Kan ons eens iemand uitleggen waarom de al-Nusra (… herdoopt in HTS Hayat Tahrir al-Sham) terroristen in Idlib door de poco media ‘rebellen’, ‘opstandelingen’, ‘verzet’, ‘oppositie’… genoemd worden en de Nederlandse justitie strafzaken tegen zgn. ‘vuile handen’-djihadisten opent?
Het zijn nochtans dezelfde moordenaars… in een vluchtelingenverpakking.
Als Assad hen van het Syrische grondgebied wil verdrijven, schreeuwt heel de goegemeente moord en brand. Terroristen die moet je met wijwater besprenkelen, een naai- en kookcursus aanbieden en ze liefdevol opvangen. Tot ze aanslagen plegen…
Blijkt dat er in Nederland dan toch enkele lieverdjes niet ‘waardevoller waren dan goud’, integendeel!
Hoeveel potentiële oorlogsmisdadigers of vermeende terroristen er onder de tienduizenden Syrische asielzoekers in Nederland zijn, weet dan ook niemand.
In de bloedige Syrische burgeroorlog hebben talloze mensen vuile handen gemaakt, ook asielzoekers die als oorlogsvluchteling een verblijfsvergunning in Nederland kregen. Zeker zeven zaken zijn al voor de rechter geweest, niemand weet hoeveel er nog zullen volgen.
Boeiende studie van prof Rougier over islamistische wijken o.a. Molenbeek in @demorgen van vandaag. Dominiek Lootens-Stael eiste tijdens het vragenuurtje @parlbruparl een grondige evaluatie van het huidige deradicaliseringsbeleid binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. pic.twitter.com/8vT0JtyLOM
Rougier beschrijft een ecosysteem van moskeeën, sportclubs, kebabzaken, boekhandels, scholen, enz. die bepaalt wat halal en haram is. “Het doel is de gedragingen op één lijn te krijgen en integratie in de ongelovige samenleving te voorkomen.” Dit onderscheid wordt dan gebruikt om zich af te zetten van de westerse maatschappij.
Beweringen dat salafisten niemand kwaad doen en enkel maar een orthodox leven willen leiden slikt de expert niet. “Salafisme en jihadisme vormen een ideologisch continuüm. Salafisten voeren een ongewapende strijd tegen ongelovige maatschappijen zoals de Franse of de Belgische omdat deze er in hun ogen op uit zijn om de islam te vernietigen. Hun ideaal van de volmaakte islamitische samenleving van de profeet en zijn volgelingen roept beelden op van verovering en geweld. En sommigen grijpen uiteindelijk ook echt naar de wapens. Niet alle salafisten worden terrorist, maar alle terroristen waren meestal eerst salafist.” (…)
We schreven vorige week dat de christelijke waarden én benamingen snel aan het verdwijnen zijn zoals de Christelijke Bond van Gepensioneerden die in OKRA veranderde. Een lezer merkte op dat OKRA staat voor Open-Kristelijk-Recreatief-Actief, wat ik niet wist. Daarom wil ik mij verontschuldigen bij deze bruisende, grootste oudervereniging van 55 plussers in Vlaanderen. Overigens blijft het wel waar, meen ik, dat onze christelijke waarden snel verdwijnen. Verder wezen we er op dat bepaalde religieuze uitdrukkingen gebruikt of misbruikt worden tegen hun diepe betekenis in, zoals “in Gods Naam” terwijl men duidelijk spreekt ‘in naam van de vrijmetselarij”. Nog straffer was de pathetische uitroep van de gevierde advocaat van de betrokken psychiater. Voor hem was zogenaamd de barmhartigheid van “Damiaan” het model om euthanasie te plegen!
Dit toont aan hoe grondig verziekt onze openbare opinie is, waardoor waarheid en leugen, goed en kwaad simpel verwisseld kunnen worden.
Pater Damiaan wordt als onze “grootste Belg” erkend omdat hij zijn leven gaf voor de lepralijders, hun lichamelijk en psychisch lijden verzachtte en hen bijstond tot het einde toe tot hun geestelijk heil, precies het tegendeel van de mensonwaardige dodelijke spuit.
