Categorie archieven: terrorisme

Quo vadis, Syria?

Geplaatst op door

Het cordon rond de Syrische regering van president Assad brokkelt gestaag verder af. Vooral de Arabische (buur)landen willen een normalisering van de omgang met de Syrische regering.

Libanon wil stilaan de Syrische vluchtelingen kwijt. Het land heeft zelf meer dan genoeg problemen; de bevolking mort dat Syriërs hun job afpakken, onder het normale loontarief werken en/of zich in het zwart laten betalen. De Libanese president Aoun vroeg vrijdag aan Margaritis Schinas, vice-voorzitter van de EU-Commissie, om hulp bij de terugkeer van Syrische vluchtelingen naar “veilige gebieden” in hun thuisland. Hij klaagde erover dat Libanon niet langer “de last van de voortdurende Syrische ontheemding” kon dragen. Aoun legde de nadruk op de “veilige” terugkeer i.pv. de “vrijwillige terugkeer”. Volgens de VN moet de terugkeer in elk geval vrijwillig zijn. Tegelijkertijd besprak de Libanese minister van sociale zaken, Hector Hajjar, het zelfde probleem met de Zweedse ambassadrice Anne Dismor, die een delegatie leidde voor humanitaire hulp aan ontheemde Syriërs en Libanezen, en vroeg haar hulp bij de repatriëring van Syrische vluchtelingen om “het gastlands (Libanons) last te verlichten en de stabiliteit van het land te behouden”.

Voorafgaande pogingen om de Syriërs terug te laten keren naar hun eigen land, een samenwerking tussen de Libanese Staatsveiligheid en de Russische regering liggen grotendeels plat daar humanitaire rechten-groeperingen zich ermee gingen bemoeien. Nochtans begon de Libanese overheid in 2019 een beslissing in de daad om te zetten, nl. dat Syriërs die illegaal het Libanese grondgebied betraden na 24 april 2019, desnoods met geweld mochten teruggedreven worden.

Donderdag publiceerde de Ras Baalback overheid een pamflet betr. Syrische vluchtelingen op hun grondgebied met onderstaande aankondiging: een avondklok, een maximum loon, het verbod bezoek te ontvangen, verwijzend naar de financiële steun die zij krijgen van internationale organisaties en uiting van bezorgdheid over de veiligheid. (…) … A propos veiligheid: nogal wat “rebellen” verkozen het hazenpad naar Libanon. Daar wil men er maar al te graag vanaf. Ze hebben al genoeg miserie.

Volgens het VN Vluchtelingenagentschap zouden op datum van mei 2021 64.714 Syriërs vrijwillig uit Libanon vertrokken en teruggekeerd zijn. Begin november 2021 zouden er zich nog 844.056 Syriërs in LIbanon bevinden. Let wel: dit is een officieel cijfer van de UNHCR (vluchtelingenagentschap VN) – het werkelijke aantal zal een pak hoger liggen vermits er hoogstwaarschijnlijk een aantal verkozen onder de radar te blijven.

De officiële UNHCR cijfers van Syrische vluchtelingen in de gastlanden, de terugkeerders, jaar na jaar, vindt u hier: https://data2.unhcr.org/en/situations/syria_durable_solutions

Deutsche Wirtschaftsnachrichten (DWN) schreef hierover: “Het front tegen Assad stort ineen. Het door het westen opgebouwde diplomatische front stort in: steeds meer staten uit de regio nemen contact op met Damascus.” Het artikel zelf zit achter een betaalmuur. Niet erg, wij brengen u wekelijks op de hoogte.

De minister van buitenlandse zaken der VAE (Ver. Ar. Emiraten) ging op bezoek bij pres. Assad.

De Jordaanse vice-premier vindt dat het al veel te lang geduurd heeft. Diplomatisch stelt hij dat het vooral om een humanitaire crisis gaat. En dat zijn land, Jordanië, de heropname van Syrië binnen de schoot van de Arabische Liga zal aanmoedigen.

Qatar blijft dwars liggen en ging op bezoek bij Blinken in de VSA, maar geeft mee dat andere landen wel het recht hebben er zelf over te beslissen of ze al dan niet hun relatie met Syrië heraanvatten. Waarmee Qatar achteraf alle kanten uit kan…

En zo kan het verkeren, wist Bredero en onze redactie. Dit verandert het verhaal van de Syrische Oorlog voor altijd en onthult geheime Qatari-documenten over de ontmoetingen van Hamad bin Jassem met Bernar Henry Levy in 2011. De documenten onthullen de rol van Qatar en Frankrijk in het plannen van oorlog en de eliminering van president Al-Assad enz. Het leidde tot de opkomst van ISIS en al-Qaeda in Syrië.

U kan hier een (geautomatiseerde) vertaling lezen uit het Arabisch van een uitgelekt document, inclusief de notulen van een bijeenkomst in september 2011 tussen de Franse zionistische filosoof Bernard Henry Levy en dhr. Hamad bin Jassem, voormalig premier en min. van buitenl. zaken van Qatar (publicatie Blast). Tijdens de ontmoeting werd overeengekomen dat de Syrische president Bashar al-Assad omver geworpen moest worden (… we laten even in het midden hoe…), de terroristen gesteund en de grote steden, resp. Aleppo en Damascus, bezet dienden te worden. Dhr. Levy trad op als vertegenwoordiger van de Franse president Sarkozy.

Een citaat met onze excuses voor het slechte Nederlands:

"geschiedenis schrijven   ...  na naar zijn gast te hebben geluisterd, nam de premier van het golfemiraat zijn rol in het spreken, volgens dit scenario, om het plan te onthullen dat hij van plan is uit te voeren om de syrische president omver te werpen.

... vertrouwen in de inhoud ervan, wat lijkt te getuigen van een klimaat van volledig vertrouwen: "we waren het eens met de oppositie dat zodra syrische troepen zich terugtrekken uit steden en dorpen, de organisatoren van de demonstraties oproepen om de straat op te gaan en openbare plaatsen in grote steden en andere steden met een soennitische meerderheid te bezetten.  
  
assad zal proberen hard op te treden tegen demonstranten, en moorden - vooral voor ouderen en kinderen - voor arabische media en waarnemers zullen mensen boos maken. " dit politieke fantasiescenario wordt steeds nauwkeuriger: "de begrafenissen van slachtoffers zullen revolutie en geweld aanwakkeren en verdeeldheid veroorzaken binnen het leger en de macht. 

