U herinnert zich dat er een Turks-Russisch akkoord over een staakt-het-vuren in Idlib gesloten werd waarbij de twee snelwegen M4 en M5, die Syrië doorkruisen resp. van west naar oost en van zuid naar noord vrij van rebellengebroed moeten gemaakt worden zodat ze kunnen gebruikt worden voor het doel dat ze aangelegd zijn: het vervoer van mensen en goederen. Het Turkse en Russische leger zullen er samen patrouilleren om de veiligheid te garanderen.
Niet met ons, zeggen de democratieverdedigers, ook gekend met hun westers koosnaampje “gematigde rebellen”. Kijk en luister naar het sermoen van hun ontvangstcomité:
“In de naam van Allah en zijn Profeet,… vrede, zege en gebed… blablabla… zij met hem en heel zijn sibbe. Wij staan hier popelend te wachten met onze harmonie, bloemenruikers, rijst, dansmariekes en enkele bakken Mort-Subite.”
Grapje! De baardman waarschuwt de goddeloze Russen. Als ze durven hun grondgebied te betreden dan zwaait er wat. Ze peinzen er zelfs niet over de M4 vrij te geven, integendeel, de M5 pakken ze ook terug. En zoals tijdens een poëzieavond belooft hij in een kleurrijke taal “hun hoofden te zullen oogsten”. Immers hun oorlog gaat niet om de autosnelwegen maar om de hoofdenoogst in Damascus, waar ze meteen de dictator hetzelfde lot beloven. En.. vanzelfsprekend… de sharia te zullen invoeren. ISIS heeft daar geen patent op!
De wereld staat plots in brand. De trotse toren van de moderne vrijmetselaarsbeschaving, in hoogmoed opgericht zonder en tegen God, is voor onze ogen aan het instorten. Machtige koningshuizen sluiten, presidentiële paleizen gaan dicht, het luchtruim dat iedere moment gevuld was met ontelbare reizigers over heel de wereldbol gaat dicht en het wordt opnieuw de open hemel voor de vogels. Landsgrenzen worden afgesloten (helaas niet voor atoombommen en ander vernietigingsmateriaal). Op aarde verstomt het feestgedruis. Dans en muziek maken plaats voor een angstig afwachten voor wat komen zal.
Evenementen worden afgelast, scholen, restaurants, winkels… sluiten. Zelfs Eucharistievieringen worden afgeschaft terwijl juist de kerken de uitgekozen plaatsen zijn om God te ontmoeten, die leven, liefde en vreugde geeft. De mens wordt teruggeworpen op zichzelf, machteloos, verslagen door een minuscuul klein virusje. De dood dwaalt rond en treft allerlei mensen van hoog tot laag, van rijk naar arm.
De moderne mens heeft zich steeds meer meester willen maken van de schepping zonder God te erkennen, alsof het allemaal van hem is. Hij heeft gegeten van de boom van goed en kwaad, wat alleen God toekomt.
De tien geboden die God in de mens en in de natuur legde, heeft hij hooghartig afgewezen en zijn eigen grillen ingevoerd. De natuurwet heeft hij afgeschaft, van goed kwaad gemaakt en van kwaad goed, geheel volgens eigen grillen. God had de mens geschapen om in afhankelijkheid van Hem leven en liefde in overvloed te ontvangen. In zijn hoogmoed maakte de mens zichzelf tot god en achtte zich almachtig, de meester en heerser van het heelal. Heel zijn wereld stort nu in. Hij wordt geveld door een minuscuul niet eens zichtbaar virusje, dat heel de wereldeconomie plat legt en heel het financieel systeem. Alles gaat dicht of stort in. God wil de mens laten delen in zijn eigen Leven en Vreugde. De moderne mens wil in zijn grootheidswaanzin alleen de dood. Politieke problemen worden opgelost met legers, oorlogen en dood. De belangrijkste momenten in het leven van een mens zijn de conceptie en de geboorte. Met deze vreugdevolle gebeurtenis kunnen moeilijkheden gepaard gaan. Hierop heeft de moderne vrijmetselaar maar één oplossing: doden. Het kan moeilijk zijn voor mensen om afscheid te nemen van het leven. Dit wordt verzacht door zo vele middelen van lichamelijke en geestelijke nabijheid en hulp. De heersende goddeloze, vrijmetselaarsopvatting kent maar een oplossing: doden.
