Het al-Hol kamp is berucht. De Koerden hebben er de ISIS-entourage van het overwonnen grondgebied ten oosten van de Eufraat bijeen gestoken. Wat nu met deze ISIS-burcht? Als je de getuigenissen van de zwarte madammen hoort, zijn zij absoluut niet van plan zich te laten heropvoeden.
Categorie archieven: terrorisme
Quo vadis, Syria?
Vier jaar geleden kreeg president Poetin van de Doema toestemming Russische militairen in het buitenland in te zetten. M.n. in Syrië waar het verzameld zooitje terroristen, ISIS, bandieten en de zgn. “gematigde rebellen” trachtten hun sharia-wensdroom te verwezenlijken. Daarmee kon hij ingaan op de hulpkreet van Assad. Het was vijf voor twaalf: Damascus stond op het punt te vallen voor de zwarte ISIS-vlag. Een belangrijke stap voor het voortbestaan van Syrië, die zou leiden tot de verdrijving der terroristen (… met uitzondering van Idlib), maar ook voor de Russische aanwezigheid in Mid. Zee-regio, die daarmee een einde maakte aan de westerse exclusiviteit. Een overzicht:
Ondertiteling en geaut. vertaling via icoontjes onderaan. Wij raden de Engelse ondertiteling aan – de zgz. Nederlandse is quasi onverstaanbaar.
De Syrisch-Iraakse grensovergang van al-Bukamal werd – ondanks ontradende Israëlische luchtaanvallen – heropend voor personen- en goederenvervoer, waarmee de Iran-Irak-Syrië route terug een feit is. Olietransporten via de weg kunnen hernomen worden.
De Russische buitenminister, Lavrov, gaf Israël een tik op de vingers. “Israëlische luchtaanvallen op het Syrische grondgebied kunnen tot een verdere destabilisatie én escalatie leiden…Syrië mag geen podium worden waar plannen uitgevoerd en open rekeningen vereffend worden.” Hij refereerde ook naar de spanningen in het Israëlische-Libanese grensgebied. (…) Bovendien legde hij nogmaals de nadruk op de onafhankelijkheid van de opgerichte Syrische grondwetscommissie, zonder buitenlandse inmenging. (…) Intussen drongen buitenlandse verkennings- en oorlogs vliegtuigen opnieuw het Libanese luchtruim binnen. (…)
Een soortgelijke oproep ging uit van Poetin aan het adres van Iran en Saoedi-Arabië: “Confrontatie tussen de grootste en invloedrijkste landen van de regio kan niet anders dan een effect hebben op heel de situatie in deze regio, ook in Syrië… Ik weet dat de leiders van Saoedi-Arabië, waar ik binnenkort op bezoek ga, en de leiders van Iran (we hebben onafgebroken contact met onze Iraanse collega’s, heb trouwens de Iraanse president recent ontmoet) – vrede wensen voor het Syrische volk, hen het beste toewensen… En we dringen bij hen erop aan zich te laten leiden door deze edele motivatie en hun best te doen om het Syrische grondgebied niet te misbruiken als een confrontatie-arena…” (…)
Als het van de Amerikaanse regering, resp. de haviken van “deep state” afhangt, komt er nog lang geen vrede in Syrië. Op 26 september haalde Pompeo nog een keer het oude riedeltje over het gebruik van gifgas boven:
U.S. Secretary of State Mike Pompeo said that the United States had concluded the government of President Bashar al-Assad in Syria had used chlorine as a chemical weapon in a May attack as part of its battle for Idlib. More here: https://t.co/NJYi7P2MCp pic.twitter.com/y8XhGtUsNp
— Reuters Top News (@Reuters) September 27, 2019
Waarop vlotjes ingegaan werd door Lindsey Graham:
Unbelievable Bashar al Assad would use chemical weapons again as reported by State Department.
Clearly we have lost deterrence when it comes to Assad. Time for the world to stand up and be counted in opposition to barbaric actions like this. https://t.co/4UXbNI1nKa
— Lindsey Graham (@LindseyGrahamSC) September 27, 2019
Copy/Paste uit The Guardian, 22 mei 2019:
The use of chlorine was alleged by the Idlib province health directorate but has not been corroborated by monitoring groups or international media. No casualties were reported in the mountainous area, where most residents have fled because of fighting… Morgan Ortagus, a state department spokesman, said in a statement on Tuesday: “We are still gathering information on [Sunday’s] incident, but we repeat our warning that if the Assad regime uses chemical weapons, the United States and our allies will respond quickly and appropriately.”
Noteer de in vetjes aangehaalde woorden. Zonder enig bewijs. Zonder slachtoffers. Zonder onderzoek. Zonder bevestiging…. Zelfs zonder nep-beeldmateriaal van de Witte Helmen…
Maandag kwamen Jordaanse en Syrische parlementaire afvaardigingen bijeen in de Jordaanse ambassade te Damascus om samenwerking in de domeinen handel, economie, transport te bespreken. (…)
In het noorden van de provincie Latakia wordt nog steeds getracht HTS & co. terug te dringen. Verschillende luchtaanvallen uitgevoerd op hun linies bij Kabani. Men verwacht dat binnenkort het grondoffensief zal beginnen. (…)
ISIS probeerde woensdag het Syrische leger aan te vallen langs de autobaan Deir-Ezzor-Sukhnah (Palmyra-regio/Oost-Homs). Het Syrische leger had er voordien echter versterkingen heen gestuurd om de autobaan te beveiligen. Verschillende ISIS-terroristen werden gedood en/of gewond. (…)
Geruchten deden de ronde dat het SDF (Koerden) van plan waren het Syrische leger aan te vallen. Gemeenschappelijke Syrisch-Russisch- Iraans militaire oefeningen werden gehouden – kwestie van de spieren te laten rollen – mocht er enige bron van waarheid in de geruchten zitten. Zij zouden tegelijkertijd met de protesten der bevolking tégen de SDF bezetting (ten oosten van de Eufraat) gehouden zijn. Terechte protesten, vermits er zo veel gewonnen olie uitgevoerd wordt dat de lokale bevolking amper aan diesel voor hun landbouwvoertuigen kan geraken.
De Abu-al-Duhur humanitaire corridor van Idlib naar regeringsgebied blijft quasi ongebruikt, daar de terroristen er landmijnen gelegd hebben en schieten op iedereen die het toch zou wagen Idlib te willen verlaten.
