Op 9 oktober gaf de Shawki Allam, de groot-moefti van Egypte, een interview op de Egyptische zender Sada Al-Balad TV. Hij stelde dat het slechts om een een minderheid moslims gaat die terroristische aanvallen en gruwelijkheden uitvoeren. In feite komt een groot aantal der ISIS-terroristen uit Europa. Misschien, zo vraagt hij zich af, gaan Europese moslims op een foute manier om met islamzaken en worden ze omwille van die reden geradicaliseerd. En, volgens de moefti, zouden talrijke Europese moslims die tot ISIS toetraden, islam-bekeerlingen zijn. Volgens hem zou 50% der tweede en derde generatie moslims in Europa het in feite eens zijn met de Kalifaatdromen van ISIS…
Wie meent dat de man in eigen moslimhart gekeken heeft, drie maal op zijn borst geklopt en mea culpa prevelde, krijgt een prijs voor naïviteit. Hij wil de wreedheden niet onder de mat vegen – zegt hij – hij verwerpt die – zegt hij- maar tevens waarschuwt hij voor islamofobie: het zijn immers individuele misdaden, nauwelijks een reden om de moslimgemeenschap in zijn geheel te veroordelen. Integendeel: we moeten het probleem indammen; hij heeft het “fenomeen” bestudeerd. En kwam tot de vaststelling dat de westerse invloed catastrofaal is voor de godsdienst van de vrede, haalt een voorbeeld aan van twee westerse ISIS-volgelingen: eerst niet gelovig, na een week bekeerd tot de islam, na de tweede week ISIS-terrorist. Geef toe: onze opvoeding is ook niet meer wat ze geweest is. Misschien, zo vraagt hij zich af, is er iets mis met het gedrag van Europese moslims… en… worden de islamitische centra in Europa, die uiteindelijk de islam “een slechte reputatie” geven, gefinancierd door verschillende organisaties vanuit de moslim wereld. Vervolgens herhaalt hij de stellingname van Filip Dewinter en andere islamkritische stemmen in Europa, nl. dat de zgn. moslimleiders – imams of andere voorgangers – feitelijk hun mosterd én financiering halen uit extreem-islamitische kringen en bronnen zoals de Moslimbroederschap en/of andere soortgelijke radicale organisaties, die dromen van één groot wereldkalifaat.
Engelse ondertiteling – geen Nederlands ter beschikking
Geen foto’s uit een of ander Prachtland. Dit is de realiteit in de beruchte Franse banlieues. Met illegale slachtvloeren tussen de appartementsgebouwen. Met gedode dieren die men op het balkon laat leegbloeden. Wie zich afvraagt waar een jonge moslim (… onze poco media hebben het steeds over een Tsjetsjeen… ) het kelen geleerd heeft… Oefening baart kunst!
Het zgn. “recht op blasfemie”, dat Macron in Frankrijk wil erkend zien, een recht dat wel degelijk bestaat maar genegeerd wordt, wekt onbehagen in de banlieues. Volgens een opiniepeiling van Ifop, waartoe Charlie Hebdo opdracht gaf, vindt 40% der moslims hun geloof belangrijker dan de waarden van La République; bij de jongeren is het zelfs 74%. Voilà… Allahs wet heeft voorrang op alle Franse wetboeken. Het zal in het gezegende “wij, Belgen”land van tricolore missionaris-predikant De Croo niet anders zijn…
“Il faut du courage…” Juist. Je moet er moed voor hebben, dapper zijn. De leraar, Samuel Paty, heeft zijn moed (… of lichtzinnigheid???) met zijn leven moeten betalen:
Jean-Marie Le Pen: “Ik heb geen angst, maar ik ben voorzichtig. We staan op de vooravond van een burgeroorlog.”
Gisteren was het negen jaar geleden dat Gaddafi geëlimineerd werd. Oorlogen hebben tot doel om bevolkingen “in beweging te zetten”. Zo was het in Syrië, zo was het ook in Libië. Na het akkoord met Gaddafi liep het aantal landingen van “vluchtelingenboten” in Italië drastisch terug en waren in 2010 quasi op nul teruggebracht. Degenen die plannen voor de etnische herstructurering van Europa hadden – en altijd nog hebben wegens redenen die economische belangen overschrijden en die met historische wraak te maken hebben – konden dit niet toestaan. Gaddafi moest verwijderd worden. Opdat de mensensmokkel-industrie weer kon bloeien en groeien.
De VN Veiligheidsraad heeft rond half twaalf ‘s avonds onze tijd een resolutie aangenomen die de weg vrij maakt voor militair ingrijpen in Libië. Er waren tien stemmen voor, nul tegen en vijf onthoudingen. Binnen het mandaat valt een no-fly zone en ‘alle noodzakelijke maatregelen’ om burgers te beschermen tegen aanvallen van Moammar Gaddafi, de man die zijn eigen burgers vermoordt. De Verenigde Naties willen geen bezettingsmacht in Libië. Op het centrale plein in oppositiestad Benghazi steeg gejuich op.
Rusland, China, Brazilië, India en Duitsland onthielden zich van stemming. Frankrijk, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Bosnië en Herzegovina, Gabon, Libanon, Nigeria, Colombia, Portugal en Zuid-Afrika stemden voor.