De instorting van onze moderne beschaving is een oproep tot bekering. Het is een oproep om te bidden voor allen die al besmet zijn opdat ze zouden genezen en vooral voor onze wereld dat hij opnieuw openlijk God en Christus zou erkennen. Jezus heeft ons uitdrukkelijk gewaarschuwd:
“Zorgt er voor dat uw geest niet afgestompt raakt door een roes van dronkenschap en de zorgen van het leven; laat die dag u niet als een strik onverhoeds grijpen, want hij zal komen over allen, waar ook ter wereld. Weest dus ten allen tijde waakzaam en bidt, dat ge in staat moogt zijn te ontkomen aan al die dingen die zich gaan voltrekken en stand moogt houden voor het aangezicht van de Mensenzoon” (Lucas 21, 34-36).
Het begin van mijn bericht is nog gewoon, zoals altijd. Vandaag hebben we evenwel uit voorzorg drastische maatregelen genomen, zonder enige paniek, zowel voor het afsluiten van bezoekers en gasten van buitenaf als voor onszelf. Ik weet ook niet of ik verder berichten kan schrijven en versturen, mogelijk wel. In mijn bericht heb ik nu wat verdere uitleg gegeven over de wereldsituatie met corona.
P. Daniel
Vrijdag 13 maart 2020
Flitsen
In de byzantijnse liturgie was het nu de zondag van de relikwieën, ook wel genoemd de zondag van de heilige Gregoir Palamas, aartsbisschop van Thessalonika (+1359), verdediger van de mystieke theologie (hesychasme- quietisme). (Nvdr: foto Gregorius Palamaskerk in Thessaloniki) Na de mis hielden we processie met de relikwieën.
Het wordt steeds meer lenteweer, hoewel het ’s avonds en ’s nachts nog koud kan zijn en overdag af toe hevige stormen. Het is aangenaam werken in de tuin en op het terrein.
Het Zwaard van Damascus-monument op het Umayyad plein symboliseert de kracht en de trots van de Syrische beschaving.
De lente is in het land:
Alle aandacht gaat voorlopig naar de wereldwijde coronavirus-besmetting. Idlib is even op de achtergrond van het internationale nieuws verdwenen. Ook in Syrië wordt zoals bij ons voor besmettingen gewaarschuwd en raad gegeven hoe men deze kan vermijden. Alle sportactiviteiten worden in Syrië vanaf 14.3. tot na de ramadan stilgelegd. Aan de grensovergangen wordt streng gecontroleerd.
Dr. Nizar Yazigi, min. v. gezondheid, en de goeverneur van Homs gingen op inspectie bij de immigratie- en paspoortafdeling van de Josiah grensovergang tussen Syrië en Libanon.
Een nieuwe spoedafdeling werd geopend in het al-Mojtahed ziekenhuis te Damascus – een investering van 2 miljoen dollar:
Op de luchthaven van Damascus werd een warmtescanner geïnstalleerd om reizigers met een verhoogde temperatuur op te sporen.
150 Syrische bedrijven namen deel aan twee kledingbeurzen in Caïro als vertegenwoordigers van de Syrische textielindustrie. 10 Syrische firma’s stonden op de textielmachines-tentoonstelling. De Syrische zaakgelastigde in Caïro benadrukte dat – ondanks de crisis – Syrische bedrijven actief bleven deelnemen op internationale beurzen, dat ze competitief zijn en kwaliteitsvolle producten leveren. (…)
De productiecapaciteit van de herstelde fosfaatfabrieken in Khneifis en de al-Sharqiya mijnen in Palmyra Badiya (woestijn) bereikt intussen 70%. Een elektriciteitscentrale werd er opgericht om de mijnen van stroom te voorzien. (…)
In Deir Ezzor is de watervoorziening terug in productie:
De zoveelste herstelling van een elektriciteitscentrale:
Een man keert terug naar huis, naar Deir Ezzor, terug naar zijn normale leven als boer:
Het akkoord tussen Poetin en Erdogan is NIET van toepassing op terroristische organisaties, zoals HTS (al-Qaeda, al-Nusra) die internationaal het erkende terrorisme-logo dragen.
Vandaar dat het Syrische en Russische leger niet verplicht zijn met deze heren de vredespijp te roken. Tot aan de M4 gaan de gevechten tegen hen onverminderd voort, zij het dat Turkije hen nu niet meer – zichtbaar – steunt.
Dat Erdogan zich slechts schoorvoetend vergewaardigde met Poetin een akkoord te tekenen, dat hij zich niet alleen vernederd voelde, dat hij voor het oog van de wereld vernederd werd, was voor vriend en vijand duidelijk.
Nu wordt er aan een oplossing gedokterd, waardoor de terroristen gelegitimeerd worden. Ze gaan nogmaals onder een ander etiket hun activiteiten voortzetten. Straffer: naar verluidt zouden àllle zich in Idlib en de grensstreek bevindende terroristengroepen zich onder één noemer geschaard hebben, waardoor ze hun kwalijke reputatie – zoals een slang haar oude huid – af kunnen werpen. Met als dooppeter: Erdogan. Weg met de terroristen. Leve de rebellen!
Erdogan meent hiermee aan het akkoord met Poetin te kunnen ontsnappen. Immers: als er geen terroristen meer zijn in Idlib is toch alles dik in orde? Wie tegen “rebellen”, “oppositie”, “democratisch verzet” ageert is dan de boosdoener, toch? Hij dreigt er trouwens dagelijks mee: als de voorwaarden van het akkoord geschonden worden (… door het Syrische leger… wie anders?) dan zullen ze eens wat meemaken. En hij liet uitschijnen dat de Turkse tussenkomst van enkele weken geleden slechts een schijntje was van het échte werk in het verschiet.
Heel het verzameld zooitje terroristen in Idlib krijgen op de manier vergiffenis – zonder enige vorm van penitentie. Hun zwarte ziel wordt zo wit als bij een devoot communicantje.
Alsof een nieuwe verpakking de inhoud kan doen veranderen. Ter illustratie de fabel van de schorpioen en de kikker, waarbij de kikker door de schorpioen doodgestoken werd nadat de kikker hem veilig naar de overkant gebracht had op zijn rug… de aard van het beestje!
Na zijn terugkeer uit Brussel verklaarde de Turkse president Erdogan aan het Russische Sputnik dat hij aan president Poetin voorgesteld had samen de Syrische oliebronnen in de provincie Deir Ezzor uit te baten… en voegde eraan toe dat hij dezelfde aanbieding ook aan de VSA zou kunnen doen…
De VSA zullen zich haasten de buit te delen …
Het voorstel zou afhangen van de Russische “financiële steun” – Moskou zou naar verluidt “nog” geen antwoord gegeven hebben.
Volgens Erdogan zou zijn plan de “terroristen” verhinderen de opbrengst te roven… Hij refereerde hiermee naar de Koerdische strijders in de provincie… Volgens Turkije anti-Turkse separatisten… ergo “terroristen. De al-Qaeda-nazaten in Idlib daarentegen zijn “rebellen”, een soort schietclub met scoutsachtergrond.
Erdogan liet uitschijnen dat met de olieopbrengsten Turkije en Rusland “samen het verwoeste Syrië terug op de been kunnen helpen”.
Turkije heeft nooit aan de Syrië toestemming gevraagd om op Syrisch grondgebied de Turkse belangen te dienen. Het heeft in Syrië de Koerdische strijders aangevallen, de bevolking verdreven, zonder dat de Syrische regering hierom gevraagd, laat staan toestemming gegeven had. Het Turkse leger heeft sinds 2016 twee dodelijke invasies op Syrisch grondgebied tegen de Syrische Koerden gevoerd om hen uit de grensstreek te verdrijven en te vervangen door rabiate moslimterroristen. De internationale gemeenschap veroordeelde de aanvallen; de Koerden vroegen zelfs hulp aan Assads regering tegen de Turkse agressie.
