Het kleine dorp Goritsy en het Kirillo-Belosersky klooster, dat een bijzondere rol in de geschiedenis gespeeld heeft. Het klooster werd een toevluchtsoord voor de edelen in de Tijd der Troebelen na de dood van Ivan de Verschrikkelijke. Eén van de oudste kloosters en vestigingen van Rusland. Vandaag: museum Russische iconografie én belangrijk bedevaartsoord voor gelovigen.
Goede Vrienden,
De heilige Augustinus (+ 430), die we woensdag vierden, mag geen aanleiding zijn om de grootheid en originaliteit van oosterse kerkvaders en heiligen te vergeten. Niettemin willen we nu en hier in het oosten een speciale meditatie aan hem wijden. We beschouwen hem als de grootste vormgever van het christelijk geloof in het westen, na de heilige Paulus. We willen hem voorstellen als de patroon van alle zoekers, van hen die in verwarring zijn en krampachtig verlangen naar de diepste waarheid. Zijn moeder, de heilige Monica, was een zeer gelovige vrouw. Augustinus echter beschouwde gedurende de eerste periode van zijn leven het christelijk geloof en de Bijbel als iets voor oude vrouwen. Zelf was hij een verwoede aanhanger van het manicheïsme, de leer van de Babyloniër Mani uit het midden van de derde eeuw. Mani bracht zogenaamd na Zarathustra, Boeddha en Jezus eindelijk de echte “gnosis” of kennis en het ware heil, gebouwd op een radicaal dualisme. Onafhankelijk zouden er twee machten bestaan, die van het goede en die van het kwade. Alleen met Mani kon men het kwade overwinnen en in de wereld van het heil geraken.
Augustinus bleef eerlijk met zichzelf en begon steeds meer tegenstrijdigheden in het manicheïsme te ontdekken. Ondertussen was hij de gevierde retor in de keizerstad Milaan en moest af en toe op feestdagen een rede houden ter ere van de keizer. Hij wist dan dat hij aan het liegen was en hij wist dat de toehoorders wisten dat hij loog. Zij genoten van zijn gedreven toespraak en hij zelf genoot er ook van, maar in zijn hart bleef hij eerlijk. Dit bracht hem uiteindelijk tot de ontdekking van de waarheid. Hij gaf zijn baan op. In de kathedraal van Milaan weende hij omwille van de schoonheid van de liturgie en van de heilige Schrift, door Ambrosius uitgelegd. Nu beleefde hij wat hij in het diepst van zijn hart steeds had verlangd. Plots wist hij: ik heb de Waarheid gevonden, Gods Liefde in Jezus Christus, zijn Evangelie en zijn Kerk.
“Laat heb ik U bemind, Schoonheid, zo oud en zo nieuw…”.
Zijn lange, zware en eerlijke strijd met zichzelf, zijn overgave en uiteindelijk zijn persoonlijke ontmoeting met Jezus Christus en de Kerk, beschrijft hij uitvoerig in zijn beroemde “Belijdenissen”. Hij belijdt zijn eigen zonden en onmacht én hij belijdt de grootheid van Gods liefde die hij altijd, ook onwetend in het diepst van zijn wezen meedroeg. “Gij waart binnen en ik zelf was buiten”. Augustinus heeft naar de waarheid gezocht, hij heeft passioneel van een meisje gehouden, waarmee hij niet getrouwd was, die hem zijn zoon Adeodatus gaf en waarmee hij vijftien jaar geleefd heeft. “De plaats waar ik haar uit mijn hart gerukt heb is altijd blijven bloeden…”. Hij heeft zijn moeder ontgoocheld en bedrogen door te beloven met haar naar Italië te reizen en dan ’s nachts alleen te vertrekken. Hij heeft zijn toehoorders bedrogen. In het diepst van zijn wezen bleef hij echter eerlijk met zichzelf en daar ontmoette Hij God. Hij had de moed om aan zijn leven radicaal een andere wending te geven. Hij kon niet leven zonder gemeenschap van mensen. In zijn eerste gemeenschap nam hij zijn zoon en zijn moeder op. Later, als bisschop leefde hij samen met zijn priesters. Toch vraagt hij dat ze hem de laatste dagen van zijn leven alleen laten omdat hij zich wil voorbereiden op de grote ontmoeting.
