Dertig jaar leefde hij luxueus met zijn groot gezin in Saoedi-Arabië, werkte in de bouwsector en verdiende waanzinnig veel geld. Hij en al zijn buitenlandse vrienden keerden deze week terug. Hij is afkomstig uit Qâra en kwam met ons kennis maken. Deze pijnlijke beslissing heeft hij genomen omdat hij ziet dat Saoedi-Arabië op instorten staat.
In heel het Midden-Oosten en in heel de wereld mag nog een tijd chaos verwacht worden. Er is o.m. een onuitgesproken oorlog bezig op wereldschaal, met vele tegenstrijdige belangen. Vooral twee werelden staan radicaal tegenover elkaar. Enerzijds het wilde kapitalisme, gekenmerkt door individuele hebzucht, manipulatie en unipolaire wereldoverheersing, geleid door de “Diepe Staat” van de VS. Een rijk dat afbrokkelt. Anderzijds de wereld van een multipolair meer menselijk ‘socialisme’ (?), dat streeft naar respect voor internationaal recht, soevereiniteit van de volken en samenwerking, geleid door Rusland, China, India, de BRICS, het geheel van niet gebonden landen.
Je moet het maar kunnen. In deze spanningen bracht Poetin woensdag in Moskou de leiders samen van de machtige landen die als gewiekste vechtjassen al jaren Syrië ontwrichten: o.a. de VS, Israël, Saoedi-Arabië. Ze waren broederlijk verenigd rond Bachar al Assad om te zien hoe het geweld kan beëindigd worden en het terrorisme uitgeroeid. In elk geval werden (met woorden tenminste) de soevereiniteit, de integriteit, de onafhankelijkheid en de eenheid van Syrië bevestigd.
Will be speaking to President Recep Tayyip Erdogan of Turkey this morning about bringing peace to the mess that I inherited in the Middle East. I will get it all done, but what a mistake, in lives and dollars (6 trillion), to be there in the first place!
In de Amerikaanse “sector” in het zuidwesten van Syrië, op de grens met Jordanië, dreigt een humanitaire catastrofe voor ca. 50.000 / 80.000 mensen in het vluchtelingenkamp Rukban. Jordanië wil niet helpen. De grens is gesloten uit angst voor aanslagen.
De VSA hadden (hebben?) in al Tanaf (of al Tanf) een basis. Het stadje ligt strategisch dichtbij de Iraakse en Jordaanse grens. Al Tanaf, dat in het begin van de zomer internationaal bekend werd omwille van de vrees van een escalatie tussen de grootmachten Rusland en de VSA. De Amerikaanse luchtmacht had daar immers – op Syrisch grondgebied – twee keer sjiïetische milities, Assads bondgenoten, aangevallen – iets wat de Russen niet over hun kant lieten gaan. Nog wel middenin een de-escalatiezone onder de hoede van de VSA. De grenslijnen zijn onduidelijk – als het om afspraken met de Russen gaat zijn de VSA niet geneigd veel details prijs te geven. Naar verluidt zou er een 55 km bufferzone afgesproken zijn waarin geen regeringsgezinde milities zouden mogen binnen dringen. Amerikaanse sector. Een soortgelijk akkoord zou volgens Ha’aretz bij de Golanhoogte, dus verder naar het westen, voor 5 tot 10 km “afgesproken” zijn. Zou. Onduidelijkheid troef. Al dan niet gestaafde geruchten.
Het is daarom niet te verwonderen dat Rusland dergelijke akkoorden ontkent, blijft herhalen dat het om Syrisch grondgebied gaat en Rusland bijgevolg daarover niets te beslissen heeft. Onmogelijk na te gaan dus.
Blijft het feit dat de VSA er niet in geslaagd zijn met de hulp van geallieerde milities in het zuidoosten van Syrië een verbinding tussen de sjiïetische milities op Syrisch en Irakees grondgebied te verhinderen. Bij de bevrijding van de grensplaats Abu Kamal vielen ze elkaar in de armen.
