Kabels op de bodem van de zee brengen het internet in heel de wereld.

Zij  zorgen voor het transport van 99% der internationale gegevens, maken communicatie over de oceanen mogelijk en dienen als losse proxy  voor de internationale handel.

Telegeography (volg bruggetje naar webstek: een aanrader!) ontwierp deze kabelkaart.  Het stelt 299 kabels voor die momenteel in werking, onder constructie of gepland zijn tegen het einde van het jaar.  Kabels zijn in tegenstelling tot satellietverbindingen populair omdat ze zo betrouwbaar en snel zijn.  Ze vormen een sleutelpositie in ‘s werelds economie.

Ter vergelijking hieronder de kaart uit 1912  met de voornaamste handelsroutes en de Telegeography kaart met onderzeese kabels vandaag (boven).  U kan de kaarten vergroten met crtl+.
De kabelkaart toont ook in minder ontwikkelde landen economische connecties.  Zuid-Amerika en Afrika hebben minder kabelverbindingen dan deze aan beide kanten van de Atlantische en de Stille Oceaan.

Heel het proces van kabel leggen op de zeebodem is niet veel veranderd in 150 jaar.  Een schip steekt de oceaan over en laat langzaam de kabel afrollen die tot op de bodem zinkt.  De SS Great Eastern legde de eerste geslaagde trans-Atlantische kabelverbinding in 1866, die gebruikt werd om telegrammen door te sturen.  De latere kabels – vanaf 1956 – moest de telefoonverbindingen verzorgen.

Moderne kabels zijn verrassend dun, vooral als je hun lengte in aanmerking neemt en hoe diep ze verzonken worden: gewoonlijk een doormeter van  ca. 7.5 cm.  In ondiepe wateren zijn ze dikker, waar ze dikwijls ingegraven worden om hen te beschermen tegen vissersboten e.d.  In de Japantrog liggen de kabels op een diepte van 8000 m, even diep als de Mount Everest hoog is.

FT