Turkije blijft de Koerden belagen. Erdogan is niet tevreden met de medewerking van de VSA en internationale gemeenschap om de annexatie van een stuk noord-Syrië, de zgn. “veilige zone”, te verwezenlijken. De Slovaakse presidente Zuzana Caputova bevestigde haar lands afkeuring van de “safe zone” tijdens een persconferentie in Praag n.a.v. een vergadering der Visegrad-groep. Dergelijke zone zou alleen maar een nieuw conflict aanwakkeren. (…)
Twee “Assad-spionnen” werden in Idlib door HTS geliquideerd. Proces? Amnesty Int’l? (…)
Het is niet allemaal kommer en kwel in Idlib. Het Amerikaanse fastfood-keten Kentucky Fried Chicken opende er een vestiging. Zouden vrouwen niet toegelaten zijn? We hebben zo ook onze twijfels bij de hygiëne (geen handschoenen)… gezien hun gewoontes bij het laatste verteringsproces…
150 families konden terug naar huis keren in al-Qusair (ZW Homs) (…):
Er wordt druk gebouwd én geïnvesteerd in Syrië:
Damascus: initiatief voor bewustmaking van het gevaar op borstkanker, waaraan 1000 vrijwilligers deelnemen (…):
Aleppo… voorbereidingen voor het katoenfestival… inzet van iedereen: vrijwilligers ruimen vuil op in de straten n.a.v. het toerisme festival… straatkunstenaar… :
Afsluitend: zo mooi is de provincie Latakia:
Vergeten kinderen
Er sterven kinderen in Syrië. Ook deze kinderen… vijf jaar en twee dagen geleden zouden zij nooit meer uit school bij hun ouders terugkeren.
Op 1 oktober 2014 plaatste een zgn. vrijheidsstrijder der “gematigde rebellen” (FSA-terroristen) een bom in een lagere school te Homs en blies zichzelf vervolgens een paar straten verder in de lucht. Hij had een keuze, de kinderen niet.
Ca.50 kinderen stierven; ca. 70 werden gekwetst. Exacte cijfers konden wij niet achterhalen. Onschuldige slachtoffers, waarover in het westen geen enkele Vranckx de wenkbrauwen fronste, waarover in de VN Veiligheidsraad geen resolutie ingediend wordt. Niemand in het westen die nu, vijf jaar later, aan hen terugdenkt of hen betreurt. Hoogstens verdwenen de kinderen in de annalen van de nieuwsberichten als een “terreuraanslag”, zonder vermelding van de dader. Onze redactie geeft hen een gezicht:
De oorlog tegen Syrië wordt ook in de VN-Veiligheidsraad gestreden
Het is een oorlog die met een ruime keuze bijvoeglijke naamwoorden kan beschreven worden. Het is een politieke, een ideologische, een strategische, een economische, een geologische en vooral een emotionele oorlog, die steeds weer aangewakkerd wordt… door de resp. sussende, betuttelende, agressieve, verwijtende tussenkomsten in de VN Veiligheidsraad, die in werkelijkheid ophitsende en autoritaire doeleinden nastreven. Het laatste voorstel van resolutie, ingediend door de vazallen van de VSA, Koeweit, Duitsland en het land b (kort: KDB), is daar het laffe bewijs van.
Er wordt daarbij vlotjes gelogen en bedrogen, geïntrigeerd en gemanipuleerd: een propagandaslag, die onze bevolking in een voortdurende fictiewereld voorliegt, die met de realiteit ter plekke niets te maken heeft.
Op 19 september vond de 8623ste zitting van de VN-Veiligheidsraad plaats. Met ter discussie twee voorstellen voor resoluties. In het ene, geleid door Duitsland, voorgestelde resolutie-ontwerp worden: “alle partijen aangemaand een verdere verslechtering van de humanitaire toestand in het gouvernement Idlib te vermijden, alle vijandigheden op 21 september, 12 uur, zonder uitstel te staken”.
Volgens dit eenvoudig recept worden regelmatig ontwerpen voor Syrië-resoluties in de VN-Veiligheidsraad ingediend. Het recept is samen te vatten als “We moeten toch de arme mensen daar helpen…”
De initiatiefnemers van dergelijke voorstellen – voor zover zij als zodanig kunnen genoemd worden… critici beschouwen hen eerder als inzetbare pionnen… weten perfect dat het niet om bekommernis met de burgerbevolking gaat. Slechts hierom: een emotionele chantage, de opwekking van schuldgevoelens, die ertoe moet leiden dat geweld tegen soevereine staten goedgekeurd wordt. Onverbiddelijk worden de empathische sensoren der mensen misbruikt. In het geval Syrië worden zonder schaamte feiten gewist, genegeerd, verdraaid en tegen de sterren op gelogen opdat de leugen uiteindelijk – na een oneindige rij herhalingen – uiteindelijk geloofd wordt en de waarheid op het schavot der leugens onthoofd wordt.
Waarom wordt er nooit een resolutie door de westerse staten ingediend die de onmiddellijk ontwapening der islamitische terroristen eist – van hen die de Syrische bevolking in Idlib onderdrukken? Immers – en dat blijven we herhalen – Idlib wordt bezet, bestuurd, geterroriseerd door djihadisten, door terroristische groeperingen, die zowel door de VSA, van Turkije en talrijke andere landen, als zodanig erkend worden.
Twee jaar geleden kon men bij de BBC nog vernemen dat HTS “de laatste incarnatie van al-Qaeda in Syrië” is.
Sinds 18 jaar worden zowel in het Nabije en Midden-Oosten als in Afrika oorlogen door westerse landen gevoerd of georkestreerd om – naar verluidt – de incarnatie, de heropstanding, van het internationaal terrorisme – en dat is al-Qaeda, verantwoordelijk voor de 9/11 aanslagen – wereldwijd te verslaan.
En juist zij – islamitische terroristen met al-Qaeda-banden – delen de lakens uit in Idlib volgens de sharia-wetten, die zij ongegeneerd propaganderen. En zij kunnen dat omdat zij rijkelijk gezegend worden. Gezegend door hun westerse beschermheren en hun Arabische “partners” met militaire en niet-militaire uitrusting, met logistiek, strategische, politieke informatie en bijstand, en vooral met propaganda.
Het Syrische leger doet bijgevolg dàt, waartoe de westerse staten op een onbeschaamde wijze oproepen: het Syrische leger strijdt tegen het terrorisme en juist deze strijd wordt door de westerse staten en hun vazallen in de VN-Veiligheidsraad gesaboteerd.