Ik mocht een treffend getuigenis ontvangen van een gewezen ziekenhuisarts, dienst-hoofd van een chirurgische afdeling, lid van meerdere internationale academische verenigingen, secretaris-generaal van de wereldfederatie van dokters die het menselijk leven eerbiedigen en de laatste 15 jaar voorzitter van de Ethische Commissie van een algemeen ziekenhuis van +500 bedden en consulent in de afdeling Palliatieve Zorgen. Een man met bijzonder ruime ervaring met zwaar zieke en stervende patiënten. Hij pleit er voor om goed te luisteren naar de reden van de wanhoop bij de patiënt. Dan is er “vaak veel meer mogelijk dan aanvankelijk gedacht. Dit geeft niet noodzakelijk hoop op een terugkeer naar de gezondheid, maar toch om een zinvol leven verder te kunnen leiden ondanks de vele beperkingen. De patiënt doelbewust doden, zelfs op zijn of haar eigen aanvraag heeft voor mij, voor verschillende reden geen plaats in het “therapeutisch arsenaal” van een arts. Maar er is meer. De patiënt doden is het absolute tegengestelde van het wezen zelf van het beroep, voor mij de roeping van de arts”. Hij klaagt ook aan dat de arts zich onder druk laat zetten door de maatschappij, de sociale zekerheid of derden. “Wat de arts wel hoort te doen is, in plaats van de patiënt te vernietigen, zijn of haar lijden aan te pakken en doen verdwijnen of tenminste tot aanvaardbare proporties te verminderen, zowel fysisch als psychisch lijden. Dat is tegenwoordig altijd mogelijk. Dit ondanks het feit dat niet alle artsen altijd daarvan op de hoogte zijn.”
Ja, het wordt hoog tijd dat er een breed, grondig en redelijk maatschappelijk debat komt over de vraag of euthanasie nog verantwoord is in onze tijd. Inmiddels zijn we de redactie van het weekblad Doorbraak erg dankbaar omdat ze ons artikel over euthanasie welwillend heeft opgenomen.
Hypapante – Het feest van O.L. Vrouw Lichtmis heet hier “hypapante” of “ontmoeting”. Het is de ontmoeting van de Heer Jezus met zijn volk, van het N. met het O.T. of van het Evangelie met de Thora. Simeon wordt op oosterse iconen voorgesteld als profeet en priester. Hij zegent het gezin. Hij voorspelt Jezus als het licht voor de volkeren en de grote rol die Maria door haar lijden zal spelen in de verlossingswerk van Jezus. Ook in het oosten is dit “feest van de Heer” een belangrijk “Mariafeest”.
Na de byzantijnse Eucharistie was er zegening van de kaarsen, het brood, de wijn en de zalving met gewijde olie, waarna de kaarsenprocessie. Daarna kwam plots de bisschop op bezoek en onmiddellijk daarna arriveerde een groep van pastorale verantwoordelijken uit Yabroed. De zon scheen heerlijk en nodigde ons uit om buiten te zitten. Het was een erg gezellige ontmoeting vooraleer de mensen van Yabroed rondgeleid werden.
Gisteravond was er nog een ander bezoek. Er kwam een kleine autobus (23 zitplaatsen) binnengereden, bestuurd door een van onze vaste medewerkers, met de vraag, deze te zegenen, wat we met plezier gedaan hebben. Deze wordt ter beschikking gesteld van onze MSJM (Monastery Saint James the Mutilated), voor de hulpverlening over het hele land. Om ons medisch personeel bijvoorbeeld naar Hassake en het fameuze vluchtelingenkamp van Al Hol (N.O. Syrië) te voeren en terug te brengen, moesten we tot heden een kapitaal betalen. Dat zal voortaan dus veel goedkoper en veel beter kunnen. Er is nog veel nood en we trachten eerst te helpen waar dit het meest nodig is. Dit is enkele mogelijk dank zij onze weldoeners en medewerkers, waar we erg dankbaar om zijn.