En daar hield het niet op. Turkije heeft steeds een aantal terroristische organisaties gesteund, ook en vooral ISIS, maakt er geen geheim van dat dit nog steeds gebeurt. Hoe kan je anders het Turkse offensief in Idlib interpreteren? De-escalatie? Mijn oor. Maar wel het verwijtend vingertje aan het adres van de VSA “illegaal in Syrië”, want “de VSA hebben hun eigen plannetjes daar”… Alsof Erdogan geen eigen plan heeft…: het voorstel aan Poetin met de uitsmijter “Ik kan ook dezelfde aanbieding ook aan Trump doen.” zal niet in goede aarde gevallen zijn. Wat wil hij eigenlijk? Poetin voor zijn kar spannen om heel het Koerdisch gebied te bevrijden van… Koerden? En vervolgens te bevolken met geschikte “vluchtelingen”?
De VSA & bondgenoten bezetten Syrië in 2014 “om ISIS te verslaan”. En ze blijven daar zitten – zelfs al is ISIS volgens Trump van de kaart geveegd – “om de olie te beschermen”. Intussen werd uitgebreid bewezen dat de VSA met zetbazen CIA, Israël, het VSA leger, privé geïnteresseerden en Koerden dit niet uit pure goedertierendheid al geruime tijd doen.
De Syrische regering heeft de VSA van “methodische plundering” beschuldigd. Erdogan wil die rol – met de steun van Rusland – nu overnemen. Erdogan gaat vlotjes voorbij aan het volgende:
de VSA zullen zich haasten de winst te delen met Turkije
Rusland zou wel gek zijn op dit voorstel in te gaan
de Koerden zullen de regio niet zonder slag of stoot opgeven
wat meteen inhoudt dat het Turkse leger helemaal tot tegen de Iraakse grens het grondgebied ten oosten van de Eufraat moet veroveren
en dat de Koerden de hulp van de VSA – of bij gebreke – bij Assad zullen inroepen,
die op zijn beurt de steun van Rusland zal vragen
En dan komt er opnieuw een vluchtelingenstroom op gang, ditmaal richting Irak of over de Eufraat, naar regeringsgebied.
We vragen ons af wat Erdogan bezielt.
Ter herinnering: Rusland had bewijzen dat Erdogans sibbe ISIS hielp bij het smokkelen van de gestolen Iraakse en Syrische olie:
In Rusland vermoeden politieke analisten dat Erdogans vriendschap met islamitische terroristen hand in hand gaat met de pogingen door Turkse regeringsverbonden kringen onrust te zaaien bij de 25 miljoen moslims in Rusland en de politieke bestel te ondermijnen. Dat zij in het Russische leger vechten in Syrië is hem een doorn in het oog.
Na een marathongesprek van 6 uur met Erdogan heeft Poetin gisteren in Moskou de lont uit het kruidvat gehaald. Het is de Sochi overeenkomst (17 september 2018) in een aangepast kleedje. Er komt voorlopig een staakt-het-vuren in Idlib. Russen en Turken gaan samen de veiligheid van de snelweg M 4 (met 12 km beveiligd) en de beveiligde zones verzekeren. Dat was vroeger al afgesproken maar Erdogan wil N Syrië bij zijn neo Ottomaans rijk voegen en hij blijft de terroristen steunen. Daarom sneuvelden ook al een vijftigtal Turkse soldaten zonder dat Syrië of Rusland wisten dat ze tussen de terroristen zaten.
Poetin is helemaal niet bezig met het “losweken van Turkije van de NAVO”, hij heeft met zijn vriendschappelijke houding de enorme economische belangen en handels-verdragen voor beide landen veilig gesteld. Tevens blijft hij vasthouden aan de soevereiniteit en territoriale integriteit van Syrië, wat de eer en de strijd van Syrië zal blijven. Syrië zal uiteraard geen centimeter teruggeven van al het gebied dat ze de laatste tijd heroverd hebben.
Hoe deze totaal tegengestelde belangen tussen enerzijds Turkije (gesteund door het westen en de internationale organisaties om Syrië te ontwrichten) en anderzijds Syrië en Rusland tot nieuwe gevechten leiden of niet, zal de toekomst tonen. Voor Syrië en Rusland blijft het hoofddoel dat heel het land gezuiverd wordt van alle terroristen en illegale troepen en het land zich met zijn eigen bodemrijkdommen kan heropbouwen. In “Golfbrekers” vind je een erg goed overzicht onder de titel “Vladimir de Grote”. Wat ons echter het meest bezig houdt, zijn de leugens waarop ook de oorlog in Idlib gebouwd is. Zolang deze in de openbare media verder gehuldigd worden, zullen de gevechten en dus vluchtelingenstromen blijven duren.
