“Ik zou niet graag een kip zijn… ” Vooral de beelden van de kippenvangmobiel (vanaf 02’09”) met een snelheid van 9000 kippen per uur zijn ronduit beangstigend.
Categorie archieven: techniek
Economische zotheid…
… met uiterst explosieve gevolgen!
De Europese Commissie publiceerde in de zomer van 2020 een “groene waterstofstrategie”. Daarin werd waterstof aangeprezen als structurele basis om de EU-economie tegen 2050 klimaatneutraal te maken. Sindsdien is er een hype rondom waterstof ontstaan als dé groene oplossing voor de energievoorziening...
- … Het wondermiddel voor een klimaatneutraal Europa heet – uiteraard – “groene” waterstof, waarbij de productie van waterstof geschiedt met behulp van “groene” elektriciteit (verkregen uit zon en wind). Dat vindt plaats via elektrolyse van water, waarbij geen CO2 wordt uitgestoten. En dat klopt op het eerste gezicht…
- … Maar bij enige reflectie wordt al snel duidelijk dat het hier gaat om een economische zotheid. Waarbij men een zelf gecreëerd probleem vanwege de Groene Transitie (de wiebelstroom met zon en wind) wil oplossen door de creatie van een nog veel groter probleem met groene waterstof…
- … Dat je bij dit proces 70% van de energiebron verliest wordt wijselijk verzwegen. De groene waterstofstrategie van de EU heeft, volgens energie-expert prof. Samuele Furfari van de Vrije Universiteit Brussel, een totaal economisch rendement van amper 28%. Groene waterstof is daarmee drie tot zeven keer duurder dan de bestaande grijze waterstof. Het plan van de Europese Commissie heeft dus alleen kans van slagen als er miljardensubsidies worden toegekend….
- … Daimler-Benz en BMW hebben, na GM, ook lang gesleuteld aan nieuwe verbeterde brandstofcellen met waterstof. Dat waren allemaal veelbelovende onderzoeksprojecten met kleinschalige prototypes, die na dertig jaar experimenteren geen succes opleverden. Niet alleen vanwege de kosten, maar ook vanwege het feit dat waterstof moet worden gekoeld tot -254 °C. En dan hebben we het nog niet eens over de enorme explosiviteit van waterstof….
Het volledig artikel van dr. Ferdinand Meeus kan u lezen bij: OpinieZ
Intussen heeft de EU-Commissie in haar oneindige wijsheid beslist dat de productie en verkoop van wagens met een verbrandingsmotor vanaf het jaar 2035 zullen verboden worden!
Er zijn uitzonderingen die uitstel van executie krijgen. Wie dacht dat dit zou afhangen van het inkomen der burgers (… wie kan zich zo’n dure auto permitteren?), moeten we ontgoochelen. De uitzonderingen noemt men het “Ferrari amendment”. Het gaat hier om de zgn. “niche” autoproducenten, die minder dan 10.000 auto’s per jaar ineen steken, m.a.w. luxe auto’s die we als normale burger slechts op tv of in de bioscoop zien…
De EU-praatbarak krijgt het laatste woord… De EU-lidstaten zullen als makke schapen de EU-herder volgen…
Water oogsten in de Sahara
Wie al eens in Marokko aan de kust verbleven heeft, zoals bv. in Agadir, weet dat er ‘s morgens tot de middag behoorlijk veel mist kan hangen. Niet prettig voor vakantiegangers, maar eigenlijk een zeer welgekomen bron van watervoorziening. Ten minste als die mist opgevangen wordt vooraleer dat deze verdampt door de zon.
Mist is gewoon een laaghangende wolk die in contact komt met de aarde en als warme vochtige lucht afkoelt. Als dit gebeurt dan worden er miljoenen micro-druppeltjes water gevormd van 1 tot 40 micrometer (μm) doormeter. Dit noemt men condensatie.
Mist komt veel voor in kust- en bergachtige streken. Om mist te kunnen oogsten is de locatie van belang: een hooggelegen plateau nabij de kust is ideaal. De heuvels of bergen moeten hoog genoeg zijn om de wolken tegen te houden. En de afstand tussen beide is ook van belang: hoe kleiner de afstand, hoe minder kans op verspilling en verdamping.