Nvdr: Enkele foto’s van MSJM medewerkers, herkenbaar aan het logo: medische zorg, zieken- en ouderenbezoek, onderwijs, advies, zelfredzaamheid…
Nvdr: Beelden uit Mar Yakub in februari vier jaar geleden:
Een oosterse inzegening – Een man die regelmatig muziekles komt geven had al lang gevraagd zijn huis, op enkele honderden meters van ons klooster, te komen inzegenen. Zondagavond trokken we er met 7 naartoe. Hij had een huis in Damascus en hier en beide zijn door terroristen vernield. Dit heeft hij zelf terug opgetrokken. Hij studeerde muziek in Egypte, Jordanië en was met zijn broer in Rusland. Zelf kan hij 17 instrumenten bespelen en was de directeur van het groot orkest in Damascus. Zijn broer was de beste violist van het M.O. en werd eens in Moskou door applaus tot 9 maal toe terug op het podium geroepen. En zo werden we nu door hem en zijn vrouw bijzonder hartelijk ontvangen. De slaapkamer met een bed rechts en links tegen de muur, dient ook voor living en eetkamer, zodat ze maar één ruimte moeten verwarmen.
We hielden een plechtige dienst met Evangelie, voorbeden, gebeden en inzegening. Dan drongen zij er op aan dat we zouden blijven eten en hij haalde zelfs een fles goede oude wijn boven. Ondertussen bleef zijn vrouw, die uit Ras Baalbek (Libanon) komt, vertellen over haar verering van O.L. Vrouw. Tijdens de oorlog in Libanon, zagen alle dorpelingen op een avond O.L. Vrouw met uitgespreide armen aan de hemel. Hun dorp is ook gespaard gebleven. Van de enkele instrumenten die de man nog heeft kunnen redden, nam hij een fluit en begon te spelen. Hij zei dat het de oudste fluit is, die oorspronkelijk door de herders gebruikt werd. Wat een heerlijke avond van oosterse gastvrijheid.
Idlib wordt nederzetting na nederzetting, dorp na dorp, stad na stad bevrijd. Het is duidelijk dat de Syrische regering niet langer zal dulden dat deze provincie onverminderd de speeltuin blijft van een verzameld zootje terroristen bewapend, bevoorraad en gesteund door Turkije, of misschien nog steeds ook door het Westen.
Volgens het Russische ministerie van buitenlandse zaken zou HTS & co. in december alleen al niet minder dan 1400 aanvallen vanuit Idlib met zware wapens en zelfs tanks uitgevoerd hebben; in januari meer dan 1000. Honderden Syrische burgers en soldaten, tevens Russische en Turkse militairen werden gedood. De zgn. de-escalatiezone was een lachertje; HTS had onmiddellijk duidelijk gemaakt dat zij zich niet gedwongen zagen aan het staakt-het-vuren mee te werken. Uiteindelijk trad het Syrische leger met de hulp van hun bondgenoten in actie om de provincie te bevrijden van de terroristen.
De Turken zetten zgn. observatiepunten op waar ze er zin in hebben. Ook al is het grondgebied in handen van de Syrische overheid – en al ze dan – per ongeluk – beschoten worden omdat ze zonder aankondiging (wat ze normaal op voorhand aan Rusland mededelen) in Idlib rondtoeren, dan laat Erdogan al zijn Ottomaanse duivels los, dreigt met een open oorlog tegen Syrië, een bezetting, en stuurt een groot konvooi met wapens naar zijn huurlingenleger om de opmars van het Syrische leger te stuiten. De prijs wordt betaald door eenvoudige militairen die hun dienstplicht vervullen. Aan beide kanten, zowel bij het Syrische als bij het Turkse leger. Erdogan verklaarde dat er zich momenteel 12 Turkse observatiepunten op regeringsgebied bevinden; hij wil dat Moskou de Syrische regering onder druk zet en dat het Syrische leger zich tegen het einde van de maand achter deze imaginaire Turkse lijn terugtrekt. Zo niet, zal Turkije de zaak in eigen handen nemen… (…)
https://youtu.be/QjOyoaNYSeo
Merkwaardig: op dezelfde dag dat het Turkse konvooi mét commando’s en 60 bewapende voertuigen Idlib binnentrok, lanceerde Israël vanuit de bezette Golanhoogte raketten op verschillende doelwitten in Syrië. (…) De meeste raketten werden onderschept door het luchtafweersysteem.