De “belijdenissen” bevatten zijn levensgetuigenis, strikt persoonlijk en uniek met de weergave van zijn meest intieme gevoelens. Hoe kan deze meest eigene levensgeschiedenis anderen interesseren? Omdat zijn “Belijdenissen” zo authentiek zijn, daarom zijn ze ook zo universeel.
Je krijgt enig nieuws uit de gemeenschap, een hoopvolle klank uit Syrië en een grote hoeveelheid nieuws en berichten over de politieke, militaire en morele situatie. Tenslotte geef ik je weer een hoeveelheid slechte foto’s van een slechte fotograaf met een oude kapotte camera, als bewijs dat de inhoud van een boodschap belangrijker is dan de Hollywoodkwaliteit van beelden. (Nvdr: kunnen wij op technische redenen niet bijvoegen.)
P. Daniel
Vrijdag 30 augustus 2019
Stichtende verhalen
In Qâra heeft een rijke Syriër een mooi huis gebouwd. Naast zijn huis heeft hij een modern sportcomplex aangelegd in dank aan de president en ter ere van de “martelaren”, nl. de vele soldaten en anderen die hun leven gegeven hebben voor de bescherming van het volk. Iedere groep en iedere persoon mag gratis het sportcentrum gebruiken. Moge de Heer deze edelmoedige Syriër zegenen.
Lees verder
Dat Noord-Hama/grens Idlib intussen helemaal bevrijd werd van het terroristisch gespuis – met uitzondering van de observerende Ottomanen in Morek – hebben we zaterdag in pater Daniels bericht toegevoegd.
Onderstaande video biedt een overzicht. Het begint met de weigering van HTS de demilitarisering van de zgn. de-escalatiezone rond de grens met het regeringsgebied te respecteren. En eindigt met de bevrijding van heel de zuidelijke punt, waardoor de burgerbevolking niet meer het mikpunt is van “rebelse” raketten van HTS. In Morek bevindt zich nog de Turkse observatiepost, die nu geen zin meer heeft. Voorlopig weigeren de Turken te vertrekken. Het Russische leger heeft de wacht der Syrische militairen bij de Turkse observatiepost afgelost.
Chinese media gingen poolshoogte nemen in Khan Sheikhun:
Het Syrische leger kamt de regio uit en beveiligt haar stellingen.
Deze gezinnen keerden al terug naar Khan Sheikhun:
Echt? Echt. Als je de poco media en de daar heersende terroristen mag geloven. Of beter: als je hen wilt geloven. Wat een logisch denkend mens niet doet. Om onderstaande redenen.
Titel in kwaliteitskrant, resp. westerse zender:
Idlib schreeuwt het van de daken: “Help!”
Maar het is een andere kreet voor hulp, dan deze die we door de poco media, door westerse politici, door de Witte Helmen en het Eénmansobservatorium van Terroristische Rechten in Londen voorgeschoteld krijgen.
Op 5 augustus deed de woordvoerder van de VN-secretaris-generaal, de Fransman Stéphane Dujarric, sinds tientallen jaren wonende in de VSA, nog een pathetische oproep aan de Syrische regering en alle aan het conflict deelnemende partijen om zich hun verplichtingen volgens het humanitaire volkerenrecht ter bescherming van de burgerbevolking en hun infrastructuur te houden. Hij herhaalde het VN-mantra, dat sinds het begin van de Syrië-oorlog, regelmatig boven gehaald wordt. Hij riep in ons aller naam het leger van een soevereine staat op zich in te houden, resp. af te zien van, nadat zij van hun recht gebruik gemaakt hadden gewelddadige, voor een groot deel buitenlandse en bovendien sektarische extremisten te bestrijden.