En dan is er nog het Rukban vluchtelingenkamp in de Amerikaanse bufferzone. Daar zouden 50.000 tot 80.000 personen toevlucht gezocht hebben. Een humanitaire catastrofe dreigt, zo waarschuwde de VN einde oktober. Het is uiterst moeilijk voedsel en andere hulpgoederen ter plaatse te brengen.
https://youtu.be/WvVoO1NlMQw
Het kamp, dat zich in niemandsland in de woestijn zowel op Syrisch als Jordaans grondgebied bevindt – een gedemilitariseerde zone – zou bevolkt zijn met een mengeling van vluchtelingen. Zowel Syrische burgers op de vlucht voor I.S., als I.S.-gezinnen en… ondergedoken I.S.terroristen. Deze zouden naar verluidt de lakens uitdelen, bij de verdeling van hulpgoederen eerst in de rij staan, de zwaksten uitbuiten. De vrees dat hier slaapcellen van I.S. in veiligheid wachten op een kans om toe te slaan is niet denkbeeldig. Ter illustratie: een piloot van de Jordaanse luchtmacht weigerde over het kamp te vliegen met journalisten uit vrees neergehaald te worden. De Jordaanse bevelhebber in de regio, gen. Sami Kawafin, schat dat ca. 4000 I.S. terroristen zich in het kamp bevinden, met een arsenaal zware wapens.
Om deze reden weigert Jordanië meer voor het kamp te doen dan strikt noodzakelijk. Tenslotte willen ze nog een zelfmoordactie op hun grondgebied vermijden.
Waterleiding werd in de buurt aangelegd. Dat zou zo ongeveer alles zijn. Verder is de bevolking van het kamp, met grotendeels vrouwen en kinderen, aangewezen op hulpinstanties, die amper de mogelijkheid hebben hulpgoederen te leveren. De VN beloofden in september het kamp binnen enkele maanden te sluiten. Het is nog maar de vraag of de I.S. terroristen weer een vrijgeleide zullen krijgen “om slachtoffers bij de burgerbevolking te vermijden.”
De informatie die ik toegestuurd krijg en die overeenkomt met de werkelijkheid zoals wij die hier ervaren en begrijpen is stilaan zo omvangrijk dat ik er niet veel meer aan hoef toe te voegen. Hartelijk dank hiervoor. Ik geef wat ruime uitleg over hetgeen er in (of vanuit) de gemeenschap leeft, onderlijn nogmaals de onvoorstelbare mediamanipulatie die telkens nieuwe leugens uitvindt en wil de blijvende onaanvaardbare houding van het westen tegenover Syrië aantonen. Ja, Syrië bloedt maar blijft overeind als een fier volk dat zijn soevereiniteit bewaart en trouw blijft aan zijn harmonieuze samenleving. Het westen en zijn bondgenoten, die miljarden hebben geïnvesteerd om het land te ontwrichten en in handen te krijgen, zijn de grote verliezers. Bovendien krijgen ze de terreur die ze hier gezaaid hebben onherroepelijk terug. Ondertussen is Syrië een voorbeeld van eensgezinde, moedige weerstand voor de gehele wereld.
Moge God land en volk zegenen tot heil van gans de mensheid.
P. Daniel
Vrijdag 17 november 2017
Terug in Mar Yakub in de Syrische woestijn
Zaterdagnamiddag ben ik samen met Marc veilig geland in Beiroet. In één trek reden we naar de Libanese en Syrische grens en arriveerden om 23.00 u. in Qara waar we met open armen werden ontvangen. Tijdens ons verlof hebben we, dank zij de edelmoedigheid van velen, ongeveer alles kunnen verzamelen en doen wat nodig was, behalve de hulp aan de Venezolaanse families. Iets opsturen is blijkbaar onmogelijk en iets meegeven met een missionaris is zeer beperkt omdat die zelf al zoveel moeten meenemen voor hun eigen mensen. Er wordt nu een andere mogelijkheid overwogen.
Echo-team II
De inspirerende cursus die tijdens de tweede helft van september hier gegeven werd over management, positieve selfbuilding en samenwerking, kende een vervolg: echo-team II. Deze tweede twaalfdaagse vorming liep al ten einde toen wij toekwamen en de deel-nemers waren al aan hun examen bezig. Het is eigenlijk een bijdrage aan de heropbouw van Syrië. De bezieler, Mohamad Ghazal heeft een groep van 90 jongeren die gevormd zijn om mensen op te leiden. Ze gaan ook naar arme buurten om kinderen te leren kleine dingen te maken, zoals kettinkjes en die te verkopen zodat ze voor zichzelf leren zorgen. Het zijn eigenlijk hoog ontwikkelde maatschappelijke werkers.
