Geen vergelijking met aanslagen door moslims op onze gemeenschap.  Alsof we sinds jaar en dag geteisterd worden door gefrustreerde bio-Europeanen die in hun vrije tijd op moslimjacht gaan.

Ontgoocheling en verwijten omdat de politie de ‘blanke’ terrorist niet neergeschoten heeft.  Oproepen van I.S. voor vergelding.  Nu zullen volgende islamitische aanslagen zelfs kunnen verontschuldigd worden want ze werden immers ‘uitgelokt’.

Paul Watson vertaalt zijn woede als volgt:

“Moslim terroristen hebben 1263* mensen vermoord tijdens de laatste 23* dagen. Het op één lijn plaatsen van een alleenstaande rechtse terreurdreiging met het gemechaniseerde, geïndustrialiseerde bloedvergieten in de naam van islam, is intellectueel oneerlijk.  Elke dode is een tragedie, maar dat de linkse zijde alleen over dit feit selectief verontwaardigd is en steeds weer verontschuldigingen verzint voor elke islamitisch bloedbad is pure hypocrisie.” 

* Intussen aangepast:

Laten we ophouden met de lafheid…

Geplaatst op door

Afbeeldingsresultaat voor truth about islam… en de waarheid spreken over de islam

“Deze week ging de documentaire “Wilders” in première, op DocFest, een jaarlijks filmfestival in de Britse stad Sheffield.
Deze documentaire is gemaakt door de Amerikaanse regisseur Stephen Robert Morse. Hoewel hij het niet met al mijn standpunten eens is, heeft hij geprobeerd een eerlijk beeld te schetsen van wie ik ben en waar ik voor sta. Dat is bij de meeste Nederlandse journalisten wel anders.

Ik stond Morse en zijn team toe om mij een aantal maanden te volgen. De documentaire laat zien hoe ik, vanwege islamitische doodsbedreigingen, moet leven onder continue politiebeveiliging. Je ziet hoe ik word rondgereden in gepantserde auto’s, en dat ik verplicht ben om een kogelvrij vest te dragen wanneer ik in het openbaar ga spreken.
Sommige anderen leven in vergelijkbare situaties, zoals de Deense cartoonist Kurt Westergaard en zijn Zweedse collega Lars Vilks, maar ook de Britse auteur Salman Rushdie, de Deense historicus Lars Hedegaard, en zo zijn er nog een paar. In zekere zin is deze documentaire ook een ode aan hen. We staan stuk voor stuk op de dodenlijst van de islam. Maar wat ik altijd apart heb gevonden is dat ik de enige volksvertegenwoordiger ben in het rijtje.
Alle politici roepen in verkiezingstijd dat ze het volk zullen dienen. Maar je kunt het volk pas dienen als je bereid bent de waarheid te vertellen. En de waarheid over de islam is geen prettige.

Wat een geruststelling zou het zijn als de islam daadwerkelijk de religie van de vrede zou zijn, zoals de meeste politici stellig beweren. Geruststellend, maar ook hopeloos naïef, want het valt niet meer te ontkennen dat tegenwoordig vrijwel alle terroristische aanslagen worden gepleegd in naam van de islam.
Veel politici durven het niet aan om de waarheid over de islam te spreken. Sommigen vinden het veel makkelijker om de politiek correcte dogma’s van links na te praten. Anderen zijn bang om net zoals ik te moeten leven, en zoals Westergaard, Vilks, Rushdie, Hedegaard en anderen.

Maar ik beschouw dit niet als een terecht bezwaar. Niemand wordt gedwongen om politicus te worden, maar als je eenmaal de keuze hebt gemaakt, mag je jezelf nooit de mond laten snoeren door de dreiging van geweld. Want als een politicus aan die angst toegeeft, dan laat hij de kant van het geweld winnen. En dat zou geen enkele democratische politicus mogen laten gebeuren.

De afgelopen decennia is de terreurdreiging in het Westen gestaag toegenomen. Deze groei heeft alles te maken met de opkomst van de islam in onze samenlevingen. Politici die weigeren om deze realiteit in te zien, houden niet alleen zichzelf voor de gek, maar brengen ook hun burgers in gevaar. Dit jarenlange wegkijken is waarom vandaag de dag iedereen op de dodenlijst staat.

We lopen allemaal gevaar en dat is compleet onaanvaardbaar. Mensen, of ze nu op het platteland of in de stad wonen, hebben het recht om in veiligheid te leven. Mijns inziens is die veiligheid belangrijker dan het recht van moslims om in onze samenleving te kunnen leven in overeenstemming met hun zogenaamde religie. Het Westen mag de islam nooit de vrijheid gunnen om de Westerse vrijheden te verdringen.

Er zijn al talloze islamitische landen op Aarde, zoals Saoedi-Arabië, Iran en Pakistan, waar sharia de basis van het recht vormt. Waarom kiezen moslims die aangeven hier de sharia in te willen voeren, er niet voor om naar die landen te verhuizen?
Vroeg of laat zullen zelfs de wegkijkende politici gedwongen worden om de problemen te erkennen. Maar tot het zover is, verliezen we kostbare tijd. En de regerende elite is daarvoor verantwoordelijk.