Nog altijd zijn ca. 60.000 tot op hun tanden bewapende extremisten – voor een groot gedeelte buitenlanders – in Idlib aanwezig. Het “humanitair volkerenrecht”, een Orwelliaans, manipuleerbaar begrip, dat men graag in de mond neemt om de met een “tot onze spijt”-kaartje uitgevoerde geweldmaatregelen, lees: oorlogen, te rechtvaardigen is voor de djihadisten even indrukwekkend als een mug op een olifant. In tegendeel: zij concentreren hun uitvals- en commandobases, hun wapen-en munitie-arsenalen, bewust in de buurt van burgerinfrastructuur. Zij misbruiken de burgerbevolking als beschermend schild en slechts om die reden werd Idlib nog niet van het gespuis bevrijd. Het resolutie-ontwerp van KDB houdt daar rekening mee (!): “Er wordt geëist dat de lidstaten (VN) ervoor zorgen dat alle maatregelen ter bestrijding van het terrorisme in overeenstemming zijn met het volkerenrecht en (…) dat (militaire) operaties de partijen, betrokken bij bewapende conflicten, niet van hun humanitaire-volkerenrechtelijke verplichtingen ontbonden worden.”
Het Orwelliaans begrip “humanitair volkerenrecht” heeft tot doel het VN-Charta-volkerenrecht door een nieuwe bovenlaag-volkerenrecht te overstijgen. Het zou zo kunnen omschreven worden:
“Bijzondere omstandigheden eisen bijzondere maatregelen en als wij – de Goeden – de mening toegedaan zijn dat bijzondere omstandigheden van tel zijn, dan moeten wij ook bijzondere maatregelen nemen. Immers humanitair volkerenrecht overstijgt elk ander volkerenrecht.”
Dit uithollen van het algemeen bindend volkerenrecht wordt sinds twee eeuwen ononderbroken toegepast en daarin zijn ook de concepten en het principe van “Responsible to protect”, of kortweg R2P (verantwoordelijkheid om te beschermen) ingebed. Daartoe horen ook de florerende nieuwe internationale rechtbanken, die zich geroepen voelen naar goeddunken ongeliefde, lees ongewenste, staatsleiders op de beklaagdenbank te slepen (… in afwachting op het politieke en media-schavot). Dit mag blijken uit het KDB-resolutie-ontwerp waarin:
“nadrukkelijk geëist wordt de grondbeginselen van onderscheid en verhouding aan te wenden en alle mogelijke maatregelen te treffen om schade aan burgers en burgerobjecten te vermijden en minimaliseren. Bovendien moet de secretaris-generaal inbreuken tegen het humanitaire volkerenrecht onmiddellijk te melden.”
Dat zou men eens de inwoners van het Iraakse Mosoel moeten laten weten, die hebben het mogen ondervinden. De VSA hebben I.S. in Mosoel bestreden met als “humanitaire” prijs tienduizenden burgerslachtoffers (40.000?). Maar deze slachtoffers zijn natuurlijk niet als inbreuk op het “humanitaire volkerenrecht” in de VN-boekhouding opgenomen. VSA-toppolitici hielden het op “een niet te vermijden fenomeen in deze speciale situatie”. Wie brengt dit eindelijk voor de VN-Veiligheidsraad?
Het “humanitaire volkerenrecht” is een strijdbegrip, een boosaardige tactiek om mensen emotioneel, dus geestelijk voor oorlogen rijp te maken. Het heeft een planmatig doel: een verzwakking, een uitholling van het volkerenrecht.
Twee maten, twee gewichten…
Wat in het KDB-resolutie-ontwerp volledig ontbreekt is de effectiefste manier om de mensen in Syrië te helpen. Zonder de aanwakkering van buitenuit zou een volgende resolutie, met als basis het fictieve “humanitaire volkerenrecht”, overbodig zijn. Zou het militaire conflict snel beëindigd zijn. En juist dat proberen westerse machten ten allen prijze te verhinderen.
De oorlog in Syrië – en niet uitsluitend deze – is o.a. nodig om een “nieuw volkerenrecht” op de sporen te zetten. Het sterven op de slagvelden in het Nabije Oosten en Afrika is de voorwaarde, de geënsceneerde geschiedenis voor een neo-globaal politiek systeem onder de beschermende paraplu van zelfverklaarde Goeden (… Gutmenschen) binnen de westerse elites.
Rusland en China brachten hun eigen resolutie-ontwerp ter stemming: “dat alle partijen die op 31 augustus (eenzijdig door de Syrische regering uitgeroepen) wapenstilstand respecteren om een verdere verslechtering der humanitaire situatie in Idlib te vermijden en dat het staken van de vijandigheden (ook) geldt voor niet-militaire operaties tegen individuele personen, groepen, ondernemingen en inrichtinge die een band hebben met de terroristische groeperingen, genoemd in de VN-Veiligheidsraad.”
Terroristen zijn zij, die met terreur politieke doeleinden willen bereiken. Hun alom bekend doel is nog altijd de val van de Syrische regering. Of de Syrische regering onder de leiding van al-Assad ons nu bevalt of niet, doet hierbij niet ter zake. Omdat ze wettelijk is… zoals ook de Saoedische regering, of de Turkse, of de Qataarse, die der VAE… Wij hebben niet het recht ons in de maatschappij dezer staten te bemoeien. En als we dat toch doen – doordat we de extremisten daar ondersteunen – dan ondersteunen we terroristen, dan zijn wij actief in het staatsterrorisme.
Het maakt vooral duidelijker hoe cynisch de initiatieven van westerse staten in de VN-Veiligheidsraad wel zijn. Het zijn dezelfde staten die medeverantwoordelijk voor de nood der mensen in Syrië zijn. Het zijn dezelfde staten die zich aanmatigen de Syrische regering en diens leger te betichten van “humanitaire misdrijven” tegen de eigen bevolking…
Christoph Heusgen, langjarig lid der elitaire Duitse denkfabriek “Stiftung für Wissenschaft und Politik” (SWP) was tijdens het tijdperk dat terroristen – de Syrische Moslimbroeders – door de SWP in Berlijn met alle égards ontvangen werden, een engverbonden raadgever van Merkel. Hij is met zekerheid niet neutraal en onbevooroordeeld; hij is perfect op de hoogte van de Duitse “regime change” bemoeienissen wat betreft Syrië. Hij was tenslotte – zijn SWP-lidmaatschap en raadgeversfunctie indachtig – direct of indirect betrokken. En deze man bestond het – niet voor het eerst trouwens – zich in de VN-Veiligheidsraad op te winden met: “De Raad mag niet langer zwijgen en moet handelen.”
“Handelen”, in welke zin, mijnheer Heusgen? In de zin van het “humanitair volkerenrecht”, liefst ook met “vliegverbodszones”, zoals in Libië of in Irak?