... in die tijd zouden de gewapende rebellen vrijelijk de plaatsen bezetten waar het leger was en bevolkte wijken in de steden binnenvallen, waardoor de gevechten van het platteland naar steden werden verplaatst, met name damascus en aleppo.  

 in de schaduw van de chaos die op deze manier (hopelijk) ontstaat, zal het syrische regime worden belegerd. er volgen nog evenementen.

 in de volgende regels van het rapport lezen we dat duizenden demonstranten revoluties zullen organiseren en wapens zullen eisen in steden waar het syrische leger zijn zware artillerie niet zal kunnen inzetten om de straten vol met rebellen over te steken. 

deze opstand zal de bezetting van meer strategische wijken en plaatsen van steden versterken en zichzelf opdringen in het land. "

Bron: https://creativesyria.com/syriapage/?p=1119&fbclid=IwAR351lBTG13Orq3GHIw4bX9S9owqJInm-RXxO26JY6b7hyReXT7hBt_YToY

De Koerden zouden naar verluidt tot een akkoord willen komen met de Syrische regering. Daarom zou een delegatie naar Moskou gevlogen zijn om hun bemiddeling te vragen. In mei 2020 werd deze piste nog door de VSA de grond ingeboord: U ziet de woordvoerster van de Koerdische Raad in 2020:

Riad Darar, medevoorzitter van de b.g. Syrian Democratic Council (SDC), stelde zaterdag ll dat president Assad de leider van Syrië is and dat het SDF/SDC (Koerden) realistisch moeten handelen en nu een akkoord moeten bereiken met Assad. Waarom nu? Om dezelfde reden dat de Koerden de hulp van Assad vroegen toen Erdogan zijn olijftakoffensief op Noord-Syrië begon en de Koerden verdreef naar het zuiden. De geruchten zijn niet langer geruchten; Turkije is de militaire aanwezigheid in de bezette grensstreek én in Idlib aan het opdrijven. Turkish army coordinates with Syrian proxy forces ahead of possible military action – Al-Monitor: The Pulse of the Middle East

https://www.al-monitor.com/originals/2021/10/turkey-eyes-five-new-targets-possible-offensive-syria

https://youtu.be/GJA8HjUt8Vc

Kevork Almassian (Syriër van Armeense oorsprong) maakte onderstaande analyse:

De Koerden realiseren zich dat de VSA hun strategie in Syrië (de opdeling van Syrië en “regime change” (en bij uitbreiding in het M.O.) aan het veranderen zijn, dit ondanks de druk van oorlogsfluisteraars.

De VSA probeerden verschillende keren het land op te splitsen:

  • een eerste keer bij het begin van de zgn. revolutie in het zuiden (Daraa en Quneitra), niet toevallig dichtbij de bezette Golan Hoogte en Israël … (2’40”) De door de VSA en Israël geplande bufferzone, als prelude op een gewenste opdeling, komt er niet. (5’14”)
  • een tweede poging dagtekent van 2014 toen de multinationale terroristen erin slaagden door te stoten naar de Mid. Zee in de prov. Latakia. Toegang tot de zee is immers superbelangrijk. Zij konden door het Syrische leger en de Russische luchtmacht verdreven worden. (06′) Trump steunde vooral de Koerden.
  • En dan komt Biden op het toneel die een eerder pragmatische houding t.o.v. de Koerden aanneemt. De Koerdische droom kost vooral veel geld en problemen met buurlanden. Turkije, Irak en Syrië zullen een onafhankelijk Koerdistan nooit aanvaarden. Hoe lang moeten de VSA dit Koerdisch eiland dan nog beschermen? Bovendien schijnen de Koerden een steeds betere verstandhouding met Rusland te krijgen. De Russische luchtmacht is nu ook aanwezig in Qamishli, (8’35”) weliswaar in Syrische regeringshanden, maar geografisch ligt het in het oosten, dichtbij de Turkse grens en Amerikaanse bases ten oosten van de Eufraat. Naar verluidt een indicatie dat de VSA zich uiteindelijk uit Syrië zullen terugtrekken.

De Koerden hebben nu een probleem: Turkije dat zich blijkbaar voorbereidt op een uitbreiding van de invasie, die de Koerden nog verder naar het zuiden zal verdrijven en de bezette regio met een fijne kam zal “reinigen” van Koerdische aanwezigheid. Gaan de VSA de Koerden verdedigen tegen NAVO-lid Turkije?

Het is dus niet zo onlogisch dat de Koerden zich nu opnieuw tot de Syrische regering richten. En deze staat nu steviger in zijn schoenen dan tijdens de eerste oproep voor hulp (die door de VSA de grond ingeboord werd) toen Erdogan zijn olijftakinvasie startte.

Kevork Almassian lijkt te weten wat er zoal achter de schermen bedisseld wordt. De Syrische regering zou alle overheidsinstanties onder zijn hoede nemen, de Syrische vlag zou aan alle overheidsgebouwen wapperen, overheidsinstituten en leger zouden terugkeren naar deze regio, de Koerdische SDF-milities integreren in het Syrische leger… in ruil zouden de Koerden meer culturele zeggenschap hebben, de Koerdische taal erkend worden en eventueel administratieve autonomie voor plaatsgebonden thema’s. Een soort gewestvorming die eigenlijk nu al bestaat, maar voor de Koerden nooit ver genoeg ging. Of de Koerden dit zullen aanvaarden? Kevork stelt met zekerheid te weten dat de Russen de voorbije jaren geprobeerd hebben de Koerden meer politieke autonomie te verlenen, iets dat de Syrische regering steeds categoriek geweigerd heeft. Kevork geeft nog zijn persoonlijke mening: de Russen beschouwen Assad als een koppig leider die zijn eigen visie heeft op Syrië. Maar Kevork vindt dat Assad gelijk heeft. Rusland en Iran zijn bondgenoten maar kennen het Syrische volk en gemeenschap niet zoals de Syriërs. Bovendien is Syrië een lappendeken van stammen, clans, geloofsgemeenschappen, belangen en historische gegevens. Als er aan één minderheid een bepaalde vorm van zelfbestuur gegeven wordt, waar houdt het dan op?

Ondertiteling, vertaling en geschreven tekst via icoontjes onderaan

“Zijn islamitische huik naar de wind hangen”

Geplaatst op door

... Of gewoon Taqqiya?

Ze stonden op de luchthaven van Kaboel, wanhopig, zonder Amerikaans paspoort, maar wel jarenlang dé getrouwe hulpjes van de Amerikaanse militairen. En ze wilden weg uit Afghanistan, naar het vrije Westen. Hun trouw verdiende toch wel beloond te worden met een vliegticket en visum voor de VSA?

Trouw? Trouw is relatief. Blijkt dat sommigen, die niet samen met de Amerikaanse kameraden hun thuisland konden verlaten, op de vlucht voor mogelijke wraak van de Taliban, dan maar overschakelden naar een nieuwe opdrachtgever, nl. ISIS-K. Het gaat om Afghanen die als spionnen werkten voor de Amerikaanse inlichtingendienst. Blijkbaar vonden ze de nieuwe heersers, de Taliban, niet gewelddadig genoeg.

Of – horresco referens – waren ze heel de tijd wel degelijk trouw aan hun idealen? Aan hun ware opdrachtgevers? Koesterden de Amerikanen verraderlijke slangen aan hun borst?

“… Neem ‘liegen’. Volgens de Sharia is bedrog of misleiding niet alleen toegestaan in sommige situaties, het is soms zelfs verplicht. 

Bijvoorbeeld: moslims die moeten kiezen tussen de Islam afzweren en gedood worden moeten, en dit in tegenstelling tot de vroegere christelijke traditie, bedriegen door hun afvalligheid te veinzen; vele juristen hebben vonnissen uitgesproken die stellen dat moslims verplicht zijn om te liegen volgens de Koran 4:29…”

https://onzetaal.nl/taaladvies/zijn-huik-naar-de-wind-hangen

misleiding-taqiyya-duidelijk-uitgeleg

Quo vadis, Syria?

Geplaatst op door

Een moeilijke Quo Vadis vandaag. Voortdurend – elke zin, elke paragraaf, elke afbeelding, elke film, snel opslaan vooraleer de censuurduivel weer toeslaat en we al het voorbereidend werk kwijt zijn.

Onopgemerkt betreedt Syria opnieuw het internationale podium. Als de poco media geen “schokkend nieuws” kunnen brengen over de “dictator-duivel” Assad, dan wordt Syrië gewoon uit het journaal verbannen.

Opmerkelijk feit, dat aan de aandacht van Vranckx & co. ontsnapte: begin oktober werd Syrië terug opgenomen in de schoot van Interpol. Officieel werd het land echter niet uitgesloten; het mocht gewoon sinds december 2012 niet meer meespelen, t.t.z. geen gebruik meer maken van het Interpol Informatie Systeem. Die uitsluiting werd begin van de maand oktober opgeheven.

Fijn. Kan de Syrische politie meteen op zoek gaan Hicham Chaib die recent door het Antwerpse Hof van Assisen bij verstek veroordeeld werd tot levenslang. De belgische identiteit heeft hij naar verluidt ook “verloren” – alsof hij daarvoor een traan zal laten! Alle gekheid op een stokje: als hij zich nog niet in het gezelschap van zijn 79 maagden ophoudt, dan bevindt die man zich ergens bij de ondergedoken IS-cellen, ofwel leeft hij in “de laatste rebellenburcht” Idlib onder een andere naam.

https://www.interpol.int/News-and-Events/News/2021/INTERPOL-statement-on-lifting-corrective-measures-applied-to-Syria

We schreven het in onze vorige Quo vadis: he’s back. Hij is terug. President Bashar al-Assad. Terug van nooit weggeweest.

Blijkt dat aan de oostelijke kant van de Eufraat, daar waar de Koerden hun eigen paradijs in elkaar mochten klutsen met steun van de VSA in ruil voor olie, het ook niet alles koek en ei is. De Koerden willen daar de Arabische bevolking – de meerderheid – koerdiseren. En waar begint dit? Bij de kinderen. In de scholen. Zoals ook Erdogan het opdringt in het door Turkije bezette noorden, daar wordt het Arabisch verdrongen door het Turks. Blijkt dat de bevolking niet volgens plan meespeelt in de “Koerdische autonome zone”. In Hasakah werden de meeste scholen intussen overgenomen door milities van het SDF (Koerden). De bevolking protesteerde herhaaldelijk tegen het verplichte separatisme en verloochening van hun identiteit.

Arabische Kinderen konden hun examens niet afleggen… tenzij deze in het Koerdisch gebeurden, een taal die ze niet spreken. De officiële Syrische staatsscholen, die nog niet bezet zijn, krijgen nu een toevloed van Arabische kinderen.

Wij hebben al herhaaldelijk in deze rubriek gemeld en aangeklaagd: de Koerdische beschermelingen van de VSA zijn alles behalve lieverdjes. Zij ontvoeren, chanteren de Arabische bevolking. Dwingen hen tot diensttijd in hun militie. Moeten bijgevolg strijden, vechten tegen hun eigen mensen. Zo niet… Ditmaal heeft deze Turkse zender het thema opgepikt – niet zonder eigennut. Hoewel zij best hun mond zouden houden. Het gebeurt ten slotte ook in het door de Turken bezette noorden… U kent toch het spreekwoord over de splinter en de balk?

En zoals steeds en overal is de kleine man het grootste slachtoffer van de oorlogswaanzin. Klik op “Bekijken op YouTube”:

Over de relatie met buurland Israël kan men wekelijks een dik boek schrijven. Er gaat geen maand, … geen week … voorbij, zonder dat Israël zich gedwongen ziet zich pro-actief te verdedigen… midden in het Syrische grondgebied. Syrisch politiek commentator Alaa Al-Asfari heeft er zo zijn gedacht over: “in de toekomst gaan we de Israëlische aanvallen op een strategische wijze beantwoorden i.p.v. een tactische. We hebben ons al te lang moeten beheersen. Het terrorisme wordt stilaan verdreven zodat we onze aandacht op Israël kunnen richten. Vooral omdat onze luchtafweer geen lachertje is”. Hij stelt dat “Syrië één van de 10 leidende landen is qua luchtafweer, dank zij Rusland natuurlijk en de Iraanse technologie.” Blufpoker?

Wat hebben we geleerd? Dat de Russische luchtafweerraketten voorzien werden van de fijne Iraanse technologie. Zou het? Zijn de Russische niet goed genoeg?

Keren we terug naar het thema onderwijs: studenten in Damascus vieren het begin van het nieuwe schooljaar. Hoeveel mondmaskers telt u?

In Moskou kwamen Syrische en Russische onderwijsspecialisten bij elkaar om zowel het niveau als de lesgevingmethodes te verbeteren. En de onderwijsinstituten voor fysica, technologie en creativiteit van beide landen hielden gezamenlijke seminaries.

En in de universiteit van Damascus ontmoetten Archeologie en Geografie onderzoeksgroepen elkaar om de geschiedenis van beide landen te vergelijken.

In dezelfde universiteit, faculteit geneeskunde, werd een symposium georganiseerd over de vroege opsporing en behandeling van borstkanker.

Arabische muziek klinkt onwennig in onze oren. De Syrische zangeres Lenda Bytar had een gesmaakt optreden in het Damascus Opera House.

Prachtige oude huizen in Damascus. Architectonische pareltjes. Doet ons denken aan de sprookjes uit 1000 en 1 nacht. Met sprankelende fonteinen op binnenkoeren. Inlegwerk in meubels, deuren en ramen. Tapijten. Tegeltjes. Maak kennis met de Architectuur van de Sluier. Aan de buitenkant kan u immers niet vermoeden wat er achter de muren schuilt.

In de VN Veiligheidsraad heeft de Chinese vertegenwoordiger, Geng Shuang, nog maar eens aangedrongen op het opheffen van de sancties tegen Syrië, het beëindigen van de buitenlandse bezetting en de steun toegezegd voor een politieke oplossing.

De permanente Syrische vertegenwoordiger Bassam Sabbagh wees de buitenlandse inmenging bij de discussies over de nieuwe Syrische grondwet in Genève van de hand. Hij herhaalde het Syrische standpunt, nl. de strijd tegen terrorisme en de bevrijding van de bezette gebieden.

De Noorse afgevaardigde pleitte voor “humanitaire steun” daar de winter op komst is. Op de vraag van de journalist over Turkije en een mogelijke invasie gaf ze geen krimp. Zij houdt zich blijkbaar slechts bezig met “humanitaire” zaken en niet met Ottomaanse gebiedsuitbreiding. Verstandige vrouw. Als je niets zinnigs te vertellen hebt, kan je best zwijgen.

De Egyptische president Abdel Fattah al-Sisi herhaalde het standpunt van zijn land – de afwijzing van eender welke poging door sommige regionale partijen om de Syrische soevereiniteit of territoriale integriteit aan te tasten – zij het door een fait accompli en/of gedwongen demografische veranderingen.. De Al-Ahram Gate webstek citeerde Al-sisi tijdens een persconferentie met de Roemeense president Klaus Iohannis in Cairo. Erdogan zal weeral blij zijn…

Dat Turkije de Ottomaanse droom nog niet opgegeven heeft, mag blijken uit de stemming in het parlement, waarbij de militaire bezetting van Noord-Syrië meteen voor twee jaar verlengd werd. Turkije verlengt militaire operaties in Irak en Syrië tot 2023

https://youtu.be/AL_cTCYKIW4

De zenuwen staan gespannen. Iedereen wacht op een volgende stap. Wie begint?

https://youtu.be/9qBm2YYX6iM

Bij zijn toespraak aan de Syrische strijdkrachten had president Assad naar verluidt een duidelijke boodschap aan de terroristen: “Tot ziens op het slagveld!”

Aftalibanstan voor kenners

Geplaatst op door

Met z’n vijven trok een Talibandelegatie naar Moskou voor overleg om uiteindelijk te komen tot de betrachtingen: de geboorte-aankondiging van een  “onafhankelijke, neutrale, verenigde, democratische en vreedzame staat, vrij van terrorisme, oorlog en drugs”, en met een inclusieve regering “met vertegenwoordigers van alle etnische, religieuze en politieke groepen.”

Zo ver zijn ze nog niet, nog lang niet: Lavrov, als gastheer, zette de toon van de vergadering, nl. “Afghanistan te verenigen met alle buurlanden, zonder uitzonderingen”. Onaangedaan vermeldde hij de Amerikaanse olifant in de kamer – of eerder het gebrek ervan: “Onze Amerikaanse collega’s kozen ervoor om niet deel te nemen“, eigenlijk “voor de tweede keer, een uitgebreide trojka-achtige vergadering ontwijken.”  Naar verluidt verontschuldigde Washington zich omwille van niet duidelijke “logistieke redenen”. U kan heel het relaas hierover in onderstaande video volgen.

Schakel ondertiteling, vertaling / geschreven tekst in via icoontjes

De trojka, die vroeger in Doha bijeenkwam, bestaat uit Rusland, de VS, China en Pakistan. De uitgebreide trojka in Moskou deze week bestond uit Rusland, China, India, Iran, Pakistan en alle vijf Centraal-Aziatische ‘stans’. Dat maakte het in wezen tot een bijeenkomst van de Shanghai Cooperation Organization (SCO), op het hoogste niveau.

De gezamenlijke verklaring die na de vergadering werd afgegeven, was misschien niet bepaald een thriller. Maar dan, helemaal aan het einde, biedt paragraaf 9 de echte bom:

“De partijen hebben voorgesteld om een ​​collectief initiatief te lanceren om zo snel mogelijk een brede internationale donorconferentie onder auspiciën van de Verenigde Naties bijeen te roepen, zeker met dien verstande dat de kernlast van de economische en financiële wederopbouw en ontwikkeling van Afghanistan moet worden gedragen door op troepen gebaseerde actoren die de afgelopen 20 jaar in het land waren.”

Het westen zal vanzelfsprekend argumenteren dat er al een soort donorconferentie heeft plaatsgevonden: dat was de speciale top van de G20 via videoconferentie eerder in oktober, waar ook VN-secretaris-generaal Antonio Guterres bij aanwezig was. Vervolgens werd vorige week veel gezegd over een Europese belofte van 1 miljard euro aan humanitaire hulp, die in zijn huidige vorm uiterst vaag blijft, zonder concrete details. Misschien moeten onze EU-parlementairen eens hun licht opsteken…

Op de G-20 gaven Europese diplomaten achter gesloten deuren toe dat de grootste kloof was tussen enerzijds het westen “dat de Taliban wilde vertellen hoe ze hun land moesten besturen en hoe ze vrouwen moesten behandelen” als noodzakelijke voorwaarden in ruil voor hulp, en anderzijds het pragmatische Rusland en China die verkiezen zich niet te mengen in de Afghaanse interne keuken.

De buurlanden van Afghanistan, Iran en Pakistan, waren niet uitgenodigd voor de G-20, en dat is in de gegeven omstandigheden wellicht niet heel verstandig. Het is een open vraag of de officiële G-20 in Rome, op 30-31 oktober, ook Afghanistan zal behandelen, samen met de voor het westen belangrijkste thema’s: klimaatverandering, Covid-19 en een nog ongrijpbaar wereldwijd economisch herstel.

Dus, argumenteert Lavrov, is de Moskou-vergadering, hét forum om de Afghaanse problemen aan te pakken. En daarmee komen we bij de kern van de vergadering: de economische en financiële heropbouw. Lees nog even paragraaf 9, bovenaan vermeld. Laat het tot u doordringen. Het idee alleen al dat de vroegere “op troepen gebaseerde actoren”, dus de internationale (NAVO) bezettingsmacht, het Prachtland Afghanistan, na het militaire débâcle, de ondankbaarheid der Afghanen, het verraad van het Afghaanse leger, er bovenop zou helpen… wie gelooft dat? Iemand? Niemand?

De VS doen niet aan natievorming – zoals heel de derde en vierde wereld uit ervaring weet. Zelfs het deblokkeren van de bijna $ 10 miljard van de Afghaanse Centrale Bank die door Washington is geconfisqueerd, zal een zware dobber zijn. Het IMF voorspelde dat zonder buitenlandse hulp de Afghaanse economie met 30 procent kan krimpen.

https://youtu.be/ZE41wer-pb8

De Taliban, onder leiding van tweede premier Abdul Salam Hanafi, probeerden een moedig gezicht op te zetten . Hanafi betoogde dat de huidige interim-regering al inclusief is: meer dan 500.000 medewerkers van de voormalige regering hebben immers hun baan behouden.

Maar nogmaals, er gingen veel kostbare details verloren in de vertaling en de Taliban misten een frontlijnfiguur die de Euraziatische verbeelding kon boeien. Het mysterie blijft bestaan: waar is Mullah Baradar?

Baradar, die het politieke bureau in Doha leidde, werd alom getipt als het gezicht van de Taliban naar de buitenwereld toe na de overname van Kabul door de groep op 15 augustus. De geruchten dat hij effectief buitenspel is gezet zijn zeer hardnekkig.

Op de achtergrond van de Moskou-vergadering lieten diplomaten doorschemeren dat de sfeer gespannen was. Rusland moest op eieren lopen om te bemiddelen bij de grieven van Indië en de zorgen van Tadzjikistan. Het was op voorhand geweten dat Rusland de Taliban niet zouden erkennen als de nieuwe Afghaanse regering – nog niet. Prioriteit: de Taliban mochten geen veilige haven bieden aan jihadisten, die “derde landen, vooral de buurlanden” zouden kunnen aanvallen, benadrukte Lavrov.

Als president Poetin terloops de officiële informatie laat vallen dat er zich minstens 2.000 ISIS-K-jihadisten in Noord-Afghanistan ophouden, betekent dit dat de Russische inlichtingendienst precies weet waar ze zijn en eventueel de mogelijkheid heeft / resp. aanbiedt ze te onderdrukken, mocht de Taliban een seintje geven dat ze hulp nodig hebben.

Voorlopig blijft het bij “oefeningen”… De boodschap is duidelijk!

De NAVO daarentegen, nog steeds niet bekomen van de Afghaanse vernedering, bij monde van Jens Stoltenberg, vindt dat de Taliban verantwoording verschuldigd zijn aan de NAVO voor het aanpakken van terrorisme en mensenrechten.

En daar bovenop als achtergrondweetje: Rusland weigerde botweg het Amerikaans verzoek om hun inlichtingenapparaat in Centraal-Azië in te zetten… een goede verstaander begrijpt: om Afghanistan te bespioneren. Als Rusland dit doet, dan zal het wel zo verstandig zijn het niet aan de neus van de VSA te hangen. Eerst wilden ze een “tijdelijke” militaire basis in Oezbekistan of Tadzjikistan: Poetin-Biden besprak het zelfs op de top van Genève. Poetin bood half voor de grap een tegenaanbod aan om de Amerikanen te huisvesten in een Russische basis, waarschijnlijk in Tadzjikistan! Moskou speelde dit tweederangs schouwtoneel een paar weken mee om uiteindelijk tot de conclusie te komen: er is geen plaats voor Amerikaanse ‘contraterrorisme’–theaterstukjes in Centraal-Azië.

Kortom, Lavrov in Moskou hield niet alleen zijn eigen hoofd koel. Hij benadrukte dat de deelnemers van de Moskou-vergadering alle kansen willen benutten om de Taliban de kans te geven “opgenomen” te worden via verschillende multilaterale instanties, zoals de VN, de SCO – waar Afghanistan een waarnemer is – en, cruciaal, de Collective Security Treaty Organization (CSTO), een militaire alliantie.

Laatste nieuws: de VSA proberen nu Pakistan te overtuigen om het Pakistaanse luchtruim te mogen gebruiken om te spioneren in Afghanistan.

Quo vadis, Syria?

Geplaatst op door

20 oktober: een bijzonder dodelijke dag in Syrië met slachtoffers bij alle protagonisten. Tendens stijgend.

Uitzonderlijk: de poco media deelden beelden over de autobus met Syrische militairen in Damascus, die door bommen de lucht inging: 14 militairen hadden geen enkele kans dit te overleven..

Of toch niet zo uitzonderlijk, vermits de verspreiding van het beeldmateriaal onmiddellijk gevolgd werd door een filmpje van een bomexplosie in Idlib, waarin naar verluidt (ook) kinderen om het leven kwamen. Wat bij iedereen onmiddellijk een belletje zou moeten doen rinkelen: het bekende stramien: “kinderen” en de “Witte Helmen”, waarmee tegelijkertijd in de kaarten van al-Qaeda gekeken kan worden. Ze hebben waarschijnlijk nog massa’s filmpjes in hun archieven die naar wens kunnen geknipt, geplakt en gepubliceerd worden. Spijtig dat ze soms stoemelings dezelfde kinderen in dezelfde kleren in zgz. andere bombardementen in andere steden gebruiken… Amateurs!

Die busbommen in Damascus waren duidelijk gepland: gepland in strategie, in tijd, in plaats, in gekozen slachtoffers. Ze moesten de wereld tonen dat in regeringsgebied geen veiligheid te vinden is, dat vluchtelingen niet kunnen (of mogen) terugkeren, dat investeren boter aan de galg is. Ze werden geplaatst omdat er de laatste tijd te weinig aandacht naar de “laatste rebellenburcht” Idlib gaat. Ze werden geplaatst omdat n.a.v. de bomaanslag in Damascus meteen àndere beelden van een “laffe” aanval door het Syrische leger op “kinderen” in Idlib wereldkundig kon gemaakt worden. Ze werden geplaatst om ‘s werelds sympathie voor de “rebellen” levendig te houden. Ze werden geplaatst om de menselijke kant van de terroristen te tonen: “zie je wel, wij zijn geen barbaren, wij vallen slechts soldaten aan”. Ze werden geplaatst omdat de geruchten van een Syrisch-Russisch offensief, om de door Erdogan beloofde gedeeltelijke vrijmaking van Idlib tot 6 km ten noorden van de M4 snelweg, die van de Mid. Zee-kust via Aleppo naar het oosten loopt, eindelijk te kunnen realiseren. En dàt zint het al-Qaeda-allegaartje niet. Het zou betekenen dat zij zich ofwel overgeven, de wapens neerleggen, naar hun thuislanden terugkeren, zich integreren in de Syrische maatschappij ofwel opschuiven naar het noorden van Idlib, dichter bij de Turkse grens.

https://youtu.be/lH3BelzTEPA

En eveneens opmerkelijk, verschillende explosies schudden de door de VSA bezette al-Tanf regio door elkaar. Al-Tanf waar naar verluidt pakweg 200 Amerikaanse militairen opleidingen geven aan “rebellen”. De explosies werden veroorzaakt door 5 drones, naar alle waarschijnlijkheid als antwoord op de Israëlische luchtaanvallen van 13 oktober in de buurt van Palmyra.

https://youtu.be/JTskP47KP-U
Lees verder →

Quo vadis Syria?

Geplaatst op door

In deze Quo Vadis laten we de militaire situatie even voor wat ze is. De geruchten worden nl. steeds hardnekkiger, dat binnen afzienbare tijd een nieuw offensief zal ingezet worden om het zuidelijke gedeelte van Idlib, tot achter de M4 snelweg, die loopt van de kust naar Aleppo, te bevrijden van het terroristisch gespuis. Dus even geduld tot we hierover meer nieuws kunnen melden. We mogen tenslotte niet vergeten dat Syrië méér is dan oorlog en terrorisme.

Newsweek plaatst deze week president Bashar al-Assad op de omslagpagina, begeleid met de titel “He’s Back – In a triumph over the U.S. Syrian leader Bashar al-Assad is reclaiming a place on the world stage.”

“Hij is terug. Zegevierend over de VSA eist de Syrische leider Bashar al-Assad zijn plaats op het wereldpodium weer op.”

Opmerkelijke woordkeuze, die we niet meer gewend zijn van een westers tijdschrift: “leider”, i.p.v. “dictator” of andere minder complimenteuze beschrijvingen. In het artikel, dat niet verborgen zit achter een betaalmuur, wordt uitgelegd waarom de Arabische landen Assad niet langer als een paria willen behandelen. Moe gestreden, de geschillen, vluchtelingen en corona meer dan beu, wil men naar verluidt liever opnieuw een verstandhouding met Syrië opbouwen. De terugkeer in de schoot van de Arabische Liga is een kwestie van tijd; volgens het artikel zou zowel Israël als Egypte een (soenni)arabisering van Syrië graag zien gebeuren in de hoop dat de Iraanse invloed daardoor zou verminderen en de auteur besluit dat het voor de VSA moeilijk wordt de sancties te blijven opdringen.

“He’s Back“… tot spijt van wie het benijdt. Natuurlijk is hij “back” – hij is nooit weg geweest. Hij bleef de steun van de meerderheid der Syriërs – van eender welke religie en achtergrond – behouden. De non-stop idiote propaganda door de VSA en andere westerse regeringen en media als steunbetuiging voor de terroristen, verpakt als “regime change”, pakte geen verf in Syrië. Het volk daar is tenslotte niet gek, het ziet, ondervindt en weet hoe de vork aan de steel zit. De media hier en in het algemeen in heel het westen hebben zich bewust of onbewust laten ringeloren. Bewust… ja, dikwijls met een zichtbare en bewijsbare band met de al-Qaeda & co. terroristen. De zgz. chemische gasaanvallen horen thuis in een tweederangs Hollywood-griezelfilm. Iets in de stijl van de zgz. “afslachting van couveusebaby’s in Koeweit” (The great lie of the first Gulf War) of de “massavernietigingswapens in Irak”…(There were no weapons of mass destruction in Iraq)

We schreven het herhaaldelijk: zonder sancties, zonder de bezetting van buitenlandse machten, zonder de diefstal van olie en graan, zou Syrië alle kansen hebben om een welvarend, religieus-verdraagzaam land te zijn. Dat een “great America” zich verlaagt tot het roven van de grondstoffen van een klein – op wereldschaal eerder onbetekenend land – zegt veel, zo niet alles. In onderstaande video wordt duidelijk gemaakt hoe ingrijpend de diefstal is voor de Syrische staatskas én voor de bevolking:

“We hebben veel vrienden…”

Er worden stilaan contacten aangeknoopt of heropgenomen. Dr. Faisal Miqdad, min. van buitenlandse zaken en expats, had in Belgrado een ontmoeting met de Servische ministers van landbouw, handel, toerisme en communicatie om toekomstige samenwerkingsplannen te bespreken. (…) Hij deed tevens een oproep aan Syrische expats om in hun thuisland te investeren. (…)

Lees verder →

Oogjes dicht en snaveltjes toe!

Geplaatst op door

De dood van Mohammed-spottekenaar Lars Vilks werd quasi onmiddellijk “onderzocht” en bij de statistieken van dodelijke slachtoffers in het verkeer opgenomen. Gelooft u dit?

Onze redactie is alvast niet overtuigd van de officiële uitleg, nl. een betreurenswaardig auto-ongeval.

Sinds 2007 genoot Lars Vilks 24/24 politiebescherming, had twee persoonlijke lijfwachten. Al-Qaeda zette $ 100.000 op zijn hoofd. Hij ontsnapte aan talrijke aanslagen tot zondag een vrachtwagenchauffeur stoemelings op zijn wagen inreed. Volgens de politie zou een klapband misschien, eventueel, hoogstwaarschijnlijk de oorzaak kunnen zijn. De Zweedse cultuurministerin, Amanda Lind, plengde twee krokodillentranen toen ze het een “extreem tragisch voorval” noemde.

Lars Vilks leefde op geleende tijd. In 2007 probeerden twee mannen zijn huis in Zweden in brand te steken. In 2015 ontsnapte hij ternauwernood aan een aanslag in Kopenhagen tijdens een debat over de islam en de vrijheid van meningsuiting. In dat zelfde jaar, slechts een maand later, vond een jonge “Deen”, van Palestijnse oorsprong, dat het met de vrijheid van meningsuiting in Kopenhagen de spuigaten uitliep. Vilks en zijn gast, de Franse ambassadeur, kwamen er met de schrik vanaf. Vijf agenten werden gekwetst, een Deense filmregisseur gedood. Dezelfde Mo-supporter vermoordde ook een joodse veiligheidsagent die wacht hield voor de Kopenhaagse synagoge – pas toen ging hij over de tolerantie-schreef en werd door de Deense politie neergeschoten. In 2014 werd de Amerikaanse “Jihad Jane”, Colleen LaRose (58), tot tien jaar gevangenis veroordeeld omdat ze een moordcomplot op Vilks plande.

Lars Vilks: Swede who lived under police protection after drawing Prophet Muhammad dies in crash | Euronews

Lars Vilks och två poliser döda i trafikolycka i Markaryd (expressen.se)

Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

De zevende en laatste eigenschap van ons mens zijn is onze roeping tot de gelijkenis met God. We zijn allen  geschapen naar Gods beeld en gelijkenis. Het beeld blijft. De gelijkenis van God is door de zonde uitgewist en kunnen we met eigen krachten niet meer terug winnen.

Het “beeld Gods” is als het alfa van ieder mensenleven en de “gelijkenis Gods” is als het omega. Vanaf de oudste tijden zochten mensen steeds naar God in de schepping en de natuurkrachten. Toch zijn niet de mensen naar God opgestegen maar is God naar de mensen afgedaald.  God is zelf mens geworden, heeft onder ons gewoond, heeft geleden,  is gestorven op het Kruis en is op de derde dag verrezen. Jezus roept ons op om Hem na te volgen. Hebben we zo de gelijkenis met Jezus verworven dan hebben we tevens de gelijkenis bereikt met de Vader.

Jezus zegt ons dat niemand tot de Vader komt tenzij door Hem (cfr. Johannes 14,6) en Hij is de perfecte icoon van de  Vader (cfr. Johannes 14, 9). De heilige Serafim van Sarov (+ 1833), een van de grootste Russische mystici, zegt dat we de heilige Geest juist krijgen voor deze omvorming. Ons uiteindelijk levensdoel is niets minder dan binnentreden in de heerlijkheid van de Drie-ene God, wat ook ons hoogste geluk is. De overzijde van de dood is niet het geopende graf, maar het liefdevolle gelaat van de Vader, de Zoon en de heilige Geest. En deze overgang gebeurt door een nieuwe geboorte, een nieuwe schepping.

De heilige Paulus drukt het sterk uit: “Ik ben er zelfs van overtuigd dat het lijden van deze tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid waarvan ons de openbaring te wachten staat…” (Romeinen 8, 18). Het oorspronkelijke Griekse woord voor “lijden” staat in het meervoud (mathèmata) en geldt voor fysisch, psychisch, geestelijk, moreel lijden. Verderop drukt Paulus dan nogmaals zijn diepe overtuiging uit: “Maar over dit alles zegevieren wij glansrijk… . Ik ben ervan overtuigd dat noch de dood, noch het leven, noch engelen, noch boze geesten, noch wat is noch wat zal zijn en geen macht in de hoge of in de diepte, noch enig wezen in het heelal ons zal kunnen scheiden van de liefde van God die is in Christus Jezus onze Heer” (Romeinen 8, 37-39). Paulus geeft een opsomming van wat in zijn tijd als de  gevaren gezien werd. We kunnen nu zeggen: zelfs de meest duistere plannen van een oppermachtige elite die de wereldbevolking wil ontwrichten, overal verdeeldheid wil zaaien en uiteindelijk een groot deel wil uitroeien om over de anderen als robotten te heersen… kunnen Gods liefde voor ons niet doven en niet beletten dat wij in Christus door  lijden  en sterven de gelijkenis van God ontvangen.

Hoe kunnen we nu reeds hiernaar leven? Door bewust te kiezen voor deze omvorming in Christus en binnen te treden in de dynamiek die ons steeds meer doet gelijken op Christus. Het is niets anders dan een christelijk leven leiden, geïnspireerd door de menselijke en goddelijke deugden. De kardinale deugden fungeren hierbij als scharniermomenten. De voorzichtigheid is geen leven in angst, vrees  of schuchterheid maar op bezonnen wijze het juiste oordeel vellen en de juiste weg gaan. Rechtvaardigheid leert ons respect tegenover God en de medemens en hen te geven wat hen toekomt.

Jegens God is het godsvrucht. We genieten volop van de schepping maar we erkennen en eren God als Schepper en Vader,  Jezus als Verlosser en de heilige Geest als onze Heiligmaker. Jegens de naasten erkennen we hun rechten. Het is een houding van rechtschapenheid in gedachten en handelen. Ze brengt harmonie. Sterkte geeft ons de moed om niet te capituleren, maar ook in moeilijkheden trouw  te blijven en het goede te doen. Hiermee kunnen we de angst overwinnen, zelfs voor de dood. Het maakt ons bereid om het offer van ons leven te brengen. Matigheid leert ons evenwichtig om te gaan met de aardse goederen en te leven met een gezonde  bescheidenheid en soberheid. Ze leert ons minder jachtig te zijn, onze instincten en impulsen te bedwingen.

De heilige Johannes spreekt over de “gulzigheid van het vlees” (Grieks: epithumia tès sarkos): “Verliest uw hart niet aan de wereld…Want al wat in de wereld is – het begeren van de lust en het begeren der ogen en de hovaardij van het geld – het komt niet van de Vader maar van de wereld. En die wereld gaat voorbij met heel haar begeerlijkheid, maar wie de wil doet van God blijft in eeuwigheid” (1 Johannes 2, 15-16).

Een christelijk leven wordt vooral geïnspireerd door de goddelijke deugden van geloof, hoop en bijzonder de liefde, die uitgaan van en gericht zijn op de Drie-ene God. Door het nieuwe gebod van de liefde dat Jezus ons openbaarde  leven we als vrije kinderen van God. Jezus vat alles zo samen: “’Gij zult de Heer uw God beminnen met geheel uw hart, geheel uw ziel en geheel uw verstand’. Dit is het voornaamste en eerste gebod. Het tweede, daarmee gelijkwaardig: ‘Gij zult uw naaste beminnen als uzelf’. Aan deze twee geboden hangt heel de Wet en de Profeten” (Mattheus 22, 37-40).

Onmisbaar hierbij is het gebed. Een van de mooiste en meest volledige uiteenzettingen hierover vind je in het laatste en vierde deel van de Catechismus van de Katholieke Kerk. Zoals een fysisch lichaam niet kan leven zonder zuurstof, zo kan geen mens als belichaamde geest blijven leven zonder gebed. Het Onze Vader dat Jezus ons zelf leerde is hierbij het belangrijkste gebed. Ook het Rozenhoedje kan zegen brengen over de hele dag. Uiteindelijk is bidden een levenshouding, een voortdurende  toewijding aan de Drie-ene God en aan de medemens. Ons leven met zijn dagelijkse moeilijkheden kan ook geheiligd worden door kleine tekenen, zoals het bidden van het Angelus ’s morgens, ’s middags en ’s avonds. Deze kleine daden zijn geen tijdverlies maar zullen uiteindelijk tijdwinst blijken te zijn, omdat ze orde en vrede brengen  en beantwoorden aan de diepste stroming in onszelf.

“Vrienden, nu reeds zijn we kinderen van God en wat wij zullen zijn is nog niet geopenbaard; maar wij weten dat wanneer het geopenbaard wordt wij aan Hem gelijk zullen zijn, omdat wij Hem zullen zien zoals Hij is” (1 Johannes 3, 2-3). We kunnen  ons geen enkele voorstelling maken van onze uiteindelijke gelijkenis met God. Zoals een ongeboren baby zich geen enkele voorstelling kan maken van het zelfstandige leven buiten de moederschoot, zo kunnen wij ons evenmin voorstellen wat de heerlijkheid van die gelijkenis met God zal zijn. En zoals een baby uit de veilige geborgenheid van de moederschoot moet gestoten worden om tot een volwassen persoon uit te groeien, zo moeten wij uit de moederschoot van dit aardse leven gestoten worden om binnen te treden in de heerlijkheid van Gods Licht. Nieuwsgierig zullen we sterven. De hindoe-mysticus Rabindranth Tagore zei het zo: “Wanneer al de snaren van mijn leven gestemd zullen zijn, mijn Meester, dan zal bij elke van Uw aanrakingen, de muziek der liefde weerklinken”.

P. Daniel

Aandacht: Volgende week wil ik me even terugtrekken om  een persoonlijke retraite te houden. Daarom zal ik volgende vrijdag 8 oktober geen meditatie en geen bericht sturen.

Flitsen

Op onze zondagse wandeling naar de bergen en ons ontbijt in de woestijn kregen we plots twee jongeren op bezoek, kinderen van de eigenaar van het terrein. We kampeerden onder sparrenbomen maar verderop was er een olijvenboomgaard en een wijngaard. De jongens hadden 2 kisten druiven geoogst. Ze boden aan elk van ons een tros druiven aan en het waren wel wel de mooiste trossen die ze gaven!

Abouna Michel uit Damascus, de verantwoordelijke voor de liturgie in de Grieks-Melchitische kerk, komt maandagavond toe om ons twee dagen  te onderrichten over het byzantijnse morgengebed en vespers. Dinsdagmorgen gaf hij aanschouwelijk onderricht over de voorbereiding van de Eucharistie, die normaal in het heiligdom gebeurt (als uitdrukking van het verborgen leven van Jezus) maar die hij nu op een tafeltje in de kerk deed zodat iedereen goed kon volgen. Het “bereiden van de gaven” verwijst naar gans de heilsgeschiedenis, het leven van Jezus, Maria en de Kerk. Het ronde broodje vertegenwoordigt Maria, het binnenste vierkant daarvan is Jezus, het “Lam Gods”. Dan wordt het brood in stukjes gesneden met de ‘lans’: links een stukje voor Maria (driehoek), rechts voor de engelen en de heiligen, onder voor de levenden en overledenen. Dan worden de stukjes gesneden die voor de heilige Communie in het heilig Bloed worden gedoopt (boven het Lam Gods – de vierhoek). In de kelk wordt vooraf wijn en water gegoten. Het verwijst naar het bloed en het water dat uit Jezus’ zijde kwam na de lansstoot van de soldaat.

Lees verder →

Quo vadis, Syria?

Geplaatst op door

We beginnen met een eenakter-komedie van de bovenste plank…

Eergisteren hadden Poetin en Erdogan een afspraak in Sochi, echter zonder afsluitende conclusie hoe het nu verder in Syrië moet (af)lopen. Erdogan prees de gezamenlijke inzet en benadrukte het belang van de Turks-Russische relatie voor eender welk vredesakkoord in het M.O… Eender welk… Erdogan zal zich met zekerheid niet verslikken in een portie bescheidenheid!

Poetin stelde dat gesprekken met Erdogan niet altijd rimpelloos verlopen maar dat beide landen in staat zijn tot een verstandhouding te komen. Hij gaf Erdogan een schouderklopje voor de Turkse hulp bij de oplossing van het probleem Azerbeidjan-Armenië in Nagorno-Karrabakh. En noemde enkele getallen om de samenwerking in de verf te zetten: Turkije investeerde in Rusland $ 1.5 miljard en omgekeerd – Rusland in Turkije: $ 6.5 miljard. Dit maakt meteen duidelijk wat er op de achtergrond allemaal meespeelt. Volgens persbureau TASS ging de officiële aandacht van beide heren vooral naar de economie, toonde een openheid naar de wereld toe. Gedurende de afgelopen 9 maanden ging de handel in vergelijking met verleden jaar vooruit met 55%. Rusland en Turkije hebben samen een aantal grote projecten gepland en/of uitgevoerd, zoals bv. de Turkstream gaspijplijn. Daar bovenop komt de geplande, innovatieve Akkuyu centrale op kernenergie.

Erdogan benadrukte de defensiesamenwerking. Turkije kocht als enig NAVO-lid het Russische S-400 luchtafweersysteem. Meer info: What Putin, Erdogan debated in Sochi and China needs more power from Russia

Over Syrië was men eerder ingetogen. Ondanks de verwachtingen (en hoop) eindigde de ontmoeting zonder een aankondiging van een Idlib-oplossing. Erdogan weigert nog altijd met Assad een gesprek aan te gaan. De situatie in Idlib geraakt stilaan buiten controle. Rusland & de Syrische regering kunnen niet veel langer toezien hoe de toestand daar van dag tot dag escaleert. De Russisch-Turkse afspraak over het staakt-het-vuren van verleden jaar wordt meer gebroken dan in stand gehouden.

Kijk ook naar dit beeldmateriaal, dat we omwille van de censuur van YT niet kunnen plaatsen: https://southfront.org/wp-content/uploads/video/29.09.2021_IMR_Turkey.mp4

Vooraleer Erdogan naar Canossa Moskou trok wou hij toch nog eens proberen hoever de elastiek kon uitgerekt worden. De Turkse* strijdkrachten namen boven het dorp al-Derdarah, ten noorden van Tal Tamr in het platteland van al-Hasakah, een Russische helikopter onder vuur… maar misten. De Russische helikopter zou dit niet zomaar blauw-blauw gelaten hebben en dropte thermische ballonnen op de Ottomaanse* onverlaten. Het Syrische leger liet zich niet onbetuigd en schoot raketten af op de Ottomaanse* stellingen. Gisteren zouden de Turken en hun huurlingenleger opnieuw het artillerievuur geopend hebben op dorpen in de Tel Tamr regio én op de Um al-Kaif graansilo’s. Het vuur werd beantwoord door SDF fracties. Er werden door geen der protagonisten gewonden of slachtoffers gemeld. (…)

*Het is quasi onmogelijk een duidelijk onderscheid te maken tussen het reguliere Turkse leger en het amalgaam terroristen dat ze onder hun hoede genomen hebben en dat we gemakshalve het Turkse huurlingenleger noemen. Ze fungeren samen of apart.

Maar de poging om het Turkse leger naar het zuiden van Idlib te laten doortrekken werd door Rusland afgeblokt.

Lees verder →

Quo vadis, Syria?

Geplaatst op door

Onze redactie begint vandaag met een boodschap van hoop, een gebed voor de vrede: een “alawietische” moslim hymne, gezongen door Ali Deek, een Alawietische moslim. Het is een eerbetoon aan de Maagd Maria, ter ere van haar geboortedag, 8 september:

https://youtu.be/-CBxmv3aRCw

Dat er nog veel moet gebeden worden mag blijken uit het onderstaande. Een kort overzicht van de militaire situatie. Op het eerste zicht is de toestand, de posities der protagonisten, er quasi onveranderd, buiten enkele schermutselingen:

  • 9 sept: terroristen in Idlib schenden het staakt-het-vuren 23 keer: 10 in de prov. Idlib, 8 keer in de prov. Latakia, 1 keer in de prov. Hama en 4 keer in de prov. Aleppo
  • 9 sept. Russische oorlogsvliegtuigen vallen ISIS schuilplaatsen aan nabij Rasafah
  • 8 sept.: Turks huurlingenleger vuurt raketten af op SAA (Syrisch leger) in de stad Saraqib
  • 8 sept.: artillerie van Turks huurlingenleger vuurt naar YPG (Koerden) posities nabij de Minnagh luchtmachtbasis
  • 8 sept.: artillerie van Turks huurlingen vuurt raketten naar SAA posities in het dorp Jurin
  • 8 sept.: SAA artillerie vuurt nar posities van het Turks huurlingenleger in het dorp Kansafra
  • 8 sept.: burger gedood door een bom in de stad Raas al-Ain

Hierbij een kaart zodat u de vermelde plaatsnamen kan situeren:

In augustus werd het weer onrustig in Daraa, het zuiden van Syrië. Daar waar oorspronkelijk de rellen in 2011 – verpakt als de Syrische Lente, de opstand tegen Assad – begonnen, kon een aantal terroristen opnieuw de boel op stelten zetten. In Daraa met het in 2011 grootste wapenarsenaal der terroristen, opgeslagen in de Al Omari moskee. De rellen werden daar gestart na het vrijdagsgebed.

Resultaat: opnieuw duizenden burgers op de vlucht in augustus. Dat de terroristen – diverse groepen – erin slaagden opnieuw in Daraa de macht te heroveren, de bevolking te intimideren, bedreigen en doden, de overheid aan te vallen, was allicht geen toeval. Daraa situeert zich nabij de Jordaanse en Israëlische grens. U zal zich misschien nog herinneren dat het Israëlisch leger “bei Nacht und Nebel” over de grens trok voor een reddingsactie van zgn. “gematigde rebellen” vermomd als Witte Helmen. (Lees: Wie wil nog Witte Helmen?) Bovendien is het opleidingscentrum van de terroristen niet zo ver daar vandaan, nl. in Al-Tanf. (Lees: ISIS terroristen op de praatstoel) en het vluchtelingenkamp Al-Rukban, waar de terroristen doen waar ze goed in zijn: arme sloebers terroriseren, zich laten betalen opdat vluchtelingen het kamp mogen verlaten om terug naar huis te keren, woekerprijzen eisen voor de geschonken hulpgoederen, die zij in beslag genomen hebben.

Daraa: Het Syrische leger (SAA) moest ingrijpen, de bevolking beschermen. Hierbij het videoverslag van de tweede helft augustus, ook van de toestand in het noorden, in Idlib, waar de Russen er zo stilaan genoeg van hebben. Praten helpt niet. Beloftes en akkoorden worden sowieso niet gehouden, noch door Turkije, noch door de terroristen.. En Erdogan die is pas gelukkig als hij een lijst krijgt met geliquideerde Koerden (SDF). De terroristen kregen via de bemiddeling van Rusland een soortgelijk voorstel als de terroristen bij de herovering door het Syrische leger in het binnenland; in ruil voor overdracht van zware wapens en wapenstilstand, mochten zij naar het noorden hun biezen pakken: ofwel de strijd opgeven, het verzoeningsvoorstel aanvaarden, de wapens neerleggen of een busrit naar het noorden, naar Idlib. Wat dan weer slecht nieuws betekent voor de aldaar resterende oorspronkelijke bevolking. Wie moet er zijn woning afstaan? Wie wordt uit zijn huis gedreven?

Voor het vervoer in de inmiddels bekende groene bussen werd gezorgd. Initieel weigerden ze, waren ze nog happig om zo snel mogelijk aan de snoepreis naar de 79 maagden te beginnen, maar ze veranderen uiteindelijk hun mening.

De vijandigheden zouden dus nu tot staan gebracht moeten zijn. Op 8 september begon het SAA permanente posities in te nemen in Zuid-Daraa of “Daraa al-Balad”. Onmiddellijk werd de regio uitgekamd op mogelijke schuilplaatsen van terroristen en verstopte bommen, die gecontroleerd tot ontploffing gebracht werden. De hoofdweg werd vrij gemaakt zodat de zuidenden gevluchte burgers terug naar hun woningen konden keren. Ca. 900 terroristen gingen in op het verzoeningsvoorstel, gaven zichzelf en hun wapens over.

Intussen is het in centraal Syrië alles behalve rustig: mede geïnspireerd door het Talibansucces duiken er steeds weer ISIS-cellen op. Op 7 september werd nog een grote aanval ingezet tegen het SAA & bondgenoten op het platteland van Oost-Homs, nabij de grens met Deir Ezzor, waar ze zich kunnen terugtrekken in talrijke schuilplaatsen. Drie dagen daarvoor: een soortgelijke aanval door ISIS-cellen nabij de stad Ithriyah in het oostelijke platteland van Hama. Tijdens beide aanvallen vielen er slachtoffers te betreuren. De Russische luchtmacht is nu bijzonder actief in de regio. Negen terroristen of meer zouden gedood zijn maar de speldenprikaanvallen gaan onverminderd voort. Al meer dan twee jaar moet het Syrische leger met de hulp van de Russische luchtmacht optreden tegen ISIS-cellen; de aanvallen verminderen weliswaar, maar zijn niet uitgeroeid. Daarvoor zou een groot opgezette campagne moeten gepland en uitgevoerd worden.

Probleem is dat het SAA en de Russische luchtmacht niet overal tegelijkertijd kunnen optreden. Er is niet slechts één vijand: Je hebt het amalgaam terroristen o.l.v. HTS in Idlib, het Turkse leger, het Turkse huurlingenleger, en de ISIS-cellen die quasi overal in onherbergzame gebieden plots kunnen opduiken. En… niet te vergeten: het Amerikaanse leger en de Israëlische luchtmacht!