Des te meer islam die toestaat in ons land, des te meer vrijheden we inleveren.
In Nederland is momenteel het formatieproces aan de gang. Hoewel de PVV, met de verkiezingen van 15 maart, de tweede partij van Nederland is geworden, kiezen de VVD en het CDA ervoor om niet eens met de PVV te willen praten over een coalitie. Dit heeft een politieke patstelling veroorzaakt waardoor het vrijwel onmogelijk is geworden om een meerderheidscoalitie te vormen.
Eerder deze week schreven de fractievoorzitters Mark Rutte en Sybrand Buma ieder een brief waarin ze hun weigering uitleggen. Zo vinden ze de PVV te radicaal. Maar het is niet de PVV die radicaal is, het is de islam.

Laten we ophouden met deze lafheid. Laten we de politieke correctheid doorbreken. Zoals de Amerikaanse generaal Patton al zei: “de lafaard is degene die de angst het plichtsbesef laat overwinnen.” Ik zal mijn plicht blijven doen, waarschijnlijk weer als leider van de oppositie. En ik zal mij uit blijven spreken, wat de prijs ook mag zijn. Ik zal de islamisering van Nederland bevechten en onze vrijheden verdedigen, compromisloos en met vastberadenheid, overtuiging en kracht, dag in dag uit.”

Geert Wilders
Klik hier om het originele artikel te lezen op de website van Breitbart London.

Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Na enkele weken verblijf in België ben ik, zoals het bij iedere goede vakantie hoort, helemaal uitgeput, maar wel erg blij en heel dankbaar.

Je krijgt er een verslag van, samen met enkele besluiten. En zo zitten we weer veilig en wel op onze vaste stek in de woestijn van Damascus.

We hebben een grote behoefte om heel veel mensen van harte te danken om hun uitnodiging, hun  steun, hun bemoediging, hun meeleven, meebidden en meestrijden en om hun daadwerkelijke hulp.

P. Daniel

Vrijdag 16 juni 2017

Onze vaste stek in de  rotswoestijn van Damascus

Veilig en wel ben ik weer in mijn kamertje beland in de nieuwbouw, te midden van de  fraters in Mar Yakub, Qâra, Qalamoun, Syrië. Acht Vlamingen wilden met me meereizen. Vooreerst drie journalisten. Omdat zij zich als journalisten hadden opgegeven konden ze hun visum niet tijdig krijgen en zullen later komen. Twee broers uit Kortrijk moeten eerst nog hun examens afleggen en komen daarna. Twee mannen hebben nog toestemming nodig om te mogen komen. Een van hen, een Antwerpenaar heeft het nodige op tijd klaar, maar moest  extra betalen voor “Business class” omdat er in de gewone Economy class geen plaats meer was. Tenslotte is er een meisje uit Gent. Zo wilden wij, de Antwerpenaar, het meisje uit Gent en ik op woensdag morgen 14 juni 2017 het luchtruim van Zaventem in, toen bleek dat de Antwerpenaar zijn paspoort vergeten was. Hij vergat wel eens zijn broek, zei hij. We stelden hem voor voortaan zijn paspoort in zijn broek te stoppen en dan zijn paspoort niet te vergeten. Hij komt hopelijk morgen toe. Samen met het meisje kwam ik in Beiroet toe, we ontmoetten moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel in een cafeetje en reden door naar Damascus, waar een van de vertrouwde leken van de gemeenschap ons naar Qâra bracht. Het liep al tegen middernacht. Bij het binnenrijden van Qara was het er nog heel druk. Het is ramadan en de  moslims rammelen dan van honger maar ’s avonds en ’s nachts komen ze des ter meer  tot leven.  In “deir Mar Yakub”  was zowat heel de gemeenschap, behalve de kinderen, nog op de been voor een erg warm onthaal. Omdat het de volgende dag Sacramentsdag was, gold de dagorde van zondag. We ploften op ons bed en bleven er liggen tot tegen donderdagmiddag. Abouna Georges, de priester van Qara kwam ’s middags voor de plechtige byzantijnse eucharistie, waarna we Uitstelling hielden van het Allerheiligste Sacrament tot ’s avonds. Inmiddels was het een bijzonder blij weerzien van de kinderen. De twee meisjes van 13 jaar zijn al echte dames en worden samen met de meisjes van het moslimgezin, dat nog bij ons woont, door de zusters opgevangen. De gemeenschap van de fraters draagt mee zorg voor de drie jongens (8 j en twee van 10 j). Toen we ‘s avonds met tien aan tafel zaten, zag ik met veel voldoening hoe de oudere fraters met vaderlijke zorg de kinderen bedienden. Vanaf het begin heeft de gemeenschap getracht te leven als een familie. En we moeten het  toegeven, ze zijn  ook bereid en in staat om ons op velerlei wijzen te helpen.

Inmiddels is de kersenoogst op het terrein al gedaan. Vele bomen zijn nog moe van de oorlog, waardoor de oogst nog lang niet optimaal is, maar het wordt steeds beter en we zien allen hoopvol uit naar het “volle leven” voor de bomen én de mensen.

Lees verder →