Meer duiding over de SWP:
De Syrische VN-afgevaardigde al-Jaafari noemde het KDP-resolutie-ontwerp ook daarom een “surrealistische farce” en wees op de dubbele bodem van de westerse politiek:
“De inkt van jullie pen droogt snel als het om oorlogsmisdadigers, misdrijven van een door de VSA aangevoerde coalitie of als het om de illegale buitenlandse aanwezigheid (buitenlandse troepen en geheime diensten) op het Syrische grondgebied gaat. Er wordt ook sinds decennia gezwegen over de (vanzelfsprekende) immuniteit der Israëlische bezettingsoverheid (op Syrische bodem). Terwijl ze beweren dat bij de strijd van het terrorisme ook het humanitaire volkerenrecht moet gerespecteerd worden – zgz. de zorg om de mensen uitdragend – wordt in alle talen gezwegen over de omgang met staten die het terrorisme produceren.”
Dergelijke reosluties – verpakt als zorg voor de mensen – zouden met Syrië moeten overlegd worden. En dat gebeurt niet. Nooit. In de plaats daarvan wordt over de hoofden heen (van de Syrische regering) gehandeld. Permanent wordt er geprobeerd Syrië op het diplomatische parket te ontmondigen. Al-Jaafari benadrukte – nogmaals – het recht van zijn land zich tegen terroristen te verdedigen, terroristen die hele regio’s voor vreemde belangen gegijzeld houden en hij waarschuwde de westerse diplomaten:
“Dat wat wij vandaag in Syrië moeten doormaken, is dat wat U morgen en overmorgen te wachten staat.” Hij voegde eraan toe dat Syrië het in volkerenrecht verankerde soevereine recht uitoefent om “monsters”, afkomstig uit Europa en andere landen, te bestrijden en verwijderen.
Een verslag uit Syrië, zonder poco bril
Goede Vrienden,
Het aantal bezoekers aan ons klooster blijft geleidelijk toenemen:pastoors met hun parochianen, zowel katholieken als orthodoxen, schoolkinderen, families … Op gelijkaardige wijze blijkt het toerisme in Syrië toe te nemen. Vanuit Libanon zijn inmiddels een kwart miljoen Syriërs teruggekeerd. In het Rukban kamp leven mensen in erbarmelijke omstandigheden, die door de VS als voorwendsel gebruikt worden om hun aanwezigheid en hun militaire basis in Al-Talf te rechtvaardigen, zonder dat ze de mensen helpen. De vluchtelingen zouden nu toch de kans krijgen om het kamp veilig te verlaten. Het Syrische leger blijft grote hoeveelheden vinden van zware wapens, munitie, veldhospitalen, grondstoffen voor chemische wapens, communicatie materiaal … op verschillende plaatsen waar eens terroristen huisden en de strijd tegen de terroristen gaat onverminderd verder.
Deze morgen kregen we bezoek van een jonge weduwe met twee kinderen. Haar man is als soldaat gestorven en die wordt daarom hier als martelaar erkend. In de eerste moeilijke periode hebben we haar lange tijd opgevangen, waarvoor ze steeds erg dankbaar blijft. Zij en haar kinderen zijn als het ware een deel van de gemeenschap geworden. Nu vertelt ze dat de broer van haar man eveneens in Idlib als martelaar is gestorven. De strijd gaat verder. Naast een grote hoop blijft er ook veel pijn en verdriet.
We geven enig nieuws vanuit de gemeenschap. Daarna willen we nogmaals de Witte Helmen ontmaskeren. Tenslotte handelen we over de grondwettelijke commissie die voor een nieuwe constitutie moet zorgen. Ze biedt werkelijk mogelijkheden om het maatschappelijk leven opnieuw en versterkt op te bouwen. Bijgevoegd krijg je weer een overvloed aan informatie en video’s.
P. Daniel
Vrijdag 27 september 2019
Flitsen
Het lijkt hier nog steeds op een bouwwerf. De ruwbouw van de nieuwbouw was net klaar toen de oorlog uitbrak. Tijdens de oorlog is er uiteraard niets aan gedaan. Nu krijgt de afwerking de nodige aandacht. Ook aan het oude klooster zelf worden nu vele noodzakelijke verbouwingen en veranderingen aangebracht. Bovendien moest het meubilair dringend hersteld of opnieuw geschilderd worden. Ook de andere bouwwerken gaan onverminderd door: het St. Jozefklooster, de oude en nieuwe “médicinale”, het balkon boven de keuken… Het is ook volop oogsttijd. De granaatappels beginnen volop open te barsten en moeten dan geplukt worden. De ajuinen, de laatste vijgen, de druiven, de courgetten en augurken, de tomaten en de peterselie worden geoogst. En ondertussen zijn de ongeveer 80.000 kaarsen ook al bijna gemaakt. Wie doet een volgende bestelling?
Deze week spraken we uitvoerig met een man uit Qara die al twee decennia in Duitsland woont en nu op familiebezoek is. Zijn heimwee naar Syrië wordt steeds groter maar hij aarzelt om terug te keren. Hij heeft in Duitsland een goed betaald werk, wat hij in Syrië niet direct zal kunnen vinden. In Syrië voelt hij zich wel veel meer gedragen door de gemeenschap, familie en vrienden. Hij kent ieder plekje in Qara en ook de plaats van het klooster roept bij hem vele herinneringen op. Een zus van een van onze mensen is eveneens bij het begin van de oorlog naar Duitsland vertrokken. De ouders zouden graag terugkeren maar de kinderen, die het goed doen op school willen niet. Ziedaar de innerlijke strijd van sommige Syriërs om terug te keren. Het westen buit deze situatie handig uit door te beweren dat ze niet willen terugkeren omwille van “het regime van Assad”, een deuntje dat het westen al vanaf het begin van de oorlog probeerde ingang te doen vinden.
Nvdr: Neem nota van de suggestieve titel: “Starthulp in de dood?…” Duitsland wil de welgekomen “vakkrachten” behouden… hoewel 3 op 4 Syrische vluchtelingen er geen (of slechts gedeeltelijk) werk hebben en de staat voor hun onderhoud bijpast… De Duitse Gutmensch zal het wel betalen!
Nvdr: Niet alleen vanuit Duitsland, maar ook vanuit ons land keren “vluchtelingen” naar hun vaderland terug “voor de vakantie”. Vraag: moet hun asielstatus ingetrokken worden?
Quo vadis, Syria?