Een satirisch zicht op de toestand, wat de ernst van de miserie niet doet vergeten:
https://youtu.be/74-zGHyl_Y0
Pompeo liet weten dat hij het Turkse ‘vredes’initiatief toejuicht.
De Generale Staf van het Syrische leger gaf de terroristen in Idlib een laatste kans om hun wapens neer te leggen om zo vele levens te redden. (…) Vergeefse moeite. Vier burgers, waaronder een kind, werden gedood, 7 anderen gewond door raketten afgevuurd op de residentiële wijk Hamadaniyah in Aleppo-stad. U ziet een getuige, een slachtoffer, een burger, wiens woning geraakt werd. Hisham Kayali vraagt zich af wat Syrië de wereld misdaan heeft, waarom de Syriërs dit aangedaan wordt… “We zijn allemaal mensen…”
Ali, een jongetje, waarschuwt voor onbekende voorwerpen: voor granaten, landmijnen, of andere explosieven. Hij heeft een droom: een nieuwe voet. Ali wil politie-agent worden…
De energievoorziening ligt overal onder vuur. We berichtten al over de oliepijplijn in zee, die zwaar beschadigd werd door explosieven aangebracht door (onbekende?) duikers. Enkele dagen geleden werd het Al-Rayan gasverdeelstation in Homs het doelwit van sabotage door terroristen. Na herstelling kon de productie heropgestart worden.
Tal Tamer elektriciteits verdeelstation 66/20 KV in het westen van Hasaka werd door de Turken (of door hun huurlingen) buiten werking gesteld daar de hoogspanningskabel vernietigd werd. Geen stroom in Tal Tamer en omgeving. (…)
Rusland verdeelt in Hasaka-stad voedselpakketten aan families gevlucht voor het Turkse geweld. Tevens geeft een medisch team gratis zorg en medicijnen. Gedurende drie weken toert deze ploeg in de Hasaka provincie rond om hulp te bieden bij allerlei medische problemen, operaties inbegrepen.
Beelden van een ondergronds al-Nusra hoofdkwartier in Idlib:
Waar een gebied bevrijd wordt vindt men wapens, munitie afkomstig uit…
Niets is heilig voor de terroristen. Dat musea en archeologische sites systematisch verwoest, leeggeroofd worden wist u al. Ook Ebla, één van de belangrijkste culturele archeologische sites ter wereld, ontsnapte niet aan vandalisme en georganiseerde diefstal. Het Syrische leger kon Ebla bevrijden van de barbaren. Er zal een gespecialiseerd team naar Tel Mrdikh, het koninkrijk Ebla, gestuurd worden om de schade op te meten. Geen sinecure en veel is onomkeerbaar beschadigd. Met man en macht en zonder enig respect voor de historische waarde werd er gegraven naar verborgen onderaardse schatten die men wel ergens kon verzilveren. Veel werd voor de toekomst definitief vernietigd.
https://youtu.be/bKC9cLgkhQA
Rusland is blijkbaar niet onder de indruk van Pompeo’s militair inzicht of van Erdogans bedreigingen. De Russische luchtmacht is de voorhoede, het Syrische leger volgt. Beelden van een gerichte luchtaanval op terroristische doelwitten:
https://youtu.be/0IfuKkBCsnE
Moskou liet er geen twijfel over bestaan dat Idlib deel uitmaakt van het Syrische grondgebied en dat de nationale regering het recht én de plicht heeft tegen de terroristen te strijden. (…)
En het gaat vooruit. Voor het eerst in verschillende jaren kon het Syrische leger (SAA) de Aleppo provincie betreden via de buurprovincie Idlib nadat vier steden en dorpen, m.n. Jdeideh Tlafah, Tlafah, Dhebiyah, Jalas, op HTS heroverd waren door het 5de Korps van het SAA, het Jeruzalem Korps (Palestijnen) en de NDF (nat. defensie strijdkrachten).
