Twintig man krijgen ze bijeen op die “moslims voor de vrede”-show enkel bedoeld om ons nog wat meer (woestijn)zand in de ogen te strooien. Twintig man, waarvan 19 betaald door de overheid – als imam. Als dit verwaarloosbaar aantal een indicatie is van de mate waarin brave moslims “het beu” zijn dat de kreet “Allah akbar” steeds gevolgd wordt door *BOEM* dan staan we er niet goed op. Onze politici hebben de mond vol van de gematigde Westerse Islam, maar die lijkt niet te bestaan, geteld op het aantal mensen. Omgekeerd, terrorisme op Europese bodem, buiten de islam, lijkt in even grote mate (niet) te bestaan… En het is net die link tussen de huidige terreur en Islam die politici willen ontkend zien – waarom toch?
Merkwaardig. Dit is een betalend artikel, uitsluitend toegankelijk voor abonnees. Maar dit mag u toch ‘gratis’ lezen van de kwaliteitskrant DS. Omdat het in de poco kraam past. Dank u “niet toevalllig” De Standaard.
Feest in Mossoul. Na drie jaar oorlog is deze tweede stad van Irak bevrijd, hoewel verwoest door IS én de Amerikaanse coalitie. Dit is ook voor Syrië goed nieuws. In Syrië verloor IS 60% van zijn grondgebied en 80% van zijn inkomsten.* (zie onderaan) Syrië werkt met zijn trouwe bondgenoten systematisch verder aan de herovering van zijn land en de mensen blijven terugkeren naar hun huizen, al is de verwoesting enorm.
Het refrein “Bachar moet weg”, als voorwendsel om het land te ontwrichten en te onderwerpen, is uitgestorven. De aanklagers zijn zelf weg.
We ontvingen veel waarheidsgetrouw nieuws, wat we u willen geven in plaats van zelf bedenkingen te schrijven.
P. Daniel
https://youtu.be/cPFv2EuBRQw
https://youtu.be/QfWZOoa3e-E
https://youtu.be/5MgUTss7HP0
Vrijdag 14 juli 2017
Zomerse zon op de woestijn
De zusters hebben de oogst van de abrikozen voltooid en nu zijn de peren aan de beurt. Bovendien zorgen ze voor een grote hoeveelheid “qeseq”, een basisvoedsel, een soort soep, dat vooral de kinderen graag eten. Een oudere vrouw uit het dorp is komen helpen opdat dit Syrische gerecht op de goede wijze zou klaar gemaakt worden. De fraters zijn nog bezig met het verwerken van 1 ton paraffine tot mooie kaarsen. Dit vraagt soms de inzet van velen tegelijk: de dozen van paraffine (25 kg) moeten aangevoerd worden, de afgewerkte kaarsen moeten in plastiekzakjes ingepakt worden met een mooi etiket en opgeborgen. Tegelijk is er op het terrein “bulldozerwerk” op een plaats waar een bulldozer helaas niet kan komen: een berg rotsen en afval van stenen voor het schapenhok moet met de schop effen gemaakt worden. De bomen moeten veel water krijgen. En ’s avonds eten de fraters in open lucht, op het verhoog tussen de twee trappen van de nieuwbouw, terwijl de kinderen op de grote koer, anderhalve meter lager, zich eindeloos met een bal of iets anders blijven amuseren.
Syrië en de Nieuwe Wereldorde (NWO)
Na zes jaar oorlog kon in Syrië geen enkel van de Angelsaksische doelstellingen van de NWO bereikt worden:
In Merkelland circuleert momenteel een petitie om “in het belang van het Duitse volk en de openbare veiligheid” Antifa tot terroristische organisatie te erkennen en ze te verbieden, samen met alle hiermee verbonden symbolen alsook de verspreiding ervan.
Deze linkse rakker zal alleszins niet ondertekenen. Hij sympathiseert met het “Zwarte Blok” al vindt hij het maar niks dat de Antifa-terroristen nét in zijn buurt zich helemaal lieten gaan.