De nieuwe eerste minister
En maandagvoormiddag moesten we ons voorbereiden om de nieuwe Syrische eerste minister Imad Khamis te ontvangen. Hiervoor kwamen ook enkele afgevaardigden van onze centra in Qara. Naast de leiders en de deelnemers van de cursus, waren er de gehandicapten, enkele vrouwen van de breigroep (er zijn nu al 200 vrouwen in Qara en Yabroed die hiermee hun gezin kunnen onderhouden!) en vertegenwoordigers van S.O.S. Chrétiens de l’Orient, de verantwoordelijken voor deze streek. Uiteindelijk arriveerde een dertigtal wagens, waarvan een aantal geblindeerd. Ze reden eerst in volle vaart het klooster voorbij naar de gasontginning een eindje verder. Kort daarna waren ze al terug. Er werd een indrukwekkende haag gevormd met jongeren die allen een jasje droegen met dezelfde kentekens voor én achter: een groot kruis met vier bollen, het teken van onze gemeenschap en het teken van de UNFPA, United Nations Population Found. Bovendien hadden ze nog eens een tiental grote platen bij met dezelfde tekens, uitleg én foto’s van de verschillende werkingen. (Wanneer die platen later tegen de muur geplaatst werden, blies de wind hen een voor een omver). De ontvangst was heel hartelijk. Er waren bovendien nog vier andere ministers bij. De nodige foto’s werden gemaakt en daarna kreeg de hoge gast een reeks micro’s voor zich met mensen die vragen stelden. Het was een gedrum van jewelste. Een meneer, die keurig Duits sprak nam mij plots bij de hand, alsof hij me niet wilde verliezen in de menigte. Iemand had hem gezegd dat ik Duits sprak. Het was de Syrische minister van financiën die in Duitsland gestudeerd had en blij was zo nog eens hardop te kunnen communiceren. Hij nodigde me uit hem in Damascus te komen bezoeken. De eerste minister zelf zei dat dit het beste bezoek was van alle bezoeken die hij in landelijke streken had afgelegd. Na de nodige wederzijdse begroetingen vertrokken de hoge gasten weer. Ondertussen zorgden twee “bakkers” voor het nodige eten. Plezierig om zien, hoe ze de platte broden vormen, er kaas en ik weet wat er allemaal nog op doen, op de bolvormige gloeiende plaat gooien, omdraaien en aanbieden. Iedereen kreeg wat hij/zij nodig had. Ondertussen werd ook thee geserveerd. Een hartverwarmende dag voor allen. En ’s avonds kwam dit bezoek op de Syrische tv, zo werd ons verteld (we zijn nog steeds vrij van tv-, radio- en gazet).
Naar verluidt zouden Trump en Poetin afspraken gemaakt hebben over de toekomstige strategie in Syrië. Klonk hoopgevend. Wij hadden echter onze twijfels. Terecht of niet?
Verleden week kon het Syrische leger, gesteund door de Russische luchtmacht Al Boukamal bevrijden. I.S. werd opgejaagd en verdreven richting Wadi al-Sabha op de Syrisch-Iraakse grens.
De Russische commandostaf zond twee boodschappen naar het hoofdkwartier van de zgn. US coalitie met het verzoek een gezamenlijke operatie uit te voeren om vluchtende I.S. konvooien uit te schakelen op de oostelijke oever van de Eufraat. De Amerikanen weigerden omdat “I.S.-strijders zich vrijwillig overgaven” en omdat ze hun statuut als beste leerling in de Conventie-van-Genève-klas (bescherming van oorlogsgevangenen) niet wilden kwijtspelen.
Waarop de Russen vervolgens vroegen waarom de I.S. terroristen Syrië dan mochten verlaten in gevechtsvoertuigen, voorzien van zware wapens, waarop ze de mogelijkheid kregen zich te hergroeperen in de door de US coalitie ‘bevrijde’ regio’s, zodat ze opnieuw het Syrisch leger konden aanvallen in de buurt van Al Boukamal.
https://youtu.be/b-rezbzPIuA
De BBC bracht enkele dagen geleden aan het licht dat dit scenario zich ook in Raqqa afgespeeld had. Officieel een humane zet om de strijd in en om Raqqa te doen stoppen en de nog resterende burgerbevolking te sparen. Wat wij toen in de media te zien kregen waren enkele bussen met “een honderdtal” I.S. terroristen met hun gezinnen, die het hazenpad kozen. In werkelijkheid een konvooi met een niet te schatten aantal terroristen, met vrachtwagens vol zware wapens, die met een onbekende bestemming vertrokken uit Raqqa, richting woestijn… Turkije… Europa? Zelfs Vranckx is er niet gerust in.
Terug naar Al Boukamal: Om de I.S. terroristen te beschermen – probeerde een vliegtuig van de US coalitie tijdens de inzet van Russische vliegtuigen in de regio tussenbeide te komen: het vliegtuig dook op in de 15-km zone rond Al Boukamal om een missie van een Russisch vliegtuig te onderbreken. Dit ondanks het vliegverbod voor de US coalitie, overeengekomen in het Combined Air Operations Center (het gezamenlijk luchtoperaties hoofdkwartier) in al-Udeid, Qatar.
Het is duidelijk dat de US coalitie de regio ten oosten van de Eufraat als Amerikaans speelveld beschouwt. Bovendien bleek bij de inname van Al Boukamal dat I.S. zich tevoren als SDF (de door de VSA gesteunde ‘rebellen’) had vermomd.
Eigenlijk hebben wij geen idee hoever de protagonisten gaan om hun gelijk te bewijzen. Deze video die nepfoto’s, verspreid door het Russisch defensieministerie, aan het licht brengt, toont aan dat men tegenwoordig zowat alles kan bewijzen.
https://youtu.be/mY7HahyKPyM
Terwijl wij ons afvragen wie wie bedriegt, zijn er toch nog zekerheden in het leven:
De zware rellen van het afgelopen weekeinde in het centrum van Brussel hebben nogmaals aangetoond dat het veiligheidsbeleid in onze hoofdstad schromelijk tekort schiet. Het is totaal onbegrijpelijk dat politieagenten niet eens mochten optreden tegen deze dolgedraaide ‘jongeren’. Een dringende evaluatie én een concreet actieplan zijn broodnodig. Zeker nu ook de politiemensen van op het terrein zelf de analyse maken die het Vlaams Belang al lang en als eerste maakte: het is tijd voor één centrale politiezone voor heel Brussel. Het Vlaams Belang is ervan overtuigd dat het niet alleen achter deze eis staat. Elke Brusselaar die het beste voor heeft met zijn of haar stad is een voorstander van een effectief veiligheidsbeleid. Ook in de rest van dit land zijn er heel wat mensen begaan met het reilen en zeilen van onze hoofdstad. Daarom lanceerde de Brusselse afdeling van het Vlaams Belang een open brief, die door iedereen die dat wenst kan ondertekend en verstuurd worden naar de bevoegde instanties (de Brusselse regering, de federale regering en de 19 Brusselse burgemeesters). In de brief worden de bevoegde personen opgeroepen zonder dralen en zonder uitstel rond de tafel te gaan zitten om eindelijk werk te maken van een eengemaakt en performant veiligheidsbeleid in Brussel. Want het verzekeren van de veiligheid van de burgers is en blijft de allereerste kerntaak van iedere overheid! De brief werd alvast als eerste ondertekend en verstuurd door Frieda, de eigenares van een van de vernielde winkels, en haar partner Paul. De open brief kan u terugvinden én ondertekenen op www.veiligbrussel.be.
Dominiek Lootens Fractievoorzitter in het Brussels Parlement
Bob De Brabandere Voorzitter Vlaams Belang Brussel-19
In poco EUropa wordt gedebatteerd hoe met de terugkerende zgn. Syriëstrijders om te gaan. In de meeste landen zullen ze als de verloren zonen welkom geheten worden, een tussenstop in de gevangenis zit er allicht in, vervolgens amnestie krijgen en kunnen ze hun vroeger vegeterend leventje hervatten. Hen reïntegreren… u weet wel… tot ze het modelburger-diploma halen. Tenslotte moeten we onze democratische waarden en normen in eer houden, nietwaar?
Tikkende tijdbommen…
https://youtu.be/3rqQV_xwcn8
https://youtu.be/AEXnOTIbIPo
Wat ons betreft kiezen we voor deze Franse aanpak, die het probleem simpel en effectief oplost:
Ons kort verblijf in België, dat nu ten einde loopt, heeft ons geleerd dat er in de openbare opinie toch wel een en ander aan het veranderen is. Voorheen werd met groot misprijzen neergekeken op iemand die de soevereiniteit van Syrië en zijn wettige regering steunde en misprijzend te schande gezet als een “fan van Assad”, “een apologeet van het Syrische regime”…Nu zien velen in dat onze journalisten zelf, door niets anders dan deze ene man geobsedeerd, geïndoctrineerd zijn door een mediamanipulatie om de oorlogsindustrie te steunen.
Ideologieën storten in, de werkelijkheid blijft. Vooral bij de jeugd zagen we een oprecht verlangen naar waarheid en werkelijkheid. Syrië als schande is overgegaan naar Syrië als eer. En terecht. Het wordt een voorbeeld van weerstand tegen een vernietigende westerse overheersing. Dank zij de eenheid van het volk met het leger en de regering (en de steun van geallieerden) zal Syrië uiteindelijk over het buitenlands terrorisme zegevieren en geen slaaf worden van de westerse belangen.
Deze fierheid en eenheid van het volk werd tot heden door westerse politici danig onderschat. Vandaar hun nachtmerrie: Syrië, weliswaar flink uitgemoord en grotendeels verwoest, blijft toch onafhankelijk, bouwt zichzelf weer op, werkt aan onderlinge verzoening en dit alles onder leiding van zijn president, die de monsterleugens én zijn aanklagers glorierijk overleeft.
Met goede moed keren we terug naar Syrië, de bakermat van de mensheid en de wieg van het joods-christelijk geloof. We zullen trachten vanuit de gemeenschap Mar Yakub mee te helpen aan de materiële en geestelijke heropbouw van dit land, tot heil van het volk en tot eer van God. We zijn zeer dankbaar om de vele weldoeners die ons hierbij steunen. Moge de Heer Jezus jullie hierbij overvloedig zegenen.
P. Daniel
Vrijdag 10 november 2017
Boeiende vakantieweek
Naast aangename contacten met familie en vrienden hadden we al enkele interessante gesprekken en interviews. Zo was er in Antwerpen een bezielde ontmoeting met VOS, de vereniging van oud-strijders die inmiddels VOS – Vlaamse Vredesvereniging geworden is met jong en oud. Ze is in principe apolitiek maar ijvert wel voor een “ministerie van vrede” in de Vlaamse en uiteindelijk ook in de nationale regering. Moge hun inzet voor vrede en Vlaanderen vele goede vruchten dragen. Vervolgens heeft een man een uitgebreid interview met mij gerealiseerd. Zodra ik de link krijg geef ik deze door. Hij wil zelf onbekend blijven, er geen naam of geld mee verwerven. Hij wil enkel de waarheid, de rechtvaardigheid en de vrede dienen. Moslim van Afghaanse oorsprong, is hij in Nederland opgegroeid, en nu wonend in Londen. Vandaar kwam hij over om in de abdij een opname te realiseren. Uit een onverwachte hoek komt soms een verrassend idealisme. Verder had ik een gesprek met een voormalige medewerkster van een Nederlandse openbare omroep, die nu het ware nieuws wil vertellen dat verborgen bleef. Het worden drie boeken.
Het eerste is een kanjer van meer dan 600 blz. met zeer vele foto’s , die ik graag aanprijs: Janneke Monshouwer (zie kenningsmakingsvideo), Ander nieuws. Wat het Journaal niet uitzond. Deel I, 2016 (ISBN/EAN: 978-90-822571-0-6). (Meer info bij: Oud NOS medewerker doet boekje open over de mainstream media in Nederland) En precies deze Nederlandse omroep wilde de volgende avond een interview realiseren. Ik had de indruk dat ook deze omroep stilaan afstand neemt van de medialeugens omtrent Syrië. In elk geval kon ik vrij mijn bevindingen uitspreken in een aangenaam interview. Je vindt de link hier onder. Tenslotte was er nog een aangenaam interview met de oprichter van “Doorbraak”, gegroeid uit de Vlaamse beweging. Wanneer ik de link krijg zal ik ook deze doorgeven. En van de uitgever van De Blauwe Tijger vernam ik dat het boek “Poetin en Assad hebben ons leven gered” op de boekenbeurs zijn best verkochte boek is (hoewel ons boek “Hoe een paus gelijk kreeg”, een stuk levenswerk, mij veel meer ter harte gaat!).
https://youtu.be/8V93dg7mM7Y
En dit nog:
Ons vorig bericht geïllustreerd met video’s over het einde van IS in Syrië en Irak, over de bevrijding van Deir Ezzor en de terugkeer naar het normale leven, over Trump die moet toegeven dat de VS zelf IS gemaakt hebben, over de Italiaanse douane die 24 miljoen drugspillen onderschept, bedoeld voor IS en over president Assad die, omstuwd door klein en groot, in Damascus als gewoon burger rondwandelt om “Made in Syria”, eigen producten, te promoten: https://www.golfbrekers.be/een-verslag-uit-syrie-zonder-poco-bril-48/
Aanbevolen: toespraak van dr. L. Kiebooms, de Seksualisering in een pornografische wereld: wat u moet weten. Vandaag, vrijdag 10 november om 19.30 u, Xaverianenstraat 1 A, 8200 St-Michiels (info@tegenstroom; 0499223981).
P. Daniel
Nvdr: Frontnieuws en meer achtergrondinfo bijgevoegd door onze redactie met beeldmateriaal:
Irakees en Syrisch leger – verenigd tegen I.S. – bevrijden grensplaats Bukamal:
https://youtu.be/kZXO9EnLYvc
De ‘bevrijding’ heeft vele vaders:
https://youtu.be/WyQ0VBJB6X0
Russische soldaten en journalisten werden gewond door een bermbom bij Deir Ezzor:
https://youtu.be/wosv1EZxBkI
Al-Qaryatayn is een klein stadje in de provincie Homs. Gekend bij historici en toeristen voor zijn oude christelijke heiligdommen, o.a. het graf van de heilige Elias en de gelijknamige kerk. Na de bevrijding van Palmyra in april 2016 bleef Al-Qaryatayn onder regeringsbeleid tot september 2017. Toen lanceerde I.S. een grote aanval om de M-20 snelweg van Palmyra naar Deir Ezzor te heroveren. Het stadje werd beschermd door een klein garnizoen regeringstroepen en politie. Rond 09.00 u bereikten drie auto’s tegelijkertijd de drie check points en openden onmiddellijk het vuur. De soldaten op het check point aan de weg van Al-Furklusa werden afgemaakt; de twee anderen konden de stad waarschuwen. Een garnizoen dat ter hulp schoot werd door geïnfiltreerde terroristen vanuit het stadje zelf aangevallen. De resterende soldaten en politie namen defensieve posities in en konden deze 21 uur houden. Toen was de stad al volledig in handen van de terroristen. Na 12 uur vechten besloten de overlevende verdedigers uit te breken. Op 21 oktober bestormden regeringstroepen Al-Qaryatayn; een dag later, na 22 dagen hel, werd het stadje opnieuw bevrijd. De video toont hoe de bewoners zich deze verschrikking zullen blijven herinneren.
https://youtu.be/FFT-WqwdNP0
Een replica van de kerk ter ere van H. Elias werd in Novara, Italië gebouwd
Palmyra werd gedeeltelijk gesloopt en leeggeroofd:
https://youtu.be/L2ghqFz80OE
Terugblik: Sjeik Hamad bin Jassim, voormalig premier en buitenlandminister van Qatar, geeft toe dat zijn land samen met de VSA, S.A. en Turkije Al Qaeda in Syrië gesteund heeft. Wat hem betreft mag Assad op zijn presidentstroon blijven zitten. Hij heeft geen enkel probleem met Assad; ze waren ‘vrienden’, maar ja, toen S.A. van kamp veranderde, moest Qatar wel volgen…
https://youtu.be/9f33l30kQxg
En dan is er nog het interessant ‘gelekt’ telefoontje met Gadaffi:” …als de druk van S.A. op de VSA toeneemt, dan vermindert de druk op ons door Israël… De VSA willen dat S.A. opgedeeld wordt…”
De documentaire is weliswaar in het Duits en bovendien een uur lang, maar geeft een beeld van gebeurtenissen en getuigenissen, die in onze poco media niet aan bod (mogen) komen. Met onderaan een uitgebreid overzicht van bronnen en volledige video’s.
Over de leugenpers, de karaktermoord op Assad, de bewieroking van de zgn. ‘rebellen’, de poco woord-keuze bij de media, het bespelen van de publieke opinie, de zoektocht naar ondergedoken terroristen, enz. Verschillende video-uittreksels werden bij ons in het verleden al gepubliceerd.
Ondertiteling en geautomatiseerde vertaling via icoontjes onderaan.
Of u kan de situatie ook humoristisch bekijken – “wat niet lachend kan gezegd worden” – waardoor de gebeurtenissen in het M.O. echter niet minder dramatisch worden. Bij 13′ komt het ‘grote plan’ aan bod, dat nog steeds te weinig bekend is bij de goegemeente, nl. gen. Wesley Clark, opperbevelhebber van de NAVO, tijdens de Kosovo-oorlog, over het Amerikaans plan in 7 landen in N. Afrika en het M.O. de democratie te gaan verspreiden…