Inderdaad: een mantra. We hoorden dezelfde oproep bij de strijd om Aleppo, bij Oost-Ghouta, Douma, bij de bevrijding van de provincie Suweida. Telkens de terroristen het vuur aan de schenen gelegd werd, klonk vanuit de westerse cenakels “bezorgdheid” om het lot van de “burgerbevolking”. De VN werden misbruikt om fictieve “gifgas en vaatbommen” te tonen… terwijl de westerse landen vlijtig wapens en manschappen leverden om de oorlog te laten voortduren.
Het scenario herhaalt zich in Idlib. Daar waar tienduizenden islamitische terroristen verder via de Turkse grens verzorgd en bevoorraad worden (… u zal zich de Turkse kolonne vrachtwagens met militair materiaal naar Khan Shikhun herinneren…), waar Syrische burgers door hen geterroriseerd worden, worden wij – onnozelaars – verder geïnformeerd door onze poco media, door de Vranckxen van deze wereld die hun mosterd halen bij de Witte Helmen, de PR-afdeling van HTS (al-Nusra), het Eénmansobservatorium in Londen, die er nooit een geheim van gemaakt heeft aan wiens kant hij staat (… of zit… in zijn bureaustoel, achter zijn pc, in zijn huis.)
Hoe ziet nu een officiële Idlib goochelaars-show eruit?
Lees verder
Zes jaar geleden, op 17 augustus 2013, stierf Manar Nakours broer in Marmarita, Syrië. Het verlies en het verdriet overspoelde hem opnieuw toen hij de NG’s (= National Geographic) documentaire “Hell on Earth and the Rise of ISIS” (Hel op aarde en de opkomst van ISIS) van de Academy Award-genomineerde en bestseller auteur Sebastian Junger en zijn Emmy-winning productiepartner, Nick Quested, zag.
Manar geloofde zijn ogen niet toen hij zijn broers naam, Amin Nakrour, en diens foto, gebruikt in de film, op het einde (1:39:06) zag verschijnen onder de titel “In Memoriam MAYA BARSHINI AMIN NAKROUR ATALLA ABBOUD IBRAHIM SAADI Killed by Assad Regime August, 2013” (Ter herinnering aan MAYA BARSHINI AMIN NAKROUR ATALLA ABBOUD IBRAHIM SAADI gedood door het Assad regime, augustus 2013).
In werkelijkheid kon de waarheid over de schuld, de ware toedracht, niet verder liggen dan deze die de kijker op het verkeerde spoor moest zetten. Je zou er toch kunnen van uitgaan dat prijswinnende filmmakers zoals Junger en Quested hun huiswerk zouden doen, de namen en de doodsoorzaak zouden nagaan vooraleer hen te misbruiken in politieke propaganda. Als hun namen gewoon hadden verschenen als slachtoffers van het Syrië-conflict, dan had dit feitelijk correct geweest, maar nu werden ze gepresenteerd als de vier jonge mensen die brutaal neergemaaid werden door het zgn. “Assad regime”.
Er werd geen poging gedaan toelating voor het gebruik van hun namen, hun foto’s en de doodsoorzaak te krijgen. Hun foto’s werden gewoon van facebook geplukt. Gestolen foto’s en filmscenario-doodsoorzaken om de Syrische regering de schuld te geven voor iets waarvoor deze niet verantwoordelijk was.
In feite woonden Amin Nakour, Maya Barshini, Atalla Aboud en Ibrahim Saadi de jaarlijkse viering van Moederdag, O.L.V. Hemelvaart, bij in Marmarita*, één van de dorpen in de historische “vallei der christenen”, nabij Homs. Het was een warme augustusavond en de feestvierders werden plotseling aangevallen door bewapende terroristen van de FSA (Free Syrian Army) & co, de zgn. “gematigde rebellen” onder hoede van het Westen. Het viertal werd gedood toen het trachtte te ontsnappen in een wagen. Het nieuws werd op talrijke webstekken en nieuwsverspreiders gepubliceerd en kon zonder veel moeite bevestigd worden door eender wie met een pc.