In Saoudi-Arabië en de Golfstaten zijn de slachtoffers van christenvervolgingen bijna altijd gastarbeiders, vooral uit de Filippijnen. Maar in Egypte en Irak zijn het de oorspronkelijke inwoners. De voorvaderen van de Kopten in Egypte en de Assyrische christen in Irak en Turkije woonden daar al eeuwen vóór de moslims die gebieden veroverden. Als wij niet drastisch het roer omgooien, zullen onze nakome-lingen hetzelfde lot ondergaan…
Maria behoorde tot die minderheid van Koptische christenen in Egypte. Toen zij achttien was, werd zij ontvoerd door militanten van de Gamaa al-Islamiyya, een fanatieke islami-tische groepering die verantwoordelijk is voor een hele reeks aanslagen tegen Kopten, overheidsfunctionarissen, schrijvers en toeristen. Maria werd negen maanden lang gevangen gehouden in schuilplaatsen van de Gamaa. Zij werd gedwongen islamitische kledij te dragen, te vasten tijdens de ramadan en hele hoofdstukken van de koran uit het hoofd te leren. Om haar te dwingen een sluier te dragen dreigden de moslims haar gezicht met zwavelzuur te verminken. Zij werd herhaaldelijk verkracht. Tenslotte was ze gebroken. Ze bekeerde zich tot de islam. Intussen had haar vader de politie in Caïro verwittigd, maar daar had men hem gezegd dat zij “veilig was in de armen van de islam.”
Dit soort seksuele terreur tegen religieuze minderheden komt in vele islamitische landen voor. Christenen kunnen in zo’n geval niet rekenen op enige juridische bescherming. Zij zijn rechteloos overgeleverd aan de willekeur van de moslims. Dit gebeurt echt niet alleen in Egypte of in IS-gebied. Boko Haram deed het op honderdvoudige schaal in Nigeria. In Pakistan is het schering en inslag. In de Palestijnse Entiteit, die nochtans overeind gehouden wordt met geld uit de EU, worden christelijke meisjes eveneens systematisch het slachtoffer van ontvoering, verkrachting en gedwongen huwelijken. Dikwijls zijn de daders leden van de politiediensten van de PLO. De islam is er de officiële staats-godsdienst, zoals in alle Arabische landen. De wetgeving is volledig op de sharia gebaseerd en wie zich tot het christendom bekeert, wordt gearresteerd en gemarteld. Het zou niemand mogen verbazen. De Palestijnen hadden zich al tijdens de Libanese burger-oorlog ontpopt tot wrede christenvervolgers. De Assyrische christenen hebben trouwens nog meer geleden dan de Koptische of de Palestijnse. Eerst werden zijn afgeslacht door de Turken, dan door Saddam Hoessein, nu door IS.
Staat en samenleving
Heel dikwijls gaan de christenvervolgingen uit van het staatsapparaat. Het feit dat er ondanks dat in sommige Arabisch landen toch nog christelijke minderheden bestaan, zij het dan in toestand van rechteloosheid, vernedering en permanente terreur, bewijst dat deze “officiële” vervolgingen, hoe wreed ook, toch niet helemaal identiek zijn aan de praktijken van staten als nazi-Duitsland of de Sovjetunie. Alleen de genocide tegen de Armeniërs past in dat totalitaire schema.
Maar naast die “officiële” vervolgingen, is er nog de alomtegenwoordige bloeddorstige haat tegen christenen en joden van de gewone Arabier-in-de-straat, van moslims die op eigen houtje bomaanslagen plegen, kerken platbranden, “ongelovige” vrouwen verkrachten en pogroms plegen. Daarvan vindt men geen equivalenten in nazi-Duitsland of de USSR.