En dan was er ook nog Sarkozy die per se wou verhinderen dat het omkopingsgeld, dat hij van de Libische leider ontvangen had, aan het licht zou komen. Bijgevolg was de politieke coup, de verwijdering van het leiderschap, niet genoeg: Gaddafi moest sterven. Alle belangen, onder eender welke vlag, onder eender welke titel of doelstelling, kruisten zich bij de aanval op Libië. Zoals de ondermijning van de US-dollar, wat niet kon getolereerd worden door de VSA.
U kent de rest van het verhaal: in 2011 stortte Libië in en de tsunami illegale volksverhuizers (her)begon, via de poco media als “vluchtelingen” door onze strot geduwd. Dit hoewel geen enkele Libiër “vluchtte” en in Italië belandde. Het ging uitsluitend om economische strandjutters uit de Sub-Sahara, die uit het zuiden naar Libië doorstootten, gebruik makend van het gecreëerde machtsvacuüm. Maar ook hier laat de omvang en de snelheid, waarmee de volksverhuizing begon, vermoeden dat het vooraf bedacht en georganiseerd werd.
Alles en iedereen stond gereed. De Libische mensensmokkelaars stonden in de startblokken om de illegalen naar de Westerse sociale kassen te verkassen. De Afrikaanse mensenhandelaars stonden popelend te wachten om hen naar Libië te vervoeren. De journalisten, heel de poco media-industrie was er klaar voor om ons emotioneel te chanteren met de “vluchtelingen”, waarvoor we ons hart, ons land en onze portemonnee moesten openen. De NGO-reddingsvloot – al dan niet gesteund door de eigen EU-veerdienst – wachtte, de korte golf-radio en de gsm op stand-by om het vooraf geseinde afvaartbericht te ontvangen en zich naar de afgesproken coördinaten te begeven waar de zgz. “drenkelingen” konden opgevist worden… Vervolgens koers naar Sicilië met op de kade een meute journalisten die uitkeek naar zwangere vrouwen, kleine kindjes, bibberende grijsaards, uitgehongerde verstotenen der aarde…
Of Sarkozy de enige politicus is die bij de voorbereiding van de oorlog tegen Libië betrokken was? Of hij de enige politicus is die omkopingsgeld van Gaddafi ontving? We hebben onze vermoedens… zijn echter realistisch genoeg om te erkennen dat we dat naar alle waarschijnlijkheid nooit zullen te weten komen. Of het naar alle waarschijnlijkheid niet zouden kunnen navertellen. Onderstaande statistiek spreekt boekdelen:
Aantal gelande immigranten in Italië
Gaddafi voelde de bui hangen. De zgn. “Arabische Lente” was het excuus voor de westerse inmenging in Libië, zoals ook het geval was in Syrië, met catastrofale gevolgen voor de bevolking. Tunesië ontsnapte aan de ‘democratie’-oorlogen van het westen; daar valt immers niets te rapen en is van geen belangrijk geostrategisch belang. Tunesië mocht na de zgn. Jasmijnrevolutie haar eigen boontjes doppen… en kreeg prompt een radicaal-islamitische regering, waardoor de economische toestand én het toerisme de genadeslag kreeg.
De Azteken, bewoners van Aztlan, Mexicanen, hadden bij het begin van de 16e eeuw een hoge beschaving en een waar imperium uitgebouwd. Zij waren grote bouwers en vooral aanbidders van de sterren. Hun god Huizilopotzli was een god van de oorlog, die vele mensenoffers vroeg. Opdat de zon zou opgaan de volgende dag moest hij, volgens hun geloof, de ingewanden van geofferde mensen eten. Ieder jaar werden er ‘n 3 à 4.000 mensen geofferd. In een tempel werden 133.000 lichamen van slachtoffers gevonden. Met de komst van de Spanjaarden was er een mogelijkheid om deze onmenselijke praktijk te stoppen, maar uiteindelijk was het Onze Lieve Vrouw zelf die de gruwel beëindigde.
Veertig jaar na de ontdekking van Christoffel Colombus en tien jaar na de verovering van Mexico door de Spaanse conquistador Hernan Cortés, die het beeld van de onverzadigbare god met opengesperde mond verbrijzelde, verscheen Maria aan de heel eenvoudige man Juan Diego, aan de voet van de heuvel Tepeyac op 9 december 1531. Ze gaf hem de opdracht aan de bisschop, de Spaanse franciscaan Mgr. Juan de Zumarraga te vragen een kerk te bouwen, van waaruit zij de mensen zou helpen. Aanvankelijk geloofde de bisschop deze eenvoudige man niet. Juan Diego vroeg O.L. Vrouw om iemand anders te sturen met meer gezag. Juan Diego woonde bij zijn oom die nu stervende was en een priester verlangde. Om geen oponthoud te hebben ging Juan Diego langs een andere weg om een priester te halen, maar onderweg verscheen O.L. Vrouw opnieuw en zei hem dat zijn oom zou genezen en dat hij boven op de heuvel bloemen moest plukken als een teken voor de bisschop. In volle winter, op 12 december 1531, trof hij inderdaad Castiliaanse rozen aan, verborg ze in zijn cactusmantel, tilma, en bood ze de bisschop aan. De bisschop had voor zichzelf ooit gevraagd dat hij eens Castiliaanse rozen zou krijgen als teken dat zijn apostolaat door Maria gezegend was. De bisschop en zijn dienaren knielden in stomme verbazing. Toen Juan Diego zijn mantel opende was er echter tevens een wonderbaarlijke weergave van Maria op afgebeeld. Een tilma van cactusbladen vergaat normaal na een twintigtal jaren. Na bijna 500 jaar zijn deze tilma met de afbeelding van O.L. Vrouw nog steeds intact. De kleuren van de beeltenis van Maria zijn nog niet aan het afblotten en de gebruikte pigmenten zijn nog steeds onbekend. Vervolgens hebben deskundigen in de ogen van Maria de eigenschappen van gewone levende ogen ontdekt en op het netvlies de beeltenissen van 13 mensen, die toen in die kamer aanwezig waren herkend.