In de plaats kwam het gedode viertal in beeld als jonge betogers, gedood door de regering tijdens straatprotesten in het centrum van Homs bij de klokketoren.
Deze vier jonge mensen steunden in werkelijkheid de Syrische regering in diens poging de moslimterroristen, die van Syrië een Soeni moslimstaat wilden maken, de wacht aan te zeggen. Christenen en minderheden waren 8 jaar lang het geliefde doelwit van hun islamiserings-fata morgana. Het FSA nodigde daarvoor hun bloedbroeders, Al Qaeda (…Al Nusra… HTS) uit in Syrië, die uiteindelijk het FSA zelf zouden opslokken.
In de documentaire wordt een jonge vrouw, Linda Ibrahim, een Syrische vluchtelinge in Bulgarije, geinterviewd. Zij vertelt over haar deelname in de betogingen voor “regime change” – haar exacte woorden kan u via de transcriptmodus bekijken. Zij praat over haar “vrienden”, die gedood werden tijdens de betogingen, geïllustreerd door een fotocollage van lachende jonge mensen, waarvan de kijken wordt te veronderstellen dat deze haar medebetogende “vrienden” waren, die gedood werden. We zien inderdaad een foto van Linda Ibrahim en haar moeder Emely Issa tijdens een betoging. Linda maakt reclame voor het FSA; haar moeder houdt de microfoon en moedigt de betogers aan. We zien een videoclip van betogers bij de klokketoren in Homs, schoten vallen, gevolgd door chaos. Emely Issa is de actrice die haar angst uitbeeldt, die de betogers waarschuwt dat er zal geschoten worden. Herhaalt. De kijker moet overtuigd worden dat jong en oud de protesten steunden en dat het “regime” hen liet vermoorden.
Linda Ibrahim “herkende” de foto’s der lachende jonge mensen als “haar vrienden” (8:54)… terwijl ze hen in feite van haar noch pluim kende, zij op hun beurt geen enkele band met haar hadden, behalve dan dat ze allen tegelijkertijd in Syrië woonden. Bijgevoegde foto’s heeft onze redactie geplukt bij onderstaande webstek, waar u er nog meer vindt, en waaruit duidelijk blijkt dat de vier slachtoffers uit Marmarati absoluut niets met de betoging in Homs te maken hadden. Integendeel: als christenen hadden ze niets goeds te verwachten van de moslimextremisten die Assad uit het zadel wilden lichten.
Linda Ibrahim en haar moeder waren actieve FSA-militanten in Homs. Zij dragen de drie-sterrenvlag der “gematigde rebellen-oppositie”. Zij waren geen supporters op de achtergrond, maar wel actief in de hoogste politieke vleugel van de FSA (Moeder ging op het voorplan staan: 8:14) . Linda’s rol was belangrijk: ze was immers jong en aantrekkelijk. De jonge mannen in haar geledingen gingen maar al te graag in op haar wensen hun buren en buurgemeentes (met minderheden) aan te vallen en te verwoesten.
Linda en haar moeder ontsnapten de dans, wonen en leven een succesvol bestaan in Sofia, Bulgarije. Linda noemt zichzelf op het internet ‘The Star Linda Ibrahim’, verwijzend naar haar sterrenrol in b.g. NG’s documentaire. Ze heeft een zangcarrière opgestart. Haar moeder zou een of andere zelfstandige bezigheid uitoefenen. Beide vrouwen hebben Syrië verlaten en leven een niet-sharia-conform bestaan in Europa ver weg van chaos, dood en vernieling die ze aangemoedigd hebben. Linda Ibrahim en haar moeder voorzagen NG van de vier gedode Marmarita jongeren en werden betaald voor hun acteerprestaties. Beide leverden de foto’s, de namen én de overlijdens van vier voor hen totaal onbekenden om de schuld in Assads schoenen te schuiven. Dit pleit echter de filmmakers van NG niet vrij, want zij hadden de plicht de feiten op het waarheidsgehalte na te gaan vooraleer deze in de documentaire te gebruiken. Initieel oversteeg het filmscenario zelfs het misbruik van de vier jongeren: er werd nl. een video van Palestina gebruikt… die zogezegd in Aleppo gedraaid was… maar die werd nadien verwijderd.