Net zoals in de meeste moslimlanden staat ook in Egypte de doodstraf op “afvalligheid”, maar in praktijk is er nog nooit iemand geëxecuteerd omdat hij zich tot het christendom bekeerde. Een blijk van mildheid? Helemaal niet. Meestal worden bekeerlingen ontdekt door hun eigen familieleden, die hen dan ook prompt vermoorden voor het tot een proces komt. Zij zijn zo ziek van haat dat zij zelfs hun eigen kinderen vermoorden… Net als bij eremoorden worden zulke misdaden nooit vervolgd. Ze worden geseponeerd of geregis-treerd als ongelukken of zelfmoorden.
Collectieve haat
De christenvervolgingen in moslimlanden gaan altijd uit van heel de samenleving, niet alleen van de staat. Er zijn zeker individuele moslims die gematigder zijn, maar zij zijn een heel kleine minderheid, die nooit kan oproeien tegen de grondstroom van islamitische haat, zelfs niet bij moslims die niet onder het gezag van een islamitisch staatsapparaat staan. Zoals de moslims die christenen afslachten op de Filippijnen, of hindoes in Kasjmir, of boeddhisten in Zuid-Thailand. Zoals de islamitische immigranten in Europa en de honderdduizenden volksverhuizers in Duitsland en Zweden, die ook op hun manier ook een “rape jihad” voeren. Zelfs in de opvangcentra voor asielzoekers daar blijven de moslims de weinige christelijke vluchtelingen – de enigen die écht vluchtelingen zijn – mishandelen en terroriseren, meestal met actieve medeplichtigheid van de islamitische tolken en bewakers in die centra en met de passieve medeplichtigheid van de Duitse en Zweedse autoriteiten, die even ijverig de andere kant uitkijken als Egyptische politiemannen tijdens een pogrom tegen Kopten.
Tienduizenden inwoners van het kanton Afrin in Noord-Syrië gingen verleden woensdag op straat. Ze protesteerden tegen de artillerie-aanvallen van Turkije en de FSA (het zgn. Vrije Syrische Leger) in Afrin en de Sheba regio. Turkije wil met de opgevoerde aanvallen een corridor verhinderen die alle kantons van Noord-Syrië verbindt. Daarbij rekent Erdogan op steun uit Moskou.
https://youtu.be/MlhF1rinGLY
Waar blijft ‘s werelds verontwaardiging? De VN? Mensenrechtenorganisaties? De media?
https://youtu.be/yRalE78BkpY
Een FSA-leider verklaarde doodleuk dat ze als doel hebben de YPG van de Turkse grens te verdrijven. Om te beginnen willen ze de controle over de stad Tel Rifaat (ook Tall Rifaat gespeld) en de militaire vliegbasis overnemen. Nadien moet Afrin belegerd (… en geannexeerd) worden.
Al-Monitor (Ankara’s offer to Moscow: Give us Afrin for Idlib) berichtte over een aanval van het Turkse leger en het FSA op de YPG-stellingen ten zuidwesten van Azaz en noordelijk van Tel Rifaat verleden week. YPG beantwoordde het vuur. Ten oosten van Tel Rifaat zouden ook aanvallen van de FSA gemeld worden en in de Sheba regio staken Turkse troepen de korenvelden der boeren in brand (Turkey-backed gangs set crops on fire in Shehba).
De Syrische partij Syriac Union Party, verbonden met YPG, veroordeelde de Turkse inmenging. Turkije ondersteunt de terreur en staat een politieke oplossing in Syrië in de weg. De aanvallen op Koerdische dorpen in de Sheba regio en in Afrin dienen uitsluitend Turkse belangen en verzwakken de strijd tegen IS, luidt het. De partij eist dat de inter-nationale gemeenschap Turkije tot de orde roept en de SDF ondersteunt.