De sterren op de mantel van Maria zijn de nauwkeurige weergave van de sterrenhemel op die morgen van 12 december ( de rode punten zijn de sterren op de mantel van Maria). Maria draagt een zwarte gordel, voor de Azteken een teken van zwangerschap. Haar gevouwen handen drukken uit dat ze iets wil geven. Maria verschijnt als de Vrouw die de kop van de slang, de duivel, verplettert (Genesis 3, 15). Het volgende jaar werd al met de bouw van de kathedraal begonnen. Tussen 1531 en 1539 lieten acht miljoen indianen zich dopen. Ieder jaar komen ‘n 20 miljoen pelgrims bidden bij het beeld van O.L. Vrouw van Guadelupe. Op 14 november 1924 werd een aanslag gepleegd met een bom in een vaas vlak bij de mantel met de beeltenis. Alle glaswerk van de basiliek vloog stuk, een ijzeren kruis werd omgebogen maar het beschermglas, de mantel en de beeltenis van Maria bleven intact.
De mensheid van de 21e eeuw heeft duizelingwekkende vooruitgang gemaakt op gebied van wetenschap, techniek en het manipuleren met het menselijk leven. Velen aanbidden de god van de onbeperkte vooruitgang en de vrijheid, het kapitaal en het plezier. Volgens hun geloof moeten hiervoor de ongeboren kinderen gedood kunnen worden. Ieder jaar worden naar schatting wereldwijd tussen 45 en 50 miljoen ongeboren kinderen gruwelijk gedood.
Zoals het in stukken snijden van de slachtoffers bij de Azteken algemeen gebruikelijk was, zo is ook in onze tijd het in stukken hakken van de kinderen een algemeen aanvaarde praktijk, die bovendien als “veilig” wordt geprezen. Ook deze god is onverzadigbaar en vraagt steeds meer mensenoffers. We steunen de protestacties hiertegen en vooral de gebedsacties voor abortusklinieken. Lang geleden heb ik Mgr. Vaughan, destijds hulpbisschop van New York ontmoet. Hij was in Nederland toen ik daar een priesterretraite predikte. We nodigden hem uit om voor te gaan in onze slotviering wat hij graag aanvaardde. Hij vertelde dat hij als academicus weinig sympathie had voor protestacties, maar dat het overtuigde vrouwen waren die hem “over de brug” getrokken hebben. Hij was een vurige pro life activist geworden en deed mee met de rescue-beweging door te bidden voor abortusklinieken. Hij werd ook opgepakt en moest voor de rechter verschijnen die hem vroeg of zijn handelen wel als waardig kon beschouwd worden in verhouding tot zijn functie. Hierop antwoordde hij dat hij van zijn voorganger een bisschopsring gekregen had met 3 personen er op, Jezus, Petrus en Paulus en dat zij alle drie door het wettig gezag ter dood gebracht werden omdat ze getuigden van de waarheid. Verder vertelde hij dat wij als priesters het best het risico kunnen lopen in de gevangenis terecht te komen omdat we geen gezin in gevaar brengen. Humoristisch voegde hij er aan toe: “overigens, ons werk op onze bureau en onze wedde gaan ook gewoon door”. We moeten doen wat we kunnen om de huidige massale kindermoord te stoppen. Toch mogen we ons geen illusies maken.
Opdat u zich zou realiseren dat de droom van het nieuwe Ottomaanse Rijk niet uitsluitend een fata morgana van de Verheven Leider is, bieden wij u dit getuigenis van een Turk aan. Lees ook de reacties der kiijkers onderaan.
“L’une des pires choses qui soit arrivée à l’Empire ottoman après la Première Guerre mondiale a été la signature du traité de Lausanne le 24 juillet 1923. Le traité contient plusieurs dispositions, mais le pire a été la confiscation de tout l’argent de l’Empire ottoman, renoncer à ses droits au Soudan et en Égypte et renoncer à sa souveraineté sur Chypre, la Libye, l’Égypte, l’Iraq et le Levant. La durée de validité de ce traité a été fixée à 100 ans à compter de sa signature, ce qui tombe en 2023.”
Ned. vert.: “Eén der ergste zaken dat het Ottomaanse Rijk overkwam na WOI was de ondertekening van het Verdrag van Lausanne op 24 juli 1923. Het Verdrag omvat verschillende schikkingen, maar het ergste was wel de inbeslagname van al het geld van het Ottomaanse Rijk, het afstand doen van de rechten op Soedan en Egypte en op het soevereiniteitsrecht van Cyprus, Libië, Egypt, Irak en de Levant. De geldigheidsduur van dit verdrag werd vastgesteld op 100 jaar, beginnend bij de ondertekening, die verstrijkt in 2023.”