NG had het niet nodig de feiten te verdraaien. Er valt immers meer dan genoeg miserie op de Syrische straten te rapen met échte feiten van dood en verschrikking.
Auteur: Steven Nezar Sahiounie in MidEast Discourse. Aansluitend heeft de broer van Atalla Aboud ook gereageerd; ook zijn familie is geschokt. De uitgeefster van MidEast Discourse, Lilly Martin Sahiounie volgt de zaak en zal de onderste steen boven halen om te weten te komen wie de namen aan Sebastian Junger doorgespeeld heeft en waarom, resp. of hij opzettelijk gelogen heeft, resp. zich voor de kar van Linda en haar moeder heeft laten spannen… en hoeveel zij voor hun diensten betaald werden!
*Marmarita: achtergrondinfo en beelden O.L.V. Hemelvaart 2019
Vertaling en bronnenverificatie: Golfbrekers
Goede Vrienden,
De westerse beschaving heeft vanuit Europa eens haar licht laten schijnen over heel de wereld, al was het soms met donkere plekken.
De grootheid en rijkdom hiervan op vele terreinen van wetenschap en techniek, maatschappelijk leven en sociale voorziening, kunst en cultuur zijn onmiskenbaar. De resultaten hiervan waren – hoewel niet even zeer, voor iedereen en altijd – de schoonheid, de goedheid, de waarheid en het geluk van een samenleving. De voornaamste bronnen hiervan waren het Joods-Christelijk geloof met zijn vervulling in Jezus Christus en de Grieks-Romeinse cultuur met zijn filosofie en zijn recht. Hierna kwamen nog Germaanse invloeden.
Hoe is deze beschaving zich nu aan het ontwikkelen? Steeds meer gaan we naar een openlijke verwerping van het christelijk geloof, van de waarheid, van recht en rechtvaardigheid. De resultaten hiervan zijn lelijkheid, gruwelijk geweld, leugen en een groeiend aantal depressieven en ongelukkigen tot jongeren en kinderen toe. De honderden miljoenen kinderen die vóór hun geboorte vermoord worden, vormen een gruwel van de huidige “moderne beschaving” die oneindig veel erger is dan gelijk welke holocaust die de geschiedenis van de mensheid ooit heeft gekend. De grootste wereldleiders en hoogste wereldorganisaties verkondigen openlijk monsterleugens om onschuldige volken en landen uit te moorden en te vernietigen. Bovendien wordt de eigenheid en het geluk van de afzonderlijke personen vernietigd. God en zijn schepping worden publiek ontkend, de tien geboden en de moraal verworpen, de identiteit van man en vrouw, huwelijk en gezin ontwricht, de waarheid van Jezus Christus en het Evangelie alsook van Maria en de Kerk bespot. Alle pijlers voor een gelukkig leven en samenleven als schepping Gods, worden onderuit gehaald. Hierbij gaat het niet om een plaatselijke ontsporing of een natuurlijk protest. Het is een wereldwijd georganiseerde opstand, gevoerd door de machtigste leiders en grootste wereldorganisaties, gesteund door de rijkste personen en groepen, betaald met het belastinggeld van de volken. En deze decadente samenleving is zo gestructureerd dat ze nog een onbeperkt aantal andere vormen van waanzin en onheil kan voortbrengen.
De dramatische strijd waarin we verwikkeld zijn, is de eindoorlog van Satan tegen God, het rijk van de duisternis tegen het Rijk Gods.
Sommigen verheerlijken de president van de VS “als de koning die het rijk van Israël” volgens Bijbelse beloften zal herstellen in het licht van het einde der tijden. Inderdaad, het kwade schijnt wereldwijd zijn volheid te bereiken en het einde der tijden lijkt nabij. De Koning die het Rijk van Israël en heel de schepping zal herstellen is echter geen brutale wereldheerser met vernietigende wapens, maar Jezus Christus, de gestorven en verrezen Heer, die de gruwel van het zionisme, het satanisme en de goddeloze vrijmetselarij zal vernietigen. De Wederkomst van Jezus Christus is nabij. Bereiden we ons hierop voor of slapen we verder?
P. Daniel
Vrijdag 23 Augustus 2019
Flitsen
Permanente hervorming
We trachten aan een hervorming te blijven werken, zowel geestelijk als materieel. We leven niet alleen in een woelige tijd maar vooral in een verregaande goddeloze atmosfeer, die vooral vanuit het westen agressief wordt opgedrongen. Het is onze taak om de geest van Jezus’ Evangelie steeds authentieker te beleven, tot voortdurende loutering van onszelf én tot getuigenis voor anderen. Vandaar de opdracht om geestelijk bijzonder waakzaam te zijn, omdat de Heer Jezus ieder ogenblik kan wederkomen. Ook de liturgische diensten worden eens doorgenomen en, waar nodig, aangevuld zoals ze eigenlijk moeten gebeden worden. Materiële hervorming betekent dat er veel gebouwd en gebroken wordt. Op dit ogenblik wordt aan een tiental projecten gewerkt: de oude “médicinale” en de nieuwe, de vleugel van het mannenklooster St Jozef, in het klooster zelf wordt aan verschillende verbouwingen of verbeteringen gewerkt en ook in de nieuwbouw. Het brengt veel stof en soms ook veel lawaai mee, vooral wanneer met een slijpschijf de (goedkope, Turkse?) marmer wordt effen geschuurd. Nagenoeg heel de vloer van het klooster wordt zo proper gemaakt. Ondertussen worden ook nog de vijgen geoogst, op enkele bomen na, waarvan de vruchten nog niet helemaal rijp zijn.
Lees verder
De informatie, die wij gisteren op de valreep mochten ontvangen, bleek correct te zijn. Vandaag kregen wij bevestiging dat het volledige grondgebied van Khan Shekhun vanuit alle richtingen veroverd werd. Het Syrische leger kamt nu alles uit op zoek naar achtergelaten munitie, bommen, valstrikken en eventueel gekwetste of zelfmoordterroristen. (…)
Beelden van de humanitaire corridor bij het dorp Suran naar regeringsgebied:
De Turken zijn verontwaardigd… Ook zij willen een deel van de Syrische koek… “observatie”… “vredesmissie”… maak dat de ganzen wijs!
Beelden uit de bevrijde gemeenten in Noord-Hama/Idlib. U ziet mededelingen van de door het westen gesteunde “gematigde rebellen”:
Dat het vechten nog niet gedaan is mag blijken uit de komst van een Russisch schip met een grote lading militair materiaal. Het schip is de Bosporus doorgevaren en is nu op weg naar de havenstad Tartous.
Yörük IşıkGeverifieerd account @YorukIsik
A final Syrian showdown looms: Heavily laden #ВМФ Project 775 #ЧФ Black Sea Fleet 197th Landing Ship Brigade’s Ropucha class LSTM (tank carrying landing ship) Tsezar Kunikov 158 transits Bosphorus towards Mediterranean en route to #Tartus #Syria. 14:00GMT
Macron zal nog veel stokbrood moeten eten eer hij tot aan de enkels van zijn Russische gast, Poetin, kan komen. Hij kon blijven argumenteren tot Sint Juttemis dat hij “zeer bezorgd is” over de situatie in Idlib en “dat de wapenstilstand moet gehandhaafd blijven”… Wapenstilstand? HTS & co. (o.a. Oeigoeren) hebben onmiddellijk gezworen dat er van wapenstilstand geen sprake kon zijn. Poetin – onverstoorbaar – gaf hem lik op stuk: “Wij steunen het Syrische leger bij hun poging een einde te maken aan de dreiging van de terroristen in Idlib… We hebben nooit beloofd dat de terroristen in Idlib een comfortabel leventje zouden kunnen leiden”... En “50% van het grondgebied werd door de terroristen gecontroleerd voor de afspraak van het Sochi staakt-het-vuren. Nu is het 90%… En daarom steunen wij – vanzelfsprekend – de pogingen van het Syrische leger die een einde aan de terroristische dreiging willen maken.” In onderstaande video laat Poetin fijntjes weten wat hij zoal over de toestand in Frankrijk, m.n. de straatacties van de zgn. Gele Hesjes, vindt en dat Macron slecht geplaatst is om een oordeel te vellen over de politieke situatie in Rusland (… en elders).
Afsluitend deze foto van een jongetje in Sweida, waar de druiven geoogst worden:
Vanuit Syrië dringt er nog weinig door in onze contreien. De laatste twee weken kon het Syrische leger, ondersteund door de Russische luchtmacht, – eindelijk – terrein winnen in de door terroristen bezette provincies Noord-Hama en Idlib.
Een niet onbelangrijke terreinwinst, al is de stad Khan Sheikhun – in tegenspraak met sommige berichten – nog niet helemaal veroverd, maar wel omsingeld en bepaalde stadsdistricten ingenomen. De toestand verandert echter van uur tot uur.
Terwijl we dit schrijven kregen we een seintje over de ontvangst van onderstaande video, waarbij de volledige verovering van Khan Sheikhun gemeld wordt. Echter… bij de Syrische staatsmedia nog geen bevestiging gelezen. In elk geval is de val van de stad quasi een feit, hetzij volledig, ofwel voorlopig nog gedeeltelijk. De woordvoerder van Erdogan heeft al laten weten dat alle Turkse observatieposten onder Turks bevel blijven waar ze zitten. Je moet maar durven… Wat valt er nog te observeren als de regio door het Syrische leger bevrijd werd? Willen de Turken tot in Damascus gaan observeren? Benieuwd naar de reactie van Putin als Erdogan bij hem gaat klagen… over “de onderdrukking van de gematigde rebellen en het niet naleven van het staakt-het vuren”. En naar de reactie van Rusland en de Koerden als Turkije en de VSA samen gaan patrouilleren ten oosten van de Eufraat…zogezegd om de vrede te handhaven.
Bij onze oosterburen zijn ze intussen “von allen guten Geistern verlassen”, wat beleefd uitgedrukt “op hun kop gevallen en blijven botsen” wil zeggen. In Irak en oost-Syrië, waar de Koerden de oliebronnen bewaken – zitten na de ineenstorting van het IS-Kalifaat ca. 60 IS-moordenaars – met een Duits paspoort – in de cel. Zij zullen zich daar voor de rechtbank moeten verantwoorden. Tot zover heeft de Bundesregering geen bezwaren. Echter… vermits het om “Duitse” burgers gaat moeten zij ook door Duitse waarden en normen beschermd worden. M.a.w. ze mogen weliswaar daar be- en veroordeeld worden, maar… hun leven is heilig. De doodstraf mag niet uitgevoerd worden. Het is naar verluidt al erg genoeg dat ze geen enkel perspectief op vervroegde vrijlating hebben. Irak schijnt de Duitse democratische waarden en normen genegen te zijn… echter… voor een prijs. In ruil voor economische hulp – 20 miljard euro aub – beloven ze plechtig hen te voorzien van diplomatische steun en hen geen kopje kleiner te maken. Iets waarmee de zgn. “Duitse” djihadisten tijdens hun IS-inzet geen probleem mee hadden.
Journalist vindt dat er dan een probleem van klasse-justitie ontstaat; inlandse terroristen kunnen naar de 70 maagden verwezen worden terwijl buitenlandse hier op deze planeet moeten blijven. Tja. Een probleem waarover we eens serieus moeten nadenken…. Eventueel de Epstein-oplossing?
Journalist vindt dat het buitenministerie geen “mening” uit over de Iraaks-Koerdische rechtspraak, echter, maar al te graag commentaar geeft over de rest van de wereld. Tja. Zo werkt dat nu eenmaal, als men aan het handje van een wereldmacht loopt.