De Amerikanen zitten er duidelijk verveeld mee:
Nadat Erdogans pogingen om de Amerikaanse samenwerking met de SDF in Raqqa tegen te houden mislukten, zet de Turkse Verheven Leider nu volop zijn kaarten in op Moskou. Het ziet er inderdaad naar uit dat Moskou Turkije in de Idlib regio, ten ZW van Aleppo, nodig heeft. In Idlib struikelen verscheidene concurrerende salafistische en djihadistische bendes over elkaar, zoals bv. Hayat Tahrir al-Sham (een al-Qaida-filiaal, kerngroep is al Nusra), Jabhat Fatah al-Sham (ook onder de leiding van al-Nusra), Ahrar al-Sham en verschillende soennitische bewapende terroristische bendes.
Turkije heeft tijdens haar laatste actie “Schild van de Eufraat” geprobeerd deze terroristen in de niet minder terroristische FSA te doen integreren. Rusland en de Syrische regering willen Idlib, het bolwerk van de bewapende milities der zgn. Syrische oppositie, onder hun controle brengen, want het ligt cruciaal tussen Assads regio rond Latakia, waar zich ook de Russische hoofdbasis bevindt, en het bevrijde Aleppo.
Verschillende bronnen berichten over een nakend Russische en Syrisch offensief op Idlib. Opnieuw zou men de ‘rebellen’ en hun gezinnen een veilige aftocht aanbieden naar de door Turkije gecontroleerde driehoek tussen Jarablus, Al-Bab und Al-Rai. En hierbij zou Turkije een bemiddelende rol kunnen spelen tussen de diverse terroristische groepen, meent Moskou. Het probleem blijft echter: waarheen met de bevolking van Idlib, met de tienduizenden burgers?
Al-Monitor vermoedt dat het tot op heden gecontroleerde gebied hiervoor niet groot genoeg is en dat daarom hun ‘veilig’ gebied moet uitgebreid worden. Moskou zou eventueel met de koehandel akkoord gaan als Turkije meewerkt bij de aftocht der terroristische bendes. En het is nog maar de vraag in hoever de concurrerende lieverdjes, zoals Ahrar al-Sham en Jabhat Al-Nusra, bereid zullen zijn in dit scenario mee te stappen. Vooral Jabhat Al-Nusra is Turkije niet goed gezind en wijst alle verdere Turkse ‘tussenkomst’ in Syrië af. De al-Qaida-djihadisten in Idlib zijn hun ervaringen in Aleppo niet vergeten en weten wat er kan gebeuren als ze Turkije vertrouwen. Het avontuur kan evengoed in een catastrofe voor Turkije eindigen.
Op 10 juli begint de volgende Astana-top. Het zal daar o.m. gaan om de mogelijke inzet, een vredesmissie, van centraal-Aziatische troepen uit Kirgistan en Kazachstan gaan; niet vanzelfsprekend want vele islamisten uit Centraal-Azië, zoals bv. de Oeigoeren bij Idlib, hebben zich in Noord-Syrië bij terroristische bendes aangesloten.
https://youtu.be/KG6_jtYHgzY
https://youtu.be/sR2Stbg-scQ
Het is dan nog maar de vraag hoe Turkije de bezetting van Afrin en de Sheba regio in overeenstemming kan brengen met de Syrische territoriale integriteit. Men herinnere zich het huidige Hatay. De provincie Hatay hoorde tot het begin van de 20ste eeuw tot het Ottomaanse Rijk als “Sancak van Alexandrette”. Na diens val werd Sancak in 1918 door Frankrijk bezet en in het raam van een volkerenbondmandaat als een gedeelte van Syrië door Frankrijk beheerd. In 1923 kreeg Sancak autonomie.
Het was de bedoeling dat Armeense vluchtelingen, de overlevenden van de genocide, samen met Alawitische Arabieren, die de meerderheid van de bevolking uitmaakten, een nieuw vaderland kregen. In 1936 liep het Franse volkerenbondmandaat over Syrië af. Turkije eiste Sancak op. Om Turkije ervan te weerhouden zich aan de Duitse zijde te scharen in WOII, sloot Frankrijk in juni 1939 een verdrag met Turkije waardoor dit gebied als nieuwe Turkse provincie toebedeeld werd.
… Armeniërs worden door Turken verjaagd, vermoord, vinden een nieuwe heimat in Hatay en dan wordt met een pennenstreek beslist dat zij opnieuw onder de heerschappij van de moordenaars terechtkomen… als een kudde schapen dat van de weide naar het bos met de wolven gedreven wordt…
Er volgden dan “demografische ingrepen” om de meerderheidsverhoudingen der bevolking in de regio aan te passen. De provincie Hatay is vandaag nog steeds één der meest multiculturele provincies van Turkije. Een meerderheid spreekt er – vanzelfsprekend – Turks, naast vele Arabische Alawieten en Syrisch-orthodoxe en RK christenen. Bovendien is er nog een Joodse gemeenschap en het Armeense dorp Vakifli. Om het verhaal compleet te maken: in het noorden van Hatay wonen naast Turkse soennieten ook Ezidische Koerden. Officieel eist Syrië het gebied van de provincie Hatay nog steeds terug. Op Syrische landkaarten is Hatay nog steeds Syrisch territorium.
Een bezetting en latere aanhechting van de grenzende Syrische regio rond Afrin zou de facto een gebiedsuitbreiding van Turkije betekenen en bovendien als extraatje vruchtbare landbouwgrond leveren. Moeilijk te verteren voor de Syrische regering.
De PYD-voorzitter Salih Muslim zou naar verluidt Turkije al gewaarschuwd hebben: als Turkije Afrin aanvalt, dan zou de YPG met een te verwachten militaire nederlaag zich eerder aan de Assad-regering overgeven dan te buigen voor Erdogan.
In Hamburg schijnt de top van de G 20 samen te zijn. Als er een politiemacht op de been is van 15 à 20.000 man om enkele iconen van de “grote democratieën” te beschermen, lijkt het verschil tussen oorlogstijd en vredestijd bijzonder klein. Ondertussen heeft Syrië het laatste half jaar grote gebieden van IS heroverd. Op deze wijze zal het Syrische leger tegen het einde van het jaar alle belangrijke terreinen van zijn grondgebied bevrijd hebben, ondanks het feit dat de VS en Israël Syrische troepen en burgers blijven bombarderen en ondanks het feit dat de VS nu in het kleine Syrië (illegaal uiteraard) 8 militaire bases heeft (drie meer dan Rusland in heel de wereld!).
Het post-IS tijdperk breekt aan… tenzij de “vrienden van Syrië” een zoveelste opgewarmde versie aan het prepareren zijn. Twee kampen blijven tegenover elkaar staan: zij die de regering willen omverwerpen om hier een sektaire samenleving te maken (verdeel en heers), geïnspireerd door Saoedi-Arabië en Israël, tegenover hen die hier de harmonieuze samenleving van de traditionele en soevereine lekenstaat willen behouden met de steun van Iran, Hezbollah en Rusland. Het blijft nog een tijdje spannend en ondanks alles hopen we eens te kunnen uitroepen: The game is over!
P. Daniel
Vrijdag 7 juli 2017
Snikheet
Een brandende zon en een temperatuur van 40° zorgen voor een vrolijke zomerse sfeer. Toch moet er ook gewerkt worden. De grond rond de bomen moet wat omgehakt worden en ze moeten water krijgen. En de arbeiders zelf hebben ook nood aan veel fris water. Er is een bestelling van 120.000 kaarsen binnen vanwege een ngo zodat de machines weer draaien. Het klaar maken van hulpgoederen die opgehaald worden, gaat eveneens door, vooral ’s avonds en ’s nachts. De zusters zorgen dat de noodzakelijke medicamenten klaar staan. De fraters zorgen dat een ton rijst in zakken van 20 kg worden verpakt. Beide groepen begonnen donderdagavond na de wekelijkse aanbidding en eindigden in de vroege uurtjes. Een soepele dagorde heeft ook zo zijn charme. Voor de kinderen is ondertussen het groot zwembad gevuld, waarin zij zich kunnen uitleven. En de fraters eten ’s avonds bij voorkeur buiten, op het verhoog tussen de twee trappen van de nieuwbouw. En zo is er dan toch iets van een vakantiestemming.
Communiefeestje
De weesjongen van 8 jaar die vorig jaar van de straat werd geplukt en in de gemeenschap opgenomen is inmiddels flink geïntegreerd en heeft zondag zijn Eerste Heilige Communie gevierd. Hij heeft vooraf het sacrament van de verzoening ontvangen. De kerk was mooi versierd met zilveren en witte doeken. Vermits hij al heel dikwijls samen met de fraters aan het altaar als misdienaar aanwezig was, mocht hij nu wieroker zijn. En hij wist precies wat hij moest doen. Ook aan tafel was het feest. Tevens waren een Franse jongen en meisje van SOS Chrétiens d’Orient aanwezig. Zij maken verkenningstochten door Syrië om te zien hoe zij kunnen helpen en organiseren ook jongerenkampen.
De grote democratieën… the game is over?
De wereld kijkt op naar de grote westerse democratieën. We denken dan aan Amerika en zien het trotse beeld van “de vrijheid die de wereld verlicht” (Frederic August Bartholdi 1875), aan Frankrijk en zijn Eiffeltoren in Parijs, aan Engeland en zijn Big Ben, de beiaard van Westminster in Londen. Het noemen van deze symbolen alleen al klinkt als een klok en wekt de hoop op een betere wereld, een meer menswaardige samenleving, een wederzijdse samenwerking van de mensenfamilie van Oost en West, Noord en Zuid.
De werkelijkheid voor Syrië en zovele andere landen is echter bijzonder ontnuchterend. Wat hebben de grote democratieën hier gebracht? Zes jaar oorlog met het doel de Syrische regering omver te werpen, het leger te beletten de bevolking te beschermen, de soevereiniteit van het volk te vernietigen en de integriteit van het land te breken om een “creatieve chaos” te scheppen volgens het principe “verdeel en heers”. En dit alles voor de olie en de gas, voor een pijplijn en de macht in dit strategisch belangrijke land, voor de heerschappij over een volk dat onafhankelijk wil blijven en zijn harmonieuze samenleving niet wil opgeven om slaven te worden van de onvolprezen westerse democratieën.
Vroeger speelden we cowboy en indiaan. Of verdedigden we burchten. Ridders en onschuldige deernen. Nadien kwamen allerlei moderne versies van krachtmetingen aan bod. Meestal met fictieve figuren uit teken- en andere films. Goed versus kwaad.
Nu kan men via het internet een speelgoedset kopen met Lego-achtige poppetjes waarmee onze kindjes oorlog en terrorisme kunnen (na)spelen. Zwarte vermomde mannetjes, machinegeweren en een Arabische vlag. Daarbij een geblinddoekte, bloedende gegijzelde, die door een een gemaskerde ‘krijger’ met een mes bedreigd wordt. De hoofden kan men volgens individuele wensen van het lichaampje scheiden. Vanzelfsprekend wordt een uitgebreid wapenarsenaal en zelfs een speciale politie-, resp. legereenheid, aangeboden. De ‘valse’ Legofiguurtjes zouden in China geproduceerd worden en kunnen online bij Aliexpress besteld worden. Het Chinese bedrijf Alibaba, eigenaar van Aliexpress, ziet er geen graten in. Iedereen mag producten aanbieden, iedereen mag verkopen. Slechts waren die tegen de richtlijnen verstoten (?), die beledigend, bedriegend of illegaal zijn kunnen niet door de verkoopsbeugel.
https://youtu.be/pEzFuR76uBo
Al bestaat ook deze versie die reclame maakt voor een fastfoodrestaurant. Moderne tijden. Binnen vijf maanden Sint Niklaas.