M.a.w. Turkse nationalisten gaan ervan uit dat de afspraken over de verdeling van het (oude) Ottomaanse Rijk in 2023 vervallen.
https://youtu.be/tbhCROdKwFk
Wie niet ziende blind is, moet opgemerkt hebben dat Erdogan stilaan maar zeker de huidige grenzen van Turkije verplaatst, de Turkse invloedsfeer uitbreidt. Het begon met de bezetting van Noord-Cyprus in 1974, de massale volksverhuizingen van Turken naar het westen, aangemoedigd en gecontroleerd door de tandem Diyanet/DITIB*, vervolgens de bezetting van Noord-Syrië in 2019 (… mogelijk gemaakt door de VSA en de EU, die gewoon toekeken naar Erdogans démarche, zgz. om zijn grensstreek te beveiligen tegen terroristen, lees: Koerden) , de uitbreiding naar Irak in 2020 (zgz. omwille dezelfde veiligheidsredenen), de bemoeienissen in Libië in 2019, ondersteund door zijn terroristisch vreemdelingenlegioen, de opzettelijke aanvaringen met Griekenland (en de EU, die als een konijn op een lichtbak toekijkt hoe een EU-kandidaatland zich zaken permitteert die bv. Hongarije quasi ter plekke zouden doodgebliksemd hebben) over territorium en vluchtelingen in recente jaren, de proefboringen in Griekse territoriale wateren in 2020 en ten slotte ging de Turkse interesse ook naar Nagorno Karabakh, waar Armenië opnieuw het slachtoffer dreigt te worden van de Ottomaanse heerserswaanzin.
*’De invloedrijkste onder deze Duitse islamverenigingen is DITIB ofwel Turks-Islamitische Unie van de Instantie voor Religie. Zij telt negenhonderd moskeegemeentes. Keleks oordeel over DITIB liegt er niet om: ‘Zij interesseert zich niet voor de mening van de Duitse publieke opinie. DITIB voelt zich onaantastbaar, want zij heeft een machtige beschermheer, de president van Turkije, Recep Tayyip Erdogan. En die wenst geen Duitse of hervormingsgezinde islam, maar zweert juist sinds het begin van zijn ambtstijd de gelovigen in op een nationalistische en islamistische koers.’ (Uit: Turkse organisaties in Duitsland onder vuur)
Bovengeplaatste video is geen uitzondering: er circuleren talrijke voorbeelden en oproepen. Benieuwd wanneer de VSA en de EU zich realiseren dat ze een slang aan hun borst gekoesterd hebben… een bijzonder vraatzuchtige wurgslang, bovendien voorzien van giftanden.
Als Erdogan rechtlijnig is, dan moet en zal hij ook opnieuw het Kalifaat oprichten. Eén probleem: de dynastielijn van de laatste kalif, Abdülmecit II, is met de laatste afstammeling Bayezid Osman, in 2017 uitgestorven. Wedden dat Erdogan, die zichzelf tot de “Verheven Leider” uitgeroepen heeft, een nieuwe dynastie zal oprichten, waarbij het sultanaat het hoogste doel is. Zijn AK-partij (Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling) mag dan in de mottenballenkleerkast rusten in vrede.
Quo vadis… waar ga je heen, Syrië? Als het Westen Syrië zou gerust laten, dan zou het een weg kunnen uittekenen, een weg naar herstel, naar hervonden welvaart, naar vrede. Nu wordt het in de greep van leugens, van sancties, plundering, bezetting, militaire overmacht, terrorisme… gehouden.
Gisteravond nog op de nullenzender: beeldmateriaal aangeboden door Human Rights Watch, waaruit moet blijken dat de Syrische regering samen met Rusland burgerdoelwitten in Idlib bestookt om de burgers te verdrijven en de provincie te heroveren. Belegen beelden met zichzelf opofferende WH. Dit scenario (her)kennen we. Geen enkele vermelding dat de zgz. burgerdoelwitten commandoposten waren van de terroristen. Door heel het oorlogsverhaal van Syrië loopt dezelfde rode draad: NGO’s en mondiale instanties die de splinter in het oog van de vijand maar nooit de balk in eigen oog zien. De woordkeuze van zgz. verslagen is er dan ook naar: nooit wordt vermeld dat het in hoofdzaak om moslim terroristen gaat die in Idlib een mini-kalifaat willen in stand houden, die hun commandotenten opgeslagen hebben in scholen, ziekenhuizen, nooit komen al-Nusra, of de huurlingen van Erdogan ter sprake… En als de naïeve kijker/lezer de laatste paragraaf bereikt, dan komt de ware kat op de koord: er moeten opnieuw via drie noordelijke grensovergangen “hulpgoederen” gebracht worden – ver van enige controle door de Syrische regering of Rusland… En als de Veiligheidsraad er niet in slaagt het Russische veto te omzeilen, dan moet de Alg. Vergadering van de VN daar maar een mouw aan passen. Voilà: er moet een legitimatie komen, er moeten wapens / gifgas geleverd worden opdat de terroristen bevoorraad worden en de miserie nog wat langer kan blijven duren. (…)
En ja, er zullen ook burgerslachtoffers vallen. Wat Rusland probeert te vermijden. Als men de bevriende media der “rebellen” mag geloven houdt men zich in Idlib uitsluitend bezig met de teelt van granen, groenten en fruit, met het fokken van schapen en geiten, met vlijtig studeren, hard werken, het knopen van bidkarpetjes, gaan ze op vrijdag naar de imam luisteren die de boodschap van de vrede bepleit. Terroristen? Trainingskampen? Wapenopslagplaatsen? Gifgasplannen? … Wie durft zoiets beweren? En toch… gooien die vermaledijde Russen bommen, zelfs op de extreem-vredelievende Oeigoeren in de Jisr Al-Shughour regio, bij vriend en vijand bekend als de Turkestan Islamic Party (TIP) (zie artikel onderaan). De Russen kunnen wel beweren dat het ging om een trainingskamp van de djihadisten… de poco media wéten met zekerheid dat zich daar een vakantiedomein van de plaatselijke scouts afdeling bevindt. (…)
Vooraleer doelgerichte raketten af te vuren werd het kamp eerst bespioneerd door drones. Zero burgerslachtoffers. Een dertigtal TIP-djihadisten kregen een enkel ticket naar de maagdenhemel. Rusland wil verplaatsingen van terroristen en wapens richting zuiden, Syrisch grondgebied, voorkomen. (…)
Het Turkse huurlingenleger heeft in Qoqfin een nieuwe “militaire” post opgericht, nodig om HTS & co. te steunen. Waarschijnlijk volgend “burgerdoelwit”…
https://youtu.be/1RctFaXe_Mg
Even toevallig zijn dan ook de bosbranden in de Latakia provincie, grenzend aan Idlib. Zoals ook in Libanon trouwens. Ze krijgen bij ons weinig of geen aandacht. Zoals er trouwens ook een algemeen stilzwijgen heerst over Erdogans huurlingenleger dat hij naar “brandhaarden”-met-Turks-belang stuurt. Inderdaad, de zgn. “rebellen” – al-Nusra-filialen en gelijkgezinde collega-terroristen, worden op verplaatsing – in Libië en nu ook in de Nagorno-Karabagh regio gestuurd om daar de Turkse – islamitische – invloed te gaan verdedigen.
Kwatongen durven beweren dat sommigen niet écht uit vrije wil daarheen vertrokken. Tenzij ze kunnen “vluchten” naar Europa, zoals de slimmeriken in Libië gedaan hebben. Zo krijgen wij – het schuim der aarde – in onze maag gesplitst. Hoeveel doden ze op hun geweten (!) hebben kan niemand ooit te weten komen. In Nagorno-Karabagh is die mogelijkheid quasi uitgesloten: Erdogan stuurt hen naar het front. Een eerste lading “martelaren” is intussen in lijkzakken naar Idlib teruggevlogen. (…) Er zouden intussen zo’n 4000 extreem-moordzuchtige “vrijwilligers” het Armeense leger bestrijden. (…)
Een getuigenis:
met oude aantallen
Dàt brandstichting een even grote zorg is als landmijnen of raketaanvallen mocht blijken sinds de oogsten in de fik gestoken werden. De VSA zorgden voor hitteballonnen, die vervolgens door rebelse scherpschutters als doelwit genomen werden. We hebben er herhaaldelijk over geschreven, aangeklaagd, de burgerbevolking wordt door Erdogans huurlingenleger gewoon gechanteerd: ofwel geven ze hun oogst voor een vriendenprijsje, ofwel wordt de oogst vernietigd. Of ze sluiten het water af, water in een hete zomer, in volle coronacrisis… En niemand in de VN, in de EU, geeft erom. Ook dit is terrorisme.
Na de velden komen de bossen en de woningen aan bod. Juist daar, waar de grens met de Idlib provincie quasi als een vergiet is. In enkele dagen – of beter nachten – waren er niet minder dan 171 “spontane” vuurhaarden. Op vrijdag alleen al werd er niet minder dan 600 ha afgebrand. (…) Een eerste voorzichtige schatting: 3.370.000 olijfbomen (van de 11.500.000), 1.340.000 citrusbomen (van de 10.350.000) en zo’n 259.000 andere fruitbomen gingen ten prooi aan de vlammen. Daar bovenop 30.000 meter irrigatieslangen, 1100 bijenkorven, 7 koeien, 2 ton tabak, 220.000 m2 herfstgroenten: 28.000 gezinnen werden getroffen.
Er zouden intussen verdachten aangehouden zijn.
President Assad bezocht de regio, vroeg waar het meeste nood aan is en beloofde hulp: 2.370.000 miljard SYP werd vrijgemaakt voor de regio Latakia / Tartous.
Gelukkig komen de “rebellen” onderling ook niet goed overeen. Met de regelmaat van de klok wordt er eentje ontvoerd, bij non-betaling van het losgeld “geëxecuteerd”, verdrijven ze elkaar uit woningen, roven elkaars bezit, plaatsen autobommen… beelden die ze vervolgens kunnen gebruiken om Assads leger verantwoordelijk te houden
Zoals de trekvogels zijn er ook nog andere zekerheden in Syrië:
De VSA bouwen een nieuwe basis in Al-Baghouz in het ZO van Deir Ezzor, de vierde basis in de regio, de negende in Oost-Syrië. Het eerste dat aan bod kwam was een heliplatform. En dat allemaal “om de olie te beschermen”…
De Russische buitenminister Lavrov stelde: “De VSA doen hun uiterste best om resolutie 2254 van de VN Veiligheidsraad te ondermijnen, een resolutie die de territoriale integriteit van Syrië herbevestigde. Zij creëren zonder meer quasi staat-autoriteiten op het Syrische grondgebied.”
Israël onthulde een “geheime missie” dat Syrische Legerposten in de buurt van de bezette Golanhoogte moest uitschakelen. Volgens de Israëlische woordvoerder, Avichay Adraee, “bestormden en vernietigden Israëlische strijdkrachten twee Syrische Legerposten in de zgn. de-escalatiezone in de noordelijke Golanhoogte… Deze hadden een verkennend en veiligheidsdoel.” Duidelijk. De Syriërs houden de boel in het oog op bezet grondgebied en zij gaan volgens Israël in de fout… (…) Immers: volgens het akkoord, vervat in resolutie 338 van de VN Veiligheidsraad van 22 oktober 1973, moeten de twee kanten zich houden aan een wapenstilstand en zich onthouden van alle militaire acties. De Syriërs observeren, de Israëliërs vallen aan en vernietigen… Wapenstilstand? Nochtans is er ook nog resolutie 242 van de VN Veiligheidsraad, waarmee Israël gesommeerd werd zijn biezen te pakken uit de Golanhoogte… gevolgd door resolutie 497 dat de Golanhoogte als Syrisch grondgebied, bezet door Israël erkent! (…)
Gedurende de laatste tien jaar hebben buitenlandse machten geprobeerd Syrië kapot te maken. De meeste mensen zijn zich daar niet van bewust daar de poco media het voorstellen als een revolutie of burgeroorlog. Je moet doelbewust bij alternatieve media gaan zoeken om een tegenstem te horen.
De waarheid is dat Israël Zuid-Syrië wil opeisen (… onder het mom van veiligheidszone), Turkije Noord-Syrië (… eveneens onder het mom van veiligheidszone) en de Perzische Golfstaten willen een veilige gaspijplijn naar Europa (…$$$). De eerste twee zijn gedeeltelijk geslaagd en de VSA verdienen nog een behoorlijke dollar aan de oliediefstal uit de regio, ten oosten van de Eufraat, die ze met de hulp van de Koerden bezet houden. Daar bovenop komen de frustraties van de VSA, die sowieso alle Israëlische wensen steunen, t.o.v. onwillige staten (… hoe durven ze zich verzetten tegen de wil van Uncle Sam?…), die hun economie niet aan de leiband van westerse wereldbedrijven willen laten lopen… Een stok om de koppige hond te slaan is gemakkelijk gevonden – echter niet te opvallend.
Een echte invasie van Syrië zou politieke problemen veroorzaakt hebben. Om een natie te vernietigen wordt de voorkeur gegeven aan onderhuidse methodes, zoals oproer aanwakkeren, minderheden opjutten en bewapenen, leugens, bedrog én het zenden, het infiltreren van duizenden vreemde huurlingen om het “spontane” verzet in goede banen te leiden. Daar bovenop, nadat het halve land kapot geschoten was, miljoenen mensen op de vlucht sloegen, hebben de VSA – en de EU – onmenselijke sancties opgelegd, die de burgers levensnoodzakelijke goederen ontzeggen. En om de goedkeuring van de wereld, of het oogje dichtknijpen, te waarborgen spelen de media een onschatbare rol als medeplichtigen.
De video toont in 10 minuten waarover wij hier al jarenlang herhaaldelijk berichten. U kan via de icoontjes onderaan de ondertiteling en vertaling inschakelen. De gesproken Engelse commentaar is echter zeer goed verstaanbaar.
Dit filmpje heeft de verdienste heel de problematiek – oorzaak en gevolg – kort samen te vatten. En neen, het werd niet door de Syrische regering, door Iran of door Rusland samengesteld, maar wel door kritische Amerikanen. Onderaan vindt u talrijke verwijzingen naar bronnen, die sowieso vrij toegankelijk zijn… voor wie wil lezen en begrijpen. De bewijsvoering – o.a. John Kerry die zonder verpinken bevestigde dat de “soenni”staten bereid zijn alle kosten te betalen “zo toegewijd zijn ze” als de VSA “zoals we in andere landen gedaan hebben” er korte metten mee maken “getting this job done”, m.a.w. Syrië militair in te nemen, te bezetten en een stropop aan het hoofd te plaatsen. Een stropop, die gewillig luistert naar “his masters’ voice”. De wijze waarop Kerry “getting this job done” (… dit varkentje even wassen…) vermeldt, over de hoofden van de Syrische bevolking heen, getuigt van een minachting zonder gelijke.
Vooraleer het zo ver kon komen, vroeg Assad Rusland om hulp. Bouwde Rusland twee gaspijplijnen, eentje in het zuiden en eentje in het noorden. De pijplijn uit de soenni-staten werd overbodig. Nord Stream 2 wordt – zoals u weet – vakkundig met alle middelen gesaboteerd. Intussen lijdt het Syrische, het Libanese volk onder de “sancties”. Wij blijven het herhalen: het Westen drijft deze landen in de armen van Rusland en China. Ze hebben geen keuze (meer).
De waarde van een samenleving kan afgemeten worden aan de zorg die besteed wordt aan de meest zwakken, zoals het ongeboren leven en de -bejaarden. Zwangere moeders dragen in hun schoot een toekomst vol hoop en verwachting voor de nieuwe mogelijkheden. Bejaarden bewaren in de rijkdom van hun levenservaring de herinnering aan de vaste waarden van de maatschappij.
Vorige maand overleed in een rustoord een vrouw op 94 jarige leeftijd. We noemen haar Maria. Op zich niets bijzonders. Iedere dag sterven er in België gemiddeld 300 mensen. Zij was echter een schat van een vrouw. Toen haar moeder stierf was zij 14 jaar. Vanaf dan droeg zij zorg voor haar twee jongere zusjes totdat ze voor zichzelf konden zorgen. Maria trouwde en begon met haar man en haar schoonmoeder een kruidenierswinkel, de eerste superette in de randgemeente van een grote Vlaamse stad. In die tijd ging ze woonwagen-bewoners opzoeken en als ze eten nodig hadden ook eten brengen. Ze was onopvallend, vriendelijk, met een bescheiden glimlach en vol aandacht voor de anderen. Geen wonder dat ze door iedereen gekend en geliefd was. Tot haar zeer groot verdriet bleef haar huwelijk kinderloos. Toch verminderde dit haar geloof niet en evenmin haar hulp aan anderen. Ze bezocht zieken waar ze kon en hielp de armen, die ze kende, dikwijls in het verborgene. Klagen over haar eigen lijden deed ze nooit, maar leefde wel intens mee met de moeilijkheden en tegenslagen van anderen. Kwaad en onrecht probeerde ze op positieve wijze op te lossen maar nooit met negatieve kritiek. Daarvoor bad ze liever. Ook buiten de eucharistie bracht ze uren door in aanbidding in de kerk. Ze was actief in de charismatische gebedsgroep van de plaats, die samenkwam in het huis van een zeer groot gezin. Moeder Maria en de heilige Jozef samen met de populaire heiligen zoals padre Pio, de kleine heilige Teresa, de heilige Antonius van Padua waren als haar vrienden aan huis, maar ook de Vlaamse heiligen zoals Broeder Isidoor, Godelieve van Gistel, Edward Poppe behoorden tot haar intieme vriendenkring. Wanneer het Panis Angelicus of het Ave Maria van Gounod weerklonk, kon ze daar intens van genieten. En psalm 23 mocht voor haar altijd en overal gebeden worden: ”De Heer is mijn Herder, niets kom ik tekort; Hij laat mij weiden op groene velden. Hij brengt mij aan water waar ik kan rusten, Hij geeft mij weer frisse moed. Mijn schreden leidt Hij langs rechte paden omwille van zijn Naam. Al voert mijn weg door donkere kloven, ik vrees geen onheil waar Gij mij leidt. Uw stok en uw herdersstaf geven mij moed en vertrouwen. Gij nodigt mij aan uw tafel tot ergernis van mijn bestrijders. Met olie zalft Gij mijn hoofd, mijn beker is overvol. Voorspoed en zegen verlaten mij nooit, elke dag van mijn leven. Het huis van de Heer zal mijn woning zijn voor alle komende tijden”.
Dit is het portret van haar leven. Haar geliefde man was vele jaren ziek maar ze wilde hem zelf verzorgen, wat ze ook gedaan heeft tot zijn dood in 1993. Nu was ze helemaal alleen. En toch betekende ook deze pijn een nog vuriger geloof, een nog intenser gebedsleven en een nog grotere edelmoedigheid jegens anderen, ook wanneer haar eigen krachten flink begonnen af te nemen. Als hoogbejaarde alleenstaande weduwe bleef ze toch nog vele jaren actief in de parochie en de ruime vriendenkring. Uiteindelijk kwam het ogenblik waarop ze echt niet meer alleen kon blijven en opgenomen moest worden in een “rustoord”. Daar werd haar het zwaarste lijden van haar leven opgelegd omwille van de huidige corona-maatregelen: een brutale, zinloze, gedwongen vereenzaming. In plaats van bejaarden met de warmte van familie en vrienden extra te omringen, met de gebeden van de Kerk en het kostbare sacrament van de Ziekenzalving, tot op het kostbare ogenblik van hun vertrek uit deze wereld, werd Maria in eenzaamheid opgesloten. Ze verdiende bevrijd en ontvoerd te worden om plechtig de Ziekenzalving te krijgen en in een restaurantje met vrienden nog eens gezellig bij te babbelen én samen te bidden. Dat was ook haar verlangen. Ze is in de grootste eenzaamheid gestorven.
Het afscheid van het aardse leven is te belangrijk om achteloos te laten voorbij gaan. Het sterven is als het ware de stempel die de waarde van het leven voor goed bezegelt. Dit maakt dat het aardse leven niet alleen voorbij is, maar maakt het tot “volmaakt verleden” tijd. Sterven in de grootste eenzaamheid was zelfs in de meest primitieve maatschappijen ondenkbaar. In onze huidige samenleving wordt het eenvoudigweg dwingend opgelegd als werelddictatuur. Dit is niet alleen tegen de meest fundamentele rechten van de mens maar het is vooral mensonwaardig en voor iedere beschaving onaanvaardbaar.
P.S. Een nieuw ministerie! We zijn bereid ziekenzalving op afstand te verzorgen voor hen die geen priester meer kunnen bereiken. Gelieve langs email uw vraag te stellen en uw Whats App op te geven om verder af te spreken.
Zo hebben we de hele begrafenis verzorgd van de vader van onze zuster uit Chili, met alle gebeden en gezangen, omdat er ter plaatse geen priester beschikbaar was. De familie weende van ontroering. Daarna hebben we hier voor hem de eucharistie opgedragen. Verder hebben we de ziekenzalving op afstand verleend aan een bejaarde in Frankrijk, die evenmin een priester kon bereiken. We zijn bereid hetzelfde te doen voor wie eenzaam en in nood is en geen priester meer kan bereiken. Of dit geldig is? Wij sturen de gebeden naar boven en vertrouwen er op dat God hetgeen nodig is naar beneden stuurt.
P. Daniel
Vrijdag 9 oktober 2020
Flitsen
Een van de meest merkwaardige historische plaatsen is de ruïne van de oorspronkelijke molen van het klooster Mar Yakub. Zaterdag werd de plaats boven deze ruïne gepoetst en het water wordt dan langs de trap naar de put geleid. Ook de tussenruimte naar beneden werd gepoetst. De trap leidt naar een ondiepe put, ongeveer zes meter lager. Daar stroomde destijds het water dat van de bergen kwam en de molen deed draaien. Een aardbeving in de 16e eeuw heeft dit verwoest. Onze 12-jarige Yakub had de onweer-staanbare drang om met de fraters zondag morgen eens op deze plaats te ontbijten. Hij zou voor alles zorgen, een tafel plaatsen, het eten halen, de thee maken en één stoel voorzien voor mij. De anderen zouden op de trap zitten. We hebben met plezier zijn voorstel aanvaard. En zo hebben we zondag een historisch ontbijt genomen.
Het SDF (Koerdische overheid) in Oost-Syrië heeft beslist àlle Syriërs in het Al-Hol kamp te laten lopen. Het gaat om tienduizenden voormalige ISIS-aanhangers, naar verluidt vooral vrouwen en kinderen. Eerst zullen deze uit Noord- en Oost-Syrië – resp. bezet door Turkije en de Koerden/annex VSA – gelost worden, nadien deze uit het Syrische regeringsgebied. Ze zullen slechts de buitenlanders houden en hopen dat ze snel afgehaald worden door hun resp. vaderlandse diplomatieke overheden. En dat is een groot probleem. De meerderheid zijn Iraki’s en Irak zit niet bepaald te springen om deze aan hun borst te drukken.
Letterlijk stelt de woordvoerster dat ze hen niet meer kunnen voeden, verzorgen, dat ze de moorden, de verkrachtingen e.d. beu zijn. Aha… de westerse media willen ons maar al te graag doen geloven dat het uitsluitend om wanhopige mama’s met ondervoede kinderkens gaat. Zouden zij “moorden, verkrachten, e.d.”? Zelfs al gaat het in hoofdzaak om vrouwen… deze zijn niet bepaald pensionaatsmeisjes. Men noemt het kamp “mini Kalifaat”. En nu wil men hen algemene amnestie geven… afhankelijk van vonnis en misdrijf.
Tijdens de vergadering van de VN Veiligheidsraad op maandag, 5 oktober 2020, blokkeerden de VSA, het V.K., Frankrijk en bondgenoten, waaronder het land b, het getuigenis van José Bustani, de eerste directeur-generaal van het OPCW.
Dhr. Bustani was uitgenodigd om in de Veiligheidsraad verslag uit te brengen over de doofpotoperatie aangaande het onderzoek naar de zgz. gifgasaanval in Douma, Syrië, in april 2018. In grote eensgezindheid bombardeerden de VSA, het V.K. en Frankrijk het land Syrië na de Syrische regering beschuldigd te hebben gifgasbommen te hebben gegooid in Douma. De onderzoekers vonden later bewijs dat het officiële riedeltje ondermijnde… werden echter gecensureerd onder Amerikaanse druk door hun oversten.
Dhr. Bustani mocht quasi aan den lijve ondervinden wat de gevolgen zijn als men tegen de oorlogsfluisteraars ingaat. In 2002 werd hij persoonlijk bedreigd door John Bolton en afgezet als OPCW-baas nadat hij inspecties mogelijk had gemaakt die in de weg stonden van Bushs plannen om Irak te bezetten.
Bustani herhaalde zijn steun aan de OPCW inspecteurs en drong bij de huidige directeur-generaal, Fernando Arias, aan de gecensureerde bewijzen openbaar te maken.
“Met een groot risico voor hun eigen welzijn, hebben zij (de onderzoekers) het lef gehad zich te verzetten tegen mogelijke onregelmatigheden in uw Organisatie (OPCW). Het is zonder enige twijfel in het belang van uw Organisatie én van de wereld dat u hen gehoor geeft,” verklaarde Bustani, “Of er al dan niet reden is tot ongerustheid over de handelwijze van het OPCW bij het Douma onderzoek, luisteren naar dat wat uw eigen inspecteurs te zeggen hebben, is een eerste stap naar het herstel van de beschadigde reputatie van de Organisatie. De van mening verschillende inspecteurs eisen niet het recht van gelijk te hebben, maar wel om gehoord te worden.”
U kan de voorbereide tekst van José Bustani bekijken – een video-opname die niet mocht kenbaar gemaakt worden aan de andere leden van de VN Veiligheidsraad. Het is niet omdat de VSA een zgz. onafhankelijke wereldraad kunnen chanteren, dat het niet gebeurd is. De geschreven tekst vindt u hier.
Refererend naar de plannen van de Bush’ regering aangaande de bezetting van Irak:
En de manier waarop de VSA hun wil doordrijven… door impliciet de kinderen van dhr. Bustani te bedreigen…
Volledigheidshalve willen we er nog een “gif”riedeltje bijvoegen, nl. de Skripalaffaire (…de gelijkenissen met Navalny zijn opvallend). Ook toen had dhr. Bustani sterke twijfels over de beschuldigingen aan het adres van Moskou. Ook toen – zoals nu bij Navalny – wordt gewoon het feit genegeerd dat bij het gebruik van Novichok er veel meer mensen zouden besmet geraakt zijn. Navalny moest als pasmunt dienen om de Nord Stream 2 gaspijpleiding definitief te kunnen saboteren.
Lees ook enkele van de voorgaande bijdragen over dit hemeltergend stukje bedrog en wraak omdat de VSA er niet in slaagden Assad te doen aftreden… en de poco media huilen mee met de wolven in het bos:
