Met enkele dagen vertraging:
Vrijdag 22 februari 2019
Namens de internationale commissie voor de mensenrechten in het Midden-Oosten klaagt Haitham Abu Said openlijk de VS aan omdat ze 1200 terroristen van Raqqa met behulp van het Turkse leger overgebracht hebben naar Afrika, vooral naar Nigeria. Hij wijst verder op de nauwe band van de VS met de islamitische staat. Onze pers blijft de internationale coalitie onder leiding van de VS prijzen om hun geweldig werk in Syrië. In feite hebben VS en bondgenoten hier niets anders gebracht dan dood en vernieling. Dat is en blijft ook hun bedoeling, in dienst van de zionisten. In de bijgevoegde video’s krijg je daar meer uitleg over.
We geven nieuws vanuit de gemeenschap en volgende keer hopen we iets te vertellen over een groep jongeren uit Sadad die nu hier zijn voor een korte maar intense retraite. Verder geven we een uitgebreide beschouwing over de achtergrond van de oorlog in het Midden Oosten en Syrië met tekens van hoop.
P. Daniel
Vrijdag 22 februari 2019
Zonnig ontbijt zondagmorgen
Zondagmorgen scheen de zon even zo heerlijk dat we besloten op het terrein te gaan ontbijten. Jaren geleden zijn we begonnen aan de bouw van een kluizenarij. Gedurende gans de oorlog was het te gevaarlijk alleen op het terrein te komen en zeker te gevaarlijk om daar alleen te overnachten. Nu hebben we het ommuurde tuintje gebruikt om er een houtvuur aan te leggen met verder de vaste ingrediënten: een pikzwart moortje, water, suiker, thee, broden, kaas en… de klanken van een luit. In de toekomst kan dit best een kostbare cel zijn voor eenzaamheid, stilte, rust en gebed. Het zou tevens een ideale therapeutische plek kunnen worden voor burn-out managers en anderen, die dringend rust en de vrede van Christus nodig hebben. Wij zaten rond een houtvuurtje, niet aan het meer van Tiberias, waar de verrezen Heer verscheen aan de apostelen (Johannes 21), maar in de woestijn van Damascus op de zondag, de dag van Jezus’ Verrijzenis. Links de deur van de kluizenaar cel, achter ons, olijvenbomen en in de verte het dorp Qâra met een tiental zichtbare minaretten. Na ons ontbijt kwamen er steeds meer donkere wolken, tegen de middag viel er regen en in de namiddag dwarrelden sneeuwvlokken naar beneden. En zo hadden we op één dag alle ingrediënten van de seizoenen.
Ondertussen komt een groep jongeren een korte maar intense retraite houden. Daarover hopen we volgenden week te berichten.
Wereldwijde weerstand
De hele Atlantische pers doet nog steeds moeite om ons te doen geloven dat het eigenlijke probleem in Syrië en het Midden Oosten “een bloedige dictator” is. Daarvan wil het westen het volk natuurlijk grootmoedig bevrijden met zijn gevierde democratie en een flinke militaire tussenkomst. Ook onze zogenaamde Vlaamse kwaliteitskrant schrijft nu over “De belegering van Baghouz” en wijst met de overtuiging van een gedrogeerde zombie nogmaals op die “bloedige dictator die stand houdt”. Het zal dus nog even duren vooraleer onze Vlaamse pers over Syrië een artikel levert van een journalist met een weinig hersens, een ruggengraat en een geweten.
Achter deze schone schijn schuilt echter een decennia lange politiek van bloedige interventie in het Midden Oosten vanwege VS, Israël, Europa en zijn Arabische bondgenoten. Het resultaat is een enorme verwoesting, miljoenen doden, vernietiging van de infrastructuur, een niet aflatende vluchtelingenstroom…
Ondanks de miljarden dollars van de golfstaten en een ongeziene mediacampagne worden deze westerse interventies ter plaatse niet zo positief onthaald. Ja, er groeit zelfs wereldwijd een steeds sterkere weerstand tegen deze westerse houding.
De zionisten vielen in 1982 Libanon binnen en het gelukte hen de PLO (Palestijnse bevrijdingsorganisatie) van Yasser Arafat uit te schakelen. (video) Het resultaat was echter dat hieruit de Hezbollah ontstond. Terwijl de PLO van Yasser Arafat eigenlijk niet zoveel betekende, werd Hezbollah een goed gedisciplineerde, goed georganiseerde groep. In 1992 werd de leider Sayyed Abbas Moussaoui samen met alle leden van zijn familie door de zionisten vermoord. Hierna kwam de vastberaden charismatische Sayyed Hassan Nasrallah die van Hezbollah een organisatie maakte die sterker is dan het Libanese leger en zijn geheime diensten. Met de aanslag op de eerste minister Rafiq Hariri kon zonder veel moeite de schuld in de schoenen van de Syrische president geschoven worden en Syrië moest uit Libanon weg. Dit gaf echter Hezbollah, de kans om in het parlement te komen (nu met 18 ministers). In 2006 ontketende Israël opnieuw een oorlog tegen Libanon om Hezbollah uit te roeien, wat niet lukte. Op 12 februari 2008 vermoordde Israël Haj Imad Moughnniyad, alias Haj Radwane, de vice-chef, die het leger van Hezbollah leidde, de geheime diensten, de weerstand van Palestina en Irak en nog veel meer. Het was een zeer harde slag. Ondertussen had Hezbollah echter de geest en het hart van een groot deel van Libanese volk veroverd. Sayyed Nazrallah heeft de verschillende functies verdeeld onder afzonderlijke commandanten zodat er nu geen piramidale structuur meer is maar een horizontaal bestuur, waarbij niemand onmisbaar is. Tenslotte kreeg Hezbollah het klaar, tegen enorme buitenlandse druk in, dat eindelijk de christen Michel Aoun tot president van Libanon werd aangesteld. Hij is een waardig staatsman die zijn volk niet naar de zionistische slachtbank zal leiden. We bezochten hem op 19 november 2011 samen met de groep internationale journalisten, zoals je kunt lezen in ons Syrisch dagboek, deel I (blz. 142-144).
Na de agressie tegen Libanon moest de ontmanteling van Syrië volgen. Daarvoor konden de zionisten rekenen op de VS en de zogenaamde “internationale gemeenschap”. In maart 2003 komt Colin Powell op bezoek bij de Syrische president om hem dringend aan te sporen mee te werken aan het nieuwe uitgebreide Midden-Oosten volgens de wensen van de zionisten.
Nvdr: The Guardian: “Powell’s visit to Damascus helps ease tension “
“In a press conference before going into meetings, Powell said the US had no plan to attack Syria and that he was there to solve their differences by diplomacy.”
Een ingewikkeld kluwen van belangen was hiermee verbonden. Syrië moest zijn identiteit opgeven en verdeeld worden in een Turks gebied (Aleppo, Afrin, Idlib). De Koerden moesten in het noorden samen met een stuk van Irak een eigen onafhankelijke staat krijgen waardoor meteen Syrië en Irak gebroken worden. Israël moest dan de Syrische Golan krijgen en Quneitra. Verder moest er een plaats zijn voor een islamitisch kalifaat want zij zorgen dat de landen altijd ontwricht blijven, zodat Israël zonder moeite de heerser kan zijn. De “Amerikaanse pijplijn” vanuit de golfstaten door Syrië (Homs) naar de Middellandse zee was de vorige eeuw al de aanleiding voor twee staatsgrepen maar de marionet die werd aangesteld werd verdreven vooraleer hij de pijplijn kon aanleggen. De bedoeling was uiteraard om meteen de Russische economie te verlammen met deze pijplijn. Natuurlijk ook om beslag te kunnen leggen op de grondstoffen van Syrië: olie en gas.
Lees verder