Het officiële nieuws uit en over Syrië is dikwijls gebaseerd op voorbarige of zelfs gefabriceerde geruchten, verdachtmakingen en/of onbevestigde berichten. Het is dikwijls moeilijk deze te verifiëren – ook omwille van de taal. Onze redactie heeft steeds getracht pas over gebeurtenissen te berichten als deze op de een of andere manier (bronnen/beeldmateriaal) bevestigd werden. Een overzicht van recente gebeurtenissen:
- In Noord-Latakia, probeerde het Syrische leger gedurende de zomermaanden de terroristen in de omgeving van Kabani te verdrijven, m.n. HTS en de Oeigoeren. Het leger kreeg versterking in aanloop van het te verwachten offensief om de kustregio te bevrijden. Eens Kabani heroverd, wordt de grens van de Latakia provincie met Idlib afgesloten en de bevoorradingsroute van de terroristen onderbroken. (…)
- Burgers die via de humanitaire corridor Idlib wilden ontvluchten naar regeringsgebied werden beschoten… door de HTS-terroristen. Minstens 2 doden en een 20tal gewonden. Niet voor het eerst trouwens. (…)
- Rusland bouwde de Hmeimim luchtmachtbasis in de Latakia provincie verder uit met 15 nieuwe hangars en opslagruimtes, zodat de daar geparkeerde vliegtuigen niet zichtbaar zijn vanuit de lucht. In het verleden werd de basis herhaaldelijk door de terroristen aangevallen met drones en raketten.
- ISIS trachtte opnieuw een uitval te bewerkstelligen in de Hamimah regio, tussen Homs en Deir Ezzor. De nog actieve ISIS zit helemaal ingesloten; men probeert hen daar – in een onherbergzame berg- en steenwoestijn uit te roken. (…)
- Dat Aleppo dringend beter moet beveiligd worden, ligt voor de hand. Die stad mag niet opnieuw ten prooi van de terroristen vallen. Na een aantal raketaanvallen van HTS, stuurde het Syrische leger versterkingen naar West-Aleppo. (…)
- Heropbouw en veerkracht in Aleppo:
- Vanuit Irak bereikte een groot Amerikaans militair konvooi de Koerden ten oosten van de Eufraat. Van terugtrekking geen sprake. (…)
- Staakt het vuren: HTS trekt zich niets aan van een wapenstilstand. Samen met de Turkse beschermelingen, NLF, probeerde HTS te infiltreren in de Syrische linie ten noorden van Khan Sheikhun. Zonder succes. En als het Syrische leger reageert op de aanval, is het niet moeilijk te raden wie er zal beschuldigd worden het wapenstilstandsakkoord te schenden. (…)
- Turkse gevechtsvliegtuigen drongen deze week al drie keer het Syrische luchtruim binnen. Ze waren geen bedreiging voor de Syrische troepen maar bleven zelfs tot 2 uur lang boven het Syrische grondgebied. (…)
- Turkije is op zijn teentjes getrapt door een verklaring van een woordvoerder van het Egyptische buitenministerie, die Erdogan verantwoordelijk houdt voor de steun en het sponsoren van het terrorisme in de regio. (…) Zit er toenadering tussen de Egyptische en Syrische regering aan te komen? Opnieuw toegang tot het Suez-kanaal zou meer dan welkom zijn.
- Trump zou ermee gedreigd hebben de gevangen genomen buitenlandse ISIS-terroristen, momenteel in gevangenschap in Oost-Syrië (Koerden), die niet naar hun thuisland – niemand wil een tijdbom in huis halen – mogen terugkeren, aan hun grenzen vrij te laten: “ze moeten hen dan maar terug vangen” (…)
- Een bron binnen het Syrische leger meldt dat een oplossing voor het al-Rukbankamp in het verschiet is. De bewoners van het kamp zouden de keuze voorgelegd krijgen: zich vestigen in regeringsgebied of te verkassen naar de regio waar de terroristen de plak zwaaien. Bewapende milities zouden een verzoeningsprocedure aangeboden krijgen. Dit alles hangt af van de goedkeuring/medewerking der VSA. De toestand in het kamp is zonder meer dramatisch, ongeacht het feit dat het zgz. onder controle is van de VSA, die dit kamp als excuus voor hun aanwezigheid gebruiken. De VSA beschuldigen de Syrische overheid dat er slechts bij mondjesmaat hulpgoederen doorgelaten worden; de Syrische overheid beschuldigt de VSA dat zij de hand houden boven de terroristen, die daar cipier spelen, de burgerbevolking chanteren en de terugkeer naar huis beletten. (…) U kan hieronder de getuigenissen van ex-bewoners van het kamp bekijken:
- In Afrin, waar Turkije terroristengroeperingen onder bescherming genomen heeft, is er alles behalve sprake van de-escalatie. “Relletjes” braken uit tussen concurrerende bendes. (…) En de verdreven Koerden blijven speldenprikken uitdelen.
In het sharia-paradijs Idlib kan je zonder probleem dit kledingstuk voor éénmalig gebruik kopen/krijgen… een zelfmoordvest.
- In Daraa, het zuiden van Syrië, ontdekte het Syrische leger een groot wapenarsenaal, sommige van Amerikaanse of Israëlische makelij, drones, een communicatiecentrum en een Israëlisch voertuig. Ook daar werden de legertroepen versterkt nadat ze enkele keren aangevallen werden door het FSA en HTS-slaapcellen. (…)
- Uit zo’n 60 media-agentschappen werden journalisten gestuurd om in de bevrijde Noord-Hama, Zuid-Idlib regio de grotten en tunnels van de terroristen te bekijken:
Nog steeds vindt men grotten met wapens en chemische bestanddelen, moeten speciale teams bomauto’s “de-escaleren”:
- De door VSA en EU opgelegde sancties blijven zwaar wegen:
Ook de restauratie van Palmyra vlot niet zoals het hoort wegens de sancties:
- Het Armeense leger kon 90.000 m2 ontmijnen in de buurt van Aleppo. Meer dan 50 mijnen werden gevonden en veilig weggevoerd.
- In Tartous werd een kinderziekenhuis geopend met een capaciteit van 100 bedden en 40 couveuses. De bouw werd al voor de oorlog gestart, liep echter door de sancties vertraging op.
- Inwoners van Khan Sheikhun, die gevlucht waren voor de moslim terroristen, keren stilaan terug naar huis. Er wordt hard gewerkt aan de herstelling van bronnen en waterputten. Ontmijners zijn overal druk bezig. Ook naar Morek keerden honderden gezinnen terug.
De Libanese president Aoun deed in de alg. vergadering van de VN een oproep om zijn land bij te staan bij de repatriëring van Syrische vluchtelingen naar hun eigen land.
- De lijst met 150 deelnemers van de Grondwetcommissie, afkomstig uit alle provincies, werd bekend gemaakt: 50 werden voorgedragen door de regering, 50 door de oppositie en 50 worden uit de burgermaatschappij afgevaardigd. Klein schouderklopje. Benieuwd wie er roet in het eten zal gooien.