Beelden van HTS en de Oeigoeren in de video zijn authentiek; zij worden door hen zelf verspreid. R & U voorziet ze van ondertiteling.
Hiermee werd bijna heel het grondgebied ten oosten van de M5 snelweg (Aleppo-Idlib) veroverd. De strategische stad Saraqib, op het kruispunt van de M4 en de M5, is sinds gisteren helemaal omsingeld. De terroristen zouden uit de stad weggevlucht zijn, richting westen.
https://youtu.be/tw7FlNJBMY0
Niet volgens deze woordvoerder der terroristen; volgens hem komen de Turken hen helpen. We kunnen dit vandaag niet op de echtheid verifiëren. We zien wel degelijk Turkse voertuigen, tanks… weten echter niet waar de beelden gefilmd werden.
https://youtu.be/GTWcgDCXlPo
Afsluitend deze boodschap van hoop: Geliefde zanger Thaer Malko bracht deze muzikale video op de markt met een patriottisch lied: “Het (Syrië) zal heropgebouwd worden!… Niet door het Westen, maar door het volk en hun bondgenoten.”
Het bloedddorstige Assad-regime bedreigt de laatste democratiestekken, geplant door dhr. Al Joulani en zijn buitenlandse volgelingen in de Syrische provincie Idlib. Op 3 februari vielen zij de vreedzame al-Qaeda activisten aan in de dorpen Nayrab en Tornaba en sloten de snelweg M4 ten westen van Seraqib af, waar de hoogst gewaardeerde verzetshaarden van tolerantie en diversiteit met de beroemde brigadeleden van HTS, de Oeigoeren-gemeenschap en gelijkaardige NGO’s zich blijven verzetten tegen de slachtpartijen van Assad en partner-beschermheer Rusland op ca. 7 km van Idlib-stad. Hun missie: de opening naar de stad vanuit noordwestelijke richting (Aleppo) veilig te stellen. Volgens vijandelijke bronnen zou het Syrische leger zelfs al de euvele moed gehad hebben Idlib-stad zelf onder vuur te nemen.
Erger zelfs: het Syrische leger bestond het op een smerige laffe manier de Turkse “observatie”troepen, die zich dichtbij de al-Qaeda vredesmissie rond een kampvuur schaarden, aan te vallen. Erdogan liet dit niet zomaar passeren en gaf opdracht 50 doelwitten van het Syrische leger in het vizier te nemen. Naar verluidt zouden daarbij 76 door Assad misleide soldaten gedood zijn.
De prille Idlib-democratie is in groot gevaar. Turkije blijft “observatie”punten opstellen om de stad en de belangeloze activisten te beschermen. U weet toch waarom? De Syrische en Russische Luchtmacht zoeken elke ochtend bij het ontbijt naar burgerdoelwitten, ziekenwagens, ziekenhuizen, ondergrondse naai-ateliers, sprookjesvertellers en andere vreedzame bezigheidstherapieën, op poten gezet in de provincie Idlib door vredesactivisten met de onbaatzuchtige steun van Ankara.
Ook willen wij nog een ander punt van Assads expansiedrang onder de aandacht brengen: in het noordwesten van Aleppo verzetten de democratische activisten zich met alle middelen tegen Assads oprukkende leger. Zij verliezen echter stilaan terrein. De overmacht van de dictator is té groot. Hoog tijd dat Uncle Sam & bondgenoten ingrijpen.
Ergo: op 4 februari maakte het Russische defensieministerie bekend dat de Witte Helmen opnieuw een chemische provocatie aan het voorbereiden waren, waarbij 200 personen en 400 liter chemische bestanddelen betrokken zouden zijn. Locatie: Maaret al-Artik. De acteurs zijn familieleden van HTS, ook kinderen. De film is gereed; wachtend op een passende gelegenheid om de wereld op stelten te zetten. Gelukkig hebben de poco media dit al bij voorbaat ontmaskerd als “propaganda”. Het is immers algemeen bekend dat er géén, wij herhalen “geen”, geprefabriceerde, geënsceneerde gifgasaanvallen gebeuren, zelfs al worden deze door OPCW-medewerkers zelf bekend gemaakt. Assad is nu eenmaal zo’n kloefkapper, die liefst zijn eigen ruiten ingooit door telkens dat zijn leger winst boekt, grondgebied herovert, dit voor zichzelf en de geloofwaardigheid van zijn regering, naar de bliksem helpt door een dergelijke gifgasaanval uitgebreid te laten filmen en ‘s werelds banbliksems over zich heen te roepen. Gelukkig staan Turkse en andere poco media in de startblokken om – zonder enig bewijs, zonder aanwezigheid ter plaatse – als ware skype-snuffelhonden dit vast te stellen en aan te klagen.
Honderdduizenden Idlibbers zouden al gevlucht zijn. Gevlucht… naar het noorden, naar hun opdrachtgever, nadat ze de oorspronkelijke bewoners verdreven hadden, toen ze de keuze hadden zich elders in Syrië over te geven of naar het noorden te verkassen. En daarvan krijgen ze nu de rekening gepresenteerd.
In Frankrijk werd een jonge man, die daar verbleef met een studentenvisum (én met een beurs van het Erasmusproject… m.a.w. genietend van ons belastingsgeld) op naam van Majdi Mustapha Nameh, alter ego van de Syrische staatsburger Islam Alloush, (1988) opgepakt in Marseille, beticht van foltering, ontvoering, gebruik van gifgas, oorlogsmisdaden en nog wat kleinere vermakelijkheden in zijn normale terroristenbestaan bij Jayish al-Islam, een zgn. “rebellen”club opgericht door salafistenleider Zahran Alloush, gefinancierd door Israëls beste vriendje Saoedi-Arabië.
Naar verluidt was hij in zijn vorig minder studentikoos bestaan verantwoordelijk voor de media- en pr-afdeling van Jayish al-Islam. Op zijn cv staat als aanbeveling: gespecialiseerd in veiligheids- en terrorismegerelateerde zaken, bachelordiploma’s uitgereikt door universiteiten in Turkije en Hongarije, in een vroeger leven grote baas van een Syrische nieuwsnetwerk.
Beter laat dan nooit zag de Franse politiek en justitie in dat Jayish al-Islam geen olijftakken uitdeelt tijdens hun protesten tegen de bourgeoisie; integendeel, de organisatie staat nu met stip op de lijst der terroristische organisaties. Hoe Islam Alloush aan een studentenvisum én Erasmusbeurs geraakte? Wie hem de hand boven het hoofd hield… is een der vragen die misschien… waarschijnlijk… nooit zullen beantwoord worden. “We mogen al blij zijn dat we deze hebben kunnen pakken…” (video 2). En wat gaan ze na zijn veroordeling met hem doen? Uitleveren aan Syrië? Uitgesloten. Terroristen – ook al zijn ze geen ‘mensen’ – mogen geen haar gekrenkt worden.
Het euthanasieproces dat deze nacht eindigde in Gent tegen 3 artsen wegens de dood van Tine Nys (27 april 2010) heeft blijkbaar een grote weerklank. Er zijn heel wat onfrisse praktijken naar boven gekomen maar de uiteindelijke uitspraak van de jury was driemaal onschuldig, zij het met verschillende inhoud voor elk van de drie. Ik heb er in mijn bericht een ruime beschouwing aan gewijd, vanuit het licht dat in onze tijd niet meer mag schijnen: “In Gods Naam”. Het is tijd dat er een grondig en open debat gevoerd wordt over de zin en de onzin van euthanasie, niet met slogans, emotionele uitroepen en zware discriminatie van gelovigen of katholieken, maar met redelijke argumenten.
Met het tempo van een sneltrein zijn de christelijke en katholieke waarden in ons land over boord gegooid en daarmee zijn de “c” en de “k” eveneens in de benamingen verdwenen. De Christelijke Bond van Gepensioneerden werd OKRA en het Katholiek Vormingswerk voor Landelijke Vrouwen werd FERM, om maar een paar grote voorbeelden te noemen. De CD&V ziet ook niet veel heil meer in het behoud van de eerste letter. Daarentegen heeft de voorzitter van de federale evaluatiecommissie voor euthanasie, zich “in Gods Naam” afgevraagd waarom het tot een proces gekomen is. Hij is geheel doordrongen van de geest van de vrijmetselarij en mocht zijn groot ongenoegen ruimschoots voor de VRT ventileren. Hij kent de inhoud van de woorden die hij spreekt niet (meer) en aanvaardt die ook niet. Ik wil voorstellen dat de beweging die bezig is onder gelovigen, ook door de vrijzinnigen zou gevolgd worden en dat zij openlijk zouden uitkomen waarvoor ze werkelijk staan en geen vrome dekmantel gebruiken om hun hieraan volkomen tegengestelde onwaarden te promoten. Geachte Heer voorzitter van de evaluatiecommissie, wil niet meer spreken “in Gods Naam”, ook niet in naam van de eerbaarheid van het medisch beroep en zeker niet in naam van de waardigheid van het menselijk leven. Wees eerlijk en zeg: “in naam van de vrijmetselarij”.
P. Daniel
” Vrijmetselarij is geen geheime genootschap, maar een genootschap met geheimen. “
Vrijdag 31 januari 2020
Flitsen
Syrische familiegeest – Zondagnamiddag komt Yakub fier thuis uit de school met een goed rapport. Voor een deel van de vakken kreeg hij uitstekend en voor de anderen zeer goed. En de commentaar van de leerkracht was in verhouding. Voilà, dat is nu de extreme geweldenaar van 3 jaar geleden die omwille van zijn jaren straatleven niet kon lezen of schrijven (er is nog meer dan genoeg krachtpatserij van overgebleven!) En zo zijn er hier misschien nog duizenden kinderen over heel Syrië verspreid.
Er scheen die zondag een heerlijke zon bij stevig vriesweer. Een gelegenheid om nogmaals met de fraters een wandeling naar het Anti Libanongebergte te maken. In de sneeuw viel het mee. Waar de zon de sneeuw had doen smelten zakten we in de bruine modder weg. Het nodige was voorzien om een vuurtje te maken en thee te drinken. Dan trokken we weer terug om langs de grote weg op min of meer propere wijze thuis te geraken. We waren juist op de weg toen er een motor aankwam. De man stopte. Hij had zijn hoofd helemaal in een warme tulband gewikkeld en maakte zijn mond vrij om te spreken. Uit zijn zak haalde hij twee bruine bolletjes en gaf me er eentje. Hij legde uit dat het een soort eetbare paddenstoelen is en als er gedurende een drietal weken nog regen of sneeuwt valt, zo zei hij, zul je hiervan een overvloed kunnen oogsten. Hij stapte met ons enkele passen van de weg, wees een plek aan met groene stipjes en met een stokje in de grond haalde hij er eentje naar boven om te tonen dat het allemaal paddenstoelen worden. Hij had er zelf plezier in en wij keken vol bewondering toe. Met een glimlach sprong hij weer op zijn motor. Hij wenste ons de vrede en wij wensten hem Gods zegen. We hadden maar enkele passen gezet of een bestelwagen stopte en de chauffeur bood aan om ons mee te nemen naar Qâra. Neen, wij moesten maar tot aan het klooster geraken. Hij was toch blij dat wij op zijn lege wagen sprongen en meereden tot aan de poort van het klooster. Ziedaar moslims die we nooit eerder ontmoet hebben en die ons beschouwen als leden van de Syrische familie. Zo was het voor de oorlog overal.