Daarover schrijven we nu: “Verwoestende oorlogen door allen overtuigd gesteund”. Indien ons eigen land openlijk al zou erkennen dat het een misdaad tegen de menselijkheid heeft begaan door illegaal met een hele vloot van F16’s gedurende maanden het onschuldig en in harmonie levend volk van Libië te bombarderen, zou dit een eerste stap zijn naar vrede. Zolang we de huichelarij van “humanitaire zending”, “solidaire inzet” of iets in die aard blijven dulden, zullen wij de wreedheid van oorlogen en vluchtelingenstromen blijven aanwakkeren.
P. Daniel
Vrijdag 6 maart 2020
Flitsen
Vorig weekend werden in water gekookte en gesuikerde granen gegeten, wat een bijzondere betekenis heeft. Op de eerste zaterdag van de vasten in 362 had keizer Julianus de Afvallige gezorgd dat er op de markt vlees te koop zou zijn dat aan de afgoden geofferd was en bezoedeld zodat de christenen, onwetend, dit zouden eten. De patriarch van Constantinopel werd echter in een droom hiervan verwittigen. Hierdoor kochten de christenen geen voedsel op de markt maar aten gekookte granen.
De eerste zondag van de vasten is gewijd aan de orthodoxie, nl. de iconen. Tegenstanders van de iconen hebben gedurende een eeuw het oosten in vuur en strijd gezet en twee schisma’s met het westen bewerkt totdat het concilie van 843 de verering van de iconen heeft hersteld en dit wordt gevierd. In het O.T. is er inderdaad een verbod op het maken van beelden om de absolute verhevenheid van de onvoorstelbare God te benadrukken. Maar God zelf heeft Mozes opgedragen beelden te maken van de cherubijnen op het verzoendeksel van de ark van het verbond en de koperen slang af te beelden in de woestijn. Verder is de mens zelf geschapen “naar Gods Beeld” en is tenslotte God zelf mens geworden in Jezus Christus. Met de afbeeldingen van Christus, Maria, de heiligen en de mysteries van Christus wordt geen stuk hout vereerd, maar het mysterie van Gods heiligheid. Het is volkomen verantwoord de iconen zo te vereren. En dat is in het oosten een diep gelovige praktijk. Ook als wij bezoek krijgen van christenen gaan we eerst in de kerk bidden bij de iconen. Na de mis hielden we processie waarbij ieder een icoon droeg.
Het wordt zachter weer en de zon straalt overdag. Het is goed nieuws voor heel Syrië, en vooral voor mensen op de vlucht. Met plezier wordt hier in de tuin gewerkt. Er worden o.a. vele “rozen van Damascus” geplant, waarmee verschillende dranken en lotions gemaakt worden.
Verwoestende oorlogen,
door allen overtuigd gesteund
Schrijnende taferelen aan de Turkse grens omwille van de strijd in Idlib. Gesprekken met gezaghebbende politici en commentaren van bekende journalisten vullen onze media. Allen geven hun visie en wijzen schuldigen aan. Geweld en wreedheid komen uitvoerig aan bod. Voor de eigenlijke oorzaak is er geen belangstelling. Verkleumde, uitgehongerde families op de vlucht leveren op zich genoeg sensatie en amusement. Iedereen vindt het natuurlijk erg maar ondertussen helpt de openbare opinie met leugens mee om deze wreedheid in stand te houden en nog op te voeren.
Oorlogen kunnen gevoerd worden dank zij leugens. Het eerste slachtoffer in iedere oorlog is de waarheid. Deze aan het licht brengen is een revolutionaire daad. De Syrische oorlogen kunnen al 9 jaar dank zij leugens met veel succes gruwelijk verder gezet worden. En onze media blijven uitpuilen van dit sluipend vergif. Ze spreken en schrijven over de “volksopstand”, “bloedig onderdrukt” door een “gruwelijke dictator”, een “massamoordenaar “, het Syrische “regime”, waaruit “de burgeroorlog” is ontstaan; de VS en de NAVO die de terroristen komen verslaan om voor het volk “vrijheid en democratie” te brengen; Poetin, die een dictatoriaal regime overeind komt houden en samen bombarderen ze “ziekenhuizen en scholen”, voeren “chemische aanvallen” uit. Hoeveel Belgische politici hebben een collega niet uitgescholden omdat deze zelf poolshoogte kwam nemen en bij een “dictator op de koffie kwam”? Deze politici kregen daarvoor luid applaus en wisten niet eens dat zij spraken als gedrogeerde zombies en agenten van de CIA. Dit is de olie die er voor zorgt dat de motor van de oorlogen ongehinderd blijft draaien om enkelen in onze wereld nog rijker te maken.
De waarheid is dat een corrupte elite van het Angelsaksisch imperium landen met olie, gas of rijke grondstoffen wil onderwerpen en inpalmen. Vroeger werden wapens gemaakt om oorlog te voeren. Nu worden oorlogen gevoerd om wapens te maken. Met gevechtsvliegtuigen, tanks, zwaar oorlogsmateriaal worden miljarden verdiend en hoe meer oorlogen, hoe beter. Voor de vernietiging van Syrië was en is er een nooit eerder geziene criminele eensgezindheid in de “internationale gemeenschap”. Allen dansen mee, de NAVO op kop.
Catherina De Grote: “Ik zal alleenheerser zijn, dat is mijn taak. En de goede God zal mij vergeven, dat is zijn taak. “
Op de uitnodiging van Erdogan voor een dringend overleg in Ankara wou Poetin niet ingaan. Erdogan krijgt hiermee de boodschap dat Poetin zijn eigen agenda bepaalt. De twee zelfverklaarde scheidsrechters Frankrijk en Duitsland vindt hij overbodig. Poetin laat Erdogan een week later bij hem komen en maakt hiermee duidelijk dat hij niet op het matje geroepen wil worden door zijn “collega” Erdogan, dat hij de bemoeienissen van de Fransen en Duitsers kan missen. Een niet te misverstane boodschap: Poetin deelt de lakens uit (Een goede verstaander had dit al bij de voorafgaande “20 Vragen aan Poetin” begrepen!) onder het goedkeurend oog van Catharina De Grote, die tijdens de Russisch-Turkse oorlog (1768–1774) de Ottomanen de wacht aanzegde. Noteer: op de schouw een bronzen beeld met Russische soldaten die in Bulgarije (1877-1878) de Turken versloegen. Als symboliek kan dit tellen.
De Balkandoortocht der Don-Kozakken Evgeni Alexandrovich Lanceray
Conclusie van een tandenknarsende journalist van Bild
Gisteravond op alle internationale TV-zenders de hamvraag: wie heeft er nu toegegeven, wie komt er als overwinnaar uit de bus? Erdogan zal het in eigen land ongetwijfeld als grote overwinning trachten te verkopen. En misschien, heeft hij op termijn wel gelijk als hij heel de noordelijke grensstreek – wat hij sowieso altijd wou bereiken – vrij van Koerden én bevolkt met bevriende islamisten onder zijn hoede kan houden. Op korte termijn echter – en dat zal nog moeten blijken – zou de Syrische regering tot 6 km ten noorden van de M4 terug zeggenschap hebben. Zou… Als Erdogan in 2018 er niet in slaagde de HTS-terroristen te laten ontwapenen, dan zal hij dat vandaag ook niet kunnen. Tenslotte is hun territorium voor een groot stuk ingekrompen, hun haat zal er des te groter door geworden zijn.
https://twitter.com/i/status/1235684305147277312
Even terug in de tijd: Rusland, Turkije en Iran tekenen in september 2018 een akkoord die een demilitariseerde zone voorziet in de provincie Idlib, langs de lijn van het regerings- en terroristisch-bezette grensgebied. Turkije had zich geëngageerd de extreme terroristen van de gematigde evenknieën te scheiden, ervoor te zorgen dat zij hun wapens neerlegden. De terroristen – in hoofdzaak HTS (al Nusra) weigeren hieraan te voldoen en blijven het regeringsgebied aanvallen. Uiteindelijk gaat het Syrische leger met Russische ondersteuning in het offensief om de bevolking, de infrastructuur te beschermen en het door terroristen bezette territorium te heroveren. De rest van het verhaal kent u. De terroristen doen beroep op grote vriend, Erdogan, die op hun alarmkreet ingaat, hen niet alleen met wapens maar ook met troepen ondersteunt, waarbij Turkse soldaten sneuvelen. Erdogan dreigt, wil een terugtrekking van het Syrische leger tot de lijn van 2018, zo niet… Noch het Syrische of het Russische leger en politici zijn onder de indruk: het Idlib-offensief gaat onverminderd voort. Erdogan haalt al zijn duivels boven, wil militaire steun van de NAVO en de EU, waarbij hij geen been had om op te staan vermits Turkije zelf een ander land – op diens territorium – aanviel. Zelfs de VSA houden zich gedeisd. Buiten enkele sussende woorden en een meelevend klopje op de schouder houdt iedereen zich veilig op afstand. Duidelijk antwoord: je hebt je bedje gespreid, ga er maar in liggen.
https://youtu.be/C0A5pPKcu-k
En dan overspeelt Erdogan nogmaals zijn hand: hij stuurt als ultiem chantagewapen de reeds jaren in Turkije residerende wereldvluchtelingen naar de Griekse, de EU-grens en dreigt met meer. Amper Syriërs bij de “vluchtelingen” die door de grensbeveiliging op Grieks grondgebied kunnen geraken en daar door de grenspolitie onderschept worden. Ze spreken vlot Turks en zijn volgens de Griekse regering als volgt volgens herkomstland in te delen: Afghanistan 64% Pakistan 19% Turkey 5% Syria 4% Somalië 2.6%, Irak, Iran, Ethiopië, Marokko, Bangladesh, Egypte: 5.4%.
De Griekse politie gaf deze foto vrij van gearresteerde “vluchtelingen”, allemaal voorzien van struikgewas:
Erdogan zit nu helemaal in de hoek waar de slagen vallen. Slechts groene en rode Gutmenschen willen de sprinkhanenplaag gaan halen en opvangen. De EU is merkwaardig eensgezind.
Het nieuwe akkoord over een de-escalatiezone is eigenlijk een copy van de vorige op een kleinere schaal. Van een teruggave aan de terroristen van het gewonnen terrein is geen sprake. De zgn. Turkse observatieposten in veroverd grondgebied worden niet vernoemd. Hopelijk keren ze met stille trom terug naar het noorden. Poetin blijft hameren op de Syrische onafhankelijkheid, soevereiniteit, territoriale integriteit en de plicht terrorisme te verdrijven uit het land. Het gaat volgens Lavrow om “een status quo op de huidige frontlinie” met uitbreiding van de twee snelwegen M4 (Latakia-Aleppo) en de M5, die moeten vrij en veilig zijn met 6 km aan beide zijden. Al het terrein dat eronder en ertussen ligt komt ook in regeringshanden: zie kaart, de groengrijze driehoek vanaf de gele M4 tot aan de dikke oranje lijn eronder. Een uiterst belangrijke troef die Assad mag binnenhalen: a) om de bevoorrading van de terroristen te bemoeilijken, b) voor de eigen economische expansie. Zelfs het bastion van de Oeigoeren zou volgens de kaart moeten ontruimd worden (zie duiding onderaan). Gaat Erdogan zijn leger inzetten om schoonschip te maken? We zien het nog niet gebeuren. Lavrov voegde er voor de criticasters nog aan toe: “Geen militaire oplossing voor de crisis in Syrië. De crisis moet via een politieke onderhandeling opgelost worden, geleid door de Syriërs, in overeenstemming met de VN Veiligheidsraad-resolutie nr. 2254.”
We durven er ons pensioentje op verwedden: hiermee stopt het niet. HTS & co. zullen zich niet gewonnen geven. Wat gebeurt er met de door Turkije geleverde wapens, drones, munitie? Moet Turkije zich tegen de terroristen keren die ze al die jaren de hand boven het hoofd gehouden hebben?
Idlib is Syrisch grondgebied. Het is niet Turks of NAVO’s grondgebied. Evenmin is het Ests, Belgisch, Frans, Duits of Californisch grondgebied. Syrië vecht tegen terrorisme op zijn eigen grondgebied en is vastbesloten de Turkse agressie in de vorm van steun aan terroristen met alle middelen te bestrijden.
Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan.
Het toenemende conflict in de Syrische provincie Idlib gebeurt in een regio doorspekt met een lange reeks gebeurtenissen tussen Turkije en Syrië. Zoals de inmiddels vergeten voormalig-Syrische provincie Hatay, (Sanjak van Alexandretta) die in 1939 aan Turkije uitgekeerd werd na een omstreden referendum.
Onder het Verdrag van Lausanne (1923) maakte Hatay deel uit van het Frans mandaatgebied Syrië en Libanon. Frankrijk organiseerde een referendum juist vooraleer WO II uitbrak en de Hatay bevolking verkoos naar verluidt deel uit te maken van Turkije. Sinds Erdogan zijn blikken richtte op de noordelijke Syrische grensstreek, de Koerden verjaagde en zich nu geroepen voelt om de al-Nusra terroristen in Idlib de hand boven het hoofd te houden – een deel van Noord-Syrië heeft hij al ingepalmd – zijn Syrische media zich in het verleden – in de zgn. vrijwillige Turkse annexatie van Hatay – gaan verdiepen.
Zo zou de Turkse regering massaal Turken verplaatst hebben van andere delen van Anatolië naar Hatay opdat de bevolkingssamenstelling naar wens kon beïnvloed worden. We kennen nog zo’n land dat ongestraft grondgebied inpalmt, de oorspronkelijke bevolking verdrijft en het vervolgens – met de goedkeuring van de VSA – annexeert.
Tientallen jaren lag de Hatay-annexatie zwaar op de lever van de Syrische overheid. Pas in 1990 kwam er enige opklaring toen Turkije beroep deed op de Syrische hulp bij de strijd tegen Koerdische vrijheidsstrijders.
Er werd zelfs een akkoord gesloten om de Syrisch-Turkse Vriendschapsdam – goed voor 28 miljoen dollar – te bouwen over de Orontes. Er werd tevens een akkoord getekend dat Syrië de grensstreek zou veilig houden van de Koerdische onverlaten; zo niet zou Turkije mogen ingrijpen. Een redenering waarop beroep gedaan werd toen Turkije de Syrische Koerden verdreef… en de VSA lieten begaan.
Veel van de huidige situatie herinnert aan Hatay. Opnieuw wordt een streek met Turkse invloeden doorspekt; de overheid, de belastingsdienst, het onderwijs, de media… alles in het Turks. En Afrin bleek niet genoeg. Erdogan wil meer, steeds meer. Na het aangekondigde vertrek van de VSA, wou hij initieel zijn leger zelfs tot aan de oliebronnen – dezelfde die Trump laat “beschermen” – helemaal in het zuiden, tegen de Iraakse grens, laten marcheren.
Drie jaar geleden besteedden wij al aandacht aan Hatay en de Ottomaanse expansiedrang. Sommige video’s zijn intussen verdwenen in een www-zwart gat. De tekst staat er nog integraal. In grote lijnen was dit artikel een toekomstvoorspelling. De vraag “Wil Turkije Afrin bezetten?” moet niet meer beantwoord worden. Afrin werd bezet, wordt gekoloniseerd, geOttomaniseerd. Erdogan wil echter meer… Idlib.
Trouwens niet alleen op Syrisch, maar ook op Iraaks en Grieks grondgebied heeft hij zijn zinnen gezet. Het b.g. Verdrag van Lausanne zou volgens Erdogan moeten herbekeken worden. Mosoel in Irak zou volgens Erdogan “heim ins Reich” moeten keren. En de Griekse eilanden voor de Turkse kust… duidelijk dat die niet bij Griekenland horen, toch? En de noordelijke Grieks-Turkse grensstreek? En wat gaat hij in Libië zoeken? Mogen we bovendien nog eens de bezetting van Noord-Cyprus – in feite een annexatie – in herinnering brengen? De aanwezigheid van miljoenen Turken in Duitsland heeft hij al tot Turks grondgebied in de EU uitgeroepen.
De internationale gemeenschap heeft Turkije veel te lang een vrijgeleide gegeven. Die herroepen is een ander paar mouwen.