En dan is er nog een factor die meespeelt: een liefst zo constant mogelijke stroom van wind. Liefst uit voornamelijk één richting, nl. de richting van de zee naar het binnenland. De wind drijft de mist in de verticaal opgerichte netten. De microdruppeltjes worden opgevangen en veranderen in grotere druppels die via een opvangsysteem onderaan met een pijpleiding naar een reservoir lopen.
De oogst van een mistdag is verschillend volgens de regio en het seizoen. In Marokko bv. wordt gemiddeld 22 liter per m2 net verzameld tijdens een mistdag. Eén mistverzamelaar van 24 m2 kan ca. 528 liter water per mistdag opvangen. De netten zijn ook goede regenverzamelaars omdat de regen altijd in een hoek op de netten valt.
Het Duitse Aqualonis heeft al heel wat dergelijke projecten ontwikkeld. Hun netten zouden zowel flexibel als zon- en windbestendig ((o( 120 km/u) zijn én – niet onbelangrijk – vergen geen onderhoud. In het filmpje ziet u hoe de netten ingezet werden op bepaalde plaatsen in de Sahara.
Problemen van een heel andere dimensie…
Boeing slaagt er maar niet in de nieuwe Air Force One – het vliegende Witte Huis – te bouwen. Het heeft problemen met:
- het vinden van hoog-gekwalificeerd personeel,
- dat bovendien presidentieel-betrouwbaar genoeg beoordeeld wordt om te werken aan de realisatie van het “top secret vliegtuig” genaamd VC-25B. Er komt dus heel wat onderzoek bij het lichten van de doopceel aan te pas. De speciale goedkeuring heeft dan ook een speciale naam: “Yankee White“. Voor degenen die hierin een teken van zwarte humor zien, volg het bruggetje – wij hebben dit echt niet verzonnen!
Boeing ondervond in het verleden nogal wat problemen bij het ombouwen van twee reeds afgewerkte 747-8 jetliners* in een Air Force One-versie. Het bedrijf heeft meer dan 1.1 miljard dollar verloren bij deze projecten. Het verklaart de vertraging door de schuld in de schoenen van de coronapandemie te steken en een rechtszaak tegen een firma die de binnenafwerking voor zijn rekening had moeten nemen. Boeing heeft nooit expliciet beweerd dat het niet genoeg personeel zou hebben…
Desalniettemin zoekt Boeing minstens sinds 2020 personeel. Op de webstek met vacatures staan er minstens 11 banen die verband houden met de nieuwe Air Force One in de fabriek in San Antonio, Texas. Op de webstek de wervende woorden: de personeelsleden kunnen “the Oval Office bouwen in San Antonio”…
*Interessant weetje: Trump vond de geraamde kostprijs van een nieuwe Air Force One te duur. Daarom ging USAF (US Air Force) over tot het verwerven van een koopje: m.n. twee 747-toestellen die in 2013 eigenlijk besteld waren door een Russische vliegtuigmaatschappij, Transaero, en die failliet ging in 2015. U vindt er hier meer info over: https://www.defenseone.com/business/2017/08/russian-air-force-one-boeing-trump-747/139872/
We realiseren ons niet hoe groots China de zaken aanpakt
We realiseren ons niet hoe groots China de zaken aanpakt
Ecologie en energie: verbonden vaten?
U heeft wellicht de beelden gezien van vissersboten die plastic afval in hun netten vinden en vervolgens aan land brengen. Zeker een mooi initiatief maar realistisch gezien blijft het een druppel op een hete plaat.
Een startend bedrijf dat waterstoftechnologie ontwikkelt, H2-Industries, ging een samenwerking aan met maritieme architecten, Technolog Services, en heeft een nieuw scheepsconcept voor ogen dat plastic afval uit de oceanen oppikt en het vervolgens omzet in waterstof.
Het schip zou waarschijnlijk een lengte hebben van ca. 149 m – de exacte afmetingen moeten nog bepaald worden, rekening houdend met de vrachtcapaciteit. Het schip zou zich met een snelheid van 4 knopen (ca. 7 km/u) voortbewegen met achteraan twee kleinere boten, waartussen een net gespannen wordt die de plastic afval verzamelt zowel vanop de oppervlakte als op een diepte van ca. 9 m. Het schip zou een open boeg hebben om de afval via een loopband naar de vrachtruimte op te vangen. Vervolgens zou het plastic afval dan omgezet worden in waterstof d.m.v. een thermolyse-proces dat H2-Industries voor fabrieken aan land ontwikkelt.
Van elke 600 kg afval zou er naar schatting 100 kg waterstof geproduceerd kunnen worden, vervolgens opgeslagen in een zgn. “liquid organic hydrogen carrier”, (LOHCs), vloeibare organische waterstofdragers, organische verbindingen die waterstof door een chemische reactie kunnen opnemen en weer uitscheiden. Bijgevolg kunnen deze als voorraadtanks voor waterstof ingezet worden. Deze tanks in de vorm van 20 ft. containers kunnen met de eigen scheepskraan dan op kleinere vaartuigen overgeheveld worden waarna deze laatste naar een loskade aan land kunnen varen.
Het moederschip zou varen op elektrische motoren die gebruik maken van de waterstofvloeistof, LOHC, die aan boord geproduceerd en gebruikt wordt als elektriciteit.
Eén duidelijk probleem dat zich stelt is de hoeveelheid plastic afval die opgevist kan worden. Het schip zou 600 kg per uur kunnen omzetten in naar schatting 100 kg waterstof. Maar dan moet er wel voldoende opvisbare plastic voor handen zijn. Volgens het concept zou elk schip gedurende een jaar op een bepaalde locatie ingezet worden en nadien doorvaren naar een volgende afval-vindplaats. De bouw van zo’n schip zou ca. 24 maanden duren. Maar eerst moeten er nog investeerders gevonden worden.
H2-Industries is alvast begonnen in Port-Saïd, Egypte, met een afvalcocktail: plastic, smurrie uit de riolen en afkomstig van de landbouw.
Meer details: https://www.maritime-executive.com/article/proposed-ship-would-create-hydrogen-fuel-by-collecting-ocean-plastics
Wij realiseren ons niet hoe groots China de zaken aanpakt
Een gebouw, een dam, een hydro-energie centrale… alles in 3D gerealiseerd. Zij bouwen mega-projecten in enkele jaren waar wij tientallen jaren over doen om de planning-fase op punt te stellen.
De terugkeer van de realiteitszin
Op het terrein van een voormalige steenkoolcentrale in Wyoming moet een mini atoomcentrale der nieuwste generatie gebouwd worden. Bouwheer: Terrapower, een door Bill Gates opgerichte start-up, en Pacificorp, een energiebedrijf van Warren Buffett.
Een miljard dollar zou de natriumgekoelde TWReactor kosten, de bouw 7 jaar duren en 345 megawatt produceren. Het gaat om de zgn. SMN, de Small Modular Nuclear Reactor, een kleine modulaire kernreactor die de mensheid – zo hopen de positievelingen – moeten redden van een klimaatcrisis én de atoomkracht als energiebron opnieuw vleugels moet geven.
Barclays zet de voor- en nadelen van atoomenergie op een rijtje.
Klimawandel: Warren Buffett & Bill Gates bauen Kernkraftwerk
De geschiedenis over het ontstaan, experimenten, en huidige technische details kan u in onderstaande video’s bekijken:
Ziet u het al gebeuren op de drukste waterweg, het Kanaal?
Containerschepen zonder tussenkomst van een stuurman op de brug. Zelfvarend. Van A naar B. Of via afstandsbediening. Bovendien hybride, probleemloos overschakelend van elektrische aandrijving naar brandstof. Overal wordt er geëxperimenteerd: van Noorwegen tot het verre China.
De Chinese overheid meldt dat het ‘s werelds eerste (…?… werd het Noorse over het hoofd gezien… is er een verschil?) autonoom varend hybride elektrisch containership in dienst genomen heeft tussen de havens van Qingdao (prov. Shandong) en Dongjiakou. Na een technische evaluatie die in maart afgesloten werd begon de Zhi Fei (Ned. De Vliegende Wijsheid) op 22 april aan de eerste reis.
Het 8000 dwt -schip heeft een capaciteit van 300 TEU en vaart normaal aan een snelheid van 8 knopen, deze kan opgevoerd worden tot 12 knopen. Het kan op drie verschillende wijzen bestuurd worden: door de mens, via een afstandsbediening of helemaal automatisch zonder invloed van de mens. De Vliegende Wijsheid is een testproject op weg naar grotere containerschepen met een capaciteit van 500 à 800 TEU.
China Launches its First Autonomous Container Ship Service (maritime-executive.com)
Deze kleinere versie ging eraan vooraf: