Hoe meer ‘verrijkers’ we binnenhalen, hoe ‘armer’ onze taal wordt. Hoe meer ‘exoten’ zich hier vestigen, hoe minder kans we maken onze droom – een onafhankelijke republiek Vlaanderen – te kunnen realiseren.
U kent de olifant in de schoolklassen. U volgt misschien de sociale media. Wij ergeren ons mateloos aan het taalgebruik. Niet alleen doorspekt van Amerikaanse uitdrukkingen (… en stilaan ook Arabische schuttingtaal), maar bovendien zonder enige taalkundige kennis – noch qua woordenschat, noch qua spraakkunst. Van jaar tot jaar wordt het taalgebruik armer, wordt de woorden’schat’ eerder een afspiegeling van het geamputeerde taalgebruik der VSA in het gedwongen keurslijf der sociale media. Vandaag nog in de krant een artikel over de juiste schrijfwijze, resp. -keuze, van een ‘d’ of ‘dt’. Vroeger wist dit elke leerling van het derde leerjaar lager onderwijs. Nu vormt dit zelfs een probleem voor universiteitsstudenten. Ze vertrouwen volledig op hun computer die hun tekst automatisch verbetert… of zou moeten verbeteren.
Als wij tijdens een gesprek met onze (klein)kinderen de drang niet kunnen weerstaan, bij een zoveelste ‘right‘, ‘get real‘, ‘in your dreams‘, ‘fluffy‘, ‘cute‘, ‘sure‘, ‘cool‘, ‘shoppen‘… of wat men het ‘f-woord‘ noemt, hen erop te wijzen dat er Nederlandse woorden bestaan die perfect weergeven wat men wil zeggen, dan zijn wij ‘boring‘… bekrompen, betweterig, ouderwets. En we vragen ons dikwijls af of wij hiervoor de taalstrijd gevoerd hebben?
Vanuit Nederland is er geen hulp op komst. Ook zij worden ingepalmd door de veramerikanisering, mondialisering… en bijgevolg het uitwissen van onze cultuur en taal.
“Het promoten van een taal die op wereldniveau toch eerder beperkt is wat betreft het aantal gebruikers, kan immers worden bestempeld als patriottistisch en conservatief.”
schrijft Sarah Schoenmakers, die vervolgens een lans breekt voor VL-NL-samenwerkking, voor meer taalfierheid, zowel hier als aan de overkant:
Over het feit dat Vlaanderen en Nederland een gemeenschappelijke taal bezigen is al veel gezegd en geschreven. Toegegeven, het Nederlands zoals gebruikt in Nederland en Vlaanderen is niet identiek en klinkt niet gelijk, maar desalniettemin kan er niet worden ontkend dat de taal van beide landen dezelfde is. Omwille van deze verenigende factor kan de vraag worden gesteld of België en Nederland niet meer inspanningen kunnen doen om de Nederlandse taal te promoten. Lees verder…
Uit het taalarchief:
