Goede Vrienden,
Het Syrische leger en hun bondgenoten blijven de ene overwinning behalen na de andere op de terroristen. Weer zijn ‘n 600.000 Syriërs teruggekeerd en in al-Kalassek, een van de oudste industriezones van Aleppo worden 400 bedrijven heropgestart.
De VS zijn nog steeds niet in staat de “gematigde rebellen” van de “terroristen” te scheiden omdat ze met de enen de anderen willen blijven steunen tot het einde.
Tussendoor hebben de VS in 4 jaar tijd aan Europa 10 miljard gegeven om zich beter te kunnen verdedigen tegen de zogenaamde “Russische agressie”. Het doel is duidelijk: Europa tot een oorlog tegen Rusland brengen in dienst van het Amerikaanse eigenbelang. Dus 10 miljard om Europa nog onveiliger te maken.
Goed nieuws uit Turkije. Turkije wil de Nationale Syrische Coalitie niet meer steunen. Deze terroristen van Saoedi-Arabië in schitterende villa’s worden door de “internationale gemeenschap” erkend als “de enige en wettige vertegenwoordiging van het Syrische volk”(!?).
https://youtu.be/xTbTc8rPms4
En de maskers van het spel met chemische wapens is ook al gevallen. We weten nu waar we de echte schuldigen moeten zoeken: in Washington, London en Tel Aviv. De rechtvaardige eis van Syrië aan de VN Veiligheidsraad wordt steeds sterker: de internationale coalitie o.l.v. de VS moet onmiddellijk ontbonden worden omdat ze in Syrië opereert buiten het UNO kader en zonder toestemming van de wettige regering. Bovendien blijft deze coalitie door haar bombardementen op burgers misdaden tegen de menselijk-heid begaan. In de buurt van de O.L.Vrouw kerk van al-Thukana (Raqqa), die ze geheel verwoest hebben, waren helemaal geen IS strijders. Een volgende stap van Syrië kan zijn schadevergoeding vragen aan allen die het land hebben uitgemoord en verwoest.
Ondertussen zijn zowel de zusters als de fraters hier dag en nacht bezig met de hulpverlening. Deze nacht keerden twee zusters terug van hun humanitaire missie.
P. Daniel
Vrijdag 18 augustus 2017
Het “Ontslapen” of de “Tenhemelopneming” van Maria
Ook in het oosten is dit een groot feest. Ziehier een heel oude patristieke overlevering. Drie dagen voor de dood van Maria zou een engel haar hebben aangekondigd dat haar aardse leven eindigt. Maria haastte zich naar de Olijfberg om te bidden en God te danken. Zij bereidde haar vertrek voor. De apostelen, die over de hele wereld verspreid waren, kwamen naar haar toe. Maria troostte hen, bad voor de vrede in de wereld, zegende de apostelen en gaf haar geest in de handen van haar Zoon. De apostelen begroeven haar in Getsemane. Drie dagen later, terwijl de apostelen de eucharistie vierden, verscheen Maria aan hen waardoor zij wisten dat Maria met ziel en lichaam in de hemel was. De oorsprong van dit feest zou kunnen liggen in de wijding van een heiligdom tussen Jeruzalem en Bethlehem, waar Maria zou gerust hebben vooraleer ze in Bethlehem haar Kind ter wereld bracht. Eind 6e eeuw werd dit feest in heel het byzantijnse rijk verspreid. Midden 7e eeuw werd het in Rome ingevoerd door paus Theodorus I, die in Jeruzalem geboren was.
Al is het dogma van de Tenhemelopneming van Maria pas in 1950 door paus Pius XII afgekondigd, het geloof in de ongeëvenaarde heiligheid van Maria was vanaf het begin diep geworteld in de christenen. Maria heeft in alles Jezus’ leven intens gedeeld: zij heeft Hem 9 maanden gedragen en ter wereld gebracht, Hem verzorgd in Egypte en te Nazareth en Hem gevolgd in zijn onderricht, zijn lijden, sterven en zijn verheerlijking. In het Oude Verbond werd het “Heilige der Heilige” met de allergrootste verering omgeven omwille van de ‘aanwezigheid van God’. Is dit niet een flauwe voorafbeelding van Maria die in haar schoot geen symbool maar “de volheid van de godheid” zelf in volle werkelijkheid heeft gedragen? Christenen begrepen dat zij niet anders dan ook op bijzondere wijze kon delen in het ‘met lichaam en ziel’ opgenomen worden in de heerlijkheid van haar Zoon.
Een gemiste viering
De orthodoxe kerk van Deir Atieh met zijn sympathieke (gehuwde) pastoor Paisios is toegewijd aan “het inslapen” van Maria. Daarom nodigde de pastoor ons uit voor de plechtige vespers en eucharistie van de vooravond. Ook de katholieke pastoor van Qâra abouna Georges zou met een aantal gelovigen komen. Iedereen blij. We hebben als katholieken hier een goede relatie met de orthodoxen. We respecteren wederzijds het verbod van intercommunie om geen onbezonnen stappen te zetten die de uiteindelijke eenheid meer schaden dan bevorderen. Het is in elk geval altijd een blij weerzien van elkaar.
Toen de taxichauffeur ons met zijn rammelend minibusje al in Qâra had gebracht, realiseerden we ons dat de paspoorten van de fraters nog in Damascus zijn voor de verlenging van onze verblijfsvergunning. Welnu, tussen Qâra en Deir Attieh zijn een aantal controleposten van het leger waarvoor onze paspoorten nodig zijn. Dus keerden we maar terug naar huis. Als geschenk voor abouna Paisios hadden we een hoeveelheid van onze beste peren voorzien, die juist nu geoogst worden en het is een overvloedige oogst. We hebben ze maar als troostprijs gegeven aan de chauffeur van het rammelend minibusje. Zelf hebben we dan de plechtige vespers van het feest gezongen.
Op de avond van het feest zelf hebben de zusters (die hun paspoorten wel hadden) onze misser enigszins goed gemaakt door deel te nemen aan het groot concert met koor en orkest in het amfitheater van het cultureel centrum van Deir Atieh, verzorgd door de orthodoxe kerk van Damascus. Het amfitheater zat praktisch vol. Het concert was een mengeling van religieuze, patriottische en Arabische muziek. Af en toe applaudisseerden de aanwezigen enthousiast op het ritme van de muziek. Traditioneel werd bij het begin een minuut stilte gehouden voor de “martelaren” van deze oorlog, waarbij ook de nationale hymne weerklonk. Ja, de vele eenvoudige soldaten en anderen die hun leven gegeven hebben voor hun volk worden echt geëerd. Aan het einde werd een lied speciaal opgedragen aan de Syrische kinderen die nog niets anders dan oorlog gekend hebben. Ja, het Syrische volk lijdt, maar wel met fierheid en een zekere trots omdat zijn zware offers vruchten dragen. Het volk heeft de vernietigende plannen van een “internationale gemeenschap” kunnen trotseren, is één gebleven, heeft zijn waarden behouden en is volop bezig aan de religieuze, culturele, familiale en economische heropbouw van zijn land.
Het spel van de “rode lijn” ontmaskerd