Populaire haatprediker doet ramadan-tournee in Antwerpen
Filip Dewinter, kamerlid voor Vlaams Belang, uit in een persbericht zijn ongenoegen over de uitspraken van Bart De Wever. “Terwijl burgemeester De Wever beweert dat Antwerpen 577 ‘geradicaliseerden’ ‘volgt’, die overigens direct preventief zouden moeten worden opgepakt, predikt jihad-mentor Tarik Ibn Ali ongestoord in verschillende moskeeën in Antwerpen”, klinkt het in het persbericht. Volgens Vlaams Belang is het ongehoord dat de razend populaire “jihad-mentor” Tarik Ibn Ali mag blijven prediken in Antwerpen. “Dit terwijl de jihad-dreiging aanhoudt en Brussel op het nippertje ontsnapte aan een zware jihad-aanslag met een spijkerbom.” Heden doet Tarik Ibn Ali een ramadan-tournee langs verschillende moskeeën in Antwerpen, waaronder op 9 juni Moskee Omar in de Tulpstraat en op 10 juni de Al-Fath moskee in de Ranststraat. Lees meer…
Omstreden Antwerpse imam opgepakt in Birmingham The Times of London schrijft dat Chadlioui, die afkomstig is uit Marokko maar ook een Belgisch paspoort heeft, woensdag werd opgepakt in de wijk Sparkhill in Birminham. Er liep een Europees aanhoudingsbevel tegen hem. Chadlioui zou een van de zes verdachten zijn die opgepakt werden in een Spaans onderzoek naar een terreurcel op het eiland Mallorca. Vier andere verdachten zitten in Mallorca in de cel, een in Duitsland. Lees meer.
Wir haben es nicht gewußt… Tarik Ibn Ali heeft zijn eigen videokanaal op YT.
De Tweede Wereldoorlog begon in september 1939 met de invasie in Polen. Er werd massaal gemobiliseerd, maar het zou nog tot april 1940 duren voor de Britten en de Fransen echt aan grondgevechten deelnamen. In de tussentijd waren er alleen enkele schermutselingen. Pas op 10 mei 1940 barstte de storm in het westen echt los. Die tussentijd noemt men de Sitzkrieg. Er hing een schaduw van angst over de wereld, maar in het westen leek het leven zijn gewone gangetje te gaan. Mensen ging op restaurant, naar de bioscoop of het theater. Er werd feest gevierd zoals anders. Wie het kon betalen ging nog altijd op vakantie. Net zoals nu.
Juist zoals tijdens die bedrieglijk rustige Sitzkrieg, staan we ook nu aan het begin van een verschrikkelijke oorlog, en juist zoals toen durven we dat niet onder ogen zien, zelfs niet na een oorlogsdaad als de massamoord op tieners en kinderen in Manchester. Hoeveel terroristen, predikers, handlangers, propagandisten en recruteerders van IS zijn er sinds “Manchester” in Groot-Brittannië doodgeschoten? Niet één natuurlijk. We zingen liedjes en branden kaarsjes, maar we laten de vijand zijn gang gaan. De parallellen zijn beangstigend.
In het begin van de terreurcampagne van IS werden er Belgische soldaten ingezet om potentiële doelwitten te beschermen, onder andere synagogen. Maar die soldaten hadden geen munitie in hun geweren… We kunnen maar hopen dat onze soldaten die nu bewakingsopdrachten uitvoeren wèl scherpe munitie hebben en dat zij ook duidelijke bevoegdheden hebben om die in tijd van nood ook echt te gebruiken. Denkt u dat dat vanzelfsprekend is? Nee hoor. In Frankrijk hadden de soldaten die voor het Bataclan-theater stonden zo’n bevelen niet. Zij mochten niet tussenbeide komen toen zij binnen in het gebouw schoten hoorden. Zij mochten hun wapens alleen te gebruiken als ze zelf aangevallen werden. Het duurde uren voor er een commando-eenheid opgetrommeld konden worden. Intussen werden negentig mensen door de terroristen vermoord. Enkelen werden zelfs gefolterd en gecastreerd, hoewel dat uit de media werd gehouden.