Wat u allicht niet wist is dat de Vlaamse overheid met uw belastinggeld de Koerden in Irak ondersteunt. Een Koerdische handelsmissie werd in Antwerpen ontvangen. Met het PLATO programma krijgen Koerdische ondernemers een steuntje in de rug. VOKA Antwerpen-Waasland ondertekende samen met de Kamer van Koophandel van Erbil een verstandhoudingsakkoord. De Vlaamse regering ziet de Koerden als een “stabiliteitsfactor” in de regio. De handel tussen beide regio’s, die gelijkaardige autonomiewensen delen, zou sinds 2016 van jaar tot jaar gestegen zijn. (…) De VOKA-webstek maakt geen melding van de Vlaamse financiële steun. (…)
Nvdr: We herhalen: als het ingesloten beeldmateriaal niet kan bekeken worden, dan werd dit door een hogere instantie verwijderd om uw gemoedsrust niet in het gedrang te brengen. Als een video té populair is, dan trekt er iemand bij YT aan de alarmbel. Onze verontschuldigingen hiervoor.
De vijand van onze vijand…
… de vrienden van onze vijand… de vijand van onze vrienden… de vrienden van onze vriend…
Een lezersbrief in de Daily Mail van 5 jaar geleden probeerde de Gordiaanse knoop van het M.O. te ontwarren. Niet veel veranderd wat betreft de inmenging van de westerse “vrienden”.
Even doorzichtig als modder… Bent u verward door de gebeurtenissen in het M.O. Ik zal het even uitleggen:
Wij steunen de Iraakse regering tegen I.S. We houden niet van I.S., maar I.S. wordt gesteund door Saoedi-Arabië, die we wel sympathiek vinden.
We houden niet van president Assad in Syrië. We steunen de strijd tegen hem, maar niet I.S., die ook strijdt tegen hem.
We houden niet van Iran, maar Iran steunt de Iraakse regering tegen I.S.
Dus: sommige van onze vrienden steunen onze vijanden en sommige van onze vijanden strijden tegen andere vijanden van ons, die we graag zouden zien het onderspit delven, maar anderzijds willen we niet dat onze vijanden, die tegen andere vijanden van ons strijden, winnen.
Als de volkeren die we willen verslaan overwonnen zijn, dan duiken er misschien andere op die we nog minder graag zullen zien. En dit alles werd door ons veroorzaakt omdat wij een land bezetten met het doel terroristen te verdrijven die er zelfs niet waren voordat wij erheen trokken om hen te verdrijven. Begrijpt u het nu?
Veilige zone of annexatie?
Tijdens dezelfde algemene vergadering van de VN pleitte de Turkse president Erdogan nogmaals voor de internationale goedkeuring van zijn “vredesplan”. Hij toont op de kaart van Syrië hoe hij daar 1 à 2 miljoen Syriërs (… vluchtelingen…) wil onderbrengen. Liefst van al tot aan Raqqa of Deir Ezzor. Dan zouden 3 miljoen “vluchtelingen” daar kunnen gaan wonen. En als hij de veiligheidszone tot Damascus kan uitbreiden dan kan hij zijn Ottomaanse wensdromen helemaal waar maken. De door Turkije gesteunde Idlib-terroristen wrijven in hun handen bij een dergelijk toekomstvisioen. Inch’ Allah.
Tot zover “soevereiniteit” en “onafhankelijkheid”. Niet van toepassing op Syrië. Tijdens de diploma-uitreiking aan de Turkse Nationale Defensie-Universiteit benadrukte hij dat de algemene vergadering van de VN “de laatste kans” was om tot een door de Ottomanen gewenste annexatie oplossing te komen. Zo niet… dan zal Turkije zelf maatregelen nemen. Hier kan u vaststellen dat Turkse F-16 vliegtuigen nu al ten oosten van de Eufraat, ver weg van de Turkse grens, patrouilleren. In het noorden van Syrië patrouilleren Turkse grondtroepen nu samen met de VSA.
Een verslag uit Syrië, zonder poco bril
Goede Vrienden,
De grote inzet van de Franse ngo S.O.S. Chrétiens d’Orient hebben we al herhaaldelijk vermeld. Deze wil christenen helpen in Syrië, Irak, Libanon, Egypte en Jordanië met noodhulp, medische hulp, opvoeding, handenarbeid… Ze ontstond in 2013 toen het beroemde dorp Ma‘aloula door terroristen werd ingenomen en zij de christenen en het christelijk patrimonium wilde beschermen. Initiatiefnemers waren Charles de Meyer en Benjamin Blanchard, beiden overtuigde christenen met enige politieke ervaring. Zoals verwacht, werd hun plots en succesvolk optreden zowel vanuit politieke als vanuit kerkelijke middens bekritiseerd, o.m. door het oudere werk Oeuvre d’Orient. Dat deze ngo zich onverdeeld aan de kant van de Syrische slachtoffers opstelde en dus terecht aan de kant van de wettige regering, konden sommige “politiek correcte” lui niet verkroppen. Hun kritiek was onterecht en werd meer ingegeven door na-ijver dan door oprechte bekommernis. Het aantal vrijwilligers dat hier een bepaalde tijd (een maand, een jaar …) zich belangeloos inzet, blijft toenemen. Steevast komen enkele frisse jongens en meisjes van deze S.O.S. ons ‘s maandags helpen.
Vorige zaterdag bezocht Benjamin Blanchard, algemeen directeur van deze S.O.S. samen met een veertigtal Fransen onze gemeenschap en we vierden met hen de Eucharistie van het feest van het hl. Kruis. (Zij maakten vele foto’s en zouden er mij enkele toesturen, wat nog niet gebeurd is). We stelden ons de vraag: zouden er in ons land geen leiders in staat zijn om jongeren op gelijkaardige wijze te bezielen?
Waarom boeit S.O.S. Chrétiens d’Orient zovele jonge (en minder jonge) Fransen en waarom zou dit in ons land niet lukken? Benjamin gaf me zijn contactgegevens en zal graag hen steunen die zich hiervoor willen engageren. Wie waagt het om hiervoor met ons contact op te nemen en zo ook voor onze jeugd een bijzonder zinvol project uit te werken?
Na enig nieuws over het leven in de gemeenschap een woordje over het voorstel dat ons land indiende samen met anderen in de VN Veiligheidsraad (waarom spreekt onze pers daar niet over?) Volgt een overweging over de megaleugens waarin onze wereld zich blijft wentelen. Tenslotte vind je in de toegevoegde info en video’s weer een uitgebreide informatie, o.a. over de gecompliceerde situatie in Idlib.
P. Daniel
Vrijdag 20 september 2019
Oecumenisch feest
Het feest van de Kruisverheffing wordt zowel in oost als west op 14 september gevierd. Op Goede Vrijdag valt de nadruk op het historisch gebeuren van Jezus Kruisdood. Nu gaat de aandacht naar de heerlijkheid van dit gebeuren. Het feest is verbonden met de plechtige inwijding van de basiliek van de Verrijzenis in 335, gebouwd op het graf van Christus in Jeruzalem. Voor ons is dit een groot feest. Op 14 september 2000 werd officieel dit klooster en de gemeenschap canoniek opgericht, nadat drie zusters zich gevestigd hadden in de inmiddels herstelde ruïne van Mar Yakub. Volgens een oude traditie zou de heilige Helena, moeder van keizer Constantijn de drie kruizen op Golgotha hebben terug gevonden. Deze zouden door de Perzen gestolen zijn maar door keizer Heraclius in 628 terug heroverd en teruggebracht zijn. Om dit te vieren worden vreugdevuren ontstoken. Er zijn christenen hier die vertellen dat zij nooit anders geweten hebben dan dat er ieder jaar op deze dag vreugdevuren werden ontstoken
Redenen genoeg om vrijdagavond een feest te organiseren.
Lees verderQuo vadis, Syria?
Na twee weken verstoken geweest te zijn van de actualiteit in Syrië (en elders) zal onze redactie trachten een huidige stand van zaken te schetsen.
Idlib. Nadat de Syrische regering de terroristen de mogelijkheid gaf zich terug te trekken uit andere regio’s in Syrië zodat de plaatselijke bevolking niet meer als levend schild kon dienen of de burgerbevolking in omringende steden als dagelijks doelwit voor raketten en mortieren fungeerde, zitten de bloeddorstigste islamitische fanaten intussen op een kluitje verzameld in het noordwesten van Syrië, in Idlib. De poging om de hen af te zonderen van de zgn. “gematigde rebellen”, zoals gepland tijdens de Astana-gesprekken, is niet gelukt. De installatie van Russische en Turkse observatieposten in de zgn. gedemilitariseerde zone en aan de grenzen met regeringsgebied waren een schot voor de boeg; HTS & co. weigerden eraan gevolg te geven. Integendeel. Om de burgerbevolking te beschermen tegen de dagelijkse projectielen, kon het Syrische leger kon niet anders dan hen te verdrijven, dieper in Idlib. Ongeacht het feit dat er stuk grondgebied heroverd werd is de situatie strategisch gezien nog steeds dezelfde. Idlib blijft het kruitvat, waar concurrerende moslim terroristen de bevolking en elkaar de duvel aandoen. Tekenen present: HTS (al-Nusra), de grootste groep, het NFL (National Front for Liberation), een amalgaam kleinere terroristische groeperingen die onder de bescherming van Turkije fungeren om de Turkse invloed in Syrië te vergroten en de HTS’ invloed te beperken, de Turkistan Islamic Party, genoegzaam bekend als de Oeigoeren, die tot de laatste man zullen blijven vechten vermits ze nergens heen kunnen, Hurras al-Din, tweelingbroertje van HTS, dat zelfs niet probeert zijn band met al-Qaeda te verbergen. Met hoeveel ze zijn? De aantallen worden door de verschillende groepen opgeschroefd om hun populariteit ogenschijnlijk te steunen en om concurrenten van de wijs te brengen. 60.000? Nog steeds een indrukwekkend aantal zwaar bewapende, niets ontziende, godsdienstfanaten waarvoor een mensleven van geen tel is.
Bij de recente bevrijding van noord-Hama en zuid-Idlib bleek hoe zij onder de grond een waar bolwerk met tunnels, bunkers, opslagplaatsen, landmijnen in de nabijheid van de burgerbevolking op poten gezet hadden, iets wat in heel Idlib het geval is. Of hun commandocentra en raketinstallaties in scholen ondergebracht hebben zodat zij hopen dat ze beschermd zijn door het menselijk schild der bevolking. Of – ideaal voor anti-propaganda tegen Assad/Rusland – aantonen dat scholen en ziekenhuizen opzettelijk belaagd worden.
HTS is dé grote baas, heeft kleinere groeperingen opgeslorpt, hen gedwongen zich aan te sluiten en bovendien heeft HTS een soort bestuur opgericht, de Syrian Salvation Government (… vert.: “Syrische reddingsregering”… Je moet maar durven! Redding van wat? Van geloofsvrijheid, van gelijkheid man/vrouw, van een normaal leven zonder inmenging van de dictaten ener bewierookte Profeet?). Hun bestuur leidt regelmatig in de gebieden, die mogen genieten van de “redding”, tot protesten bij de bevolking wegens lukrake arrestaties, verdwijningen, in beslagnames, voorkeurbehandeling van de “vrienden”, chantage, omkoping, uitzettingen, verdrijvingen, schoolsluitingen, enz… De zelfverklaarde “reddingsregering” heeft zich behoorlijk veel macht toegeëigend: binnenlandse zaken, justitie, gezondheid, religie, economie, onderwijs, ontwikkeling (… naar het steentijdperk), lokale administratie en diensten, sociale zaken. En een eigen politiemacht, met beperkte verantwoordelijkheden, zoals verkeer, het jagen en vangen van criminelen en het oplossen van geschillen. Omkoping is perfect toelaatbaar als HTS er beter van wordt. De belangrijkste verbindingswegen noord-zuid en oost-west, de M4 en M5, worden volledig door HTS gecontroleerd. Wie er gebruik van maakt moet wegentaks betalen. Idem dito voor de durvers die het Idlibparadijs willen verlaten via de humanitaire corridors – definitief of om goederen in te voeren. HTS heeft de olie- en gashandel in handen, legt te pas en onpas belastingen en heffingen op en verdient ook aan witwaspraktijken. Ze moeten voor de maffia niet onderdoen. Maar ook uit het buitenland wordt hen geld toegeschoven; bv. salafistische liefdadigheidsinstellingen uit de Prachtlanden Koeweit, Qatar en S.A. en hooggeplaatste religieuze figuren en kapitaalkrachtige personen in Jordanië en Turkije die sympathiseren met hun gedachtengoed. Massale collectes brengen steeds minder op. HTS ziet zich verplicht de lokale bevolking verder uit te persen.
Naar verluidt zou de bevolking sinds 2011 verdubbeld zijn: nu 3 miljoen inwoners. Vooral soennieten. Minderheden zoals Koerden en christenen werden verplicht hun huis te verlaten en te vluchten. Zo niet… Naar schatting zou ca. 40% van de huidige inwoners afkomstig zijn uit vroegere door terroristen bezette gebieden, m.a.w. de “rebellen” die samen met hun gezinnen een vrijgeleide kregen naar Idlib. Officieel strijden zij voor de “overwinning van de revolutie”. In werkelijkheid voor het afdwingen van een radicale islamstaat onder de beschermende vleugels van Turkije.
Wapenstilstand? Hoe kan er ooit een blijvende onderhandelde wapenstilstand ontstaan uit het gedachtengoed van radicale moslims, die andersdenkenden niet het licht in hun ogen gunnen? De drie Astana-onderhandelaars, Rusland, Iran en Turkije beloven steeds weer dat Syrië ondeelbaar en autonoom is en moet blijven. Echter… bij Turkije spelen grotere belangen mee. Het Ottomaanse Rijk wenkt aan de zuidelijke grens…
Hierbij beeldmateriaal van een ondergronds bolwerk, 10.000 m2, in de buurt van Khan Sheikhoun. “Prutsen aan de keukentafel”? Ondergrondse ruimtes, diep onder de oppervlakte, ca. 2 m hoog en breed genoeg om een auto erdoor te laten rijden, voorzien van mijnen. Met een keuken, technisch atelier, watervoorziening, filmstudio… enz. De ontmijners kunnen slechts enkele meters per dag beveiligen. Nog maanden werk voor de boeg. Enkele kilometers verderop, aan de andere kant van Khan Sheikhoun een zelfde vondst, maar nog groter. Daarin wordt de aanwezigheid van de Witte Helmen duidelijk én hun filmcarrière ten bate van de westerse traanklieren. Opmerkelijk: een hazmat suit (beschermend pak tegen giftig gas), geproduceerd in G.B. (2004). Een grote voorraad wapens en munitie, legerkledij. Geen spoor van een verpleegpost voor burgers. Het is overduidelijk dat dit niet met een spade en houweel uitgegraven werd. Graffiti met lieve woordjes aan het adres van het Russische en Syrische leger: “Wij zullen jullie bloed drinken”.
Ook de straten zijn niet veilig met bomauto’s en landmijnen.
Karin Leukefeld, Duitse onafhankelijke journaliste, geaccrediteerd in Damascus, gespecialiseerd in het M.O., bericht vanuit de bevrijde regio noord-Hama/zuid Idlib. De civiele bescherming richt een opvangkamp op en zoekt naar menselijke resten, zowel burgers als soldaten, slachtoffers van de terroristen. De in een massagraf gevonden overblijfselen worden naar een ziekenhuis in Hama gebracht ter identificatie en vaststelling van de doodsoorzaak. Zij beschrijft verschrikkelijke feiten: folteringen, onthoofdingen, overreden met tanks…
Zij gaat in op de drie Astana-protoganisten. Niemand heeft een concreet Idlibplan kenbaar gemaakt. Het mag duidelijk wezen dat Turkije – op zijn zachtst gezegd – andere belangen heeft dan Rusland en Iran. Het verst, of het duidelijkst, gaat de Russische president Poetin die stelt “dat het niet aanvaardbaar is dat terroristische groepen verder in Idlib kunnen hun ding doen en dat zijn land het Syrische leger zal blijven ondersteunen bij hun strijd tegen deze milities.” Turkije wil dat het Syrische offensief stopt en er wordt gesuggereerd dat Turkije door de VSA en andere westerse NAVO-staten gesommeerd werd in Idlib stelling te houden zonder de uitvoering van het de-escalatie-akkoord. Duidelijk, toch? M.a.w. Turkije moet plaatsvervangend Assad blijven het vuur aan de schenen leggen en ervoor zorgen dat het land verdeeld blijft. Mevrouw Leukefeld herhaalt dat de humanitaire corridor vanuit oost-Idlib naar regeringsgebied quasi ongebruikt blijft vermits de terroristen de bevolking tegenhouden – zelfs beschieten, als deze zich richting grensovergang begeeft.
Zij werd begeleid naar de plaats waar de zgz. sarinaanval in Khan Sheikhoun plaats vond. De bewijzen werden door de terroristen voor onderzoek naar Turkije gebracht… Een onafhankelijk onderzoek werd er nooit uitgevoerd. Niet nodig, vermits de poco wereld de rol van aanklager, rechter en beul gereed had.
Geïnteresseerd in de belgische bijdrage in het Syrisch conflict? Het land b (met een tijdelijk zitje) diende samen met Koeweit en Duitsland een resolutie-ontwerp in bij de Veiligheidsraad der VN dat de terroristen in Idlib bescherming moet bieden. Rusland en China hielden de boot af dank zij hun veto. Hebben we al gehad. Telkens de terroristen in het gedrang komen wordt er de “humanitaire” hangmat bovengehaald, waarvan slechts de terroristen mogen gebruik maken. Dat aan de Idlib-bevolking de mogelijkheid geboden wordt via een humanitaire corridor veiligheid op te zoeken in regeringsgebied, dat de terroristen hen daaraan hinderen, dàt ontsnapte blijkbaar aan de aandacht van de resolutie-indieners.
Vanzelfsprekend reageerde de Syrische vertegenwoordiger al Jafaari. “De inkt van de humanitaire pen droogt op als het gaat om de buitenlandse aanwezigheid in Syrië. Het resolutievoorstel is een vooringenomen voorstel tot resolutie. Het is een politiek en geen humanitair voorstel.”
Een constructiever voorstel, dat aan de internationale media-aandacht ontsnapte, kwam van de Tsjechische eerste minister Andrej Babis die pleit voor internationale samenwerking om de terugkeer van gevluchte Syriërs naar hun vaderland mogelijk te maken. “De énige oplossing voor de vluchtelingen is de terugkeer naar hun vaderland. Mochten de VN nuttig werk verrichten – quod non – dan had er iets kunnen gebeuren.” En refererend naar de sleutelrol van Rusland: “Zonder Rusland kan de situatie in het M.O. niet opgelost worden.”
Het laatst verspreide riedeltje over president Assad van een dubieuze organisatie met zetel in Qatar, vlotjes gecopieerd en verspreid door de poco media, ging ditmaal over de vervolging van christenen. Al zullen deze leugens slechts op verbazing en ongeloof stuiten… Pater Daniël heeft er twee dagboeken over geschreven…
We sluiten voor vandaag af met een welgemeend “goodbye” aan messenslijper John Bolton, wiens carrière als oorlogsfluisteraar plotseling beëindigd werd. Wat gaan we nog beleven? De vredesprijs voor Donald Trump?