We zitten nu gevangen in hetzelfde Sitzkrieg-patroon van krampachtig vastgehouden denkbeelden uit vredestijd, die in oorlogstijd onbruikbaar zijn. Tijdens de vorige Sitzkrieg bleven de piloten van Britse vliegdekschepen in de Noordzee hun routinepatrouilles vliegen zonder munitie voor hun boordmitrailleurs. Zelfs zij konden de realiteit van échte oorlog nog niet onder ogen te zien. Tot er enkele vliegtuigen neergehaald werden…
Tijdens de aanval op Pearl Harbour renden enkele soldaten naar een depot om daar granaten te halen voor hun luchtafweerkanonnen. Maar de magazijnmeester wilde hen geen munitie geven, omdat ze geen bonnetje hadden dat door een officier was ondertekend. Dat de lucht zwart zag van de Japanse bommenwerpers, dat kon hem allemaal niets schelen. Er moest eerst een bonnetje zijn. Logisch in vredestijd, maar suïcidaal in oorlogstijd.
De Europese politiek zit vol zulke magazijniers, die de totale oorlog van de islam tegen het westen gewoon negeren en blijven doorgaan met juridische spitsvondigheden uit vredestijd, over mensenrechten, asielverdragen, bonnetjes en procedures. Het gaat niet meer om één sergeant die een hangar bewaakt, maar om een hele politieke kaste, die verantwoordelijk is voor de veiligheid van ons continent. Zolang die magazijniers met hun bonnetjeslogica aan de macht blijven, is Europa gedoemd de oorlog tegen de islamitische terroristen te verliezen. Oorlogen worden gewonnen door militairen die vijanden doden. Niet met advocaten of deradicaliseringsprogramma’s, maar met wapens. Zo eenvoudig en zo rauw is dat. Maar ook een flink deel van rechterzijde leeft zelfs nu, na Manchester, nog altijd in een gelukzalige zeepbel. Men weet dat de vijand binnen de muren staat, maar men volgt nog altijd de oude denkpatronen uit vredestijd, met de bonnetjes die in toen zo nuttig waren.
In een vijftal minuten krijgt u een analyse over de toestand, de beweegredenen, de achtergronden, de verborgen en gekende agenda van de zgn. democratische krachten in Syrië, iets wat wij tot vervelens toe, samen met Pater Daniel, hebben aangeklaagd en blijven herhalen. Wegkijken maakt medeplichtig.
https://youtu.be/M4CLEYb6OdQ
Een commissie van de VN ging op inspectiebezoek in Syrië en stelt de houding van de VSA en co. aan de kaak, boort de zgn. Witte Helmen de grond in en beschuldigt de media van hypocrisie:
https://youtu.be/AHOOV9Af8DY
U kan via de icoontjes onderaan de ondertiteling en geautomatiseerde vertaling inschakelen.
https://youtu.be/VvUUyqVVwPA
En dan nog dit ter herinnering. Komt gegarandeerd nergens in de poco media aan bod.
Goede Vrienden,
Christenvervolgingen in het Midden-Oosten
Marc Joris in VB maandblad 07/17
Wil Turkije Afrin bezetten?
Wir haben es nicht gewußt… Tarik Ibn Ali heeft zijn eigen
Sitzkrieg na Manchester
Marc Joris in Rebel juli ’17
In een vijftal minuten krijgt u een analyse over de toestand, de beweegredenen, de achtergronden, de verborgen en gekende agenda van de zgn. democratische krachten in Syrië, iets wat wij tot vervelens toe, samen met Pater Daniel, hebben aangeklaagd en blijven herhalen. Wegkijken maakt medeplichtig.